تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805596037
ایران گشت/ استان مرکزی ساوه شهری به سرخی انار
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ایران گشت/ استان مرکزی
ساوه شهری به سرخی انار
نوروز که فرا می‌رسد، تب سفر و گشت و گذار بالا می‌رود و در این میان شهر ساوه که به شهر انار نیز مشهور است مانند دیگر شهرهای تاریخی و گردشگری میزبان مسافرانی می‌شود که برای سیاحت و دیدن جاذبه‌های تاریخی بار سفر به این شهر می‌بندند.
به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، نام ساوه در ادوار پیش از اسلام شناخته شده نیست، توماشیک نام آن را با واژه روستایی سوا (Sava) و پهلوی سوکا (Savaka) به معنای سودمند و مفید مرتبط می‌داند. کهن‌ترین خبر درباره ساوه پس از اسلام، روایت مشهور خشکیدن دریاچه ساوه همزمان با تزلزل ایوان کسری و فروریختن چهارده کنگره آن و فسرده شدن آتشکده فارس، همزمان به ولادت رسول اکرم (ص) است. مردم ساوه در گذشته پیرو مذهب سنی شافعی بوده، ولی بعد از اهمیت پیدا کردن اسماعیلیان در شهر همسایه یعنی «آوه» که شیعه بودند همواره دشمنی و جنگ میان ایشان بوده است. مغول‌ها در سال 617 ه.ق شهر را ویران کردند و کتابخانه بزرگ و زیبای آن را ( بنا به گفته یاقوت حموی) که دارای اسباب و آلات نجومی هم بود، سوزاندند، اما پس از آن برج و باروی شهر را خواجه ظهیرالدین علی ابن ملک شرف‌الدین ساوجی و فرزندش در قرن 8 هجری قمری تکمیل کردند. بعضی سیاحان اروپایی نیز از جمله مارکوپولو، در سفرنامه‌های خود از ساوه یاد کرده‌اند. شهر تاریخی ساوه که بنا بر روایات و اخبار موجود در قرون اول اسلامی شکل گرفته است، از نمونه‌های بارز شهرهای واقع در مسیر کاروانی است، به ویژه که در محل تلاقی دو شاهراه عمده شرقی - غربی و شمالی - جنوبی قرار داشته و به همین لحاظ همواره در طول تاریخ شاهد تغییر و تحولات عظیمی بوده است. مسجد جامع ساوه ( قرن اولیه ه ق)، مناره مسجد میدان (453ه ق)، مناره مسجد جامع (504 ه ق) و تعداد زیادی از بناهای قرون مختلف اسلامی و بناهای فراوان موجود در بافت تاریخی شهر همچون آب انبارها، تیمچه‌ها، حمام‌ها و راسته بازار چهره کلی شهر را در طول زمان ترسیم می¬کند، ضمن آنکه مراجعه به متون تاریخی و نیز تصویر شهر ساوه در سفرنامه اولئاریوس وجود بسیاری از بناهای از میان رفته را در گذشته اثبات می‌کند.
بنای تاریخی گنبد چهار سوق ساوه از شهرهایی است که هنوز سیمای باروی تاریخی آن قابل رویت است، بنای تاریخی گنبد چهار سوق که قدمت آن دست کم به پنج قرن پیش از این می‌رسد در درون بافت قدیمی شهر قرار دارد. این بنا که به نام گنبد چهار سوق یا تکیه چهار سوق معروف است، عبارت از یک بنای گنبددار است که از سمت بیرون دارای دوازده ضلع و از سمت داخل دارای پلان مدور بوده و در چهار ضلع شمال، جنوب، شرق و غرب آن چهار دالان داشته که در قدیم به چهار طرف بازار راه می‌یافته است. در ضلع شمال بنا، بازار بزرگ ساوه و در ضلع غرب آن یک بازارچه کوچک با چند مغازه باقی مانده است. هشت ضلع این بنا در داخل به صورت حجره‌هایی بوده که در ایام دهه عاشورا از آن به عنوان تکیه استفاده می‌شده و به همین مناسبت این بنا به نام تکیه چهار سوق نیز معروف است. در بر روی سقف هر یک از حجره‌های هشتگانه، هشت هورانه (نورگیر) وجود دارد و در قسمت فوقانی گنبد نیز پنج پنجره نورگیر وجود داشته است. گنبد این بنا به واسطه حجم زیاد که قاعده آن به قطر 14.11 متر و ارتفاع آن در حدود 14 متر تا کف فعلی می‌باشد یک میزان بالا نرفته، بلکه با یک دور آرام در وسط تشکیل شده و دوباره به طرف بالا ادامه یافته و فرم شلجمی پیدا کرده است. این گنبد از سمت داخل با نقوش هندسی و کتیبه تزئین شده است، از جمله تزئینات باقی مانده در پا کار گنبد اسماء‌الله، محمد(ص) و علی(ع) است که به خط کوفی بنایی و با کاشی اجرا شده است. این بنا در سال 1356 به شماره 1382 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و در تاریخ 28 مرداد 86 به مناسب روز جهانی صنایع دستی به عنوان موزه مردم شناسی شهرستان ساوه مورد بهره‌برداری قرار گرفته است. در این موزه اشیایی همچون کتب خطی و دست نویس، انواع قفل‌های قدیمی، ظروف مسی و سفالی، سکه‌های تاریخی، سنگ قبرهایی مربوط به دوره قاجار و همچنین پیکرهایی که نشانگر پوشش‌های مختلف مردم ساوه در زمان قاجار می‌باشد، به نمایش در آمده است. این مکان هم اکنون به عنوان یک اثر تاریخی مورد بازدید گردشگران و علاقمندان قرار دارد. بنای معروف قیز قلعه (قلعه دختر) شهرستان ساوه نیز که در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، یکی از مکان‌های تاریخی این شهر به شمار می‌رود که هرساله در ایام نوروز پذیرای دوستداران میراث فرهنگی است. بناهای منسوب به دختر (و در ترکی قیز) در قلمرو امروزی کشورمان و خارج از آن به وفور یافت می‌شوند. این بناها شامل قلعه‌ها، کوه‌ها، پل‌ها، رودخانه‌ها، روستاها و نظایر آنها است. ایرانیان باستان عناصر اربعه حیات را که عبارت بود از آب، خاک، آتش و باد محترم و مقدس دانسته و برای هر کدام از آنها فرشتگان و یا ایزدانی خاص که موکل بر آنها بوده قائل می‌شوند. شاید مهمترین این عناصر آب و فرشته موکل بر آن ناهید (آناهیتا) بوده است. ایرانیان باستان که عبارت ناهید را یک فرضیه می‌دانستند با احداث معابد باشکوه آن هم روی کوه‌ها و ارتفاعات عظیم به عبادت این فرشته پاک (که مظهری از ذات یگانه هستی بود) می‌پرداختند. جالب توجه است که اکثر بناهای احداث شده به نام قیز (یا دختر) دور از شهرها ساخته شده و در بیشتر موارد در نزدیکی این قلعه دخترها بناهای دیگری منسوب به پسر (قلعه پسر یا اوغان قلعه) یافت می‌شود. در 23 کیلومتری جنوب غربی ساوه در مجاورت روستای کوچک قیز قلعه مجموعه بنایی و هم انگیز وجود دارد که محلیان آن را قیز قلعه (قلعه دختر) می‌نامند. این بنا بر روی صخره پرنشیبی قرار گرفته و وضع طبیعی کوهی که قلعه بر آن واقع شده طوری است که وصول به آن سخت دشوار است. مساحت صخره فوق بیش از سه هکتار مربع می‌باشد.
قلعه دختر (قیز قلعه) ساوه شاید یکی از مهمترین آثار شگفت انگیز معماری کشور که در یکی از مناطق مرتفع و صعب‌العبور ایران در دوره باستان ساخته شده و تا کنون به طور جدی به آن پرداخته و توجه کافی نشده است قیز قلعه ساوه است. عظمت بنا و فلسفه وجودی احداث آن در این منطقه به حدی جالب است که می‌توان از آن به عنوان یکی از منابع مهم جذب گردشگر بین‌المللی به استان مرکزی و همچنین معرفی دستاوردهای معماری ملی و باستانی ایران قدیم اشاره کرد. بنابر مطالعات باستان شناسی انجام شده در محل بنای قلعه دختر منسوب به اوایل دوره ساسانی است. مجموعه بنای دختر به طور کلی از دو بخش اصلی تشکیل یافته است، قسمت اول بخشی است که در صخره تعبیه شده و از آن به دژ یا قلعه تعبیر می‌کنیم و قسمت دوم قصری است که بر بالای صخره بنا شده است. مساحت قسمت نخست (قلعه) تقریباً برابر با تمام مساحت صخره (سه هکتار) است که ورود به آن از طریق چند راه پلة سرپوشیده‌ای که با استادی تمام استتار شده است میسر می‌شود. استتار راه پله‌ها با ساختن دیواری از لاشه سنگ و ساروج درست در امتداد دیوارهای صخره صورت گرفته است، پنج راه پله در پشت بنا و 2 تای دیگر در قسمت غرب (پرتگاه) در ارتفاع چند متری از رودخانه‌ای که از مجاورت صخره می‌گذرد تعبیه شده و به اتاق‌هایی در دل صخره منتهی می‌شود. کاربری راه پله‌های پشت بنا نظامی و برای ورود یا خروج نیروهای محافظ قلعه و کاربری راه پلة غربی برای حمل آذوقه و ورود و خروج مقامات رسمی به داخل قلعه بوده است. در مقابل راه‌پلة غربی بر روی صخرة مقابل راهی باریک وجود دارد که محل تردد ساکنان قلعه در صدها سال پیش بوده است پله‌ها به اتاق‌هایی در دل صخره منتهی می‌گردند که اکثرا با هم تو در تو بوده و ارتباط داشته‌اند. کاربری هر کدام از این اتاق‌ها متفاوت بوده بعضی وسیع و به شکل سالن یا تالار و برخی دیگر کوچک بوده که مورد استفاده خدمه کارکنان قلعه و قصر بوده‌اند. کاربری برخی از آنها که رو به دشت ساوه قرار دارند نیز نظامی بوده به طوری که دارای مجاری و منافذی به خارج به منظور دیده‌بانی بوده‌اند و این در صورتی است که اتاق‌های اندرونی و خلفی بنا برای سکونت مقیمان بنا بوده است. حصار و دیواری از قلعه مذکور محافظت می‌کند که با استادی در 4 طرف بنا به وسیله سنگ و ساروج ساخته شده است. قصر که در اصل قسمت فوقانی بنای قلعه دختر می‌باشد، برای برگزاری مراسم رسمی و عبادی یا سیاسی کاربرد داشته است. در شمال قلعه دختر بقایایی از یک آبادی و تپه‌ای نیز قرار دارد که در آن سفال‌هایی از هزارة 4 و 5 سال قبل از میلاد یافت شده است. مجموعه بنای با شکوه قیز قلعه (قلعه دختر) به عنوان مجموعه‌ای بی‌نظیر و منحصر به فرد در استان مرکزی است که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بازار ساوه در حال حاضر این شهر دارای آثار باستانی بی‌شماری است که یکی از این آثار بازار ساوه است. مجموعه بازار ساوه شامل مسجد سرخ (میدان)، موزه چهار سوق، مسجد چهارده معصوم، آب انبار، تکیه، آرامگاه امامزاده یحیی و امامزاده سید ابو رضا است. این بازار که هم اکنون به وسیله میدان انقلاب به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده، بخش جنوبی آن شامل مسجد میدان، بنای چهار سوق و مجموعه حجره‌های اطراف مسجد است و بخش شمالی، بازار سرپوشیده ساوه را در بر می‌گیرد که از یک راسته بازار اصلی با 12 گذر یا راسته فرعی تشکیل شده است. معماری بازار ساوه به شیوه طاق آجری است و در بنای آن چوب، گچ و آهک به کار رفته است. مجموعه تاریخی بازار ساوه در تاریخ 15 آذر 1378 به شماره 2526 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. کاروانسرای عبدالغفار خان باغ شیخ یکی دیگر از آثار دیدنی این شهر کاروانسرای عبدالغفار خان باغ شیخ است که در فاصله حدود 8 کیلومتری ضلع شرقی شهر ساوه و اتوبان ساوه قم در روستای باغ شیخ، قرار دارد. این کاروانسرا در سال 1200 هجری قمری به صورت مربع شکل در ابعاد حدود 50×50 متر ساخته شده است. دروازه ورودی کاروانسرا در ضلع شرقی بوده و در دو طرف دروازه 12 رواق ساخته شده است. ایوان ورودی از طریق هشتی بزرگی به داخل حیاط کاروانسرا مرتبط بوده و در بالای آن طبقه دومی ساخته شده که دارای بادگیر می‌باشد. دور تا دور حیاط را حجره‌های متعدد در بر گرفته و اصطبل چارپایان در پشت حجره‌ها ساخته شده است. در داخل تمامی حجره‌ها اجاق و بخاری دیواری برای پخت و پز و گرم کردن حجره تعبیه شده است. مصالح به کار رفته در ساخت کاروانسرا، آجر، سنگ و چوب بوده و تزئینات زیبایی با آجر بوجود آورده‌اند. این مکان در تاریخ 14 مهر ماه 1354 به شماره 1185 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. پل تاریخی سرخده بنای پل در جنوب شهرستان ساوه در کیلومتر 13 جاده یل‌آباد به قیر قلعه قرار دارد. مصالح به کار رفته در آن تماماً آجر بوده با ملات ساورج و بنای آن مربوط به دوره صفوی است. ساختمان پل دارای هشت چشمه با طاق رومی است و ارتفاع از کف تا سطح رودخانه قره‌چای حدود 8 متر است طول پل حدود 70 متر و عرضی معادل 4.5 الی 5 متر دارد. قلعه آردمین قلعه آردمین نیز یکی دیگر از جاذبه‌های دیدنی شهر ساوه است. این قلعه در روستای آردمین واقع در 56 کیلومتری جاده ساوه– همدان و در سه راهی غرق‌آباد قرار دارد. این قلعه شامل بخش‌های اندرونی، ایوان‌ها، تالارهای شاه نشین و ارسی‌های گره کاری شده و برج‌های متعدد است که همگی حکایت از معماری شهری و اشرافی دارد. نمای بنا از داخل حیاط، چهار چوب‌های مستطیل آجری است که یک در میان با استفاده از گچ سفید شده‌اند. در حال حاضر تعداد اندکی از تزئینات داخلی بنا به خصوص در تالار اندرونی باقی مانده است. این قلعه و فضای سبز و چشم‌انداز مفرح روستا از نقاط دیدنی شمالی استان محسوب می‌شود. تپه‌ها و محوطه‌ها این شهر همچنین دارای تپه‌ها و محوطه‌های تاریخی متعددی است که از جمله این‌ها می‌توان به تپه مزلقان (متعلق به دوره ساسانی)، عبدالله‌آباد زرند (دوره اسلامی)، شیشه بایر نوبران (ساسانی)، فخری چال (اشکانی- ساسانی)، خسرو نوبران (ساسانی)، بیوک تپه اوجان (ساسانی)، فستق نوبران (ساسانی)، امیر‌آباد (ساسانی)، سلطان نوبران (ساسانی)، مجید آباد نوبران (پارتها- ساسانی)، قلعه نوبران (پارت- ساسانی)، نیگ ارضی نوبران (اشکانی- ساسانی)، علیدرزی نوبران (ساسانی)، آجان قرقان (مادها- ساسانی) و گل محمد نوبران (ما قبل تاریخ) اشاره کرد. ایام نوروز فرصت بسیار مناسبی برای بازدید از این جاذبه‌های تاریخی است که باید از این فرصت بهترین بهره را برد. انتهای پیام/87003/ر40
92/12/14 - 11:19
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 118]
-
گوناگون
پربازدیدترینها