محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830160496
نقشه راه جنگ نيابتي دشمن
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۳ اسفند ۱۳۹۲ (۹:۵۲ق.ظ)
کيهان: نقشه راه جنگ نيابتي دشمن
به گزارش خبرگزاري موج، کيهان نوشت: کدام چالش را مي‌توان به عنوان مهم‌ترين چالش پيش روي دولت و رئيس‌جمهور محترم برشمرد. انجام اصلاحات اقتصادي و فاز دوم هدفمندسازي يارانه‌ها براي رسيدن به اقتصاد پويا و پيشرو- به رغم تحريم‌ها و فشارهاي دشمن- يا همان اقتصاد مقاومتي، اولويت مهم دولت است چرا که از يک سو به معاش مردم برمي‌گردد و از سوي ديگر فشارهاي خصمانه دشمن به اين اولويت اهميت مضاعف مي‌بخشد. البته چالش فرهنگي را هم مي‌توان به دو چالش اقتصادي و سياست خارجي افزود. سياست داخلي نيز نوعا بدون چالش نيست. اما به نظر مي‌رسد هيچ يک از اين چالش‌ها، هنوز چالش اول دولت- و ديگر دستگاه‌ها و قوا- نباشد. آري، يک چالش به مراتب مهم‌تر وجود دارد.
قبل از پرداختن به آن تهديد و چالش اول، جا دارد در ابعاد يک سوال تامل کنيم. اگر دشمنان ملت ايران در آمريکا و غرب، جنگ مستقيم را به شهادت تجارب متعدد عاقلانه نمي‌دانند و جنگ نيابتي را ترجيح مي‌دهند، اين جنگ نيابتي در داخل کشور ما داراي کدام مختصات و ويژگي‌ها مي‌تواند باشد؟ اگر زورگويان عالم امروز ناکام از جنگ نظامي و سياسي- امنيتي (نظير آشوب‌هاي 78 و 88)، حربه اقتصادي را برگزيده‌اند آيا دور از ذهن است که تصور کنيم مايل باشند راهبرد اقتصاد مقاومتي هرگز در اولويت قرار نگيرد و مسائل حاشيه‌اي و قطب‌بندي‌هاي کاذب بر اولويت‌بندي‌هاي دولت غلبه کند؟ اگر درون‌زايي قدرت ملي و انجام طرح‌هاي بزرگ در زمينه استقلال و پيشرفت و مقاومت، متضمن اتحاد و اتفاق و اعتماد و حسن ظن است، آيا دشمن نبايد به اين انسجام و اعتماد لطمه بزند و آن حاشيه‌سازي‌ها را به فضاي عمومي سياست ايران تحميل کند، نظير کاري که در دولت موسوم به اصلاحات و سپس دولت موسوم به عدالت صورت گرفت؟ اگر بنا شد اين جنگ نيابتي باشد، کدام محافل به کار اين جنگ کم‌هزينه و پرسود مي‌آيند؟
قرآن کريم، پيامبر اعظم(ص) که براي ابلاغ کلام الهي مبعوث شده و جانشين ايشان امير مومنان(ع) از «منافقين» به عنوان يک تهديد بزرگ که بايد از آنها برحذر بود، ياد کرده و هشدار داده‌اند. آيه 4 سوره منافقون خطاب به پيامبر(ص) مي‌فرمايد «هنگامي که منافقان را مي‌بيني [1-] هيکل قدرتمند آنها تو را به شگفتي وامي‌دارد [2-] اگر سخن بگويند گوش فرا مي‌دهي» اما «هم العدّو فاحذرهم قاتلهم‌الله... آنها دشمنند پس از آنان برحذر باش. خدا آنان را بکشد». امير مومنان در نامه 27 نهج‌البلاغه خطاب به محمدبن ابي‌بکر، يک خطر مهم را از قول رسول خدا گوشزد مي‌کند. «پيامبر خدا(ص) فرمود من براي امت خودم نه از مومن و نه از کافر نمي‌ترسم. مومن را خداوند با ايمانش باز مي‌دارد و مشرک را به خاطر شرکش ريشه‌کن مي‌کند اما براي شما مي‌ترسم از هر کس که قلبش منافق و زبانش زبان عالم است. مي‌گويد چيزي را که معروف مي‌دانيد و نيک مي‌شماريد و به منکر رفتار مي‌کند». اين همان تعبير حضرت امام(ره) است که منافقين از کفار بدترند. منافق قسم مي‌خورد که دنبال خير و صلاح است و رفتارش عين شرارت و افساد مي‌شود. از عدالت مي‌گويد و به تبعيض و ستم رفتار مي‌کند. از ميانه‌روي مي‌گويد و عمدا به افراط يا تفريط عمل مي‌کند. تناقض قول و فعل از سر جهل يا غفلت و خطا يک بحث است و اصرار عامدانه و عالمانه به آن به عنوان يک خط و راهبرد، موضوعي متفاوت است.
مومن و منافق يک تفاوت مهم ديگر نيز دارند. مومن آن گونه که شهيد بلندمرتبه آيت‌الله بهشتي گفت تلخي برخورد صادقانه را به شيريني رفتار متملقانه و منافقانه ترجيح مي‌دهد. مومن در ذات خويش «حق‌شنو» و «حق‌پذير» است، همچنان که در مقام گفتن، از تکيه‌گاه «انصاف» جدا نمي‌شود. در مقابل، ويژگي منافقين تملق‌گويي و تملق‌پذيري است. به تعبير امير مومنان در خطبه منافقين «واُحذِّرُکُم اهل النفاق ... يتلونون الوانا... يتقارضون الثناء و يتراقبون الجزاء. شما را از اهل نفاق برحذر مي‌دارم... که رنگ به رنگ مي‌شوند... به يکديگر تمجيد و ستايش قرض مي‌دهند و در ازاي آن انتظار جبران و پاداش دارند». تاريخ انقلاب اسلامي خالي نيست از چهره‌ها و حلقه‌ها و رسانه‌هايي که مدام رنگ و جبهه و شعار و تابلو عوض کرده و در تناقض‌هاي آگاهانه غوطه‌ور شده‌اند، زير بار حق نرفته‌اند، گاه بر سر مطامع مادي گلاويز شده و چند صباح ديگر به اميد بده بستان، تمجيد و ستايش‌هاي عجيب و غريب به همديگر قرض داده‌اند. آنها اصالتا ترمزهاي بزرگ پيشرفت و تعالي هستند چرا که مسائل را وارونه جلوه مي‌دهند.
نقطه مقابل اين آسيب مهلک چيست؟ اينکه «شنيدن» نقد حق- به معناي واقعي کلمه نصيحت- براي انسان گران نيايد. امير مومنان در خطبه 216 نهج‌البلاغه- خطبه‌اي که مي‌تواند در آکادمي‌هاي علوم سياسي و حقوق به عنوان يک سرفصل درسي تدريس شود- به چيدمان حق و تکليف در نظام واره سياسي- اجتماعي مي‌پردازند و از جمله متذکر مي‌شوند: «حق وسيع‌ترين اشياء در مقام توصيف و تنگ‌ترين آنها در مقام انصاف است؛ به نفع کسي جاري نمي‌شود مگر اينکه به ضرر او نيز جاري شود و به ضرر کسي جاري نمي‌شود مگر اينکه به نفع او نيز جاري گردد... همانا هرکس شنيدن حق يا عرضه کردن عدالت بر او سنگين آيد، عمل به آن دو (حق و عدالت) سنگين‌تر است. پس، از گفتن حق يا مشورت دادن به عدالت دريغ نکنيد». همه ما ناچار از شنيدن سخن معطوف به حق و عدالتيم که اگر اين ظرفيت شنيدن را در خود ايجاد نکرديم، بي‌ترديد روزنه رخنه پنهان منافقين را تعبيه کرده‌ايم.
نوع مسئولين ما در دستگاه‌هاي مختلف- و از جمله دولتمردان- نمي‌توانند در قبال نقد و انتقاد، نازک نارنجي باشند و گارد بگيرند. البته همه نقدها از سر انصاف و حق و عقلانيت نيست و کم نيستند مخالفت‌هايي که به لحاظ انگيزه يا محتوا، معيوب است. اما اين عارضه دليل آن نمي‌شود که منصب‌داران ما به نقد و نصيحت گوش نسپارند و احساس استغنا کنند. در دولتمردان گوناگون خودمان طي دهه‌هاي مختلف نگاه بکنيد که چگونه خودشگفتي و تملق‌پذيري در برخي از آنان، به استبداد راي انجاميد و موجب بي‌اعتمادي شد. آنچه به حق‌ناپذيري و نشنيدن نقدها، ابعاد مخرب‌تري مي‌بخشد، قرار گرفتن در موضع اتهام و ايجاد بي‌اعتمادي نزد مردم متدين و نهادهاي حاکميتي است. «منافقين» در اينجا نيز تاثيرات مهمي دارند و ميدان دادن به آنها باعث ايجاد بي‌اعتمادي و سوء ظن مي‌شود، کاري که مشخصا در دولت اصلاحات صورت گرفت و سرانجام همان رگه‌هاي انحراف به خيانت‌هاي بزرگ در سال‌هاي 1378 و 1388 انجاميد تا آنجا که پيشاهنگان اين ماجرا به لعنت مردم در نهم دي ماه 88 گرفتار آمدند. اکنون نگراني و تهديد مهم اين است که دست‌اندرکاران همان فجايع بزرگ- بخوانيد عوامل جنگ نيابتي دشمن- با وجود سوابق افراطي‌گري، ساختارشکني و بهره‌مندي از حمايت‌هاي بيگانگان، به شعار اعتدال بياويزند و از برخي حمايت‌هاي ويژه در حوزه‌هايي نظير وزارت علوم، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي و... برخوردار شوند؛ با اين ژست منافقانه که در برابر منتقدان، حامي دولتند. اينها همان طيفي هستند که عباس عبدي 19 تير 1392 در مصاحبه با روز آنلاين درباره‌شان گفت «اصلاح‌طلبان با يک پيروزي مفت و مجاني مي‌خواستند قلم نسيان بر گذشته بکشند».
مايکل سينگ مدير انستيتو واشنگتن 21 تيرماه 92 تحليل قابل تأملي نوشت. «روحاني براي آمريکا و متحدانش به خوبي شناخته شده است زيرا او نه تنها يک اصلاح‌طلب نيست بلکه از افراد درون نظام است و نقش مهمي در پيشبرد برنامه هسته‌اي، فعاليت‌هاي منطقه‌اي و حتي سرکوب‌هاي داخلي [فتنه‌گران در سال 78] داشته است». يک هفته بعد- 29 تير 92- روزنامه واشنگتن تايمز تحليل مشابهي ارائه داد و در عين حال با اشاره به لزوم برخي تغييرات در حوزه‌هاي تحت نظر وزارت علوم، وزارت ارشاد، وزارت اطلاعات و وزارت کشور خاطرنشان کرد «اگر روحاني به سوي اين تغييرات گام بردارد، ولو پيشرفت مربوط به مذاکرات هسته‌اي به کندي صورت گيرد، ثابت خواهد شد که وعده تغيير، واقعي بوده است. غرب نيز که اميدوار است شاهد تغييراتي در سياست خارجي ايران باشد، بر اساس تغييرات و اصلاحات در سياست داخلي ايران درباره روحاني قضاوت خواهد کرد. انتصاب اعضاي کابينه نخستين نشانه در اين زمينه است».
اين روزنامه در ادامه مي‌نويسد: «البته انتخابات اخير را نمي‌توان آزاد و عادلانه ناميد. سابقه روحاني نيز از اجراي اصلاحات مهم از سوي او خبر نمي‌دهد. او از خودي‌هاي رژيم است که در سرکوب اعتراضات سال 1999 [تير 78] از مقامي بالا درشوراي عالي امنيت ملي برخوردار بود... با اين وجود آنچه درباره حقوق بشر مي‌گويد و انجام مي‌دهد، حائز اهميت است... او مي‌تواند از چند اقدام براي اثبات ادعاي خود کمک بگيرد. همه اين اقدامات نيازمند برخورداري از جرئت و شهامت است[!] نخست اينکه زندانيان بازداشتي را آزاد کند. گام بعدي آزادي مطبوعات و بازگشايي انجمن صنفي روزنامه‌نگاران است که منحل شده است. گام سوم، کاهش نفوذ نيروهاي امنيتي در دانشگاه‌هاست. او بايد شخصي مصمم به اين موضوع را به سمت وزارت علوم منصوب کند که کميته‌هاي انضباطي را تعطيل نمايد و افراد اخراجي را به خاطر فعاليت‌هايشان را بازگرداند. گام ديگر، آزادسازي نهادها و سازمان‌هاي مدني و احزابي است که مورد حمايت خاتمي در سال‌هاي 1997 تا 2005 بودند. روحاني بايد محدوديت‌هاي مربوط به خانه سينما، کانون وکلا و سنديکاهاي کارگري را از ميان بردارد».
اکنون به وضوح مي‌توان ديد که برخي تحرکات سازمان يافته در وزارت علوم و وزارت ارشاد براي احياي پايگاه‌هاي فعاليت جريان‌هاي معاند با اصل انقلاب اسلامي و جمهوري اسلامي در حال انجام است و از ديگر سو وزارت کشور و اطلاعات تحت فشارند تا ديدباني و نظارت قانوني خود را تعطيل کنند. آنچه در حوزه برخي فعاليت‌هاي رسانه‌اي، هنري، سينمايي، حزبي، شبه صنفي و دانشگاه‌ها در حال انجام است- که نمونه آن در هتاکي دو روزنامه بهار و آسمان مشاهده شد- طبيعتا موجب ايجاد بي‌اعتمادي و بدگماني به دولت مي‌شود و حاشيه‌ها و سياست‌بازي‌ها را به جاي خدمتگزاري مردم و پيگيري آرمان‌هاي اصلي انقلاب غالب مي‌کند. وقوع چنين انحرافي- چنان که در دولت اصلاحات پديد آمد و هزينه‌هاي هنگفتي به کشور و ملت تحميل کرد- از بزرگترين آرزوهاي دور از انتظار دشمن است.
سزاوار است دولت و رئيس‌جمهور محترم، براي مصون ماندن از اين آسيب بزرگ، نگاهي نو به دو قطبي گمراه‌کننده موافق- مخالف (منتقد) داشته باشند. دولت محترم، خط مقدم دفاع از نظام و انقلاب است و اين خط مقدم بايد از نفوذ و آسيب مصون بماند.
محمد ايماني
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها