واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادداشت/
«ولادیمیر روسها»، از اوکراین دستخالی بیرون نمیرود
همچون گرجستان و سوریه، بهنظر نمیرسد که پوتین بدون امتیاز و با دست خالی میدان اوکراین را ترک کند.
گرجستان، سوریه و اینک اوکراین؛ این چنین است که ولادیمیر پوتین، عضو سابق دستگاه اطلاعاتی شوروی سابق ثابت میکند که نه گورباچف است و نه یلتسین، بلکه خاطرات پطر کبیر، کاترین کبیر و استالین را در یادها زنده میکند. همانطور که پیش از این نیز در یادداشتی از همین نویسنده ملحوظ گردید، روسیه تنها زمانی خود را بزرگ و شایان بزرگی در عرصه بینالمللی یافته است که «مردان بزرگ و جراتمند» بر آن سیطره یافتهاند. پوتین کمکم ثابت میکند که اگر نه بهاندازه پطر، دستکم به اندازه استالین انگیزه برتریجویی دارد. اگر روزگاری آمریکاییها بر مبنای «دکترین مونروئه»، نه در قارههای دیگر دخالت میکردند و نه اجازه میدانند هیچ قدرتی در حوزه نفوذ آنها یعنی قاره آمریکا دخالت کند، امروز هم روسیه پوتین اجازه نمیدهد کسی در حوزه نفوذ و منافعش وارد شود. همانطور که محمد شوری، عضو مرکز تحقیقات مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفتگو با فارس گفته است، وقتی پای امنیت وسط باشد، روسها هر کاری که لازم باشد انجام میدهند.
آنچه آقای شوری گفته، صحیح است. اما این سوال هم در کنار اظهار نظر عالمانه ایشان وجود دارد که کدام امنیت؟ بهنظر میرسد مفهوم امنیت روسیه بیش از آنکه ساختارمند تعریف شود، از «محیط روانی» ولادیمیر پوتین نشات میگیرد. این محیط روانی در «کگب» شکل گرفته است و غربستیزی در آن سیلوار جریان دارد. اگر استالین در سنپطرزبورگ مقاومتی را ترتیب داد که شاید به «مثال کلاسیک» مقاومت نظامی در عرصه بینالمللی تبدیل شد، بهنظر میرسد پوتین نیز با شیوههای نوین در گرجستان، سوریه و اوکراین، غرب را با تمام وجودش به چالش کشیده است. در گرجستان، کسی تصور آن را نمیکرد که مسکو از حربه نظامی در اوستیای جنوبی استفاده کند و هیچ کشور غربی هم عملا جرات مداخله نیابد. فرودگاه تفلیس هدف هواپیماهای روسی قرار گرفت اما کسی نتوانست به میدان بیاید. در سوریه و در همان اوان آغاز آشوبها علیه دولت بشار اسد، بسیاری حتی در همین کشور خودمان تصور میکردند که روسها به زودی پشت اسد را خالی میکنند. اما قریب به 3 سال گذشته و هنوز خلل چندانی در عزم مسکو دیده نمیشود. علیرغم تهدیدات تروریستی متعدد علیه روسیه توسط متحدین شورشیان سوری، روسها در میدان حمایت از دولت سوریه باقی ماندند. وتوی 3 قطعنامه شورای امنیت و رفع خطر دخالت نظامی واشنگتن در سوریه با یک تاکتیک دیپلماتیک از جمله تدابیر روسها برای حفظ منافع ملیشان در دمشق بود. اما اینک در اوکراین، ولادیمیر پوتین، مجوز استفاده از نیروی نظامی را از دوما، پارلمان روسیه، دریافت کرده است. صرف دریافت این مجوز، حتی در صورت عدم استفاده از آن برای غرب بسیار پرمعنی است. اگر شب گذشته باراک اوباما، رئیسجمهور ایالات متحده 90 دقیقه با پوتین مکالمه میکند، بهمعنای آن است که چارهای جز آن ندارد که به هر ترتیب ممکن جلوی اقدام نظامی در اوکراین را بگیرد که اگر چنین اقدامی صورت پذیرد، واشنگتن خوب میداند که شانسی برای مقابله نظامی وجود نخواهد داشت.
محال است دولت اوباما بخواهد از قدرت نظامی خود یا ناتو علیه روسها در اوکراین یا هرجای دیگر استفاده کند. «موازنه وحشت»، در سیاست - قدرت سایه افکنده بر روابط بین مسکو و واشنگتن اجازه نمیدهد که هیچیک از طرفین با یکدیگر وارد درگیری مستقیم شوند. بهنظر نمیرسد پوتین بنشیند تا آنگلا مرکل، پرستوی سابق دستگاه اطلاعاتی آلمان شرقی در اوکراین برایش تعیین تکلیف کند. اگر او عنصر اطلاعاتی آلمان شرقی بوده، پوتین عنصر اطلاعاتی شوروی بوده است؛ این کجا و آن کجا؟! فرجی راد، استاد و تحلیلگر ژئوپلتیک، بر این باور است که دولت پوتین به تدریج توانسته است کنترل شرایط در اوکراین را بهدست آورد و اروپا و ایالات متحده نیز سرانجام مجبور به امتیازدهی به دولت روسیه خواهند شد. این دیدگاه فرجی راد که در گفتگو با فارس مطرح شده، احتمالا بیانگر امتیازاتی است که پوتین در شبهجزیره کریمه بهدنبال آنهاست؛ منطقهای که برای بهچنگ آوردنش سالها با امپراتوری عثمانی جنگید. بههر حال، همچون گرجستان و سوریه، بهنظر نمیرسد که پوتین بدون امتیاز و با دست خالی میدان اوکراین را ترک کند. بهنظر میرسد که ولادیمیر پوتین، برای دستیابی به امتیازاتی که میخواهد، ابزارهای خوبی هم در اختیار دارد. * علیرضا کریمی انتهای پیام/
92/12/11 - 12:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]