محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842892656
کودکاني که قرباني اعتياد مادران مي شوند ، چه سرنوشتي دارند
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۱۱ اسفند ۱۳۹۲ (۱۱:۲ق.ظ)
زير پوست شهر؛ کودکاني که قرباني اعتياد مادران مي شوند ، چه سرنوشتي دارند تصور بيشتر افراد جامعه در رابطه با مقوله ي اعتياد اين است که مصرف مواد مخدر را امري مردانه دانسته و در باور عموم، حتي سيگار کشيدن براي يک زن نيز امري قبيح است؛ هر چند در جامعه ي امروز ايرانو بويژه در استان کرمانشاه آمارها وضعيت ديگري را حکايت مي کند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاري موج کرمانشاه؛با وجود اينکه آمار دقيقي از ميزان جمعيت زنان معتاد در کشور موجود نيست، اما؛ بر اساس برخي پژوهش هاي صورت گرفته، 6.9 درصد از جمعيت کل معتادان کشور زنان هستند.
در آمارهاي ارائه شده از سوي وزارت بهداشت نيز اعلام مي شود، در ازاي هر مرد معتاد، يک زن معتاد نيز داريم و مسئولان سازمان زندان هاي استان نيز گزارش مي دهند بيش از 50 درصد از زندانيان زن به دليل حمل و يا مصرف مواد مخدر در زندان هاي سراسر کشور حضور دارند.
دکتر مريم رئوفي کارشناس روانسانسي استان در اين باره مي گويد : در شرايطي که گرايش بانوان به مواد مخدر صنعتي بيش از مواد سنتي است، ترک کردن آن نيز با روش هاي قديمي ميسر نمي شود و نياز است که يک خانم براي طي کردن مراحل درمان خود در يک مرکز مدرن ترک اعتياد حضور پيدا کند و اين همان موضوعي است که در جامعه کنوني ما به دليل دشواري هايي که براي تاسيس يک کمپ ويژه ي بانوان وجود دارد، کمتر فردي حاضر مي شود سختي هاي راه را پذيرفته و براي تاسيس يک کمپ ترک اعتياد بانوان اقدام کند.
کمپ ره يافتگان کرمانشاه که به همت انجمن خيرين و متخصصان اين کلينيک داير شده است، يکي از معدود کمپ هاي ترک اعتياد ويژه اي است علاوه بر تحت پوشش قرار دادن آقايان، بانوان مبتلا به اعتياد را تحت پوشش قرار داده و در حال حاضر پذيراي 26 بانوي معتاد است که همه براي بهبود، وارد اين کمپ شده اند.
مليحه که از ساير بانوان حاضر در اين کمپ سن و سال بيشتري دارد، در ميان ساير بانوان به عنوان مادر خطاب مي شود.
وي پيرامون معضلاتي که بانوان براي ترک اعتياد در پيش روي خود دارند مي گويد: متاسفانه اعتياد بانوان در جامعه ما به عنوان يک تابوست و حتي در خانواده هايي که تمام مردان آن معتاد هستند نيز اعتياد يک بانو پذيرفته شده نيست و همين موضوع سبب مي شود زماني که يک خانم درگير معضل اعتياد مي شود، براي ترک با مشکلات بي شماري مواجه باشد.
وي مي افزايد: تعداد کمپ هاي ترک اعتياد ويژه ي بانوان در مقايسه ي با آقايان بسيار کمتر است و يکي ديگر از مشکلاتي که بانوان براي ترک اعتياد با آن مواجه هستند نيز اين است که يک خانم زماني که بخواهد در يک مرکز ترک اعتياد حضور پيدا کند، حتما بايد معرف داشته باشد و يا از سوي يک نهاد رسمي به کمپ ها معرفي شود و زمان ترخيص نيز بايد يکي از اعضاي خانواده فرد معتاد، وي را از کمپ خارج کند، در غير اين صورت اجازه ترخيص به فرد معتاد بهبود يافته، داده نمي شود.
مدير کانون با اشاره به مادر بودن تعداد زيادي از افرادي که در حال حاضر در اين کمپ حضور پيدا کرده اند، بيان مي کند: متاسفانه در حال حاضر براي ما امکاني وجود ندارد که بخواهيم فرزندان بانوان حاضر در کمپ را نيز پذيرش کنيم و در موارد بسياري مشاهده مي کنيم که يک فرد معتاد به دليل آنکه فرزند خردسالي دارد و فردي نيز، براي سرپرستي کودکش وجود ندارد، نمي تواند براي ترک اعتياد در کمپ حضور پيدا کند.
وي مي افزايد: اگر تمهيداتي انديشيده شود که در کنار هر يک از کمپ هاي بانوان، شرايطي نيز براي نگهداري از فرزندان بانوان معتاد فراهم شود و يا در کنار هر يک از کمپ ها، يک مهد کودک احداث شود تا کودکان زير 6 سال بانوان معتاد براي مدت زمان 21 روزه اي که آنها در کمپ ها حضور پيدا مي کنند نگهداري شوند، مي توانيم شاهد استقبال بيشتر بانوان معتاد براي ترک اعتياد باشيم.
بانوان حاضر در اين کمپ همه به اتفاق به اين مشکل اشاره مي کنند. چه آنهايي که مادر هستند و مجبور شده اند کودکان خود را به خانواده هايشان بسپارند و چه آنهايي که هنوز حس مادر شدن را تجربه نکرده اند، اما؛ با ديدن وضعيت ديگران آروز مي کنند اي کاش شرايطي پيش مي آمد که در کنار همين کمپ از فرزندان دوستانشان نگهداري مي شد.
در ميان بانواني که هم اکنون در اين کمپ نگهداري مي شوند، فردي 31 ساله حضور دارد و سايرين سميه صدايش مي کنند.
وي اصلي ترين دليل حضورش در اين کمپ را تلاش براي بازگشت دوباره به کانون خانواده اعلام مي کند و مي گويد: حدود 10 سال مواد مخدر مصرف مي کردم، اما يک ماه پيش اتفاقي برايم افتاد که تصميم گرفتم به کمپ ترک اعتياد آمده و براي هميشه مصرف مواد مخدر را ترک کنم.
وي مي افزايد: هروئين مصرفي ام را در کپسول هايي جا سازي کرده بودم و فرزند يک ساله ام يکي از کپسول ها را خورده بود و به همين خاطر مدتي را در بيمارستان بستري بود. همين موضوع باعث شد که تصميم بگيرم مصرف مواد مخدر را براي هميشه کنار گذارم.
وي بيان مي کند: تنها مشکلي که براي حضور در کمپ داشتم اين بود که نمي دانستم بايد در مدت زماني که در اين کمپ حضور دارم با فرزندم چه کنم و نهايتا مجبور شدم نگهداري وي را به مادرم بسپارم.
علاوه بر اينها، مشکل اشتغال بانوان بهبود يافته نيز، معضل ديگري است که تاکنون آن طور که شايسته است، از سوي مسئولان براي آن چاره اي انديشيده نشده است.
بيشتر بانوان زماني که درگير مقوله ي اعتياد بوده اند از سوي خانواده هايشان طرد شده اند و بعد از بهبود، نياز شديدي به کار دارند.
نرگس، خانم 36 ساله اي است که پيش از اين در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعي مشغول به کار بوده و از يک سال قبل که مصرف شيشه را آغاز مي کند از کار اخراج مي شود.
وي نداشتن کار را اصلي ترين معضل پيش روي خود مي داند و در اين باره مي گويد: من همراه همسر دومم، مصرف مواد مخدر را آغاز کرديم و در مدت زمان هشت ماه، تمام داشته هايمان را از دست داده و همه را صرف خريد مواد مخدر کرديم.
وي مي افزايد: در حال حاضر همسرم مدتي است موفق شده اعتياد را ترک کند، به همين دليل خانواده اش ديگر اجازه نمي دهند با هم زندگي کنيم و من که دو ماه است دوره هاي ترک اعتيادم به پايان رسيده، ديگر جايي براي زندگي ندارم؛ ضمن اينکه اگر از کمپ بانوان نيز خارج شوم ديگر شغلي ندارم که بخواهم درآمد کسب کرده و براي خود خانه اي اجاره کنم.
بايد به اين موضوع توجه شود که هم اکنون از سوي سازمان بهزيستي و برخي از انجمن هاي خيريه، مراکز حرفه آموزي به بانوان بهبود يافته راه اندازي شده است، اما؛ تعداد اين مراکز با تعداد بانوان معتاد بهبود يافته برابري ندارد و تقاضاي بهبود يافتگان از مسئولان نيز اين است که شرايط را براي اشتغال و بيمه ي آنها بعد از رهايي از اعتياد مهيا کنند.
شيما فتحي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
گوناگون
پربازدیدترینها