واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۰:۱۴
در 15 کیلومتری شمال غربی شهر پلدختر در کمرکش یکی از درههای موازی کوه مَله به نام هفتچشمه، غار شگفتانگیزی وجود دارد که در گویش محلی آن را "کلماکره" میخوانند. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه لرستان، کلما به معنای مأوای کل(بزکوهی) و کرّه به درخت انجیر بیثمر گفته میشود. این غار در نتیجه عوامل زمینساختی کوههای فرسوده با لایههای گچی و آهکی به وجود آمده و از نوع غارهای آهکی به شمار میآید. فضاهای طبیعی ایجاد شده در غار علاوه بر زیباییهای چشمنواز استالاگمیتها(چکیدهها)، استالاگتیتها(چکندهها) و آبچالها، مکان مناسبی برای پناهگاه برخی جانوران و همچنین انسان بوده است. راه دسترسی غار به جهت قرار گرفتن دهانه آن بر دیوارهای صخرهای و مشرف بودن به درهای عمیق، با دشواری همراه است و برای ورود به آن نیاز به امکانات فنی کوهنوردی است. ارتفاع آن از سطح دریا حدود یکهزار و 450 متر و طول آن حدود 730 متر است. مساحت فضای داخلی غار نزدیک به چهار هزار و 300 مترمربع است که از چهار تالار نسبتاً رفیع مرتبط به هم که به وسیله راهروها و دهلیزها به یکدیگر راه مییابند تشکیل شده است. طول بزرگترین تالار آن که تالار سوم است حدود 130 متر و ارتفاع آن بیش از 20 متر است. در تالارهای غار، چکنده و چکیدههایی به چشم میخورد که همچون شرابههای یک آبشار سنگی و یا پردههایی چینخورده، درختان سرو، لاله واژگون و دهها منظره زیبای دیگر چشمان هر بینندهای را مجذوب خود میکنند. تاکنون درباره کشف غار و اشیاء منسوب به آن روایتهای بسیاری گفته شده است. خاطرات آن مرد شکارچی که نخستین بار در پی شکاری زخمی به این غار رازآمیز راه یافته بود طلسم دست یافتن به آن را شکست. در پاییز 1368 شمسی با کشف چند تکه از اشیای نقرهای و یک ماسک طلایی کوچکتر از صورت واقعی انسان که از چند قاچاقچی به دست آمده بود، دستبرد به این غار وسعت گرفت. و این آغازی بود از یک سرقت بزرگ میراث فرهنگی که سالهای بعد، مجموعه اشیاء نقرهای منسوب به کلماکره بار دیگر توجه پژوهشگران، مجموعهداران و متولیان موزههای بزرگ دنیا را به شکوه هنر ایران و لرستان جلب کرد. در پی بررسیهای مقدماتی کارشناسان و انجام دو فصل کاوش باستان شناسی در سالهای 72-1371 شمسی تا حدودی پیشینه سکونت در غار مشخص شده و با توجه به تنوع سفالینههای به دست آمده، آن را مربوط به دوره ایلام نو و برخی نیز آن را به اواخر هخامنشیان نسبت دادهاند. استنساخ کتیبههای حک شده بر روی برخی از اشیاء نقرهای، این گنجینه بزرگ را مربوط به دوره ایلام نو و شاهان ساماتی(ساماتوره، سکوتوره) دانسته که احتمالاً قلمرو فرمانروایی آنها در جنوب لرستان بوده است. اشیاء به دست آمده شامل ریتونها با پایه پیکرهای حیوانی شیر، گاو و بز، ساغر با نقوش برجسته حیوانی و گیاهی، مشربههای آبریزدار مزین به سر گاو، کاسه، سینی با نقوش برآمده و فرورفته گل لوتوس، پیکرکهای جانوران شکاری در حال شکار(شیر و آهو، عقاب و خرگوش)، گردنبندهای طلایی با سر شیر، دستبند با سر کل و بز، نقاب طلایی، روکش احتمالاً تیردان با نقوش حیوان افسانهای بالدار و دیگر ظروف متفرقه است. شیوه ساخت این اشیاء اغلب به روش چکشکاری و ریختهگری بوده که قطعات آنها با استفاده از ورقکاری، درزگیری، لحیمکاری و میخپرچ به یکدیگر متصل شدهاند. برای تزیین و زیبایی اشیاء از روشهای قلمکاری، کندهکاری، طلاکوب و نصب سنگهای قیمتی و شیشهای تراش خورده استفاده شده است. هرچند که مطالعات آسیبشناسی اشیاء نقرهای منسوب به غار تاحدودی احتمال اصالت اشیاء را به غار کلماکره نزدیک به یقین دانسته، اما هنوز بسیاری از ناگفتههای آن در هالهای از رمز و راز باقی مانده است. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]