واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۵ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۲:۱۵
مسابقات سوچی در پیستهایی که در سطح دریا قرار دارند برگزار شد، در این محل مقاومت هوا بالا بوده و چالشهایی برای ورزشکاران به خصوص اسکیت بازان سرعت ایجاد کرد. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هر ورزش چالشهای خود را دارد و در مسابقات المپیک فاکتورهایی که معمولا کوچک و بیاهمیت به نظر میرسند، نیز مهم هستند. پارامترهایی مانند مقاومت هوا و لباس میتوانند ورزشکاران را از هم متمایز سازند یا آنها را مجبور کنند که خود را با شرایط جدیدی وفق دهند. اسکیت سرعت مثال خوبی برای این مساله است. همان طور که پیش از این در مقالههای مختلف بیان شده بود، ارتفاع نقش اساسی در کارایی اسکیت بازان سرعت دارد. در استادیومها و پیستهای سوچی که نزدیک به دریا هستند و در سطح دریا قرار دارند مقاومت هوا بالاتر است به همین دلیل رکورد این مسابقات به کسانی اختصاص دارد که در مسابقات کانادا و آمریکا مدال آوردهاند. بنابراین کاهش مقاومت هوا یکی از دغدغههای اسکیت بازان است. برای مثال تیم اسکیت آمریکا از لباسهایی استفاده کرد که با کمک حفرههای روی لباس و جنس پارچه مورد استفاده سعی در کاهش مقاومت هوا داشت. با این حال در مسابقات دیده شد که این لباسها نیز معجزه نکردند و کارایی فوقالعادهای را برای ورزشکاران ایجاد نکردند. رابرت چاپمن، متخصص و فیزیولوژیست ورزش از دانشگاه بلومینگتون هندوستان، بیان کرده است که خم شدن و موقعیت ورزشکاران در اسکیت سرعت برای آنها راحت نیست و به آنها فشار میآورد، اما آنها این وضعیت بدنی را به خود میگیرند تا مقاومت هوا را کاهش دهند. این اسکیت بازان باید بتوانند در آن واحد هم با اسکیت حرکت کنند هم پاهای خود را حرکت دهند. چاپمن میگوید: تصور کنید که در حالت اسکات قرار دارید. عضلات پای شما منقبض است، اگر به مدت طولانی در این وضعیت باشید میبینید بسیار حالت سختی است. ورزشکاران برای قرار گرفتن در این حالت به مدت طولانی تمرین میکنند. قرار گرفتن در این وضعیت باعث میشود که جریان خون در پاها کم شود. در حالتی که پاها صاف باشند و عضلات راحت باشند خون میتواند راحت جریان پیدا کند. تمرین بر روی یخ آنقدر شدید و خسته کننده است که اسکیت بازان سرعت بخشی از تمرین خود را در فضای دیگری انجام میدهند. وی ادامه میدهد: تمرین بیش از حد بر کمر و پاهای اسکیت بازان فشار زیادی وارد میکند و آنها نمیتوانند بیش از 75 دقیقه در روزهای معین تمرین بر روی یخ داشته باشند. بیشتر تمرین اسکیت بازان بر روی دوچرخه انجام میشود . معمولا اسکیت بازان در ابتدا تصور میکنند که باید تمام سال را بر روی یخ تمرین کنند، اما آنها نباید این کار را انجام دهند، زیرا فشار زیادی به آنها وارد میشود. سرعت اسکیت بازان بر روی یخ، 50 کیلومتر در ساعت است و بودن در این شرایط برای مدت طولانی بسیار سخت است. مانند بسیاری از ورزشهای المپیک زمستانی، اسکیت سرعت تکنیک بالایی میخواهد. علاوه بر کنترل سرعت، تعادل و وضعیت بدن، اسکیت باز باید خود را در مسیر پیست نگه دارد، حرکت در پیچها برای اسکیت بازان بسیار سخت است. سرعت مردان اسکیت باز معمولا بیش از 48 کیلومتر بر ساعت است و زنان اسکیت باز قوی به طور متوسط در این حد سرعت دارند. در سطح دریا از سرعت اسکیت بازان 800 متر بر ساعت کاسته میشود. در واقع دو درصد از سرعت اسکیت بازان در ارتفاع پایین کاسته میشود. این مساله میتواند برای ورزشکاران که در ارتفاع بالا تمرین میکنند مشکل ایجاد کند. آنها ممکن است در ارتفاع پایین با سرعت متفاوتی دور بزنند و زمان بندی آنها بر هم بریزد. این ورزشکاران معمولا زمانی را در ارتفاعات پایینتر و در ارتفاع پیست مسابقات تمرین میکنند. تمرین در ارتفاع بالا بر ورزشکاران کمک میکند تا گلبولهای قرمز خون بیشتری تولید کنند که باعث افزایش استقامت آنها میشود. افزایش گلبولهای قرمز خون و اکسیژن رسانی بیشتر به عضلات تاثیر بسزایی در کارایی ورزشکاران دارد. مقاومت هوا حتی میتواند بر ورزشهایی که سرعت در آنها اهمیتی ندارد تاثیر بگذارد. برای مثال اسکیت بازان نمایشی نیز با مقاومت هوا در چرخشها دچار مشکل میشوند. سرعت چرخش اسکیت بازان نمایشی در سطح دریا کاهش می یابد. اسکی پرش در مسابقات سوچی در ارتفاع 40 مایلی در کوههای اطراف سوچی انجام شد به همین دلیل مقاومت هوا، کمتر برای آنها مشکل ایجاد کرد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]