محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802523820
عضو اتاق بازرگانی: گران شدن بنزین به تنهایی اشتباه است/ یارانه هیچ قشری نباید حذف شود
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
عضو اتاق بازرگانی: گران شدن بنزین به تنهایی اشتباه است/ یارانه هیچ قشری نباید حذف شود
دولت باید بنزین را به تولید کننده سوخت در داخل به جای 18 دلار،100 دلار به فروش برساند و تفاوت آن را به خانوارهایی که مشکل بیکاری دارند، سوبسید پرداخت کند تا اینکه بخواهد بنزین ارزان به فروش برساند.
به گزارش نامه نیوز، اجرای قانون هدفمندی یارانه ها در فاز دوم دغدغه ای جدی شده و انتقادات بیشتری در خصوص این نوع برنامه ریزی برای افزایش قیمت حامل های انرژی ایجاد شده است."مسعود دانشمند" یکی از اعضای اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران از زوایای جدیدی به نقد اجرای هدفمندی یارانه ها در فاز نخست و دلایل غلط بودن اجرای فاز دوم همانند راهکارهای فاز نخست صحبت می کند. وی در گفتگو با "ایروگنا" افزایش قیمت بنزین حتی به میزان 40 درصد را راهگشای حل مشکلات مربوط به انرژی نمی داند.
ارزیابی شما از اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها پس از تجربه فاز نخست وضریب موفقیت پایین آن چیست؟
ابتدا باید ببینیم که ازاجرای فاز نخست این قانون چه نتیجه ای گرفتیم.سپس بررسی کنیم در فاز دوم قرار است چه اقدامی انجام دهیم.طبق قانون هدفمندی یارانه ها باید ظرف مدت مشخصی به 90 درصد قیمت فوب خلیج فارس در حامل های انرژی برسیم.به این دلیل درگام نخست قیمت بنزین را از10 سنت به 40 سنت رساندیم.یعنی بنزین 100 تومانی را 400 تومان به فروش رساندیم. زمانی که بنزین 400 تومان شد،قیمت دلارهزارتومان وقیمت یک لیتر بنزین درخلیج فارس یک دلار بود.این میزان افزایش قیمت به نحوی بود که می توانستیم سال بعد افزایش قیمت دیگری داشته باشیم تا به همان 90درصد قیمت فوب خلیج فارس برسیم.اما درعمل زمانی که قیمت دلاربه 3 هزارتومان در بازار آزاد و 2550 تومان در بازار مبادله ای افزایش پیدا کرد،می توانستیم بررسی کنیم که این 400 تومان قیمت بنزین به نسبت آن قیمت قبلی چند سنت شد.زمانی که حساب می کنیم می بینیم براساس قیمت جدید دلارچیزی حدود 30 سنت شد.یعنی 10 سنت هم نسبت به مرحله نخست کاهش پیدا کرد.در واقع با این اوصاف نه تنها در مرحله نخست نتوانستیم قیمت بنزین و حامل های انرژی را به سطح قیمت های خلیج فارس برسانیم، بلکه از نقطه شروع فاصله بیشتری گرفتیم.زمانی که فاصله بیشتر شد،بار دولت را افزایش دادیم.این قضیه همانند این است که ما نفت نداریم. از خارج نفت واردکرده و تبدیل به بنزین کرده،بنزین را به مردم عرضه می کنیم و در این صورت دولت باید این مابه التفاوت را از جیب خود پرداخت کند.دقیقا همانند این است که از پالایشگاه بنزینی را با قیمت یک دلارخریداری کنیم و به مردم با قیمت 40 سنت به فروش برسانیم.بنابراین می توان گفت ما در اجرای فاز نخست هدفمندی یارانه ها نتوانستیم موفق شویم. در واقع به جای آنکه درآمدی به دولت افزوده شود،هزینه دیگری به هزینه های دولت به دلیل تفاوت قیمت دلار در تامین سوخت و حامل های انرژی اضافه شد.از سویی دیگرهم هزینه های پرداخت یارانه های مستقیم به مردم به هزینه های دولت اضافه کرد.براین اساس در فاز نخست ما از اهدافمان دور شدیم.
با این تشریح وضعیت از اجرای فاز نخست، فکر می کنید اجرای فاز دوم چگونه پیش خواهد رفت؟
حال با چنین تصویر وتجربه ای از اجرای فاز نخست، می خواهیم فاز دوم را اجرایی کنیم.تا زمانی که پاسخ این صورت مسئله برای ما روشن نباشد که در فاز دوم قرار است چه کنیم،نمی توانیم نقشه راه آینده را تعیین کنیم.به عنوان مثال تصمیم بگیریم طبق مصوبه مجلس قیمت حامل های انرژی را به میزان 40 درصد افزایش دهیم.بنزین 400 تومانی می شود 560 تومان.این مبلغ به نسبت 2500 تومان قیمت دلارپیش بینی شده دربودجه، می شود 20 سنت قیمت فوب خلیج فارس که مجددا 80 سنت با آن فاصله دارد.پس با این اقدام مجددا فاصله ما بیشتر می شود.بنابراین افزایش مجدد قیمت بنزین برای دولت تاثیرگذار نخواهد بود.ازآن سو قیمت حامل های انرژی را افزایش می دهند،از سوی دیگر قیمت کالاهایی که انرژی بر هستند نیز افزایش پیدا می کند.قیمت سوخت شامل بنزین و گازوئیل هم افزایش پیدا می کند که افزایش قیمت سوخت باعث تاثیرگذاری روی حمل و نقل مسافر و باردرکشورشده و همه این اتفاقات منجربه ایجاد بازتاب تورمی درجامعه می شود.همین تورم ها ازسال 89 تا کنون باعث شده ارزش آن 45 هزار تومان یارانه که به مردم پرداخت می شودهم کاهش یابد و ارزش آن مبلغ هم اکنون به میزان10 الی 12 هزارتومان شده است.در واقع با یک بررسی مشخص می شود در سال 89 با 45 هزارتومان چه مقدار برنج و گوشت و نان و روغن و قند وشکر می شد خریداری کرد،امروز با 45 هزارتومان براساس افزایش قیمت بالای کالاها چه میزان می توان برنج و گوشت و... راخریداری کرد. بنابراین قدرت خرید 45هزارتومانی، تبدیل به ارزش 10 هزارتومانی سال 89 شده است.از این سومردم هم ناراضی اند که هم قیمت حامل های انرژی افزایش پیدا می کند،هم تورم به شدت بالا رفته و هم 45هزار تومان تاثیری در زندگی آنان ندارد.در واقع اتفاقی که رقم خورده باعث شده هم دولت و هم مردم ناراضی باشند.اینکه حالا چه اقدامی باید انجام داد پرسشی اساسی است که روی میزقرار دارد. چگونه باید با این موضوع برخورد کرد.دراینکه باید انرژی را به سطح قیمت منطقه برسانیم، تا بتوانیم جلوی قاچاق سوخت را گرفته و بار دولت را کاهش دهیم،تردیدی نیست.اما اینکه ما همواره نفت را به فروش برسانیم و پول آن را هزینه کنیم ومابه التفاوت آن را به عنوان بنزین و گازوئیل و سوبسیدبه مردم دهیم هم،منطقی نیست.از سویی دیگرچنانچه بخواهیم درآمد حاصل از اجرای هدفمندی یارانه ها را به صورت یارانه به مردم به صورت نقدی پرداخت کنیم،باز هم همان ضرر حاصل می شود. پس ازابتدا به جای این همه گذران مراحل مختلف، همان طورکه قبلا سوخت را به مردم ارائه می دادیم بدون پرداخت یارانه همان اقدام را انجام دهیم.در واقع مجموعه درهم باری شده که هیچ راهکاری از دل آن بیرون نمی آید.به نظر می رسد اگراین مسیر را بازگردیم و دریک خط درستی با یک هدف مشخصی حرکت کنیم، اتفاق بهتری رخ خواهد داد. به این صورت که یارانه پرداختی به مردم را تبدیل به یارانه غیرنقدی کنیم. این نوع پرداخت به گونه ای باشد که همواره سبد خانوار درصدخود را نگه دارد.بهداشت و درمان، آموزش و پرورش ،مسکن و چند عامل اساسی را در نظر گرفته و یارانه را از این طریق پرداخت کنیم.به عنوان مثال مسکن را با قیمت ارزان تری دراختیار مردم قراردهیم.تفاوت قیمت مسکن توسط شهرداری ها و دولت پرداخته شود.یا آموزش و پرورش را اساسا برای مردم رایگان کنیم.مثلا هزینه یک مهدکودک در سطح شهر تهران را که به صورت میانگین ماهیانه مبلغ 500 هزار تومان هزینه دارد را رایگان کنیم و از مجموعه هزینه های خانوار آن را بیرون بیاوریم.یا روی این موضوع بحث و تبادل نظر کنیم که مجموعا خانوارها درصدهایی که هم اکنون پرداخت می کنند چه در آموزش و پرورش و چه در بهداشت و درمان و چه درمسکن که چیزی در حدود 70 الی 80درصد از هزینه های خانواده ها می شود را دولت از هزینه های مردم بیرون آورده، خودش پرداخت آنها را تقبل کند.پس از آن قیمت حامل های انرژی و کالاها را افزایش دهد.
آقای دانشمند! با این وجود به هر حال فاز دوم اجرایی خواهد شد و بازتاب های متفاوتی در زندگی مردم خواهد گذاشت. فکر می کنید میزان پذیرش مردم با افزایش مجدد قیمت بنزین و ایجاد تورم در صورت حذف یارانه بسیاری از دهک ها چگونه خواهد بود؟
به عنوان مثال دولت تصمیم می گیرد به دهک های 9 و10 یارانه پرداخت نکند.این دهک ها به صورت پله ای تغییر نمی کنند بلکه به صورت طیف هستند.مثلا یک نفر ماهی 10 میلیون تومان درآمد دارد . نفر بعدی ازهمین دهک 9میلیون و 990 هزار تومان وهمین طورنفربعدی 9میلیون و 980 هزار تومان. براین اساس فردی که لبه دهک 7 و انتهای دهک 8 قرارمی گیرد،به محض اینکه دولت به آن دهک 7 یارانه بدهد، دهک 8ی هم یارانه می خواهد. پس نمی توان از این راهکار یارانه ای را حذف کرد. موضوع دیگر این است که ما بر مبنای کدام قانون می توانیم منابع ملی را که ارث همه ملت ایران است به گونه ای تقسیم بندی کنیم که بگوییم به یک نفر یارانه پرداخت می کنیم و به نفربعدی یارانه نمی دهیم. اگر بخواهیم این گونه درنظر بگیریم که با این نوع پرداخت بیکاری و تنبل پروری را گسترش می دهیم، پس چرا به فردی که کار می کند و زحمت می کشد و مالیات زیادی هم می دهد اما درآمد بالایی دارد، یارانه تعلق نمی گیرد.این حرف اصلا منطقی نیست.
پس در واقع نظر شما نسبت به اینکه عنوان شده قرار است یارانه تعداد زیادی از مردم قطع شود، منفی است؟.
این روش اشتباه است.مثلا زمانی که پیشنهاد می دهم آموزش و پرورش مجانی شود، درکنار آن مدارس پولی هم باشد که فردی که به لحاظ مالی توانمند است،فرزند خود را درآنجا ثبت نام کند. کسی هم که نمی تواند درهمان مدارس دولتی رایگان تحصیل کند.در واقع اقدامی انجام دهیم کسی که قصد ندارد یارانه بگیرد، خودش، خودش را از این چرخه حذف کند.برای بهداشت و درمان هم به همین نحو. خدمات رسانی رایگان دولت افزایش پیدا کند. بیمارستان ها و داروخانه های خصوصی هم فعالیت خود را کنند تا هرکه توانمند بود به پزشکان خصوصی مراجعه کند و هر کس نمی تواند در صف بیمارستان های دولتی می ماند.در مورد مسکن هم به همین نحو.این مسائل باعث می شود فرد با میل خود از این صف جدا شود و یارانه ای نگیرد.چه تفاوتی بین فردی که در دهک نخست قرار دارد با فردی که در دهک دهم است،وجود دارد؟ هر دو ایرانی اند و شناسنامه ایرانی دارند و هر دو هم به لحاظ منابع ملی در یک مسیر قرار می گیرند و نمی توان گفت باید این دو طیف را از همدیگر جدا کرد.منابع ملی کشور متعلق به همه مردم ایران است.
شما اشاره کردید افزایش قیمت حامل های انرژی با وضعیت فعلی چندان نمی تواند هدفمندی یارانه ها را به اهداف خود برساند.یکی از دلایلی که دولت برای این افزایش قیمت اعلام می کند،با توجه به شرایط فعلی وزارت نفت،تامین بخش مهمی از درآمد مورد نیاز خود با افزایش قیمت سوخت است. چنانچه قرار باشد حامل های انرژی با افزایش قیمت هم تاثیر زیادی برای درآمد زایی دولت نداشته باشد، چه راهکار دیگری برای این موضوع پیشنهاد می دهید؟
مسئله ای در این میان وجود دارد. وزارت نفت،نفت را به قیمت 18 دلار به شرکت پالایش و پخش به فروش می رساند و در دنیا به قیمت 100 دلار.با وجود این تفاوت 82 دلاری، دولت مابقی آن را از کجا تامین می کند؟مگر این نفتی که ارزان فروخته می شود، منابع ملی نیست؟درواقع به داخل ارزان فروشی می کنیم.این تناقض دارد.این قدر نفت را در داخل ارزان به فروش می رسانیم بعد تصمیم می گیریم حامل های انرژی ارائه دهنده به مردم را با افزایش قیمت مواجه کنیم که درآمد برای دولت تامین شود؟ این اصلا راهکار مناسبی نیست.ما باید اقدامی انجام دهیم که میزان مصرف انرژی درکشور پایین بیاید. اقدامی که ظرف سال های گذشته به هیچ نتیجه ای نرسیده است.در واقع این سیاستی که ازپیش از انقلاب در مورد ارائه ماشین گران، بنزین ارزان وجود داشته،اشتباه است.قبل از انقلاب قیمت بنزین 1تومان و قیمت دلار7تومان بود. بعد از انقلاب آن قدر قیمت بنزین و قیمت دلار را فاجعه آمیزافزایش دادیم و فاصله ایجاد کردیم که رسیدیم به دلار 3هزار تومانی و بنزین 400 تومانی که تناسبی با قیمت دلار ندارد.این باعث شد بنزین ارزان، هدف دیگری به جامعه مصرف دهد.باعث شد همه به دنبال این باشند که یک پراید خریداری کنند و صبح سرکار بروند و بعدازظهرها مسافرکشی کنند.در واقع بنزین ارزان حمل و نقل شهری ما را به هم زد. ترافیک بسیار بالایی ایجاد و آلودگی هوا را افزایش داد.اینها سیاست های غلطی بود که ایجاد شد.به جای خودروی گران،بنزین ارزان،باید سیاست بنزین گران، خودروی ارزان را ایجاد کرد.مثلا هر کس قصد دارد از خارج خودرویی وارد کند، عوارض و گمرک آن همان 4 درصد باشد.اما بنزین در داخل به قیمت 3 هزارتومان به فروش برسد.در واقع به قیمت همان یک دلاری که درمنطقه ما وجود دارد.دراین صورت دولت باید به جای اینکه بنزین 18 دلاری به تولیدکننده داخلی به فروش برساند،بنزین را با همان قیمت 100 دلاری که به خارج می فروشد، ارائه دهد.
خب این میزان افزایش قیمت بنزین، تبعات زیادی به لحاظ اقتصادی و تورمی در جامعه خواهد داشت.
با این افزایش قیمت بنزین یک چیزهایی را از دست می دهیم. پرایدهای مسافرکش را از دست می دهیم. آژانس هایی که سر همه کوچه ها هستند و مزاحمت هم ایجاد می کنند، از دست خواهند رفت که اشکالی ندارد.به جای آن حمل و نقل شهری ما توسعه پیدا می کند.به عنوان مثال اتوبوسی با سرعت 10 کیلومتر در ساعت به دلیل ترافیک بالا در خیابان حرکت می کند،اما زمانی که این میزان خودروی مسافرکش در خیابان نباشد، سرعت اتوبوس هم به 40کیلومتر در ساعت افزایش پیدا می کند که سرعت آن حدود 4 برابرمی شود.
آقای دانشمند شما از حذف مسافرکش های شخصی و راننده آژانس ها که ضرورتی انکار ناپذیر در کشور دارند صحبت می کنید که بار زیادی از حمل و نقل وجابه جایی مسافران با همین مسافربرهای شخصی است به دلیل نوع فعالیت تاکسی داران.هم چنین به دلیل حل نشدن مشکل بیکاری در جامعه و عدم افزایش خدمات حمل و نقل عمومی به میزان کافی در سطح شهرهای بزرگ،تعداد زیادی از مردم نان شب و هزینه های زندگی روزمره و معیشتی خود را از طریق همین مسافرکشی تهیه می کنند. چه طور می توان از حذف این افراد و افزایش بهای بنزین به میزان 3 هزار تومان صحبت کرد، درحالی که هیچ زیرساختی برای ایجاد آن فراهم نشده است؟
بله موضوع همین است. من می گویم دولت باید بنزین را به تولید کننده سوخت در داخل به جای 18 دلار،100 دلار به فروش برساند و تفاوت آن را به خانوارهایی که مشکل بیکاری دارند، سوبسید پرداخت کند تا اینکه بخواهد بنزین ارزان به فروش برساند،افراد بیکار را مجبور به مسافرکشی کند و این حجم از مشکلات مختلف را درسطح شهر ایجاد کند و هر فردهم حق قانونی خود بداند که این میزان مسافرکشی کند. درواقع ساختار غلط است.برای رسیدن به هدف اصلی قانون هدفمندی یارانه ها باید ساختار را اصلاح کرد.درواقع با گران کردن بنزین و ارزان شدن خودرو خود به خود مصرف پایین می آید.یعنی الان که روزی 65میلیون لیتر مصرف داریم، در آن صورت تبدیل به 30 میلیون لیترمصرف در روز می شود.ازسویی دیگردولت مازاد نفتی را که تبدیل به بنزین می کند، می تواند در بازار با قیمت 100 دلار به فروش برساند.بنابراین درآمد دولت بیشتر می شود و دست دولت هم آن قدر بازمی شود که به جای افزایش مسافرکش،به طبقات ظعیف تر جامعه کمک بیشتری کند. در واقع اینکه بنزین 25 یا 30 درصد افزایش قیمت پیدا کند اما نوع مصرف ساختارما به همین صورت باشد که هم اکنون هست،دردی دوا نمی شود.باید بنیانی یک سری مسائل را تغییر داد.
1392/11/21
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 73]
-
گوناگون
پربازدیدترینها