واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۲۷ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۰:۰۰
یک روانشناس گفت: همه موجودات فارغ از سن وسال، جنس و نوعشان قسمتی از وقت شبانه روز خود را صرف بازی و تفریح میکند و باید اذعان کرد بازی برای هر فرد بهویژه کودکان یک نیاز است. "محمدکاظم سلامت"، در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، با بیان این مطلب، اظهارکرد: کودکان موجوداتی دوست داشتنی و شیرین هستند و وقتی که مشغول بازی هستند شیرینی آنها چند برابر میشود و امکان دارد با همین شیرین بازیهای خود باعث شادی و خنده والدین خود را شوند و انرژی مضاعفی را به آنها ببخشند. کودکان اهل هر کجا و از هر ملیت و مذهبی و هر قوم و قبیلهای هم که باشند بازی میکنند و این بازی کردن صرفا برای شادی کردن نیست بلکه بازی برای آنها یک نیاز است. وی افزود: بزرگسالان نیز گهگاهی احساس نیاز به بازی پیدا میکنند منتها شکل و تجلی بازی بزرگسالان متناسب سنشان متفاوت است. حتی حیوانات هم نیاز به بازی دارند و گاهی رفتارهایی از آنها دیده میشود که به یقین میتوان گفت مشغول بازی هستند. پس همه موجودات فارغ از سن وسال، جنس و نوعشان قسمتی از وقت شبانهروز خود را صرف بازی و تفریح میکند تا برای لحظهای هم شده رنج جهان بیرون و دنیای جدی را فراموش کند و انرژی از دست رفته خود را احیاء کنند و یا شاید هم انرژی اضافی بدن خود را تخلیه کنند. این روانشناس خاطر نشان کرد: برخلاف دنیای بزرگسال که فعالیتهای آنها را میتوان به فعالیتهای جدی و بازی گونه یا تفریحی تقسیم بندی کرد، دنیای کودکان همه و همه همان دنیای بازی است و اگر بازی از کودکان گرفته شود انگار دنیای آنها گرفته شده است؛ چرا که کودک با بازی بزرگ میشود، رشد میکند، تحول مییابد و استعدادهای مختلفاش به پختگی میرسد. این پختگی میتواند از نظر جسمی، عقلی، اجتماعی و اخلاقی باشد. وی ادامه داد: برخلاف تصورات بعضی از والدین که فکر میکنند کودک ساکت کودک ایدهال است باید گفت کودک ساکت و منزوی که بازی نمیکند به احتمال زیاد کودک بیمار و مشکلدار است؛ چراکه ذات کودک با بازی کردن و جنب و جوش داشتن بنا شده است و با بازی است که استعدادهای مختلف او شکوفا میشود. اگر بازی را از او بگیریم ناخواسته جلوی شکوفا شدن و بروز و ظهور استعدادهای او را گرفتهایم. هر چند در تعریف بازی اختلاف نظر وجود دارد، ولی در کل هرگونه فعالیت جسمی و ذهنی اختیاری و ناخواسته که به صورت فردی یا گروهی به منظور کسب لذت یا اقناء یکی از نیازهای طبیعی، توسط کودک انجام گیرد را بازی مینامند. وی اظهار کرد: فارغ از اینکه بازی چگونه تعریف شود یا نقش بازی در دنیای کودک بر اساس چه نظریهای تفسیر شود، با توجه به نظریه انرژی مازاد یا تحلیل رفتن انرژی بدن کودک؛ نظریه پیش تمرین ارادی یا غریزی برای ایفای نقشهای بزرگسالی در آینده، نظریه ابزاری برای تخلیه هیجانات منفی و ناخوشایند تجربه شده و باید پذیرفت که نقش آنها در مسیر رشد کودک پر اهمیت و مهم و غیر قابل انکار است. این روانشناس تصریح کرد: نقش بازی به لحاظ بدنی اگر بررسی شود مشخص میگردد کودک برای اینکه عضلات خود در اختیار بگیرد و آنها را به صورت ارادی کنترل کند و رشد و پرورش دهد و ورزیده نماید باید بازی کند. همچنین کودک به وسیله بازی انرژیهای اضافی بدن خود را تخلیه میکند. انرژی مازادی که اگر تخلیه نشود، احتمالا موجب ظهور هیجان عصبانیت و تندخویی میگردد. از طریق بازی است که حواس مختلف کودک نظیر لامسه، بینایی، توازن و تعادل به کار افتاده و مهارتهای لازم برای تعامل با محیط برای کودک ایجاد شود. وی یادآور شد: به لحاظ ارزش ذهنی بازی نیز میتوان اشاره کرد که بازی باعث میشود که کودک نیروهای ذهنی خود را بکار اندازد. بازی کودک را در شناخت و کنترل محیط یاری میکند و او را قادر میسازد که تواناییهایش را بیازماید و خود را با محیطش سازگار کند و دایما شناختهایش را بالا ببرد. همچنین ضمن بازی است که کودک یاد میگیرد میان واقعیت و خیال فرق بگذارد . سلامت عنوان کرد: از منظر اجتماعی نیز از طریق بازی کودک به تدریج یاد میگیرد چگونه دیگر کودکان را در هنگام بازی در وسایل و فعالیت خود سهیم کند. در سایه بازیها است که روح فرمانبرداری از مقررات وضع شده در بازیها او را به فرمانبرداری از مقررات اجتماعی که در آینده مجبور به اطاعت از آن هست عادت میدهد و باعث میشود قدرت سازماندهی مدیریت و سلسله مراتب را بیاموزد. وی افزود: به همین خاطر کودکانی که معاشرتی و اجتماعی هستند و با گروه همسالان خود رابطه دوستانه دارند بیشتر به بازیهای اجتماعی میپردازند، در حالی که کودکانی که غیر معاشرتی هستند و از روابط دوستانه محدودی برخوردارند بیشتر به بازیهای انفرادی میپردازند و بیشتر وقت خود را با اشیاء میگذرانند و یا خودشان را با تماشای تلویزیون و بازی رایانهای و یا مطالعه سرگرم میکنند . وی ادامه داد: از سوی دیگر به کمک بازیها است که کودک عواطفش را میپروراند. کودک به وسیله بازی به بیان احساسات و عواطف خوشایند یا ناخوشایندش اقدام میکند و شادی، شعف و یا خشم، کینه، غم و حسد را بروز میدهد پس بازی هم بهعنوان روش یادگیری و هم بهعنوان وسیله بیان دارای قدرت تربیتی و سازندگی است و در رشد عاطفی تاثیر بسزایی دارد. سلامت تاکید کرد: بازی یکی از عوامل بسیار مهم برای تربیت اخلاق کودکان است، کودک در حین بازی در مییابد که اگر بخواهد در بازی، فردی قابل قبول به حساب آید، باید درستکار، طرفدار حقیقت، مسلط به خود و عادل باشد. کودکان در بازیها، آداب معاشرت و رفتار اخلاقی را تمرین میکنند. از طریق بازی است که کودک مصادیق اخلاقی چون رعایت ادب، کمک به دوستان، دلسوزی، شریک کردن و نزاکت به خرج دادن و غیره را یاد میگیرند . وی خاطرنشانکرد: از بازی بهعنوان یک ابزار درمانی برای بهبود مشکلات و اختلالات روحی و روانی کودک نیز استفاده میکنند. بدین صورت که در بازی درمانی به کودک فرصت داده میشود تا احساسات خود را بشناسد و از ماهیت آنها آگاه شود و به آن عمل کند. در بازی درمانی به کودک فرصت داده میشود تا هیجانات آزار دهنده و مزاحم و مشکلات درونی خود را از طریق بازی بروز دهد و آنها را به نمایش بگذارد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]