محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842035165
آقای رئیس جمهور به لانه بازها نقل مکان کرده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
آقای رئیس جمهور به لانه بازها نقل مکان کرده است؟ وبلاگ > مسلم، متین - سخنان آقای اوباما در حضور آقای اولاند و تعابیر غیر متعارف او در برخورد با نقض کنندگان تحریم های ایران همه را متحیر کرد.دلیل این سخنان غیر معمول چه بود؟ رئیس جمهوری به لانه بازها نقل مکان کرده است؟ بعید است. هرچه هست موضوع را باید در مناسبات تا حدی شخصی میان کاخ سفید و کنگره جستجو کرد. به هرحال تا آنجا که به آقای اوباما مربوط میشود سخنان وی در داخل و به خصوص خارج از ایالات متحده بسیاری را خوشحال کرد.
وجود بایدها و نبایدها میان آمریکا و ایران تابع چه شرایط و چراهائی ست؟ومحدودیت هریک در مقابل دیگری چیست؟طرح این سؤال و سؤالات مشابه از هنگام جدی شدن موضوع آنچه حل پرونده هسته ایران خوانده شده ذهن بسیاری از تحلیل گران روابط ایران و ایالات متحده را به خود مشغول کرده است ،البته به ضمیمه این بحث فرعی و مهم که اساسا کل این باید ها و نبایدها سایه سنگینی بر روابط ایران با غرب انداخته است. چه بخواهیم چه نخواهیم. این یک واقعیت است هرچند تلاش میشود روابط با غرب در محدوده پرونده هسته ای ایران تعریف ،حصار کشی و ساده نشان داده شود .
دلایل متعددی برای این ادعا وجود دارد . تازه ترین آنها سخنان اخیر اوباما در برابر آقای اولاند رئیس جمهور فرانسه بود .آنگاه که به گونه ای غیر معمول و تند که تعجب بسیاری ازجمله همتای فرانسوی اش را برانگیخت اظهار داشت "کسانی که تحریم های کنونی ایران را ندیده بگیرند مانند یک تن آجر روی سرشان خراب خواهیم شد". این یعنی ایرن فقط یک پروژه هسته ای نیست.در مقابل اولاند نیز مانند گناه کاری در برابر جناب کشیش به گناهش اعتراف کرد و گفت "آقای رئیس جمهور قدرت من محدود است و از آنچه دیگران و سندیکاها کرده اند هم بی اطلاعم هم فاقد قدرت !اما فرانسه به قوانین تحریم ها متعهد است".
خب البته کسانی که در داخل و خارج از آمریکا منتظر سخنانی اینچنین بودند بسیار خوشحال به مقصود خود رسیدند .(در خارج از آمریکا یافتن آنها اصلا مشکل نیست).در خود در واشنگتن مطمئنم دشمنان قسم خورده ای چون مندنز،دابیتز و مک کین چند شب اخیر را راحت تر خوابیده اند و شب والنتاین سیاسی خوبی را سپری کردند.دشمنی هم مانند دونالد رامپ سرمایه دار با نفوذ طی همین مدت زمینه بهتری برای تمسخر نژادی آقای اوباما پیدا کرده است. او همواره با طعنه نژاد پرستانه اش مدعی است باراک را جدی نگیرید او ضعیف ترین و بی عرضه ترین رئیس جمهور تاریخ آمریکاست.به هر حال درست یا غلط مسئله ای به نام ایران در کل و پرونده هسته ای آن در جزء، به معیاری برای کارآمدی ،موفقیت و قاطعیت اوباما به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالت متحده تبدیل شده است.او مسیری متفاوت را در پیش گرفته و مدعی ست اگر موفقیتی در آن کسب کند قادر است دکترینی جدید در سیاست محض و خالص به نام " دیپلماسی استراتژی و نه تاکتیک " با ادله کافی ارائه کند. موفق خواهد شد یانه؟ این بستگی تام به نحوه مدیریت وی بر رکنی اساسی در ساختار سیاسی ایالات متحده نام نهاد قانون گذاری دارد. این نهاد قدرتمند اگرنه قدرتی بیشتر دستکم توانی برابر در خنثی سازی اقدامات قوه مجریه دارد.
البته تا آنجا که به شرایط امروز مربوط میشود علائم موفقیت اولیه متد او قابل مشاهده است. اینکه 104 نماینده کنگره روز 5 شنبه طی نامه ای سیاست وی در قبال ایران را تایید کردند، البته که موفقیتی بی سابقه برای آقای رئیس جمهور محسوب میشود ،اما اوباما به خوبی میداند بر خلاف تصور، این اقدام نمایندگان به تاکتیکی سیاسی بیشتر شباهت دارد تا یک عمل استراتژیک. خصوصا این حمایت در حالی اعلام میشود که در اقدامی مشابه، لابی قدرتمند ایپک موضع مشابهی اتخاذ کرده است. پاره ای محافل دیپلماتیک مقیم واشنگتن این وضعیت را به یک آرامش سیاسی قبل از آرایش حمله ای سهمگین تشبیه کرده اند.شاید بیشتر از این جهت که نمایندگان به ناکارآمدی روش اوباما مطمئن هستند.حال در شرایط کنونی چرا باید خود را بدنام و عامل شکست معرفی و وضعیتی ایجادکنند که وقوع آن حتمی است، لذا به آتش بسی موقت تن داده و صبر پیشه کرده و بهانه را از رئیس جمهوری گرفته اند.حداقل این تصور را ایجاد کرده اند. همین عنصر صبر اتفاقا به تنها نقطه مشترک کاخ سفید و کنگره تبدیل شده است. این صبر لرزان و متزلزل و تاحدی نگران کننده برای مخالفان قسم خورده مذاکرات ژنو و حل دیپلماتیک پرونده ایران بسیار خبر دلگرم کننده ایست.
همین عنصر خود به خود سرمایه گذاری صورت گرفته بر سر ایران توسط آقای اوباما را بسیار پر هزینه کرده و اوست که از این به بعد باید بتواند در آکادمی علوم سیاسی واشنگتن اولا سرمایه گذاری صورت گرفته را توجیه ،ثانیا بتواند این عنصر کیمیائی جدید را به جدول مندلیف سیاسی ایالات متحده اضافه کند. البته کار بسیار سختی ست . این موضوع به وضوح ثابت میدهد رئیس جمهور بر خلاف تصور دارای توان نامحدود ی در بافت قدرت نیست، اگرچه دارای قدرت کنترل حساب شده ایست،واین دو بسیار از هم متفاوتند.
در ایالات متحده رئیس جمهور فارغ از آنچه در ساختارهای سیاسی، حقوقی این کشور می‌گذارد ،مبسوط الید نبوده وقادر به اتخاذ تصمیمات شخصی نیست . لذا درک ساختار قدرت و متریال آن در اعمال هرگونه فن دیپلماسی با واشنگتن هنگام مذاکره برای طرف مقابل بسیار مهم و کلیدی ست ،.لذا انتظار و توقع ایجاد تحول از روسای جمهور آمریکا و امروز اوباما، فارغ از محدودیت‌های متوجه او نه تنها ساده کردن بی وجه صورت مسئله است و پاسخی از آن یافت نخواهد شد، بلکه توان هر مذاکره کننده‌ای را در فرآیند سازی و بهره‌گیری از فرآورده نهایی محصولات دیپلماسی به زیر سوال خواهد برد.با وجود چنین ساختاری چگونه میشود سیاستی استراتژیک در ایالات متحده را پیش برد بدون آنکه نقش تعیین کننده کنگره نادیده گرفته شود؟ سوال اصلی همین است و ضمن آنکه محال است. اینکه دستگاه دیپلماسی ایران بنا به دلایلی اکنون نمی‌خواهد یا بنا به مصالحی فعلا مایل به گفتگو با ایالات متحده نیست ،بحث دیگری است و به نوع صلاحدید نهایی مسئولان دیپلماسی ایران مربوط میشود ، ولی این چیزی از اهمیت موضوع نمی کاهد. اما اگر در آینده و یا بر اساس هر گونه مصلحت اندیشی دیگری ، خط تولید دیپلماسی چنین محصولی را می‌خواهد، به وضوح بهتر است توان خود در اعمال اراده در عرصه دیپلماسی و مذاکره فراگیر را افزایش و به واقعیت‌ها همانگونه که هستند بنگرد.دیپلماسی بدون واقع نگری بی معناست،زمان هم ابدی نیست[email protected]
شنبه 26 بهمن 1392 - 10:02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]
-
گوناگون
پربازدیدترینها