محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803211841
مولایی:منتقدان توافق نامه ی ژنو باید حقوق بین الملل را مطالعه کنند
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
بررسی حقوقی توافق نامه ی ژنو در گفت و گو با استاد حقوق بین الملل دانشگاه تهران مولایی:منتقدان توافق نامه ی ژنو باید حقوق بین الملل را مطالعه کنند تهران-ایرنا-«یوسف مولایی» استاد حقوق بین الملل دانشگاه تهران در گفت و گو با ایرنا ضمن دفاع از توافق نامه ی هسته یی ژنو، واقع بینی و توجه بیشتر منتقدان به قواعد حقوق بین الملل را خواستار شد.
«حسن روحانی» رییس جمهوری ایران روز چهارشنبه ی هفته ی گذشته در نشست هیات دولت بار دیگر بر پیگیری جدی برنامه ی دولت در تحقق خواست ملی و ادامه ی گفت و گوهای ایران با کشورهای 1+5 برای حراست از حقوق و منافع ملی تاکید و تصریح کرد: دستاوردهای مرحله ی نخست مذاکرات هسته یی ایران دستاوردهای بزرگی است که در پرتو رهنمودهای مقام معظم رهبری و سیاست های دولت تدبیر و امید و با حفظ همه ارزش های مورد قبول جامعه و حفظ حقوق هسته یی به دست آمده است که خشم صهیونیست ها نشانه ای بر این موفقیت ها است.
روحانی در ادامه با تاکید بر ضرورت خبررسانی دقیق و کامل، حقوقدانان کشور را به بررسی دقیق محتوای توافق ها و اطلاع رسانی به جامعه دعوت کرد.
پیش از این نیز رییس جمهوری در جمع دانشگاهیان، از سکوت جامعه ی دانشگاهی نسبت به توافق هسته یی انتقاد و خواستار حضور پررنگ تر آنان در این راستا شد.
وی در آن نشست گفت: چرا دانشگاه خاموش است؟ چرا استاد خاموش است؟ آنان که در مذاکرات شرکت کردند در مذاکرات صحبت کردند و در مذاکرات تصمیم گرفتند، دانشگاهی بودند پس چرا استادان نباید خودشان حرفشان را بزنند؟ حداقل این توافق اولین گشایش برای دانشگاه و برای دانشجویان بود.
به عقیده ی بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران، توافق برد-برد ژنو دستاورهای مهمی برای کشورمان داشت که از جمله می توان به اعتمادسازی متقابل، ارایه ی تصویری صلح طلب از ایران در جامعه ی جهانی، حفظ حقوق هسته یی ایران و از همه مهمتر آغاز روند تدریجی لغو تحریم ها و در پی آن احیای اقتصاد بحران زده ی کشور اشاره کرد.
با توجه به اهمیت توافق نامه ی ژنو و بازشناسی و تحلیل آن بوسیله ی چهره های دانشگاهی، گروه پژوهش های خبری ایرنا با دکتر «یوسف مولایی» استاد حقوق بین الملل دانشگاه تهران به گفت و گو نشست.
مولایی در این گفت و گو دلیل اصلی سکوت و انفعال جامعه ی دانشگاهی در قبال تحولات سیاسی را فشارهایی دانست که در سال های گذشته بر دانشگاهیان وارد آمد و آنها را به سمت محافظه کاری سوق داد.
وی در بخش دیگر گفت و گو، متن توافق نامه ی ژنو را همچون بسیاری از متون حقوقی دیگر دارای قابلیت انعطاف پذیری و تفسیرپذیری دانست و گفت: قالب انعطاف پذیر و باز توافق نامه باعث می شود تا بتواند خودش را با شرایط متفاوت آینده تطبیق دهد. بنابراین به لحاظ شرایط ویژه نمی توان از یک طرف شرایط انعطاف پذیری یک متن را گسترش داد و از طرف دیگر تمام جزییات آن را در اختیار عموم قرار داد؛ زیرا با این عمل در به روی انعطاف پذیری متن بسته خواهد شد.
استاد حقوق بین الملل دانشگاه تهران ضمن تاکید بر برد-برد بودن توافق نامه ی ژنو، توضیح داد: اینکه برخی بر این باورند در توافق های برد-برد، هر طرف باید به طور دقیق 50 درصد امتیازها و رضایت را از آن خود کند، معنی قاعده ی مورد نظر نیست. ممکن است درصد امتیازها شناور و سیال باشد؛ یا اینکه یک طرف بحث های اقتصادی را جدی بگیرد در حالی که طرف مقابل مسایل سیاسی یا اجتماعی را در اولویت قرار دهد. به هر حال توافق ژنو موجب دستیابی به امتیاز و ایجاد رضایت نسبی برای کشور ما نیز شده است. در مجموع، کاهش میزان غنی سازی ایران به پنج درصد از یک سو و به رسمیت شناختن حق غنی سازی و رفع تحریم ها از طرف گروه 1+5 نه تنها موجب رضایت دو طرف قرارداد شده است، بلکه رضایت سازمان های جهانی و نهادهای بین المللی را نیز به همراه داشته است. این توافق نامه می تواند ضمن جلوگیری از تداوم تنش ها و وقوع جنگ، موجب صلح جهانی شود. از این رو، موضوع برد-برد نه تنها برای طرف های مذاکره کننده، بلکه برای کل جهان نیز می تواند شامل شود.
مولایی درباره ی برخی انتقادها نسبت به توافق نامه ی ژنو مبنی بر شکننده بودن آن گفت: این دوستان منتقد باید به طور حتم حقوق بین الملل را مطالعه نمایند و نه این که تنها از ادبیات آن بهره ببرند؛ آنها باید برای درک این موضوع در رویه ها نیز درگیر شده باشند؛ در محاکم بین المللی حضور داشته باشند؛ داوری ها را بدانند و بعد به مقام داوری بپردازند که در چارچوب حقوق بین الملل، ضمانت اجرا چگونه تعریف می شود. در صحنه ی خارجی هر متنی به هر میزانی که محکم و پایدار باشد در مقام مقایسه با حقوق داخلی از ضمانت اجرایی موثر برخوردار نیست. با وجود این، حقوق بین الملل ضمانت های موثر خاص خود را دارد.
وی افزود: در توافق نامه ی ژنو ضمانت اجرا در درون متن گنجانده شده است که در صورت سرپیچی یک طرف از تعهدهای مندرج در متن توافق نامه، طرف دیگر نیز قادر خواهد بود که به تعهد خود عمل نکند؛ به این اقدام در حقوق بین الملل «اقدام های متقابل» (Countermeasures) می گویند. لازم به ذکر است که در حقوق بین الملل گاهی وقت ها تعهدهای یکجانبه نیز که برخی از کشورها بر عهده می گیرند، الزام آور است و قابلیت اجرایی شدن دارد.
مولایی در گفت و گو با ایرنا همچنین به مسایل دیگری از جمله پیامدهای توافق نامه ی ژنو و نیز چشم اندازه گفت و گوهای پیش رو میان ایران و 1+5 پرداخت.
در ادامه متن کامل گفت و گوی ایرنا با یوسف مولایی آمده است؛
***ایرنا: با توجه به اینکه توافق تازه ی هسته یی میان ایران و گروه 1+5، موضوعی حقوقی و تخصصی است، ضرورت بررسی آن در محافل علمی و دانشگاهی بسیاراحساس می شود. با این وجود به تازگی رییس جمهوری از سکوت این محافل در قبال تحولات صورت گرفته انتقاد کردند. به نظر شما که استاد دانشگاه تهران-به عنوان نماد جامعه ی دانشگاهی-هستید، دلیل حضور کمرنگ دانشگاهیان در عرصه ی مسایل روز چیست؟
**مولایی: به طور کلی هر رویداد و حادثه ای در زمان حاضر برخاسته و برآیند رویدادهای گذشته است. اگر دانشگاه اینک به آن صورتی که روحانی انتظار دارد فعال نیست، این امر نشان دهنده ی اتفاق هایی است که در گذشته در دانشگاه رخ داده و آن را به سمت محافظه کاری بیشتر، انفعال و مشارکت نکردن سوق داده است. تاکنون دانشگاه و دانشگاهیان فشارها و هزینه های زیادی را متحمل شده اند. از این رو تدبیر و دور اندیشی ایجاب می کند که به نوعی دانشگاهیان در فعالیت های خود احتیاط پیشه کنند؛ این تنها یک بُعد مساله است.
بعد دوم این است که دانشگاه، مکانی برای تولید علم و دانش است و بر این اساس یک سری وظایف حرفه ای برای آن تعریف شده است. فعال کردن دانشگاه در زمینه های اجتماعی نیازمند بستری خاص است که متاسفانه تاکنون این بستر مناسب فراهم نشده است. مگر در خارج از دانشگاه چه اتفاق هایی در حال وقوع است؟ مگر چقدر در حوزه های فکری دیگر شاهد فعالیت و پیشرفت هستیم؟ پیشرفت اندک در حوزه ی هنر، نویسندگی، روشنفکری، علم و ادب حاکی از آن است که جامعه در یک شرایط خاص قرار دارد؛ جامعه از یک دوره ای در حال عبور به دوره ای جدید است و این ویژگی یک دوره ی گذار قلمداد می شود. از این رو همه در حال بررسی حوادث اطراف خود هستند و اتفاق های گذشته را در ذهن خود مرور می کنند و در حقیقت با یک نگاه احتیاط آمیز به بررسی پیرامون خود می پردازند.
در این دوره ی گذار نباید انتظار بیشتری از دانشگاه داشت. رییس جمهوری اعتقاد دارد که نباید توقع ها و مطالبه های مردم را بالا برد؛ این موضوع بر دانشگاه نیز صدق می کند. از این رو از دانشگاه هم نمی توان انتظارهایی بیشتر از توانایی آن را داشت. با توجه به آنچه دولت تا کنون تدبیر کرده است، دانشگاه نیز در حد اعتدال فعال است. البته بخشی از انتقاد نیز به خود دولت باز می گردد. دولت تاکنون در زمینه ی ایجاد فضای جدید در دانشگاه ها چه اقدام هایی انجام داده است؟ بسیاری از استادان و مدیران در دانشگاه ها با افکار و استدلال های کهنه ی خود، استقلال دانشگاه را زیر پا می گذارند. دولت نیز برای این تغییر و جابجایی که مدیریت را نو و مستقل کند، تاکنون اقدامی انجام نداده است. همه ی این مواردی که بیان شد، دست به دست هم داده است تا خروجی آن باعث شود که روحانی از انفعال و کم تحرکی دانشگاه احساس نارضایتی کند.
***ایرنا: به نظر جناب عالی به عنوان صاحب نظر در مباحث حقوقی، آیا توافق نامه ی هسته یی ژنو از شفافیت لازم برخوردار است؟
**مولایی: در مورد شفاف سازی یک بحث عمومی وجود دارد و آن قابلیت تفسیرپذیری متون مختلف حقوقی است. هر متن حقوقی و سیاسی که در مناسبات بین المللی تدوین می شود، بار تحمل تفسیرهای مختلف را دارد و درهای آن بر روی تفسیرهای مختلف باز است. متن توافق نامه ی ژنو از این قاعده جدا نیست؛ زیرا این متن در یک شرایط خاصی تهیه شده و گفت و گوهای چندین ساله از یک طرف و تنگ تر شدن دایره ی تحریم ها از طرف دیگر مانع از آن شده است که توافق مورد نظر در این شرایط از شفافیت لازم برخوردار باشد. البته مباحث بسیاری وجود دارد که در صورت انتشار تمام جزییات، متن توافق نامه نمی توانست قابلیت اجرایی خود را حفظ کند.
از نظر من این متن از سوی دو طرف امضا نیز نشده است؛ از این رو چارچوبی باز و انعطاف پذیر برای آن در نظر گرفته شده است. قالب انعطاف پذیر آن باعث می شود تا بتواند خودش را با شرایط متفاوت آینده تطبیق دهد. بنابراین به لحاظ شرایط ویژه نمی توان از یک طرف شرایط انعطاف پذیری یک متن را گسترش داد و از طرف دیگر تمام جزییات آن را در اختیار عموم قرار داد؛ زیرا با این عمل در به روی انعطاف پذیری متن بسته خواهد شد. بنابراین، اگر ما حُسن نیت داشته باشیم باید این ویژگی را مورد توجه قرار دهیم.
در مورد توافق نامه ی ژنو باید گفت که چارچوب کلی شفاف است؛ بدین معنی که ما هم به دنبال قطعنامه های شورای امنیت و هم یک سری تحریم های یک جانبه و چندجانبه که فعالیت های هسته یی ایران را نشانه رفته بود؛ نیازمند پیدا کردن راهی برای برون رفت از این بحران بودیم و در این مسیر، نظارت قانونی نهادهای بین المللی را بر فعالیت های هسته یی صلح آمیز کشورمان پذیرفتیم تا تحریم ها گام به گام از میان برداشته شوند؛ هر دو موضوع در این متن گنجانده شده است.
***ایرنا: به نظر شما به عنوان کارشناس و حقوقدان، توافق نامه ی مورد نظر نیاز به تایید و تصویب مجلس دارد یا خیر؟
**مولایی: این موضوع بر می گردد به اینکه مجلس و دولت چه برداشتی از این دستورالعمل اجرایی دارند. اگر آن را به عنوان یک معاهده ی بین المللی تلقی می کند، بنابراین طبق قانون اساسی تصویب مجلس در این مورد لازم است. اگر هم معاهده نیست و یک دستورالعمل اجرایی محسوب می شود، نیازی به تصویب مجلس نیست. از این رو تفسیرهای مختلفی تاکنون از این توافق نامه صورت گرفته است. برای روشن شدن بحث می توان از مثالی تاریخی بهره برد؛ توافق نامه ی الجزایر میان ایران و آمریکا که به عنوان یک موافقت نامه مطرح بود، اسمی با عنوان بیانیه بر آن افزودند و از این رو به تصویب مجلس نیازی پیدا نکرد.
***ایرنا: به نظر شما آیا توافق ژنو از قاعده ی برد-برد پیروی می کند یا اینکه به اعتقاد برخی از منتقدان، توازن و تناسب در امتیازها رعایت نشده است؟
**مولایی: در ارتباط با قاعده ی برد-برد باید به این نکته توجه داشت که ما اکنون در چه شرایطی قرار داریم که عبور از آن و امضای توافق نامه بتواند رضایت نسبی ما را به همراه داشته باشد. در مجموع، در این قاعده باید هر دو طرف صرف نظر از میزان امتیازهای به دست آورده، از رضایت نسبی برخوردار باشند. در مقابل آن می توان از قاعده ی برد-باخت نام برد و نمونه ی بارز آن شرایط جنگی است که در آن یک طرف پیروز و طرف دیگر بازنده و مغلوب می شود.
اینکه برخی بر این باورند در توافق های برد-برد، هر طرف باید به طور دقیق 50 درصد امتیازها و رضایت را از آن خود کند، معنی قاعده ی مورد نظر نیست. ممکن است درصد امتیازها شناور و سیال باشد؛ یا اینکه یک طرف بحث های اقتصادی را جدی بگیرد در حالی که طرف مقابل مسایل سیاسی یا اجتماعی را در اولویت قرار دهد. به هر حال توافق ژنو موجب دستیابی به امتیاز و ایجاد رضایت نسبی برای کشور ما نیز شده است. در مجموع، کاهش میزان غنی سازی ایران به پنج درصد از یک سو و به رسمیت شناختن حق غنی سازی و رفع تحریم ها از طرف گروه 1+5 نه تنها موجب رضایت دو طرف قرارداد شده است، بلکه رضایت سازمان های جهانی و نهادهای بین المللی را نیز به همراه داشته است. این توافق نامه می تواند ضمن جلوگیری از تداوم تنش ها و وقوع جنگ، موجب صلح جهانی شود. از این رو، موضوع برد-برد نه تنها برای طرف های مذاکره کننده، بلکه برای کل جهان نیز می تواند شامل شود.
***ایرنا: در مورد موضوع غنی سازی نظرهای متفاوت و حتی متناقضی مطرح شده است؛ به طوری که طرف ایرانی غنی سازی مندرج در توافق نامه را حق مسلم خود می داند؛ این در حالی است که طرف مذاکره کننده ی غربی چنین موضوعی را انکار می کند. نظر جناب عالی در این باره چیست؟ آیا اعطای حق غنی سازی در متن معاهده ی منع گسترش تسلیحات هسته ای (NPT) وجود دارد؟ چه عاملی منجر به برداشت دوگانه از مفهوم غنی سازی در توافق نامه ی ژنو شده است؟
**مولایی: همان طور که اشاره شد، با توجه به اینکه متن توافق نامه ی ژنو بنا به اقتضای زمانی خود از انعطاف پذیری بالایی برخوردار است، طبیعی به نظر می رسد تفسیرهای مختلف و متعددی حتی از یک مفهوم به عمل آید. یک موضوعی که توافق نامه ی ژنو را از سایر توافق نامه ها متمایز و منحصر به فرد می کند، این است که تعهدها و تضمین های متقابل به صورت روندی و پروسه ای تعریف شده است که در انتها این دو می تواند هم وزن و متوازن شوند. بنابراین در مسیر اجرایی تفسیرهای متفاوتی وجود دارد و در انتها مشخص خواهد شد که این تفسیرها و تعبیرها از چه اعتباری می تواند برخوردار شود. چون توافق نامه ی ژنو توافقی روندی است، بنابراین اگر با روش های سنتی آن را ارزیابی کنیم، قادر به درک واقعیت مساله نخواهیم شد و این یک وضعیتی خاص است که نیازمند صبر و بردباری است و تا پایان منتظر بمانیم تا ببینیم توازن دلخواه برقرار خواهد شد یا خیر.
اما در مورد قسمت دوم پرسش باید گفت که در متن معاهده ی منع گسترش تسلیحات هسته ای با صراحت به موضوع حق غنی سازی اشاره نشده است. کشورهایی که تا سال 1971 میلادی به تولید سلاح های هسته ای دست پیدا نکرده اند، از آن به بعد نیز حق تولید سلاح های هسته ای را نخواهند داشت. اما در حوزه ی استفاده ی صلح آمیز هسته ای هیچ منعی به عمل نیامده است. اما مشکل به وجود آمده ناشی از تفسیرهای مختلف است که من به عنوان یک ایرانی غنی سازی را حق مسلم خود می پندارم؛ این در حالی است که طرف غربی نیز اظهار می دارد که این موضوع چون به صراحت بیان نشده، پس به رسمیت شناخته نشده است.
بنابراین، از نظر اینجانب، خروجی این موضوع از چالش قدرت ناشی می شود. البته لازم به ذکر است این موضوع نیز مشخص نشده است که به لحاظ فنی غنی سازی اورانیوم تا چه میزانی می تواند صلح آمیز و تا چه میزانی دیگر می تواند غیرصلح آمیز تلقی شود. اگر به این پرسش در بخش فنی پاسخ داده شود، آن وقت ما خواهیم توانست با استفاده از این بحث فنی، تفسیر خود را تعدیل کنیم.
***ایرنا: برخی از منتقدان توافق نامه ی ژنو از آن با عنوان «تفاهم نامه» یا «طرح اقدام مشترک» نام می برند که از قاطعیت و ضمانت اجرا برخوردار نیست. بر این اساس این افراد معتقدند در صورت لزوم و نیاز، طرف مذاکره کننده ی غربی به صورت یک طرفه قادر است آن را نقض کند؛ بنابراین توافق نامه ی مورد نظر بسیار شکننده است و همچنین اعتماد و امید به حل بحران دور از ذهن به نظر می رسد. نظر جناب عالی در این خصوص چیست؟
**مولایی: این دوستان منتقد باید به طور حتم حقوق بین الملل را مطالعه نمایند و نه این که تنها از ادبیات آن بهره ببرند؛ آنها باید برای درک این موضوع در رویه ها نیز درگیر شده باشند؛ در محاکم بین المللی حضور داشته باشند؛ داوری ها را بدانند و بعد به مقام داوری بپردازند که در چارچوب حقوق بین الملل، ضمانت اجرا چگونه تعریف می شود. در صحنه ی خارجی هر متنی به هر میزانی که محکم و پایدار باشد در مقام مقایسه با حقوق داخلی از ضمانت اجرایی موثر برخوردار نیست. با وجود این، حقوق بین الملل ضمانت های موثر خاص خود را دارد.
در توافق نامه ی ژنو ضمانت اجرا در درون متن گنجانده شده است که در صورت سرپیچی یک طرف از تعهدهای مندرج در متن توافق نامه، طرف دیگر نیز قادر خواهد بود که به تعهد خود عمل نکند؛ به این اقدام در حقوق بین الملل «اقدام های متقابل» (Countermeasures) می گویند. لازم به ذکر است که در حقوق بین الملل گاهی وقت ها تعهدهای یکجانبه نیز که برخی از کشورها بر عهده می گیرند، الزام آور است و قابلیت اجرایی شدن دارد.
***ایرنا: ارزیابی شما از موضع گیری تازه ی «وندی شرمن» معاون وزیر امور خارجه ی آمریکا مبنی بر غیرضروری دانستن فعالیت برخی از تاسیسات هسته ای ایران چیست؟
**مولایی: بعضی از مواقع ما از دیپلماسی به عنوان «هنر دیپلماسی» نام می بریم. در این نوع هنر، هر مقامی سعی بر آن دارد تا به تامین حداکثر منافع برای کشور خود بپردازد و در این مسیر از تمامی امکانات لازم بهره خواهد برد. برخی از این صحبت ها نیز در این مسیر است تا قدرت چانه زنی کشور خود را در مذاکرات پیش رو بالا ببرد. البته لازم به ذکر است که برخی از مقام ها برای مخاطبانی صحبت می کنند که از کشور خود آنها هستند و با این عمل در مقابل فشارهایی که از طرف شهروندان شان بر آنها تحمیل می شود، قصد پاسخگویی دارند. بنابراین، این تنها بخشی از بازی دیپلماسی است که سیاستمداران و مقام های مسوول از آن بهره می برند.
***ایرنا: جناب عالی انتقادهای وارد شده توسط منتقدان داخلی بر عملکرد دولت در امضای توافق نامه ی ژنو را تا چه اندازه سازنده ارزیابی می کنید؟
**مولایی: ما حقوقدانان همه انتقادها را مبنی بر حُسن نیت می دانیم تا زمانی که خلاف آن ثابت شود. به نظر من، همه از لحاظ اینکه کمکی به منافع ملی بکنند، پا به میدان انتقاد گذاشته اند و نگرانی آنها نسبت به بهبود شرایط منجر به آن می شود که به بحث ها دامن بزنند. اگر هدف همه ی شهروندان در این مسیری که بیان شد قرار گیرد، رفته رفته روش ها خود را با اهداف متناسب و همسو خواهند کرد.
***ایرنا: توافق ژنو چه آثار و پیامدهایی از نظر سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، حقوقی و غیره بر کشور ما داشته است؟
**مولایی: وقتی یک سندی بعد از سال ها مذاکره، چالش و چانه زنی تنظیم می شود، حاکی از آن است که مشکل بسیار بزرگی نیز وجود داشته است که راه رسیده به توافق را سالیان سال به تاخیر انداخته است. بنابراین یک سند به تنهایی نمی تواند کل مشکلات را مرتفع سازد. ولی تنظیم و تدوین توافق نامه ی تازه به معنی آن است که یک حرکت جدیدی در رفع نیازها و مشکلات موجود صورت گرفته است.
در حوزه ی اقتصادی، فضای روانی به نسبت مطلوبی ایجاد شده است. بسیاری از مدیران و فعالان اقتصادی در سطح جهان که با بدبینی به بازارهای ایران می نگریستند، اینک به تحرک روی آورده و آغاز به رفت و آمد و همچنین به بررسی مبادلات اقتصادی با ایران پرداخته اند. از نظر من، اعتمادسازی تا حدی بین دو طرف بوجود آمده است و بنابراین شاهد سرریز شدن حوزه ی سیاسی و اقتصادی به حوزه ی فرهنگی و آزادی مدنی در آینده ای نه چندان دور خواهیم بود.
***ایرنا: پیش بینی جناب عالی به عنوان کارشناس و متخصص این حوزه، نسبت به روند آتی گفت و گوها چیست؟
**مولایی: به نظر اینجانب، طی این دو ماه در دولت تدبیر و امید، گفت و گوها بسیار نتیجه بخش و کارآمد بوده است و اگر در ایران وفاق ملی مبنی بر اصل انصاف شکل بگیرد و هر کسی در حد توان به دولت یاری رساند و ضمن انتقاد سازنده به بیان راهکار نیز بپردازد، چشم انداز روشنی در پیش خواهیم داشت.
* گفت و گو از: حسن شکوهی نسب (گروه پژوهش های خبری)
پژوهش**ح.ش**2054
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
26/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها