واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
برنامههای اسرا برای جشن پیروزی انقلاب در اردوگاههای عراقی
هر سال در مراسم دهه فجر، برنامههای مختلفی به اجرا درمیآمد، البته در طول مدت برگزاری برنامه افرادی به عنوان مسئول حفاظت جلسات لحظه به لحظه و قدم به قدم حرکات و اعمال سربازان عراقی را زیر نظر داشتند.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس، سایت جامع آزادگان نوشت: خاطرات اسارت در کنار همه سختی ها و عذابهایش برای آزادگان ما شیرینی خودش را هم دارد. لحظاتی که دور از خانواده و در سرزمینی غریب سپری شد اما شاهنامه ای بود که آخرش خوش درآمد. آنچه می خوانید بخشی از خاطرات آزاده حجه الاسلام والمسلمین جمشیدی است: با وجود برنامه های خاصی که به ویژه در ایام دهه ی فجر و خصوصاً در اردوگاه موصل 3 و 4 برگزار می شد، نمی دانستیم آنجا را ایرانی کوچک بنامیم یا اسارتگاه. اگر کسی از بیرون می آمد، اثری از آثار اسارت به چشمش نمی خورد. بچه ها شور و شوق به خصوصی از خودشان نشان می دادند. هر سال مراسم دهه فجر از 12 بهمن شروع می شد و در 22 بهمن خاتمه می یافت و در آن، برنامه های مختلفی به اجرا در می آمد. البته در طول مدت برگزاری برنامه معمولاً بین 7 تا 5/9 بعد از ظهر بود، افرادی به عنوان مسئول حفاظت جلسات لحظه به لحظه و قدم به قدم حرکات و اعمال سربازان عراقی را زیر نظر داشتند و به این شکل اجرای برنامه چندان ساده هم نبود. از جمله این برنامه ها نمایشنامه هایی بود که توسط خود بچه ها نوشته می شد. بعضی از نمایشنامه ها کمدی بود و در عرض ده تا پانزده دقیقه به اتمام می رسید و برخی دیگر نمایشنامه هایی سنگین و از نظر مدت، طولانی بود. با توجه به اینکه برادران خود در جبهه حضور داشتند، موضوع نمایشنامه ها نیز متأثر از حال و هوای جبهه بود و به این جهت اثر بسیار زیادی هم از خود به جا می گذاشت. بچه ها وقتی که آن نمایش ها را می دیدند، خود را در جبهه های جنگ احساس می کردند و اشک می ریختند. روزی برای تهیه ی یک عکس از امام خمینی (ره) به یکی از برادران به نام جعفر رستگار که اهل ماکو بود، مراجعه کردیم. او شاید قریب دو، سه ماهی با استفاده از یک تیغ جراحی که از بیمارستان آورده بود، روی کلیشه ی این تصویر زحمت کشید و در نهایت کاری بسیار عالی به دست آمد. حدود چهارصد عکس کوچک هم تهیه شده بود که هنگام اجرای برنامه به سینه الصاق می شد و به محض اینکه دست اندرکاران حفاظت جلسات خبر نزدیک شدن سربازان عراقی را می دادند، بچه ها آن عکس ها را به دهان می گذاشتند تا در صورت تفتیش، چیزی پیدا نشود و به این شکل وقتی برنامه خاتمه می یافت، عکس ها را به ما تحویل می دادند و ما هم تا هنگام برگزاری مراسم بعدی از آنها نگهداری می کردیم. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/
92/11/21 - 16:33
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 32]