محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842012149
همه سختی های یک رییس جمهوری
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
همه سختی های یک رییس جمهوری تهران - ایرنا-سایت «خبر آنلاین» نوشت:رییس جمهورکه آشکارا تحت فشار فزاینده ای قرار دارد تا دیپلماسی را رها و جهات دیگری از عمل را در دستور کار خود قرار دهد،برای رهایی از سخت ترین و پیچیده ترین پروژه گره خورده با منافع و امنیت بین المللی در تاریح معاصر ایران دقیقا چه کار خواهد کرد؟
در مطلبی که این سایت با عنوان « همه سختی های یک رییس جمهوری » منتشر کرد آمده است: دیپلماسی بیش از آن که صرفا فن سخنوری و گفت و گو در عرصه جهانی باشد، منعکس کننده قابلیت اداره بحران ها و مدیریت مخاطرات معطوف به امنیت و منافع ملی در سطح بین المللی یا به قول کسینجر چگونگی اداره یک بحران روی میز مذاکره است.
آنهم با جنگ افزار ایده هاو قلم ها .
نوام چامسکی نیز دیپلماسی حرفه ای را به میدان مین شیمیائی برای دیپلمات ها تشبیه کرده است.
انتظاری که از دیپلماسی می رود چیست؟
پاسخ هرچیزی می تواند باشد.
بسته به اینکه یک کشور تا چه میزان خود را متعهد به قواعد بین المللی دانسته و چه درکی از منافع و امنیت ملی در سطح بین الملل دارد، پاسخ ها می توانند متفاوت باشد.
اما تصور می کنم همه رهبران کشورها در یک موضوع متفق القول هستند.
عرصه دیپلماسی کلاس درس انشاء، تمرین آیین سخنوری و پاس کردن واحدهای دانشگاهی نیست (اگر اینگونه تصور می کنند سخت در اشتباهند).
دیپلماسی ایجاد و فعال می شود برای تغییر و هدایت خصومت ها از میادین نبرد وخصومت مستقیم - بالقوه یا بالفعل - به اتاق های مذاکره و تعامل، اگرچه سخت اما شدنی است.
به هر حال دیپلماسی نسخه بدیل ندارد،صورت ثانی ندارد و قابل کپی کردن و جعل هم نیست.
یا باید خصومت مستقیم را اعمال کرد مثلا جنگ، یا ضرورتا به دیپلماسی اعتماد و آن را فعال کرد و فعال نگه داشت، راه سومی وجود ندارد.
در این میان به طور طبیعی فشار و عصبیت دیپلماتیک به اوج خود می رسد،سخن هایی گفته، تندی هایی علنی و جبهه تریبون ها و رسانه ها فعال می شوند،اشکالی هم ندارد اما هر چه هست در چارچوب دیپلماسی، محدود ، تعریف و مدیریت می شود.
در چنین حالتی البته فشار سطح انتظارات عمومی از یک سو و آنچه در مخالفت با دیپلماسی به صورت تصور اخذ نتیجه مطلوب از میدان اعمال خصومت مستقیم شکل می گیرید از سوی دیگر، روی دیپلمات ها به شدت افزایش و آنها را تحت فشار روانی کشنده ای قرار می دهد.
نوام چامسکی این فضا را عبور از تنها راه مین گذاری شده شیمیائی توسط دیپلمات ها توصیف کرده است.
هر چند در این حالت سطح توقعات و انتظارات به شدت رشد می کند اما باید دانست و آنگونه که رییس جمهور روحانی هم مستقیما به آن اشاره کرد ˈدیپلماسی به عنوان مهمترین و تنها گزینه برای موفقیت (خصوصا از نوع حرفه ای آن)صرفا بر پایه برد برد است که شکل می گیرد معنادار می شود و در نهایت به نتیجه می رسد،صرف نظر از زمان آن که می تواند از اهمیتی کمتری برخوردار باشد.
رییس جمهور روحانی و تیم ویژه کاری پرونده هسته ای او به طور مشخص و همزمان با 3 گزینه اصلی روبرو هستند.
اول افکار عمومی که با او همراه است اما سطح انتظارشان بسیار بالاست ، دوم مخالفان حرفه ای در داخل که در حال ایجاد اتحادی علیه او بوده و فشار روانی فوق العاده زیادی را متوجه او کرده اند.
روحانی هفته گذشته با صراحت بی سابقه و تعجب آوری آنها را متهم به عدم درک واقعیات ، بی اطلاع از امور و شرایط بسیار حساس کشور کرد و سوم طرف یا طرف های مذاکره کننده خارجی که با پاره ای برداشت های اشتباه از توافق موسوم به اقدام مشترک رفتارهای دور از انتظاری انجام می دهند و شرایط را برای او بیش از پیش سخت می کنند.
اما اولویت های آقای روحانی برای حل معضلات متعدد پیش رو چیست؟
معضلاتی جدید و یا به ارث رسیده که هر یک می تواند پروژه ای برای یک رئیس جمهور در دوران کاریش قلمداد شود.
او که آشکارا تحت فشار فزاینده ای قرار دارد تا دیپلماسی را رها و جهات دیگری از عمل را در دستور کار خود قرار دهد،برای رهایی از سخت ترین و پیچیده ترین پروژه گره خورده با منافع و امنیت بین المللی در تاریح معاصر ایران دقیقا چه کار خواهد کرد؟
دکتر روحانی هر چند تاکنون نشان داده به خوبی از پس مخالفان شناخته شده اش بر آمده ، اما از طرف دیگر معلوم نیست این موفقیت در آینده بدون آنکه تغییری در تاکتیک ها ایجاد کند بتواند علی الدوام نتیجه ای مشابه را به ارمغان آورد.
آقای روحانی و تیم کاری او دستکم از 2 اشتراک عمل در روبرو و یک اتحاد و همراهی عمومی در پشت سر مطمئن هستند.
روحانی که می داند تحت هیچ شرایطی قادر به راضی و همراه کردن مخالفان قسم خورده اش با خود نیست و از آن طرف با شکلی دیگری از همین مخالفت های همگن در خارج و نیز پاره ای اقدامات منفی روبروست ، به نظر می رسد چاره ای جز تکیه به همان افکار و پشتیبانی عمومی و بهره گیری از آن برای پیشبرد اهدافش ندارد و لازم است تاکتیک های خود را متناسب با آن(نه به معنای پوپو لیستی و عوام زده ) شکل دهد، افکار عمومی که سطح انتظارشان از او به شدت افزایش یافته و لابد جز این هم نمیتوانسته باشد.
شاید این سخن وی در هفته گذشته که گفته بودˈ وقت آنست دانشگاهیان،دانشجویان و محافل علمی و اکادمیک در موضوعات با اهمیتی چون سیاست خارجی و پرونده هسته ای وارد شده و روشنگری کنند ˈ بر گرفته از همین سیاست جدید ونقطه آغاز تاکتیکی نو توسط آقای رئیس جمهور باشد.
اما آیا موفق خواهد شد؟ آقایان روحانی و ظریف که امیدوارند.
از طرف افکار عمومی هم فعلا دلیلی برای پاسخ منفی نه وجود دارد و نه دیده می شود. هر چند ممکن است تا حدی نگران باشند.
*متین مسلم
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
19/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها