محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1841977128
میهمانی که چشم جشنواره را روشن کرد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
میهمانی که چشم جشنواره را روشن کرد وبلاگ > عصرآزاد، سحر - ششمین روز جشنواره فیلم فجر پنجمین روز با نمایش فیلمی تأثیرگذار از یک پدر و مادر تنها و منتظر با حسی زیبا آغاز شد و در ادامه با یک فیلم اول تجربی، یک فیلم دفاع مقدسی، فیلمی حرفه‌ای از یک کارگردان جوان و نهایتاً فیلمی درباره مردم افغان به پایان رسید.
گذر جشنواره فجر از نیمه طبعاً راه را بر تحلیل‌ها و ارزیابی‌های کلی درباره کمیت و کیفیت حضور ژانرها و گونه‌های مختلف باز می‌کند. در این میان فرخنده‌ترین اتفاق را باید کمیت و کیفیت حضور فیلم‌های دفاع مقدسی دانست که نگرانی سال‌های گذشته را در کم‌توجهی به این ژانرِ به شدت بومی با ظرفیت‌های مهارنشدنی، از بین برد. امسال فیلم‌های برجسته‌ای از کارگردانان جوان و حرفه‌ای درباره جنگ و دفاع مقدس و تبعات و عوارض آن بر آدم‌های دیروز و امروز ساخته شده که ضعیف بودن برخی از آنها نمی‌تواند شیرینی این رویکرد را تلخ کند. «میهمان داریم» جدیدترین فیلم محمدمهدی عسگرپور است که بر اساس ایده و طرح اولیه منوچهر محمدی؛ تهیه‌کننده کار ساخته است. تهیه‌کننده‌ای دغدغه‌مند که معمولاً صاحب ایده اولیه فیلم‌هایی است که تهیه می‌کند و این بار هم مثل «طلا و مس»، «بوسیدن روی ماه» و «حوض نقاشی» دست همراهی کارگردانی داده که بهترین انتخاب برای چنین قصه حسی و تأثیرگذاری است. فیلم روایتی است از تنهایی و انتظار یک خانواده شهید که با از دست دادن سه فرزند، روزگارشان را با یک فرزند جانباز که در آسایشگاه بستری است می‌گذرانند. آوردن پسر جانباز به خانه‌ای که همچون خود پدر و مادر در حال فرسودگی است و طراحی یک موقعیت دراماتیک ویژه و منحصر به فرد، محملی می‌شود تا رویای این پدر و مادر واقعی شود و فرزندان شهیدشان به کنارشان بیایند. تصویری آرمانی که سه شهید خانواده را در همان شمایل دهه شصت بی‌کم و کاست به حضور پدر و مادر می‌آورد تا به تدریج این گذشته و گره‌های زمان حال باز شوند و نهایتاً فرصتی ایجاد شود برای جاری شدن همه حسرت‌ها، غصه‌ها، گله‌ها و حرف‌هایی که در طول این مدت در صندوق سینه پدر و مادر و پسر جانباز باقی مانده است. فرصتی که به شکلی ظریف گذشته و آرمان‌های قدیمی را در تقابل با وضعیت امروز آدم‌ها قرار می‌دهد. کارگردان با انتخاب هوشمندانه ریتمی ملایم و آرام که به مخاطب فرصتی برای همراهی حسی با موقعیت این خانواده می‌دهد در واقع شرایطی ایجاد کرده تا حس و حال فیلم در مخاطب رسوب یافته و عمق پیدا کند. نکته‌ای که به شدت برای همراهی با موقعیت ویژه این خانواده به ظاهر معمولی، لازم است. خانواده‌ای نمونه‌وار که چه بسا امثال آنها را در جامعه دیده و شنیده و یا در فیلم‌های مستند و داستانی تصویری از آنها دیده باشیم. اما عمق و ابعاد تصویر ارائه شده در این فیلم است که موقعیت خطیر آنها و صبرشان در برابر آوار از دست دادن سه فرزند و نگهداری از یک جانباز را تبدیل می‌کند به تصویری حماسی از قهرمان‌هایی که هیچوقت به آنها همچون قهرمان نگاه نمی‌شود چراکه نشانه‌های معمول و متعارف قهرمانی را ندارند اما واقعیت این است که رقیبی در این حیطه ندارند. همین عدم همخوانی با جامعه روز و روند واقعی اتفاقات است که باعث شده این پدر و مادر در موقعیتی دراماتیک به رویای آرمانی‌شان پناه ببرند و در انتها انتظار میهمانی را بکشند که تنها حبیبی است که آنها را از این عدم همخوانی رهایی داده و به جایگاهی می‌برد که در خور و شأن قهرمانانه زندگی کردنشان در خفا باشد. «فردا» نخستین تجربه ایمان افشاریان و مهدی پاکدل در نگارش و کارگردانی است. فیلمی سه اپیزودی برگرفته از سه حکایت از مثنوی معنوی مولانا که به گونه‌ای به روز شده است. فیلم همچون آثار اپیزودیک که اتصال دایره‌ای پیدا می‌کنند، به سه قصه مختلف می‌پردازد که تقارن زمان و مکان بهانه روایت آنها در کنار یکدیگر است. بخصوص قصه اول و آخر که در تداوم دراماتیک بیشتری با هم هستند، انسجام بیشتری دارند و به همان نسبت قصه میانی ارتباطش کمتر است و باعث قطع ارتباط و چه بسا برهم خوردن حس حاکم بر کلیت فیلم می‌شود. بخصوص با زمان طولانی که به پراکنده‌گویی‌های دو مرد تنها و منتظر در اسکله داده شده است. بازی با زنده بودن مردگان و تأثیری که این حس در روند دراماتیک قصه‌ها ایجاد می‌کند نیز از تمهیداتی که تأثیر متفاوتی دارد و همانقدر که در اپیزود دوم رو و غیر کاربردی است، در اپیزود اول و دوم که حضور دختر را به شکل واقعی ثبت می‌کند، پرداخت دراماتیک مناسبی دارد. فیلمی که در کنار همه نقاط ضعف و قوتش به برخی فیلم‌های اول که معلوم نیست با چه ادله‌ای به بخش مسابقه سینمای ایران راه پیدا کرده‌اند، برتری دارد. «پنجاه قدم آخر» تازه‌ترین فیلم کیومرث پوراحمد پس از دوره طولانی غیبت از سینما است. فیلمی که می‌تواند یادآور فیلم جنگی موفق او؛ «اتوبوس شب» باشد اما در روند پرداخت و جزئیات و درام‌پردازی همان نگاه ظریف و جزئی‌نگر در آن حس نمی‌شود. فیلمی درباره یک مهندس مخابرات که برای کمک به ردیابی رادارهای دشمن و پیشروی سربازان ایرانی، به شکلی ناخواسته به خط مقدم جبهه می‌رود و تضادهایش با محیط و این آدم‌ها، سازنده موقعیت و درام جذابی است. الگویی آشنا که مشابه آن را در فیلم‌های مختلف به وضوح دیده‌ایم. اهمیت این الگوی تکراری در نوع استفاده از آن در موقعیت طراحی شده است که بستر دفاع مقدس یکی از وجوهی که آن را متفاوت کرده است. اما همانطور که اشاره شد بسط درام در موقعیت‌هایی که می‌توانست با کوتاه شدن به ریتم پویای فیلم کمک کند، به کار لطمه زده درحالیکه با یک بازنگری می‌توانست فیلم را هوشمندانه‌تر و نقاط امتیازی همچون طنز ظریف و خوشایند آن را تأثیرگذارتر جلوه دهد. «همه چیز برای فروش» دومین فیلم امیرحسین ثقفی بعد از «مرگ کسب و کار من است» محسوب می‌شود. فیلمی حرفه‌ای که باید آن را به معنای واقعی کلمه فیلم کارگردانی و اجرا دانست. سبک و سیاقی که ثقفی بنا به سلیقه و دغدغه شخصی هوشمندانه و به بهترین شکل ممکن در فیلم آن را اجرا کرده است. امتیاز دیگر فیلم این است که با درک ویژگی اشاره شده، قصه‌ای آشنا و ساده را محور خود قرار داده چون کارگردان به این نکته اشراف داشته که این قصه تکراری در فرم و اجرا است که می‌تواند واجد نگاه منحصر به فرد او و تبدیل به فیلمی شود که امضای خاصش را بر پیشانی داشته باشد. در این میان میزان خشونت و برخوردهای فیزیکی به علت رویکرد افراطی تا حدی دافعه‌برانگیز می‌شود و چه بسا تعدادی از برخوردهای قهرمان فیلم برای وصول چک‌های برگشتی که با واکنش و خشونت همراه است، می‌توانست به گونه‌ای موجز تعدیل شود تا تأثیرگذاری خود را از دست ندهد و همچنان همراهی‌برانگیز باشد. «چند متر مکعب عشق» اولین تجربه کارگردان جمشید محمودی است با قصه‌ای درباره مصائب حضور افغان‌ها در ایران و مشکلات پیرامونی که بر بستر عشقی تراژیک روایت می‌شود. در واقع عشق تنها محملی است که حضور در این اجتماع را با همه مشکلات، مصائب و تلخی که به تصویر درمی‌آید، قابل تحمل می‌کند. بخصوص که به دلیل رویکرد افراطی در مقاطعی از سینمای ایران، پرداختن به افغان‌ها و زندگی جمعی و نوع حضورشان در ایران به شدت دافعه‌برانگیز شده است. فیلم هرچند سعی می کند اهمیت این رجعت دوباره را در بافت درام قصه حیاتی جلوه دهد و عشق تراژیک به تصویر درآمده را واجد ویژگی‌هایی منحصر به فرد کند، اما واقعیت این است که به چیزی فراتر از یک پایان تأثیرگذار برای همراه کردن مخاطب با این موقعیت تلخ و خشن و مصیبت‌زده نیاز دارد.
جمعه 18 بهمن 1392 - 11:39:03
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
گوناگون
پربازدیدترینها