واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
ورود شوالیه و گسترش اشتباه - غلامرضا مالک زاده زمانی که بحث «شوالیه » وارد عرصه خبر رسانی ما شد ، با یکی از دوستان؛ بحثی حرفه ای در این زمینه و موارد مشابه آن پیش آمد که دیدگاه هایی در آن بیان شد و به نظر می رسد برای به سرانجام رسیدن آن بازهم نیاز تبادل نظر باشد.
بحث یاد شده را پیش از آغاز با این نکته یادآور می شویم: یکی از استادان کوشا برای پالایش زبان فارسی گفته و نوشته است که برخی از ما هنگامی که قلم به دست می گیریم و یا قصد نوشتن مطلبی را داریم، گمان می کنیم لازم است و گاهی اصرار داریم از کلمه ها، عبارت ها و جمله های دهان پرکن و ناآشنا برای مردم و احتمالا زیبا برای خودمان استفاده کنیم.
برخی ازهمکاران ما نیز که در زمینه خبرنویسی وتولید دیگر فرآورده های خبری فعالیت دارند، چنین گمان واصراری دارند و نوشته هایشان به گونه ای می شود که حاصل آن برای مخاطب منجر به ابهام و بدفهمی می شود.
به نظرمی رسد استفاده از این روش که می توان آن را پرهیز از ساده نویسی نامگذاری کرد، خالی از اشکال نباشد.
این همکاران به این پرسش پاسخ دهند که آیا یکی ازهدف های خبردهی واطلاع رسانی، برقراری ارتباط دوطرفه با مخاطب نیست؟
گمان کنم بیشتر همکاران یا همه آنان پاسخشان آری باشد که بر همین اساس باید گفت و پرسید آیا استفاده از واژه های نامناسب،سخت، ناآشنا و بی ربط؛با هدف های شما در تضاد نیست؟
اگر اطلاع رسانی دو طرفه و برقراری روشی دو جانبه برای همکاری فکری با مخاطب، از هدف های شما در رسانه باشد، پاسخ این پرسش هم به احتمال زیاد مثبت است.
یکی از مشکلاتی که برخی (بسیاری) از همکاران در رسانه ها با آن مواجه هستند و می توان گفت برخی بوجود آورنده و گسترش دهنده این معضل هستند، تقلید از عبارت ها، جمله ها و کلمه هایی است که به نظر خوشایند می آیند اما در واقع یا اشتباه هستند و یا مخاطب را به دردسر می اندازند.
در این حالت کسانی که به تکثیر این موارد می پردازند، به معناهای آن توجه ندارند و با این تفکر که چون دیگران از این عبارت ها و صفت ها استفاده می کنند، ما هم خود را ملزم به استفاده از آن ها می دانیم.
با این دیدگاه؛عبارت های اشتباه، فراگیر می شود و گسترش لغزش های ادبی چنان می شود که نمی توان با هیچ روش یا حتی آوردن دلیل منطقی به تصحیح آن پرداخت.
حال می رسیم به شوالیه. مشخص نیست عبارت «شوالیه آواز ایران» راچه کسی یا کسانی اختراع کردند.
برخی همکاران ما هم در ایرنا، از این عبارت برای توصیف شهرام ناظری خواننده و موسیقیدان ایرانی استفاده کردند.
این فرد فرهنگی، در کرمانشاه برنامه ای اجرا کرد.
آیا مخترعان کلمه های شوالیه آواز ایران، به دلیل احترامی که برای شهرام ناظری متصور بودند، چنین کردند؟مسلما چنین است ولی متوجه نبودند که کلمه شوالیه مربوط به فرهنگ ما نیست و گمان نمی رود با توجه به معنای واقعی و اولیه آن، برای ما ایرانیان خوشایند باشد.
معنای واقعی این کلمه قرون وسطایی، اسب سوار است و بعدها به عنوان و یا درجه سلطنتی گفته شد که ملکه انگلیس به افراد خادم بریتانیا می دهد!
استفاده از«رنکینگ»،«پایلوت»،«کاشت میگو درمزرعه پرورش»،«زراعت چوب»،«گمرکات»،
«نرخ مراجعات» و... چنان فراگیر شده است که اگر به کسی بگویید این موارد غلط است، خود شما متهم به بی سوادی می شوید.
همچنین نوشتن جمله هایی که هم خواندن را برای مخاطب دشوارمی کند و هم نا زیباست، در رسانه ها رواج دارد.
مثلا به جای اینکه بنویسند: «در این درگیری، چشم یکی از ماموران آسیب دید»،می نویسند: «در این درگیری یکی از ماموران از ناحیه چشم دچار آسیب شد».
بدن انسان را همانند شهرداری ها ناحیه بندی کردن از شاهکارهای کسانی است که با ساده نویسی میانه خوبی ندارند.
چنین کلمه ها و عبارت هایی که ذکر شد ، هم جایگزین دارند و هم می توان درست آنها را به کار برد.
برخی همکاران به دفاع ! از این اشتباه نویسی ها می پردازند و دلیل می آورند چون فلان سازمان از این عبارت استفاده کرده است ، ما هم استفاده می کنیم و در این مورد، کلمه «گمرکات» را عنوان می کنند.
پاسخ این است شما به عنوان رسانه از کلمه های «گمرک» یا« گمرک ها» به جای «گمرکات» استفاده کنید تا برای مسوولان بزرگوار مشخص شود کلمه درست چیست.
نمونه هایی از این نوع لغزش ها، متاسفانه وجود دارد و تاسف بارتر اینکه در برابر سفارش به اصلاح این اشتباه ها، شاهد مقاومت ها و استدلال هایی عجیب هستیم که راه اشتباه های دیگر را هموار می کند.
** 675
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
16/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]