واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا:
چرا انقلاب؟ تهران - ایرنا - به مناسبت آغاز دهه فجر روزنامه «شرق» روز شنبه سرمقاله خود را با عنوان « چرا انقلاب ؟» به بررسی پدیده انقلاب اسلامی ایران با توجه به تفاوت های بنیادی اجزا و وجوه آن با دیگر رخدادهای مشابه تاریخی اختصاص داده است.
در این مطلب آمده است : انقلاب اسلامی ایران، پدیده ای است که دارای وجوه و اجزای متفاوتی است.
انقلابی مردمی است به آن معنا که حرکت را نخبگان و گروه های سیاسی آغاز کردند و توده های مردم در جهت آن، به پیش رفته و در پیدایش و رشد و گسترش و پیروزی آن به ایفای نقش پرداختند.
دارای جنبه های پررنگ دینی و اعتقادی بود زیرا، فردی مورد وثوق و قبول گروه های مختلف مبارز و مردم قرار گرفته بود که عنوان مرجعیت دینی و سیاسی را در اختیار داشت.
مردم نیز بر اساس باورهای دینی و عقیده ای که به اسلام و تشیع داشتند از او تبعیت کردند.
در کنار هم قرار گرفتن این دو عنصر بود که توانست حرکت انقلاب را ایجاد کرده و روزبه روز گسترش دهد.
امام (ره) از سال 42 که استارت انقلاب را زدند، استراتژی «روشنگری» را در دستور کار داشتند.
کار مهم ایشان، «آگاه سازی» نسبت به چند مساله بود؛ نخست توجه به هویت مستقل مردم ایران.
اینکه نباید تحقیرهای صورت گرفته، اعتماد به نفس را از جامعه بزداید. امام تلاش کردند مردم را در جایگاه خودشان قرار داده و به رای و اراده مردم اهتمام ورزیدند.
مساله دوم، ظلم و ستم هایی بود که اعمال می شد و فضای بسته سیاسی آن مقطع، اجازه اطلاع رسانی و آگاهی به مردم را نمی داد.
نکته سوم، مساله ظرفیت های دین بود که در اثر حاکمیت رژیم های ضد دین و البته جمعی از به اصطلاح مبلغان دینی وابسته یا روحانیون بی تفاوت، به شکل غیرواقعی شناسانده شده بود و نوعی تشریفات خشک و غیرموثر در جامعه و زندگی قلمداد می شد.
ایشان و برخی دیگر از چهره های شاخص انقلاب، اما مفاهیمی چون آزادی، احترام به حقوق شخصی افراد، نفی ظلم کردن و ظلم دیدن و دفاع از حقوق مردم را مطرح کردند.
شناخت این عناصر بود که سبب شد گستره این حرکت رفته رفته از نخبگان و خواص و روحانیون و دانشگاهیان به جامعه نفوذ کند.
طیف های مختلفی نیز به آن پیوستند که از زاویه دید خود وارد آن شده اما همه آنها رهبری امام را به عنوان مرجع دینی و مبارزاتی پذیرفته بودند.
جمعیت های غیرمذهبی، ملی - مذهبی و... با نگاه مبارزه با ظلم و مخالفت با امپریالیسم یا رژیم وابسته با این حرکت همراه شدند اما هنر امام این بود که ضمن بیان حقایق و تشریح مسایل دینی، میان انقلابیون مرزبندی نکردند و همه را زیر یک چتر واحد گرد آوردند.
حتی آنانی که اعتقاد دینی نداشتند وارد صحنه شده و در انقلاب سهیم شدند.
اینچنین بود که رژیم وقت چاره ای جز تحویل کار به مردم نداشت و رفتن شاه، به امری ضروری و حتمی بدل شد.
ورود امام در 12بهمن 57 به کشور، آخرین تلاش ها از قبیل دولت به ظاهر ملی بختیار را نیز خنثی کرد و ایشان در سخنرانی تاریخی بهشت زهرا با تاکید دوباره به عنایات الهی، اظهار کردند که با پشتوانه مردم، دولت تشکیل می دهند؛ پشتوانه ای که سرمایه اصلی نظام های مردم سالار است.
*رسول منتجب نیا
اول**1104
انتهای پیام /*
: ارتباط با سردبير
[email protected]
12/11/1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]