محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829801700
شبکه اطلاع رسانی و رسانه‌های جمعی در دوره اقامت امام‌خمینی(ره) در پاریس
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
شبکه اطلاع رسانی و رسانه‌های جمعی در دوره اقامت امام‌خمینی(ره) در پاریس
فعالیت‌های رسانه‌ای مستمر و متراکم امام خمینی(ره) در نوفللوشاتو با وجود کهولت سن ایشان، بیانگر نیاز حیاتی جنبش به شبکه بزرگ و گسترده اطلاع‌رسانی و تبلیغاتی است که در ایام اقامت در نجف هرگز به‌دست نیامده بود.
بخش اول چکیده در مدت تبعید رهبر انقلاب در نجف، نهضت اسلامی تحت کنترل شدید دولت عراق نتوانست از شبکه‌های اطلاع‌رسانی و رسانه‌های جمعی بزرگ و معتبر بهره برد. اما عزیمت ایشان به پاریس و قرار‌گرفتن در فضای آزاد رسانه‌ای آنجا، تغییرِ «راهبرد رسانه‌ایِ» انقلاب را درپی داشت. یافته‌های تحقیق گویای آن است که در این راهبرد جدید، انقلابیون و رهبر انقلاب با بهره‌برداری مناسب از ظرفیت‌های گسترده رسانه‌ای پاریس توانستند مسیر تحولات سیاسی انقلاب را بسیار سریع‌تر و هموارتر به سوی هدف مورد نظر (تغییر رژیم) سوق‌دهند. واژگان کلیدی: امام خمینی(ره)، رسانه‌های جمعی، مصاحبه، پاریس، ایران. مقدمه در دوره تبعید امام‌خمینی در نجف، پس از انعقاد قراداد 1975 الجزایر بین رژیم شاه و دولت عراق، دو کشور متعهد شدند که به‌طور‌کلی از هرگونه فعالیت مخالفان جلوگیری کنند و در واقع از این تاریخ بود که محدودیت‌های دولت عراق برای امام‌خمینی(ره) افزایش یافت. اما با این‌همه، اعلامیه‌ها و نوارهای امام به ایران فرستاده میشد و بدین‌سان ایشان همواره با یارانش در ایران در ارتباط بود. اما پس از ارتحال حاج‌آقا‌مصطفی خمینی و انتشار مقاله توهین‌آمیز روزنامه اطلاعات (17 دی ماه 56) که منجر شد امام در کانون توجهات قرار گیرد و به‌عنوان رهبر تمامی گروه‌های مخالف رژیم شناخته شود، رژیم عراق تحت فشار شاه و ساواک بر شدت محدودیت‌ها افزود. در ماه‌های آخر سال 56 که سرعت ارسال و توزیع اعلامیه‌های امام افزایش چشمگیری یافته بود، مقامات دولتی و امنیتی عراق با مراجعه به امام در چند نوبت، از ایشان خواستند فعالیت‌های سیاسی خود را متوقف کند، ولی امام بدون توجه به این تذکرات به فعالیت‌های خود ادامه می‌داد. در چهارم اردیبهشت 57 روزنامه لوموند فرانسه مصاحبه‌ای با امام انجام داد که با توجه به اعتبار این روزنامه در اروپا، تأثیر فراوانی در شناخت جامعه جهانی نسبت به‌مواضع و دیدگاه‌های امام بر‌جا نهاد. (امام‌خمینی، صحیفه‌امام، ج3: 366) از سوی دیگر، شکست سیاست آشتی ملی دولت شریف‌امامی و ناکامی در جلب نظر امام و در ادامه نیز وقوع فاجعه 17 شهریور، منشأ اعتراضات و اعتصابات گسترده‌تری شد. از آنجاکه عامل اصلی حرکت‌های اعتراض‌آمیز، اعلامیه‌ها و رهنمودهای امام و برنامه‌ریزی‌های شاگردان و یاران ایشان بود، رژیم بر‌آن شد تا دربرابر امام موضعی سخت‌گیرانه‌تر داشته باشد. بدین ترتیب منزل امام در نجف از اول مهر 57 به محاصره نیروهای امنیتی عراق درآمد و مأموران از آمد و رفت افراد به‌بیت ایشان جلوگیری کردند و بدین‌سان ارتباط امام با خارج بیت قطع شد. ایشان نیز در اعتراض به این رفتار ناشایست از رفتن به مسجد برای ادای نماز جماعت خودداری ورزیدند. (بصیرت‌منش، امام‌خمینی از هجرت به پاریس تا ... : 58) امام برای ادامه رهبری مبارزات بر ضد رژیم، در تصمیمی تاریخی و سرنوشت‌ساز بر‌آن‌شد تا از عراق خارج شود و به‌کشور دیگری ـ که در آن امکان ادامه مبارزه با رژیم شاه وجود داشته باشد ـ عزیمت کند. امام پس از ورود به پاریس در دیدار با دانشجویان ایرانی مقیم اروپا و ایرانیان مقیم پاریس در 19 مهر ماه 57، در مورد چگونگی خروج از عراق و انتخاب فرانسه می‌گوید: بعدش رئیس اطلاعاتشان آمد پیش من راجع به اینکه شما خوب است ایران را مسلح نکنید؛ خوب است فعالیت نکنید؛ ما تعهداتی داریم نسبت به‌دولت ایران. من گفتم که خوب شما تعهداتی نسبت به‌دولت ایران دارید، اما من نسبت‌به آن تعهداتی ندارم و ما هم تعهدات خودمان را داریم نسبت به اسلام و نسبت به ملت خودمان. ما به کار خودمان ادامه می‌دهیم، شما هم هر کاری می‌خواهید بکنید. گفت آخر شما هر روز اعلامیه می‌دهید؛ هر روز یک نواری می‌فرستید و چه می‌کنید؛ این را کمش کنید. گفتم نه! من اعلامیه می‌دهم؛ نوار هم پر می‌کنم و می‌فرستم؛ منبر هم اگر رفتم، صحبت می‌کنم. اینها چیزی است که من نمی‌توانم خلافش را بکنم. او هم رفت و بعد تشدید کردند؛ به‌طوری که من دیدم که اینها دیگر تحمل مطلب را ندارند و پیش‌تر چون این را گفته بود که فلانی را حالا هیچ، اما شماها [=رفقای ما] را چه خواهیم کرد، من دیدم که ممکن است یک وقتی اینها به رفقای ما یک تعرضی بکنند و ما هم مکانی پیشمان مطرح نیست؛ ما می‌خواهیم کارمان را انجام دهیم. بنا گذاشتیم که برویم به کویت و از آنجا بعد به یکی از ممالک اسلامی بروم. با اینکه ویزا هم داشتم، در سرحد کویت باز دولت کویت مانع شدند از اینکه ما برویم. حتی اجازه اینکه ما برویم به فرودگاه از آنجا پرواز کنیم، آن‌قدر هم اجازه ندادند. ما بازگشتیم به عراق. معلوم شد که خود آنها هم تفاهمی داشتند؛ منتظر ما بودند! همان جمعیتی که ما را آورده بودند، باز آنجا ایستاده بودند! ما برگشتیم عراق و ما را بردند بصره و بعد از چندین ساعت بردند بغداد و از بغداد هم دیدیم که حالا بیاییم اینجا تا بعد بتوانیم یک فلان محلی برای خودمان انتخاب کنیم. موقتاً آمدیم به فرانسه.» (امام‌خمینی، همان، ج3: 502) به هر‌‌ترتیب پس از آنکه برای امام امکان ادامه فعالیت و مبارزات در نجف وجود نداشت، ایشان ماندن در عراق را صلاح ندید و به‌همین دلیل ابتدا سوریه را ـ که تعهداتی در قبال شاه نداشت و انقلابی‌تر بود ـ انتخاب کردند ـ ولی چون سوریه و عراق روابط تیره‌ای داشتند و با اعلام انتخاب سوریه، عراق مانع خروج امام میشد و از سویی ارتباط امام از سوریه با ایران نیز مشکل بود، قرار شد امام ابتدا به کویت برود، اما عراقی‌ها همان شب به مقامات کویت و ایران اطلاع دادند و بدین ترتیب قرار شد کویت امام را نپذیرد. این‌گونه بود که کویتی‌ها مانع ورود امام به کویت شدند و ایشان را از سر مرز بازگرداندند. (باقی، بررسی انقلاب ایران: 259) امام در راه بازگشت شخصاً تصمیم گرفت به فرانسه عزیمت کند. (خمینی، دلیل آفتاب: 79) در واقع ایشان می‌دانست سایر کشورهای اسلامی نیز با او همین رفتار را خواهند کرد، از این‌روی ناگزیر یک کشور غیراسلامی را برگزید تا از لحاظ خبری و ارتباطی نیز برای نهضت سودمند باشد. پس از قطعی‌شدن تصمیم امام برای هجرت به فرانسه، بعد از ظهر روز 14مهر 57 ایشان و همراهانشان با یک هواپیمای عراقی به بغداد می‌روند و در هتل دارالسلام استقرار می‌یابند. همان شب امام برای زیارت به کاظمین می‌رود. زائران حرم نیز امام را می‌شناسند و جمعیت انبوهی دور ایشان جمع می‌شود. مأموران عراقی با دیدن این وضع با شتاب امام را به بغداد باز می‌گردانند و پیش از ظهر روز 15 مهر ایشان به‌همراه فرزندشان سیداحمد خمینی، دکتر ابراهیم یزدی و آقایان فردوسی‌پور و املایی، با هواپیمای عراقی عازم فرانسه می‌شوند. (نجاتی، تاریخ سیاسی بیست و پنج ساله، ج2: 103) دولت فرانسه پس از مشورت با رژیم شاه با ورود امام به‌خاک فرانسه موافقت کرد. احتمال دارد توافق دولت فرانسه و شاه با اقامت امام در فرانسه به‌دلیل دورتر‌شدن ایشان از ایران و مشکل‌تر‌شدن دسترسی روحانیون و یاران امام به‌محل اقامت وی صورت گرفته باشد. به‌واقع این محاسبه اشتباه بود و به‌رغم مسافت چهار‌هزار کیلومتری بین ایران و فرانسه، امام به‌طور منظم با یاران نزدیک خود در ایران در ارتباط بود. اما با این حال پس از ورود به پاریس و استقرار موقتی امام در محله «کشان»، پیام دولت فرانسه از سوی اداره مهاجرت این کشور مبنی بر ممانعت از هرگونه فعالیت سیاسی، به امام ابلاغ شد. ایشان نیز با صراحت فرمود:ما فکر می‌کردیم اینجا مثل عراق نیست. من هرجا بروم، حرفم را می‌زنم. من از فرودگاهی به فرودگاه دیگر و از شهری به شهر دیگر سفر می‌کنم تا به دنیا اعلام کنم که تمام ظالمان دنیا دستشان را در دست یکدیگر گذاشته‌اند تا مردم جهان صدای ما مظلومان را نشنوند، ولی من صدای مردم دلیر ایران را به‌دنیا خواهم رساند. (جمعی از نویسندگان، همراه امام در پاریس: 5) با این‌همه به‌تدریج از محدودیت‌های امام کاسته شد و ایشان در پاریس ماندگار گشت. با تلاش یاران امام نیز منزلی در «نوفل نوشاتو» در حومه پاریس تهیه شد تا امام و همراهانشان در آنجا استقرار یابند. اما آنچه در اینجا برای ما اهمیت موضوعی دارد، تفاوت شبکه اطلاع‌رسانی، تبلیغاتی و رسانه‌ای نهضت امام‌خمینی(ره) پیش و پس از هجرت تاریخی به پاریس و نقش این شرایط و امکانات رسانه‌ای در هموار‌کردن مسیر پیرزوی انقلاب اسلامی است. هجرت امام به پاریس بر‌خلاف تصورات رژیم درباره دوری راه و کاهش ارتباط ایشان با ایران، نه‌تنها موجب گسترش این ارتباط شد، بلکه از آن مهم‌تر انقلاب چهره‌ای جهانی و بین‌المللی به‌خود گرفت و خواسته یا ناخواسته شبکه‌ای گسترده از بزرگ‌ترین رسانه‌های جمعی جهان در اختیار آن قرار گرفتند. از این‌رو برای فهم بیشتر و دقیق‌تر موضوع، از روش پژوهش تحلیلی ـ تطبیقی بهره گرفتیم تا با تحلیل وضعیت ارتباطی و رسانه‌ای رهبر انقلاب در دوره قبل از هجرت به پاریس و تطبیق آن با همین وضعیت در دوران اقامت در نوفللوشاتو، اهمیت این تغییر در امکانات رسانه‌ای ـ در جهت پیروزی انقلاب اسلامی ـ روشن شود. البته در زمینه چرایی وقوع این تغییر دو فرضیه متفاوت در گزارش های تاریخی به‌چشم می‌خورد. نخست آنکه دولت‌های غربی با آگاهی کامل از تأثیر ارتباطات رسانه‌ای بر روند پیروزی انقلاب، چنین امکانی را برای امام خمینی فراهم کردند. دیگر آنکه رهبر انقلاب با آگاهی از عدم‌تمایل دولت‌های غربی به پیروزی انقلاب و تلاش برای تداوم حکومت پهلوی، هوشمندانه از فرصت بزرگ رسانه‌ای که اقامت در پاریس برای او پدید آورده بود، بهره گرفت. در تحقیق پیشِ رو فرض دوم، به منزله فرضیه اصلی تحقیق پذیرفته شده است. شبکه پیام‌رسانی و ارتباطی در دوره اقامت در نجف: رهبر انقلاب در حصر هنگام وقوع هر انقلابی معمولاً در فضایی که تمامی امکانات ارتباطی و رسانه‌های جمعی در دست قدرت حاکم است، مبارزان انقلابی برای رساندن پیام خود به طبقات مختلف مردم و گسترش ایده‌های انقلابی خویش، به راهکارهای نوین دیگری برای اطلاع‌رسانی و شبکه ارتباطی خویش نیازمندند؛ درمورد امام‌خمینی(ره) به‌عنوان رهبر نهضت اسلامی نیز چنین امری صادق است. بی‌تردید یکی از دلایل اصلی تبعید امام از ایران، قطع شبکه ارتباطی ایشان با انبوه هوادارن و مقلدانشان و دور‌کردن وی از فضای ارتباطی و اطلاع‌رسانی ایران بود. اما امام که افزون بر رهبری سیاسی نهضت، مرجعیت بسیاری از مردم ایران را نیز برعهده داشت، توانست راه‌های ارتباطی دیگری را که خارج از کنترل دولت بود، برای ارتباط با هوادارانش در‌پیش گیرد. از سوی دیگر ماهیت مذهبی و دینی نهضت، خود فرصت دیگری بود تا از روش‌های پیام‌رسانی و پیام‌گیری جدیدی استفاده شود. امام ضمن طرح مباحث حکومت اسلامی در سال 1348 به این امر نیز اشاره دارد:ما موظفیم برای تشکیل حکومت اسلامی جدیت کنیم. اولین فعالیت را در این راه، تبلیغات تشکیل می‌دهد... شما الآن نه کشوری دارید نه لشگری، ولی تبلیغات برای شما امکان دارد و دشمن نتوانسته همه وسایل تبلیغاتی را از دست شما بگیرد. وظیفه ما این است که از حالا برای پایه‌ریزی یک دولت حقه اسلام کوشش کنیم... تعلیمات بدهیم؛ همفکر بسازیم [و] یک موج تبلیغاتی و فکری به‌وجود بیاوریم تا یک جریان اجتماعی پدید آید و کم‌کم توده‌های آگاه، وظیفه شناس و دیندار در نهضت اسلامی متشکل شده، قیام کنند و حکومت اسلامی تشکیل دهند.» (امام‌خمینی، ولایت فقیه: 115 ـ 120) همان‌گونه که از جملات مذکور بر‌می‌آید، گام اول از نگاه امام برای حرکت به‌سوی اهداف نهضت اسلامی، اطلاع‌رسانی و تبلیغات است. بر این اساس بود که در فضای کاملاً بسته سیاسی ـ رسانه‌ای حکومت پهلوی، هوادارن امام یک شبکه غیررسمی اطلاع‌رسانی را تشکیل دادند. آنچه در این زمینه به‌مدد آنان آمد، ماهیت اساساً مذهبی نهضت بود. در‌این‌باره باید به‌ویژه از کارکرد رسانه‌ای مجالس مذهبی ازقبیل ترحیم، هفتم، چهلم، سالگرد شهدای سرکوب رژیم، اعیاد مذهبی و مجالس روضه نام برد. این‌گونه مجالس معمولاً پس از گرد‌آمدن جمعیت بسیار، به‌تظاهرات و شعاردهی علیه رژیم بدل میشد. استفاده از مجالس مذهبی چند امتیاز برای انقلابیون به‌همراه داشت: اول اینکه حرمت این مجالس اغلب مانع از برخورد مؤثر رژیم با آنها یا جلوگیری از تشکیل آن میشد و از این‌رو فرصتی پیش می‌آمد تا یک تجمع مذهبی ـ رسانه‌ای در قالب این‌گونه مراسم پدید آید. دوم آنکه ماهیت مذهبی این مجالس هرچه بیشتر، رنگ مذهبی به‌جنبش می‌داد و آن‌را تقویت می‌کرد (حسینی، رهبری و انقلاب: 304) و در آخر و از همه مهم‌تر، سخنرانی‌هایی که بخش اصلی این برنامه‌ها بود، نقش یک رسانه عمومی مهیّج و بخشی از شبکه اطلاع‌رسانی جنبش را ایفا می‌کرد. خطبا و وعاظ هوادار امام‌خمینی(ره) در منابری که در اختیارشان قرار می‌گرفت، ضمن طرح مباحث مذهبی، به‌صراحت یا به‌کنایه از رژیم انتقاد می‌کردند و به‌ترویج افکار و اهداف رهبر انقلاب می‌پرداختند. بدین‌ترتیب منبرهای مجالس مذهبی، رسانه‌ای بود که رژیم به‌دشواری می‌توانست همانند رسانه‌های جمعی دیگر آنها را کنترل کند. البته رژیم با ممنوع‌المنبر‌کردن خطبای مشهور، تلاش می‌کرد تا از این طریق به شبکه پیام‌رسانی فراگیر امام آسیب جدی زند، اما بدیهی بود که گستردگی آن در سراسر کشور، تلاش رژیم را تا اندازه زیادی بی‌اثر می‌کرد. از سوی دیگر، حریم نسبتاً امن این مجالس، فرصت مبادله شعارها، اطلاعات، عقاید، اعلامیه‌ها و نوارهای امام را فراهم می‌کرد. اوج اثر‌گذاری رسانه‌ای و اطلاع‌رسانی این مجالس در زمان بزرگداشت حاج‌آقا مصطفی خود را نشان داد؛ چراکه اعلامیه‌ها و نوارهای امام در آن مجالس با تیراژ بسیار بالایی دست‌به‌دست می‌گشت که این خود در شناساندن و تشریح اهداف رهبر انقلاب تأثیر بسزایی داشت. یکی از شاگردان امام در این زمینه می‌گوید: ما نوارهای درس حضرت امام را تهیه می‌کردیم و طلاب و روحانیون نوارها را گوش می‌دادند. رسیدن نوارهای درس ولایت فقیه به قم موجی در بین انقلابیون به‌وجود آورد و تحول اساسی در آنان ایجاد کرد. وقتی نوارها دست به‌دست می‌گشت، کم‌کم فکرها و اذهان به‌عمق قضیه پی‌بردند. (احمدی، خاطرات طاهری خرم‌آبادی: 64) از این دوره به‌بعد «نوار کاست» در انتقال پیام و اندیشه امام‌خمینی(ره) به‌داخل کشور نقش مهمی ایفا کرد و بعدها با عزیمت ایشان به پاریس، در پیش‌برد نهضت اسلامی کاربرد وسیع‌تری یافت. در واقع از پایان سال 1348، نوار کاست به‌یکباره کاربردی انقلابی پیدا کرد. با توجه به‌همین نقش حیاتی و مرکزی بود که روزنامه‌نگاران اروپایی نهضت امام‌خمینی را «انقلاب کاست» نامیدند. (فراتی، تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی: 99) الگار در این‌باره می‌گوید: «در واقع همان‌طور که انقلاب مشروطیت انقلاب تلگرام بود، سمبل تکنولوژی انقلاب اسلامی نوار کاست بود». (الگار، انقلاب اسلامی در ایران: 135) نوارهای کاست به‌سبب ارزانی و قابلیت تکثیر سریع و آسان به‌راحتی در دسترس مردم کوچه و بازار و طلبه‌های حوزه و دانشجویان قرار می‌گرفت. افزون بر این، برخی از یاران امام در عراق با استفاده از فرصت تیرگی روابط شاه با دولت عراق، رادیو صدای انقلاب را در عراق راه‌اندازی کردند تا با استفاده از آن، اخبار، پیام‌ها و اعلامیه‌های رهبر انقلاب را به‌گوش انقلابیون در داخل ایران برسانند. اما گذشته از نوار کاست که سهم بیشتری در انتقال پیام‌ها و سخنرانی‌های امام داشت، پیاده‌کردن کاست‌ها و تنظیم و چاپ آنها به زبان‌های مختلف، اقدام دیگری بود که در این زمینه انجام می‌گرفت؛ اقدامی که بی‌شک جزئی از شبکه پیام‌رسانی نهضت اسلامی به‌شمار می‌رفت. یکی از مکان‌های بسیار مناسب پخش اعلامیه‌ها و نوارهای امام، شهر‌های مکه و مدینه در مراسم حج هر سال بود. زائران ایرانی هر‌ساله جزوات و نوارهای امام را از عربستان به ایران می‌آوردند که پس از آن در سطح وسیعی در سراسر کشور منتشر میشد. بدین‌ترتیب ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد نهضت امام‌خمینی، این امکان را برای ایشان و یارانشان فراهم کرده بود که بدون صرف هزینه‌های گزاف، شبکه اطلاع‌رسانی و تبلیغاتی نسبتاً گسترده ـ و در‌عین حال غیررسمی و تقریباً مخفی ـ ایجاد کنند که عمدتاً به‌دست طلاب و دانشجویان هوادار ایشان اداره میشد. اما نکته مهم این است که با وجود همه تلاش‌ها، این شبکه عمدتاً کارکردی داخلی داشت و به‌دلیل محروم‌بودن از رسانه‌ها و روزنامه‌های بزرگ جهان هرگز نمی‌توانست در خارج از مرزهای ایران نقش مؤثری داشته باشد. از همین‌روی بود که در تمام سال‌های تبعید امام در عراق ـ با وجود تلاش‌های دانشجویان ایرانی مقیم اروپا و آمریکا ـ نهضت اسلامی نتوانست از خود چهره‌ای جهانی نشان دهد. درک این موضوع زمانی آسان‌تر خواهد شد که هجوم رسانه‌های بزرگ دنیا را برای دیدار و مصاحبه با امام در پاریس در نظر آوریم. عزیمت امام به پاریس، ایشان را در کانون تجمعِ بزرگ‌ترین و فراگیرترین روزنامه‌ها و رسانه‌های تصویری جهان قرار داد و از این هنگام بود که این رسانه‌ها ـ خواسته یا ناخواسته ـ در خدمت امام و انقلاب اسلامی قرار گرفتند. هر روز ده‌ها خبرنگار خبرگزاری‌های بزرگ در نوفللوشاتو مترصد کوچک‌ترین اقدام و یا مصاحبه و سخنرانی امام بودند تا آن‌را در اسرع وقت به‌دنیا مخابره کنند. به‌واقع، این‌گونه بود که همه این خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و رسانه‌های تصویری بزرگ دنیا در مدت چند ماه، نقش شبکه بزرگ اطلاع رسانی انقلاب اسلامی را ایفا کردند. در ادامه، این تغییر راهبرد رسانه‌ای و تأثیر انکارناپذیرش در روند پیروزی انقلاب، به‌تفصیل تشریح می‌شود. منابع کتب 1. احمدی، محمدرضا، خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1377. 2. بازرگان، مهدی، انقلاب ایران در دو حرکت، تهران، بی‌نا، 1363. 3. ـــــــــــــــ ، خاطرات بازرگان (شصت سال خدمت و مقاومت)، به‌کوشش غلامرضا نجاتی، تهران، رسا، 1377. 4. باقی، عماد‌الدین، بررسی انقلاب ایران، تهران، نشر سرایی، 1382. 5. بصیرت‌منش، حمید، امام‌خمینی از هجرت به پاریس تا بازگشت به تهران، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387. 6. پارسونز، آنتونی، غرور و سقوط، ترجمه پاشا شریفی، تهران، راه نو، 1363. 7. جمعی از نویسندگان، همراه امام در پاریس، تهران، عروج، 1385. 8. حسینی، حسین، رهبری و انقلاب، تهران، پژوهشکده امام‌خمینی و انقلاب اسلامی، 1381. 9. خمینی، احمد، دلیل آفتاب، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، 1375. 10. سالینجر، پیر، آمریکا در بند، ترجمه امیررضا ستوده، تهران، کتابسرا، 1362. 11. سولیوان، ویلیام، مأموریت در ایران، ترجمه محمود اشراقی، تهران، انتشارات هفته، 1361. 12. شجاعی زند، علیرضا، برهه انقلابی در ایران، تهران، عروج، 1382. 13. طلوعی، محمود، داستان انقلاب، تهران، نشر علم، 1375. 14. فراتی، عبدالوهاب، تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی (امام‌خمینی در تبعید)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1384. 15. فرهمند، جلال (به‌کوشش)، در آستانه انقلاب اسلامی (اسنادی از واپسین سال‌های حکومت پهلوی)، تهران، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1384. 16. الگار، حامد، انقلاب اسلامی در ایران، ترجمه مرتضی اسدی و حسن چیذری، تهران، قلم، 1360. 17. محسنیان راد، مهدی، انقلاب؛ مطبوعات و ارزش‌ها، تهران، سازمان مدارک فرهنگی انقلاب اسلامی، 1375. 18. موسوی‌خمینی، سیدروح‌الله(امام)، صحیفه امام (مجموعه آثار امام‌خمینی(ره))، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، 1378. 19. ـــــــــــــــ ، کوثر (مجموعه سخنرانی‌های حضرت امام‌خمینی(ره))، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی(ره)، 1387. 20. ـــــــــــــــ ، ولایت فقیه، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چ هفتم، 1377. 21. نجاتی، غلامرضا، تاریخ سیاسی بیست و پنج ساله ایران، تهران، مؤسسه خدمات فرهنگی رسا، 1373. 22. هایزر، مأموریت مخفی در تهران (خاطرات ژنرال‌هایزر)، ترجمه سیدمحمدحسین عادلی، تهران، رسا، 1376. 23. هیکل، محمد حسنین، ایران روایتی که ناگفته ماند، ترجمه حمید احدی، تهران، نشر الهام، 1362. 24. ونس، سایروس، نقش آمریکا در ایران (توطئه در ایران)، ترجمه محمود طلوعی، تهران، هفته، 1362. 25. یزدی، ابراهیم، آخرین تلاش‌ها در آخرین روزها، تهران، قلم، 1363. روزنامه‌ها 26. روزنامه آفتاب امروز، 17 بهمن 1378. 27. روزنامه کیهان و اطلاعات، 16/7/57. محسن بهشتی‌سرشت/ استادیار دانشگاه بین‌المللی امام‌خمینی(ره) حسین حاتمی/ دانش‌آموخته کارشناسی ارشد تاریخ منبع: فصلنامه مطالعات انقلاب اسلامی شماره22 ادامه دارد.........
92/11/11 - 00:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 68]
-
گوناگون
پربازدیدترینها