واضح آرشیو وب فارسی:سیری در ایران: اهواز مركز استان خوزستان است. بانی و تاریخ بنای شهر اهواز بدرستی معلوم نیست، عیلامیان شهری در حدود اهواز بنام «اكسین» بنا كرده بودند. پس از ویرانی آن، شهر اهواز در دوران اشكانیان، تجدید بنا گردید و پس از اشكانیان، اردشیر ساسانی به بنای مجدد اهواز همت گماشت و در دوران پس از ساسانیان نیز شهر اهواز دستخوش ویرانی شد كه باز به عمران آن پرداختند.
ابن منشاد مینویسد: اهواز شهر بزرگی است، مردمش زرتشتی و مسلمان و انبار كالاها و فرآوردههای خوزستان است، شكر، بافتههای پشمی، جامههای دیبا، پارچههای كنفی و دیگر محصولات را از همه شهرهای ایران به اهواز میآورند و از این شهر و به وسیله كشتی از راه خلیج فارس به هندوستان و چین و از راه بصره و عراق و اصفهان به سایر كشورهای جهان حمل میكنند. بازرگانان و سوداگران و بیگانگان در این شهر سود بسیار میبرند. نام اهواز با كالاهای شكر و پارچه، در همه جهان مشهور و به بزرگی موصوف بود و به همین جهت عربها این شهر را «سوقالاهواز» نامیدهاند. از قرن ششم هجری قمری به بعد به علت خراب شدن سد شادروان و همچنین جنگلها و اغتشاشات داخلی و بروز بیماریهای وبا و طاعون، اهواز رو به خرابی رفت تا آن كه در سال هزار و سیصد هجری قمری همزمان با حفر كانال سوئز و توجه اروپائیان رونق تازهای گرفت. ناصرالدین شاه قاجار هم از این فرصت برای گسترش كشتیرانی بر روی رود كارون استفاده كرد و توسط والی خوزستان در كنار اهواز قدیم بندرگاهی به نام «بندر ناصری» احداث كرد. در پی احداث این بندر نام اهواز به «ناصریه» تبدیل شد ولی در دوره پهلوی به نام قدیمی «اهواز» خوانده شد. مراكز ديدنی رودخانه كارون
گورستان زرتشتیان صنايع و معادن از نظر صنعتی شهرستان اهواز شاهرگ حياتی استان خوزستان محسوب می شود ودر آن كارخانههاي و كارگاه هایبزرگ صنايعغذايی، معدنی، فلزی، شيميايی تاسيس شده است. رونق كشاورزی و صنايع در منطقه سبب رونق بازرگانیشده و انواع توليدات صنعتی از قبيل ورق آهنی، لوله، پروفيل، پارچه متقال، مخازن تحت فشار و مبدلهای حرارتی، انواع آهن آلات، نفت و توليدات كشاورزی مانند گندم، جو، تره بار، خرما از مهمترين صادرات اين منطقه محسوب می شود.
کشاورزی و دام داری اقتصاد شهرستان اهواز بر اساس صنعت، كشاورزی و دام داری استوار است. از دير باز كشاورزی در حوالی اهواز رواج فراوان داشته و سابقا زمين های رسوبی و حاصل خيز اهواز بوسيله سدهای بزرگ «بند قير» و سد اهواز آبياری می شده اند و در ساليان اخير با بستن سد كارون اراضی فراوانی به زير كشت رفته اند. از عمده ترين فرآورده های كشاورزی اهواز خرما، نيشكر، گندم، جو، برنج، تره بار را می توان نام برد كه از اين ميان خرما، نيشكر و تره بار جنبه صادراتی دارند. دامداری نيز از فعاليت های قابل توجه اين شهرستان به شمار می رود كه البته از توليدات دامی، 80 درصد به مصرف نيازمندی های محلی می رسد و مازاد آن به شهرهای مجاور صادر می گردد. وجه تسميه و پيشينه تاريخي
اهواز قديمی ترين شهر خوزستان است كه در كتيبه های باستانی از آن نام برده شده است. نام اهواز در ابتدا (دوره عيلاميان) «اوكسين» بوده و سپس درزمان ساسانيان به «هرمز شهر» تبديل شده است. مورخين بنای آن را به اردشير بابكان و عده ای نيز به دوران حكومت شاپور اول و از طرفی به دوران هخامنشيان نسبت می دهند. نام اهواز با كالای شكر و پارچه در همه جهان مشهور و به بزرگی موصوف بود وبه همين جهت بعد از حمله اعراب به ايران نام آن به سوق الاهواز يعنی بازار هوزی ها تبديل شد. البته اصل و ريشه هوز اشاره به قبيله ای بوده كه در اهواز زندگی می كردند و نيز به معنی نيشكر هم آمده است. ساسانيان بناهای زيادی در اهواز و پل ها و سدهايی بر روی كارون بنا کردند، اما از قرن ششم به بعد به علت خراب شدن سدها از جمله سد شادروان و نيز جنگ ها و اغتشاشات داخلی، اهواز ويران شد و در زمان ناصرالدين شاه قاجار به رونق دوباره ای دست يافت. علت رونق اين منطقه حفر كانال سوئز در مصر و توجه اروپاييان به منظور بهره برداری سياسی به جنوب ايران بود كه تحولاتی را در بازرگانی اين شهر بوجود آورد. ناصرالدين شاه از اين فرصت برای گسترش كشتيرانی برروی كارون استفاده كرد و توسط والی خوزستان در كنار اهواز قديم بندر گاهی به نام بندر«ناصريه» ايجاد كرد ولی سال های بعد اين شهر نام قديمی خود اهواز را باز يافت.
این مطلب را به لیست مطالب مورد علاقه خودتون اضافه کنید" rel="nofollow">این مطلب را به لیست مطالب مورد علاقه خودتون اضافه کنید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیری در ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]