واضح آرشیو وب فارسی:سیری در ایران: دشتآزادگان در ابتدا به دشت میسان یا سهل میسان و بعد از آن به بنی طرف معروف بود. در سال هزار و سیصد و چهارده خورشیدی بنا به تصویب هیأت وزیران به «دشت میشان» تغییر نام یافت و در سالهای اخیر «دشت آزادگان» نامگذاری شد. ساكنان این منطقه را عشایر عرب زبان تشكیل میدهند. این شهرستان تا سال هزار و سیصد و بیست و سه خورشیدی جزء شهرستان اهواز بود و بعد از آن با پیوستن به بخش بستان به شهرستان دشت میشان و دشتآزادگان تبدیل شد.هورالعظیم يكی از مراكز ديدنی شهر میباشد. صنايع و معادن از صنايع و معادن شهرستان دشت آزادگان اطلاعات مستندي در دست نيست.
کشاورزی و دام داری شهرستان دشت آزادگان دارای آب و هوای گرمسيری است و محصولات گرمسيری در اين شهرستان به عمل می آيد. از مهم ترين محصولات كشاورزی اين منطقه می توان گندم، جو، برنج، حبوبات، صيفی جات، جاليز، نباتات علوفه ای و خرما كه مهم ترين محصول می باشد را نام برد. محصولات باغی شامل انواع ميوه نيز در اين شهرستان وجود دارد. سد رخه(انحرافی) آبگيری به درازای 192 و به ارتفاع 7/4 متر می باشد كه تا 225000 هكتار اراضی را آبياری می كند. دشت آزادگان به علت وجود مراتع سرسبز و چراگاه های بزرگ در گذشته «دشت ميشان» نام داشته است. بنابراين دامپروری در اين ناحيه پر رونق و با اهميت بوده و از عمده ترين فعاليت های اقتصادی اهالی به شمار می رود. رودخانه كرخه در اين منطقه دارای آب فراوانی است و ماهی های زيادی دارد و عده ای از اهالی از راه ماهيگيری از اين رودخانه ارتزاق می نمايند مشخصات جغرافيايي شهرستان دشت آزادگان با 5844 كيلومتر مربع مساحت در باختر استان خوزستان و كنار مرز ايران و عراق واقع شده و مركز آن شهر دشت آزادگان ( سوسنگرد) است. اين شهرستان از شمال به شهرستان شوش و استان ايلام، از جنوب باختر به كشور عراق و از خاور به شهرستان اهواز محدود می باشد. شهر دشت آزادگان با 6/6 كيلومتر مربع مساحت در 60 كيلومتری شمال باختری اهواز، از نظر جغرافيايی بين 31 درجه و 33 دقيقه ی پهنای شمالی و 48 درجه و 10 دقيقه ی درازای خاوری نسبت به نصف النهار گرينويچ قرار دارد. بلندی اين شهرستان از سطح دريا 10 متر و هوای آن بسيار گرم است. راه هاي سوسنگرد – دهلران، سوسنگرد – اهواز و سوسنگرد – هويزه از راه های اين شهرستان به شمار ميرود و فاصله هوايی آن تا تهران 941 كيلومتر است.
وجه تسميه و پيشينه تاريخي در متون كهن عربی، فارسی، يونانی و سريانی از اين منطقه با نام های «كشور ميسن»، «مملكت كرخ ميسان»، «كرخ ميشان»، «فرات ميشان»، «ايالت ميسن» يا «ميسان» و «ميشان» ياد شده است. بر اساس همين منابع، اين سرزمين در روزگار هخامنشيان آباد بوده است، چنان که از رود كرخه به عنوان زندگی بخش اين سرزمين ياد کرده اند. اگرچه ايالت ميسان گاه مستقل و گاه تابع فرمانروايان خوزستان بود، اما تا به روزگار سلوكيان و ساسانيان شهرت خود را حفظ كرد. در روزگار اشكانيان بيش تر از «ميسن» به نام مركز ايالت اشكانی كه شوش و خوزستان را زير فرمان داشته سخن به ميان آمده است. بعدها در جنوب و جنوب باختری اين سرزمين، كشور يا ايالت ديگری بنيان گرفت كه «دشت ميسان» ناميده شد و به هنگام فرمانروايی عرب زبان ها به «دستميسان» تغيير يافت. مركز اين ايالت شهر سوسنگرد کنونی است که نام قديم روستايی از آن سرزمين را، دارا می باشد. اين شهرستان معروف زمانی نيز به نام شهر حكومت نشين خود، «نهرتيری» نام داشت. سلطنت ميسانی بيش از 350 سال به درازا کشيد، تا اين که به دست اردشير بابكان از ميان برداشته شد. اين منطقه در قرون وسطی، «ولايت هويزه» و در دوره های قاجاريه و اوايل سلطنت رضاخان پهلوی «بنی طرف» و «هويزه» خوانده می شد که سپس به واسطه وجود احشام و مراتع سرسبز در اين ناحيه، به «دشت ميشان» مرسوم گشت.
این مطلب را به لیست مطالب مورد علاقه خودتون اضافه کنید" rel="nofollow">این مطلب را به لیست مطالب مورد علاقه خودتون اضافه کنید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیری در ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 121]