واضح آرشیو وب فارسی:الف: وزارت خارجه در گیر و دار رسانه های خارجی/ سیاه پوش شدن رسانه ای که رنگ عوض کرد
کشکول الف، 30 دی 92
تاریخ انتشار : دوشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۷:۵۰
نحوه اطلاع رسانی دولت در موضوعات سیاست خارجی به نقطه ای رسیده است که دیگر قابل دفاع نیست. رسانه های داخلی اخبار مربوط به سیاست خارجی ایران را در اغلب حوزه ها از رسانه های خارجی دریافت می کنند و منتشر می سازند. مردم باید اخبار مسئولین خودشان و تصمیماتشان را از رسانه های خارجی و حتی بالاتر از آن مقامات غربی و آمریکایی بگیرند. وزارت خارجه ایران نیز بعد از اینکه ابتکار خبری بدست رسانه های خارجی افتاد، آنگاه درباره اخبار منتشر شده موضع گیری می کنند. آن هم دیرهنگام.این ماجرا از مذاکرات اولیه ایران با ۵+۱ آغاز شد. مفاد مذاکرات به گفته مقامات ایرانی محرمانه بود اما هرازگاهی بخشی از مذاکرات رسمی و غیر رسمی منتشر می شد.بعد از آن هم اخبار مربوط به ژنو هرازگاهی از سوی رسانه های خارجی منتشر می شد.اخیرا نیز تیم مذاکره کننده ایرانی اعلام کرد که متن توافق اخیر خود با ۱+۵ را منتشر نمی کند که کاخ سفید یک خلاصه ۴ صفحه ای از آن را منتشر کرد و بعد از آن عراقچی موضع گرفت که این متن رسمی نیست و مدتی بعد نیز در اظهار نظری دیگر پذیرفت که متن منتشر شده مبنای اقدام طرفین است.امروز هم خبر پذیرفتن ایران در ژنو ۲ و بررسی مساله سوریه را بان کی مون اعلام کرد. اعلام این خبر همراه بود با انتشار مذاکره تلفنی بان کی مون با ظریف. نکته قابل توجه مصاحبه دبیرکل سازمان ملل این بود که ظریف گفته است ژنو یک، مبنای عمل است و ایران نیز با تشکیل دولت انتقالی در سوریه موافق است. بعدازظهر امروز نیز بعد از اینکه خبر بان کی مون در همه رسانه های دنیا دست به دست شد وزارت خارجه در اظهار نظری دو پهلو اعلام که هیچ پیش شرطی را نمی پذیرد.ادامه این روند شرایط کار را برای دیپلمات های ایرانی نیز سخت می کند و بیشتر وقت و انرژی خود را باید به اصلاح و تکمیل و توضیح اخبار غربی ها اختصاص دهند. ضمن اینکه بیم ان می رود در میان مدت اعتماد مخاطب داخلی را نیز از دست دهند. ذکر این نکته ضروری است که حضور جناب ظریف در فیس بوک و آقای عراقچی در توییتر وقتی بر افکار عمومی و شفاف سازی اطلاعاتی کمک می کند که همراه با ایجاد اعتماد و یا حداقل حس این اعتماد باشد. در غیر این صورت همین حضور حداقلی نیز نتیجه عکس خواهد داشت.روزنامه وطن امروز سیاه پوش شدصفحه اول روزنامه وطن امروز سیاه و سفید و با لگوی مشکی منتشر شد. مسئولین روزنامه اینطور توضیح دادند که این تصمیم به دلیل اعتراض به جزییات تاسف بار منتشر شده از توافقنامه۱+۵ با ایران است.انتقاد به توافقنامه ژنو به کنار و جای خود گفتنی های بسیاری دارد؛ اما این اقدام روزنامه وطن امروز قابل تامل است. روزنامه وطن امروز و مدیر مسوول محترم آن که نماینده مردم تهران در مجلس است از زمان تشکیل این دولت، مهمترین وظیفه خود را نقد صریح و البته با صدای بسیار بلند این دولت قرار داده است.وظیفه رسانه ها و نمایندگان مجلس، البته نقد است و قابل دفاع. اما چند پرسش ساده از این رسانه و صاحب آن وجود دارد.۱- اینکه تکلیف این رسانه برخلاف گذشته با دولت جدید روشن شده یک امتیاز است؛ اما تکلیف مخاطبین با این رسانه هنوز روشن نشده است. چطور ممکن است یک رسانه به خاطر توافق ژنو سیاه پوش شود اما قهر و خانه نشینی و مکرر ولایت شکنی رئیس جمهور سابق را توجیه کند و برای نقد آن حیا ورزد؟ عرصه رسانه ای کشور سکوت این رسانه مقابل تخلفات گسترده دولت گذشته را فراموش نمی کند.۲- رسانه مذکور و صاحب آن یکی از دلالیل نقد نکردن دولت گذشته را توصیه رهبری می دانستند. آیا این دولت مورد حمایت و توصیه رهبری نبود و نیست؟ از نظر این رسانه آیا حکم رهبری تغییر کرده و رهبری فرمان آتش به اختیار داده است؟در هر صورت مردم نقد و حق گرایی مخلصانه را از زبان کسانی باور می کنند که همواره و در هر دوره ای بدون قبیله گرائی و با حریت نسبت به انحرافات موضع صریح داشته باشند.افشای مفسد اقتصادی و نظر وزیر اطلاعاتوزیر محترم اطلاعات مدتی پیش با تاکید بر مبارزه با فساد اقتصادی نسبت به افشای پرونده های فساد اقتصادی هشدار دادند. وزیر محترم اینطور توضیح می دهند که افشای نام مفسدان اقتصادی باعث به خطر افتادن امنیت سرمایه گذاری می شود.مدتی صبر کردیم شاید این اظهار نظر تکذیب یا تصحیح شود. سخن عجیبی است و از هوش و تجربه جناب وزیر بعید است. چطور ممکن است افشای نام مجرم اقتصادی موجب فرار سرمایه شود؟ مگر غیر این است که سرمایه گذاری سالم نیاز به اقتصاد پاک دارد و مگر غیر این است که افشای پرونده های بزرگ اقتصادی، ضمن مصمم بودن عدلیه در برخورد با فساد، هزینه ایجاد جرم را بالا می برد؟ مگر غیر این است که رهبری در فرمان هشت ماده ای خود بر ضرورت اطلاع رسانی در برخورد با پرونده دانه درشت ها تاکید داشته است؟ مگر غیر این است که امیرالمومنین درباره ابن هرمه به رفاعه حاکم اهواز می نویسد که وی را تحقیر کن و نزد مردم ابرویش بریز؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]