تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
سفر به بالی؛ جزیره‌ای که هرگز فراموش نخواهید کرد!
از بلیط تا تماشا؛ همه چیز درباره جشنواره فجر 1403
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1864046517
حوالي فرهنگ برادر قزوه! چشم‌هامان را بشوييم؟
واضح آرشیو وب فارسی:ايران: حوالي فرهنگ برادر قزوه! چشم‌هامان را بشوييم؟
يزدان سلحشور
قزوه را مي‌شناسم؛ از همان موقعي كه شاعر غزل «بوي سيب» بود حتي موقعي كه «مولا ويلا نداشت» را گفت. شاعر خوبي بود. شاعر خوبي هست. در واقع، گاهي شگفت‌انگيز است و در حوزه شعر آييني هم، پيشنهاد‌دهنده.
آن موقع، اوايل و اواسط دهه 60 ، تندخو نبود، در واقع خيلي هم مهربان بود و لجش مي‌گرفت از دست شاعراني كه به شاعران ديگري كه «هم‌خط» نبودند، بد مي‌گفتند و بي‌راه. جلوي‌شان مي‌ايستاد. مي‌گفت فلاني شاعر است، واقعاً شاعر است. يادم هست وقتي «مولا ويلا نداشت» منتشر شد و با استقبال مواجه شد، خيلي‌ها حمله كردند به قزوه كه ولايي نيست كه دارد جنگ را، دفاع مقدس را، انقلاب را زير سؤال مي‌برد. پائيز 67 ، در اتاقي كه اختصاص داشت به كنگره شعر دفاع مقدس، در كوچه شهيد اماني خيابان ويلا، گفتم: «زود است.» گفت: «زود نيست! دير است. بچه‌ها جان‌شان را دادند.» خوشحال بود كه امام(ره) كار را خوانده و افتخار مي‌كرد كه در كارتابل هفتگي، شعر به دست امام(ره) رسيده. بعد آن قضيه پيش آمد كه خدابيامرز احمد زارعي مداخله كرد كه نرود جواب پس بدهد در وزارت متبوعه. زارعي گفته بود: «مي‌شناسمش! ضد‌انقلاب نيست.» يعني قصه تا اين حد بيخ پيدا كرده بود. تا اينجا، آن قزوه‌اي است كه من خوب مي‌شناختم، اما بعدش كه سر قضيه حوزه هنري، كارش با خدابيامرز سيد‌حسن حسيني به مجادله كشيد و داد و فرياد، در جلسه پنجشنبه‌هاي بازارچه كتاب، قزوه را كم‌كم ديگر نشناختم.
اين روزها كه در مراسم خدابيامرز خليل عمراني، درباره تصرف «خانه شعر» صحبت كرده و عصباني‌تر از قبل است، باز هم نمي‌شناسمش. احتمالاً او هم بعد از اين همه سال، ديگر مرا نمي‌شناسد. دنيا عوض شده، ما هم عوض شده‌ايم. قرار هم نيست كه همه شبيه هم باشند. خدا بيامرز خليل عمراني، شاعر بااستعدادي بود [قزوه هم مي‌داند كه «با‌استعداد» با «محشر» فرق دارد] و اگرچه زود درگذشت، اما قرار نيست كه براي تجليل از او، به ديگران حمله كنيم؛ مگر اينكه دنبال بهانه‌اي باشيم براي حمله به دوستان قديمي. من هم از عملكرد «خانه شعر»، عملاً و از منظري حرفه‌اي راضي نيستم، اما مگر شعر، بريگارد رُمي است كه دائم برايش دنبال ژوليوس سزار باشيم؟
قزوه را با مهرباني‌هايش، شعرهايش دوست دارم، اما قزوه سياستمدار، به نظر مي‌رسد سال‌هاست با قزوه شاعر، در چالش است. شايد هم اين‌طور نباشد. شايد من دارم بد مي‌بينم؛ دوست عزيز! برادر قزوه! چشم‌هامان را بشوييم؟ به نظرت، وقتش رسيده؟
پنجشنبه 5 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران]
[مشاهده در: www.iran-newspaper.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
گوناگون
پربازدیدترینها