واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز:
عمر جهان هستی و قطر کهکشان راه شیری چقدر است؟
کتاب آفرینش گیتی به معنادار بودن جهان هستی علاوه بر توصیف چگونگیها و علّتهای غایی و چراییها توجه دارد و میکوشد به این پرسشها پاسخ گوید. به گزارش نامه نیوز به نقل از خبرآنلاین، نهمین کتاب از «مجموعـه دانش و فن برای همه» با عنوان «آفرینش گیتی» و عنوان فرعی «معنادار بودن جهان هستی» نوشته فـرد هیـرِن با ترجمه محمدرضا غفاری از سوی انتشارات جهان کتاب منتشر شد.ناشر در توضیح کتاب آورده است: عمر جهان هستی حدود ۱۴ میلیارد سال تخمین زده شده است. همچنین صحبت از چند صد میلیارد کهکشان شبیه به کهکشان ما (راه شیری) در میان است. قطر صفحه ستارهای کهکشان راه شیری حدود ۱۰۰ هزار سال نوری و ضخامت آن حدود ۱۰۰۰ سال نوری است و.... جهانی با این ابعاد عظیم و به سختی قابل تصور، چگونه به وجود آمده است؟ آیا پیدایش جهان ناشی از تصادف صرف است؟ یا اینکه در آن ـ بر پایه علم ـ معنایی میتوان یافت؟برای دستیابی به شناخت علمی از آفرینش و معنادار بودن جهان هستی، پرداختن به مباحث اخترشناسی گریزناپذیر است. مباحث اخترشناسی هم طبیعاً با دانش فیزیک و اخترفیزیک پیوندی بنیادی دارد. در نتیجه، کتاب کوچک آفرینش گیتی: معنادار بودن جهان هستی نیز از چنین مباحثی بیبهره نیست. این کتاب میکوشد با بیانی روشن و به دور از پیچیدگی، از علوم تجربی جدید برای اثبات معنادار بودن جهان هستی بهره بگیرد. کاری که با بحثهای چند هزار سالة فلسفی تفاوت بسیار دارد. در فلسفه معمولاً برای شناخت پدیدهها، از چهار علّت اصلی (علل اربعه) سخن به میان میآید: علّت مادّی، علّت فاعلی، علّت صوری، و علّت غایی. در چهارمین علّت، بحث بر سر این است که هر پدیده چرا و به چه منظور به وجود آمده است. متاسفانه دانش تجربی امروز، در اکثر موارد، از توجه به علّت غایی غفلت میورزد؛ بیشتر به چیستی و چگونگی پدیدهها و اشیاء میپردازد و چرایی آنها را کمتر مورد بحث قرار میدهد. اما ذهن بشر در طول تاریخ همواره به دنبال پی بردن به چراییها بوده است.کتاب آفرینش گیتی: معنادار بودن جهان هستی علاوه بر توصیف چگونگیها، به علّتهای غایی و چراییها نیز توجه دارد و میکوشد به این پرسشها پاسخ گوید.در بخشی از این کتاب با عنوان «آیا در مرکز جهان هستیم؟» می خوانیم:«برای درک آنکه چرا تمامی کهکشان ها در حال دورشدن از ما هستند، می توان تصور کرد که بر سطح بادکنکی، تعدادی نقطه علامتگذاری شده است، و هیچ نقطه ای نسبت به نقطه دیگر مرکزیت ندارد، اینک اگر بادکنک را باد کنیم، و از منظر یک نقطه به نقاط دیگر بنگریم، همه نقاط دیگر در حال دور شدن از آن نقطه خواهند بود. این حالت نشان می دهد که چرا هابل دریافت که سرعت دورشدن هر کهکشان، متناسب با فاصله آن کهکشان با ماست. اگر روی بادکنک نقطه ای را مبداء قرار دهیم، سپس فاصله نقطه ای نسبت به این نقطه مبداء دو برابر فاصله نقطه ای دیگر باشد، در آن صورت سرعت دور شدن نقطه اول دوبرابر نقطه دیگر خواهد بود. این بدان معناست که اگر ما ساعت جهان را به عقب بازگردانیم، در نقطه ای از زمان، تمامی کهکشان ها همزمان به ما خواهند رسید. کهکشانی که فاصله آن نسبت به ما دوبرابر کهکشانی دیگر است همزمان با آن کهکشان دیگر به ما خواهد رسید زیرا سرعت آن دوبرابر کهکشان دیگر است. این تناسب خطی فاصله با سرعت (که مورد تایید اخترشناسان جدید قرار گرفت) نیاز به آن دارد که تمامی کهکشان ها دارای نقطه آغاز مشترکی در زمانی در گذشته بوده باشند. ممکن است برخی این بخث را مطرح کنند که ما نمی توانیم مطمئن باشیم که این همگرایی جهانی، در واقع به یک تکینگی منجر شود زیرا در زیر فشار خردکننده ناشی از فشرده شدن جهان، در یک نقطه تمامی قوانین فیزیکی فروخواهند پاشید. واقعیت آن است که آن قوانین فیزیکی که ما می شناسیم فرو نخواهند پاشید مگر آنکه چگالی به ده به توان 96 برابر آب برسد آنهم در هنگامی که از زمان آغاز جهان ده به توان منفی 43 ثانیه (زمان پلانک) گذشته باشد. همانگونه که اخترشناسان جان بارو و جوزف سیلک خاطر نشان می کنند چنین چگالی باورنکردنی بر اساس هرگونه معیاری قبلا به نقطه تکینگی رسیده است.»این کتاب در 210 صفحه و با قیمت 10 هزار تومان منتشر شده است.
1392/9/29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]