محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832456474
بررسي «احياء سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور»، در نشست بنياد باران
واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: بررسي «احياء سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور»، در نشست بنياد باران
در هفتاد و يكمين نشست ماهانه بنياد باران، «احياء سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور» مورد بحث و بررسي سه تن از كارشناسان و مديران اين حوزه قرار گرفت.
به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، در اين نشست كه با حضور حجت‌الاسلام والمسلمين سيدمحمد خاتمي برگزار شد، جمشيد انصاري - از مديران و استانداران دولت اصلاحات و معاون پيشين سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور، بايزيد مردوخي - اقتصاددان و از كارشناسان باسابقه سازمان مديريت و برنامه‌ريزي - و مسعود نيلي - اقتصاددان و مشاور اقتصادي رئيس‌جمهور - ضمن اشاره به سابقه نظام برنامه‌ريزي در ايران، وضعيت فعلي اين نهاد و راه‌هاي تداوم و اصلاح آن در دولت جديد را بررسي كردند.
جمشيد انصاري در اين رابطه گفت: در سال‌هاي اخير درباره سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور بحث‌هاي مختلفي مطرح بوده است؛ از اقدامي كه در دولت جناب آقاي خاتمي براي ادغام دو سازمان امور اداري و استخدامي كشور و سازمان برنامه و بودجه و تشكيل سازمان جديد مديريت و برنامه‌ريزي انجام شد تا تغييراتي كه در وظايف و تشكيلات استاني سازمان در دوره اول دولت قبل (دولت نهم) انجام گرفت و آن تصميمي كه نهايتا هويت سازماني سازمان را تغيير داد و در حد «معاونت برنامه‌ريزي و نظارت راهبردي رييس‌جمهور» قرار داد، درستي يا نادرستي همه اين اقدامات از نظر كارشناسي همواره مورد مناقشه و بحث بوده است و هريك از اين اقدامات موافقان و مخالفان خودش را داشته است.
وي افزود: با شروع كار دولت يازدهم اقدامي تحت عنوان «احياي سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور» از سوي مجلس در دستور كار گرفت و تصويب شد. دولت نيز با پيامي كه به مجلس داد، نشان داد كه با اين نگاه و گرايش مجلس موافق است و نوع انتصابي كه براي معاون برنامه‌ريزي و نظارت راهبردي انجام شد، گرايش دولت را نشان داد كه به دنبال ادغام مجدد اين دو معاونت و تشكيل سازمان واحد مديريت و برنامه‌ريزي كشور است.
انصاري با اشاره به بررسي احياي سازمان مديريت در بنياد باران اظهار كرد: دوستان در هيأت مديره بنياد باران با توجه به تجاربي كه برخي از اعضاي بنياد و همين‌طور همكاران سابق اين سازمانها داشتند به اين نتيجه رسيدند كه اگر مجموعه تجارب يك بار اين‌جا مرور شود و راجع به آنچه كه به عنوان ادغام دو سازمان انجام شد و نيز آثار و نتايج آن و همين‌طور به ضرورت‌هاي ايجاد يك سازمان ستادي، زير نظر رييس‌جمهور براي مديريت برنامه‌هاي توسعه كشور، اين امر ممكن مي‌شود كه اگر دوستان ما در دولت هم خواستند از اين تجربه استفاده كنند، برايشان ممكن باشد.
معاون پيشين سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور در ادامه صحبتهاي خود، دلايل تشكيل سازمان مديريت و برنامه‌ريزي كشور در سال 1378 را برشمرد و بر ضرورت وجود يك نهاد سياست‌گذار، برنامه‌ريز و هدايت‌كننده در سطح عالي كه از اقتدار لازم برخوردار باشد و دستگاه‌هاي اجرايي از او تبعيت كنند، تاكيد كرد.
استاندار فارس، اصلاح نظام تصميم‌سازي و تصميم‌گيري دولت را از جمله دلايل تشكيل سازمان مديريت و برنامه‌ريزي عنوان كرد و گفت: در زمان تشكيل اين سازمان، دستگاه دولت يك عقبه كارشناسي مطمئن براي تصميم‌سازي نداشت. بنابراين تصميم گرفته شد كه يك سازمان قوي و مقتدر را مديريت برنامه‌هاي توسعه كشور ايجاد كنيم.
در ادامه اين برنامه، بايزيد مردوخي به تاريخچه سازمان برنامه اشاره و اظهار كرد: ضرورت وجود سازماني به نام سازمان برنامه در كشور ما به دهه 1310 و به ويژه 1320 برمي‌گردد. در آن دوران بي نظمي و آشفتگي بسيار بزرگي در نظام تدبير كشور بوجود آمده بود، به طوري كه من از شادروان مهندس سحابي شنيدم كه مي‌فرمودند در طول يك سال هفت - هشت شهردار در تهران عوض مي‌شد و هيچ وزيري اميد اينكه ادامه كار داشته باشد و اگر برنامه‌اي داشته باشد و بتواند اين برنامه را به اجرا برساند، نداشت و آشفتگي، قانونمندي آن وضعيت بود.
اين اقتصاددان و كارشناس سازمان مديريت و برنامه‌ريزي، به برنامه‌هاي عمراني و توسعه در دوران قبل و بعد از انقلاب اشاره كرد و گفت: سازمان برنامه‌ريزي و بطوركلي برنامه‌ريزي، يك نوآوري مهم در نظام ايران و جمهوري اسلامي ايران بود كه تا به امروز هم اين ضرورت وجود دارد. بايد امروز هم يك سازمان برنامه - نه لزوماً كپي‌برداري از سازمان برنامه‌اي كه داشتيم، بلكه يك سازمان برنامه نوسازي شده - را دوباره عملياتي كنيم و به نظر مي‌رسد كه بايد حتما يك سازمان توليد كنيم و بايد نوسازي شود، يعني با توجه به مشكلات از نو بايد ايجاد شود.
وي همچنين با اشاره به برخي ايرادات سازمان برنامه در دوره فعاليتش، تاكيد كرد: بايد براي استفاده از درآمدهاي نفتي در كارهاي عمراني و توسعه‌اي در نوسازي سازمان برنامه فكر اساسي شود. نمي‌توان گفت كه ما بدون اتكا به درآمد نفت بتوانيم اين اقتصاد را اداره كنيم؛ بويژه مشكل‌ترين و مبرم‌ترين مشكل در اداره خود دولت خواهد بود، زيرا امكان تامين چنين هزينه‌اي از محل ماليات و... نيست. در اين شرايط نوسازي سازمان برنامه‌ريزي اين است كه معايب آن كاملا برطرف شود.
مردوخي اضافه كرد: عجله نبايد كرد و از نظرات همه دستگاه‌هاي اجرايي فعلي، دولت فعلي و مردم زير نفي و ذي‌صلاح حتما براي بازسازي بايد استفاده شود و در ادغام دو دستگاه خيلي اصرار نشود، چون از اين ادغام تجربه خيلي خوبي نداشتيم. من يقين دارم كه براي سازمان امور اداري و استخدامي وظايف خطير امروزي و جهاني مطرح است كه بايد به آن بپردازيم. اين سازمان در ذيل سازمان برنامه‌ريزي كه كار بودجه و برنامه را انجام مي‌دهد، احتمالا خيلي توانمند نخواهد بود و خيلي نخواهد توانست كارش را انجام بدهد.
اين اقتصاددان و كارشناس سازمان مديريت و برنامه‌ريزي در پايان صحبتهاي خود اظهار كرد: در سازمان برنامه‌ريزي نوسازي شده، فقط يك اداره كل بايد وجود داشته باشد كه با سازمان امور اداري و استخدامي اتصال داشته باشد تا بين پيش‌بيني‌هاي تشكيلات اداري دولت، نيروي انساني دولت و اعتبارات جاري كه دولت بايد برايشان اختصاص دهد، هماهنگي برقرار كند.
بر اساس اين گزارش، در ادامه اين نشست، مسعود نيلي - اقتصاددان و مشاور اقتصادي رئيس‌جمهور - در سخناني، اظهار كرد: ابعاد مشكلات بسيار بسيار بزرگ و ظرفيت كارشناسي كه در دولت وجود دارد براي اينكه بخواهد به آن مشكلات بپردازد بسيار محدود است و اين ممكن است تبديل به مشكل شود. اين ظرفيت كارشناسي مربوط به سازمان برنامه نيست و مربوط به همه توان دولت مي‌شود ولي در رأس آن، بحث توان كارشناسي و قابليت‌هاي خود سازمان در پرداختن به مشكلات است.
وي با اشاره به تاريخچه سازمان برنامه از دوران پيش از انقلاب، تصريح كرد: اگر بخواهم كل فعاليت‌هاي سازمان برنامه را در طول سال‌هاي قبل از انقلاب بگويم، مثال‌هاي متعدد وجود دارد كه يكي از بارزترين آنها، تغيير مبناي تاريخ از شمسي هجري به پايه تاريخ شاهنشاهي بود كه سازمان برنامه با اين كار صراحتاً مخالف و دلايل كارشناسي خود را ارائه كرد. نظرات كارشناسي سازمان برنامه در سال‌هاي قبل از انقلاب، نظرات مستقل با يك ديد آينده‌نگرانه بوده؛ البته با همه ضعف و قوت‌هايي كه وجود داشته است. اين تصور كه در بعد از انقلاب در كشور ما شكل گرفت كه سازمان برنامه طراح سياست‌هايي بوده كه در زمان شاه اجرا مي‌شده است، اسناد كارشناسي و مستندات اين را تاييد نمي‌كند كه من در اين زمينه در حال انتشار كتابي هستم.
نيلي به فراز و فرود سازمان برنامه در دوران پس از انقلاب اشاره كرد و در بخش ديگري از صحبت‌هايش افزود: اگر سبك مديريتي رئيس دولت، سبك مديريتي اتكا به توان كارشناسي نباشد، سازمان برنامه يك دستگاه مزاحم هست. اگر هم متكي باشد يك دستگاه لازم و ضروري است كه بايد براي هر موضوعي تحليلي داشته باشد و نظرش را ابراز بكند و بعد براساس آن تصميم گيري شود.
وي اضافه كرد: اگر مي‌خواهيم در مورد آينده سازمان برنامه فكر كنيم، به نظر من نقش اصلي‌اش اين است كه كيفيت تصميم‌گيري‌هاي كليدي و بويژه لايه كاملا اصلي تصميمات كشور را ارتقا ببخشد. به نظر من اشكال مهم كار ما نداشتن انسجام در شئون مختلف كليدي اداره كشور است و اين انسجام يك دستگاه كارشناسي لازم دارد كه اين دستگاه كارشناسي به نظر من جايگاه بي‌بديلش، سازمان برنامه است.
مشاور اقتصادي رئيس‌جمهور با بيان اينكه "بر اساس همين ديگاه بود كه برنامه سوم تدوين شد"، خاطرنشان كرد: كار برنامه اين نيست كه جدول تخصيص منابع درست كند؛ برنامه كارش اين است كه اصول اداره كشور و جهت‌گيري‌هاي اصلي تخصيص منابع را بتواند تعيين كند؛ البته طبعاً اولويت برنامه بر روي اقتصاد زياد است.
نيلي افزود: برنامه سوم نقطه عطفي در تاريخ برنامه‌ريزي كشور شد، از اين جهت كه رويكرد برنامه‌ريزي را اساساً تغيير داد و از تهيه جداول تخصيص منابع كه با يك تغيير در قيمت نفت، همه چيز آن بهم مي‌ريخت، تبديل به اصول و قواعد اداره كشور شد؛ در واقع برنامه سوم، برنامه‌اي بود كه در آن عدد و رقم تقريبا نيست ولي خطوطي كه آنجا ذكر شده، خطوط تعيين‌كننده و كليدي است و شايد به همين خاطر بود كه برنامه سوم موفق شد در زماني كه دولت و مجلس در دو جهت سياسي متفاوت بودند، كمترين تغيير در آن توسط مجلس داده شد و بيشترين اختيارات به دولت نيز در همان برنامه سوم داده شد. البته خود رئيس محترم مجلس آن موقع خيلي در اينكه اين هماهنگي انجام شود نقش داشت ولي به لحاظ كارشناسي و محتوايي چنين چيزي بود.
وي با بيان اينكه "سازمان برنامه به لحاظ محتوايي در برنامه سوم به اوج خودش رسيد"، گفت: يكدفعه بعد از تغيير دولت، نقش سازمان برنامه به عنوان كمك رئيس دولت، تبديل به اين شد كه پاسخ سوالات وجود دارد و ديگر لازم نيست كه جاي ديگري پاسخ بدهد! عملا ديگر سازمان برنامه همان دستگاه مزاحم براي تخصيص منابع شد. همان طوركه در تاريخ سال‌هاي گذشته هم اتفاق افتاده بود و دولت البته جرأت و شهامتش اين بار زياد شد و كلاً سازمان برنامه را منحل كرد. اتفاقي كه بعد از انحلال افتاد اين بود كه سازمان برنامه وظايفش باقي ماند اما اعتماد به نفس و جايگاهش از او گرفته شد و در نتيجه كارشناسان و مديراني كه در سازمان برنامه بودند، يا از سازمان رفتند يا بازنشسته شدند؛ در نتيجه اين سازمان يك سير به سوي تحليل رفتن را عملا دنبال كرد.
اين اقتصاددان با بيان يانكه "امروز از يك طرف يك كار علمي و پژوهشي لازم است تا گذشته سازمان برنامه آسيب‌شناسي شده و براي آينده آن نيز جايگاه مناسبي طراحي شود"، تاكيد كرد: اين كار حتما بايد انجام شود و نيازي به عجله نيست، بلكه بايد با صرف وقت و آرامش اين كار را انجام داد.
نيلي در پايان با اشاره به نظرات مختلفي كه درباره احياي سازمان مديريت و برنامه‌ريزي وجود دارد، تصريح كرد: ابتدا بايد به اين مساله بپردازيم كه تصوير ما از آينده سازمان برنامه چيست و نقشه راه آن چقدر است تا يك سازمان با حداقلي از قابليت‌ها ايجاد شود؟ فكر مي‌كنم اتفاق نظر داريم كه اين سازوكاري نيست كه در يك سال و دو سال انجام شود و بايد انديشيد كه در اين فاصله براي پرداختن به مسائل كشور چكار بايد كنيم تا بتوانيم به نتيجه برسيم.
انتهاي پيام
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها