تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1867406285
پيوست فرهنگي يعني محاسبه‌گري
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: پيوست فرهنگي يعني محاسبه‌گري
اينكه تلقي شود اوباما و نمايندگان كنگره تاثيرگذار در سياست آمريكا هستند ساده انديشي است و تمام تصميمات اصلي از سوي اين دو لابي گرفته مي شود كه تقابل با ايران براي هر دوي اين ها به عنوان يك اصل در نظر گرفته مي شود.
يكي از نخستين كساني كه موضوع پيوست فرهنگي را به عنوان يك امر راهبردي دنبال نموده، دكتر حسن بنيانيان، رييس كميسيون فرهنگي-اجتماعي شوراي عالي انقلاب فرهنگي است. با توجه به به اهميت ويژه‌ي اين مسأله در بيانات رهبر انقلاب در ديدار اعضاي شوراي عالي انقلاب فرهنگي، سايت khamemei.ir با وي گفت‌وگويي داشته است كه در ادامه مي‌خوانيد. او در پاسخ به سؤال‌ها از مثال‌هاي روشن و واضحي استفاده كرد و به تبيين اهميت پيوست فرهنگي پرداخت. موضوعي كه علي‌رغم مطالبه‌هاي مصرانه‌ي رهبر معظم انقلاب اسلامي، هنوز قدر و اعتبار اصلي خود را بازنيافته است.
يكي از موضوعاتي كه هنوز فهم مشترك اجتماعي درباره‌ي آن به وجود نيامده و حتي در نهادهاي اجرايي ما هم همچنان مغفول است، بحث پيوست فرهنگي است. لطفاً كمي در اين باره براي ما توضيح دهيد.
نظام ما نظام جمهوري اسلامي است و اين قيد اسلامي يعني كه اعتقادات، ارزش‌ها و الگوي‌هاي رفتاري مبتني بر اين اعتقادات و ارزش‌ها برايمان از يك منبع الهي و خارج از روابط انسان‌ها ابلاغ شده و علاقه‌منديم كه در همهي روابط زندگي آن‌ها را جاري و ساري كنيم. مثلاً اگر مي‌گوييم «مادري كردن» يك امر ارزشمند و انسان‌سازي است، يعني هيچ زني در ايران از اينكه بگويد به دليل اينكه كودكي دارم، فعلاً خانه‌دار هستم، احساس نكند چيزي كم دارد. او بايد احساس افتخار كند كه در خانه نشسته و فرزندش را تربيت مي‌كند. آن وقت منِ مهندس معمار، خانه را بايد طوري طراحي كنم كه اين مادر احساس آرامش و نشاط از معماري من داشته باشد. اين معنا در حوزه فرهنگ (هم در افراد و هم در نهادها) چه عنوان فرهنگي داشته باشد و چه نداشته باشد، نقش مؤثر تغييردهنده دارد. حالا اين تغييردهندگي يا مثبت است يا منفي؛ يا تركيبي از اين دو.
در 200 سال اخير متأثر از القاي سازماندهي غلط غربي براي جامعه‌ي ما، القاء كردند كه «فرهنگ» سازمان و وزارتخانه‌ي خاص خودش را دارد و شما كار خودت را بكن! تو مهندس مكانيك هستي، كار خودت را بكن و… در حالي كه اين با مباني ديني و با مباني عقلي و فطري انسان منافات دارد. مثالي مي‌زنم، وقتي يك نفر ماشينش خراب است و مي‌برد مكانيكي و بعد مي‌بيند مكانيك انسان متديني است با امنيت كليد ماشين را تحويل او مي‌دهد.
اين‌جا او ظاهراً دارد يك كار غيرفرهنگي انجام مي‌دهد، اما اتفاقات، اتفاقات فرهنگي است. در وجود او احترام به دين و به افراد متدين افزايش پيدا مي‌كند. اما اگر خداي نكرده عكس اين باشد. يك نفر نمادهاي مذهبي را داشت و مثلاً عكس پسر شهيدش آن بالا بود و با شما بداخلاقي كرد! اين‌جا به شهدا و خانواده‌هاي آن‌ها در ذهن شما لطمه وارد مي‌شود. ابهت پدر شهدا در ذهن شما ريخته مي‌شود. يك كار ظاهراً اقتصادي دارد انجام مي‌گيرد، اما اثرات فرهنگي دارد.
«پيوست فرهنگي» با اين تعريف به تمام شئون زندگي ما تعميم مي‌يابد.
ببينيد ما مي‌خواهيم تمدن اسلامي را مجدداً احيا كنيم. مفهوم تمدن اين است كه اعتقادت و باورهاي اصيل ما در قالب ارزش‌ها در همهي روابط زندگي روزمره ما جاري شود و عينيت پيدا كند. وقتي مي‌گوييم ما ايرانيان در سابقه‌ي خودمان تمدن عظيمي داشته‌ايم، افراد را به تخت جمشيد مي‌بريم و از علم، شيوه‌ي سازماندهي و خلاقيت دانشمندان آن زمان صحبت مي‌كنيم. امروز هم تمدن اسلامي فقط با فعاليت سازمان‌هايي كه عنوان فرهنگي دارند ساخته نمي‌شود. بلكه بايد ردپاي اعتقادات ديني و اخلاقيات اسلامي در تعاملات اقتصادي بازار مسلمين و در سازماندهي اجتماعي احساس شود. اگر بحث الگوي پيشرفت با قيد ايراني ـ اسلامي مطرح مي‌شود يعني تكنولوژي و علم و نحوه‌ي سازماندهي شهري، معماري، توزيع و توليد و مصرف آب و انرژي و همهي اين‌ها بايد ذيل معيارهاي اسلامي تجديد ساختار شوند.
اگر خواستيم اين آرزوي بلند را محقق كنيم بايد از يك نقطه‌اي شروع كنيم. نقطه‌ي شروع اين است كه به سراغ مديران اجرايي كه طرحي را در دست اجرا دارند برويم و بگوييم شما فعلاً در چارچوب همين طرح خودتان، نسبت آن را با فرهنگ شناسايي كنيد. يعني چه؟ يعني اين طرح توأمان تحت تأثير فرهنگ جامعه است و هم بعد از اينكه تحقق پيدا كرد حتماً در فرهنگ جامعه تأثير مي‌گذارد. مي‌گويد چطور من از جامعه تأثير مي‌پذيرم؟ مي‌گويم جنس فعاليتت را بگو تا بگويم چگونه تأثير مي‌پذيري. مثلاً مي‌‌خواهد يك پاساژ با100 مغازه در آن بسازد. او حتماً فكر مي‌كند براي اينكه پاساژش گران‌تر شود، بهتر است كه آن را به چه شغل‌هايي واگذار كند. شغل‌هايي كه جنس خارجي بياورند يا داخلي؟ او با همين يك كارش مي‌تواند به اقتصاد ملي ضرر برساند يا اينكه به آن كمك كند.
تو حق نداري در اين شرايطي كه بيكاري يكي از معضلات كشور است، يك پاساژي درست كني كه به اشتغال ايرانيان آسيب بزني. در حالي كه جوانان كشور خودت بيكارند و خود شما مرتب به حكومت انتقاد مي‌كني كه براي جوانان تحصليكرده يك فكري بكند! بنابراين ما يك تصوير فرهنگي داريم كه بخشي‌اش مثبت و بخشي‌اش منفي است، مي‌توانيم مثبت‌ها را شناسايي كنيم و آن‌ها را به كار بگيريم.
اين نوع بررسي و پيش‌بيني كه در پيوست فرهنگي فرموديد كاري شبيه ارزيابي اقتصادي است. كاري كه قبل از ايجاد تأسيسات زيربنايي و گران‌قيمتي مثل نيروگاه و پالايشگاه انجام مي‌شود.
بله؛ هر نوع فعاليتي كه روابط آدم‌ها را با هم تنظيم مي‌كند و يا روابط آدم‌ها با محيط را تنظيم مي‌كند، حتماً تأثيرات فرهنگي دارد. وقتي روند «اصلاح فرهنگ عمومي» جامعه آغاز مي‌شود كه همهي بازيگران عرصه‌ي فرهنگ نقش سازنده‌اي ايفا كنند. مثلاً شما استخري را تصور كنيد كه آب آن يك درجه‌اي از آلودگي دارد. شما يك دستگاه مي‌‌گذاريد كه آب را سالم تحويل دهد. حالا اگر بدن‌هاي آلوده كه در اين استخر وارد مي‌شوند آن‌قدر زياد باشد كه از قدرت تصفيه‌كنندگي اين دستگاه خارج باشد، اين آب روز به روز آلوده‌تر مي‌شود. در مقوله‌ي فرهنگ هم همهي افراد، همهي سازمان‌ها، همهي نهادها، چه در اقتصاد باشند چه در قوه‌ي قضائيه و چه در عالم سياست، مثل آن دستگاه تصفيه هستند. در فرهنگ جامعه تأثير مي‌گذارند؛ يا فرهنگ را خراب مي‌كنند يا اصلاح.
بايد يك نهضت عمومي بين همهي مديران و نخبگان جامعه آغاز شود كه آن مفهوم محاسبه‌گري كه در تفكر ديني ما اصالت دارد در روابط سازمان‌ها هم كشيده شود. من به عنوان مديركل مسكن و شهرسازي، به عنوان مدير كل اقتصاد و دارايي، سازماني كه تحت پوشش من است در تحولات فرهنگي جامعه چه نقشي ايفا مي‌كند؟ اگر اين اتفاق را بتوانيم نهادينه كنيم، مي‌توانيم در مقابل تهاجم فرهنگي و يا فرايند جهاني‌شدن كه دائم در جامعه تخريب وارد مي‌كند، مقاومت كنيم. اگر اين نهضت آغاز نشود، با اين ميزان كه دستگاه‌هاي فرهنگي ما كار فرهنگي مي‌كنند ما قدرت مقابله با تهاجم فرهنگي و جهاني‌سازي را نداريم و اين احساس به دست مي‌آيد كه ما علي‌رغم كارهاي فرهنگي كه انجام مي‌دهيم، اما روند استقرار ارزش‌هاي فرهنگي‌مان در روابط روزمره‌مان مشهود نيست.
چه كسي متولي اين كار است؟
يك حلقه‌اي وجود دارد كه همهي اعضاي آن كاستي‌هايي دارند. اولين حلقه آن است كه مديران ما مطالبه‌گر نشده‌اند. يعني مديران اراده نكردند براي كارهاي خودشان «پيوست فرهنگي» داشته باشند. به همين ترتيب دستگاه‌هايي مثل آموزش عالي، حوزه‌هاي علميه، مراكز پژوهشي و… كه بايد پاسخگوي اين تقاضا باشند، احساس مسئوليت نكردند كه بايد خودشان را براي اين امر آماده كنند.
نهادهاي مطالبه‌گر هم مثل مجلس شوراي اسلامي كه انتظار بود همهي كميسيون‌هاي مجلس از وزرا درباره‌ي «پيوست فرهنگي» فعاليت‌هاي مختلف‌شان بپرسند كه پيوست فرهنگي طرح‌هاي مهم در بهداشت و درمان، شهرسازي و اقتصاد دارايي چگونه است.
ظاهراً الان يك الزام قانوني براي پيوست فرهنگي وجود دارد؟
هنوز آن الزام قانوني ايجاد نشده است. ما منتظر نظام‌نامه‌ي مصوب شوراي عالي انقلاب فرهنگي بوديم. اخيراً تصويب شده است و بر اساس آن بايد معاونت برنامه‌ريزي رياست جمهوري فهرست طرح‌هاي مهم را اعلام كند. اما مسأله‌ي «پيوست فرهنگي» قبل از اينكه متكي به قانون باشد، بايد متكي به انگيزه‌ي ديني و اسلامي مديران باشد تا او در مرحله‌ي اجرا اين پيوست را با انگيزه‌ها و اعتقادات دروني خودش اجرا كند. ما كه منتظر نيستيم كه يك سند نوشته بشود و بعد بگذاريم در كتابخانه‌ي دستگاه اجرايي! ما منتظريم يك سند راهنماي اصلاح تصميم‌گيري‌ها ايجاد شود. يعني 10 درصد تكيه‌گاه پيوست فرهنگي نيازمند دستورالعمل و ابلاغ قانون است، 90 درصدش اين است كه عزيز من دليل اينكه شما در جمهوري اسلامي وزير يا مديركل شدي اين است كه كار روزمره‌ات را در اختيار احياي اخلاق و معنويت قرار بدهي.
براي مثال وقتي شما به اداره كل اقتصاد و دارايي مي‌رويد تا مفاصا حساب مالياتي بگيريد، نبايد خداي نكرده اين احساس به تو دست بدهد كه چرا بلد نيستي دروغ بگويي؟ چرا بلد نيستي رشوه بدهي؟ حالا كه دروغ و رشوه بلد نيستي، بايد ماليات زيادي بدهي! اگر اقتصاد و دارايي ما چنين باشد، ماليات‌دهنده‌ي ما همزمان با دادن ماليات فرهنگ ما را هم تخريب مي‌كند. بعد شما اين ماليات را بگيريد و بدهيد به وزارت ارشاد و سازمان تبليغات كه بياييد براي مبارزه با دروغ و رشوه كار فرهنگي كند. آدم عاقل مي‌گويد شما سعي كنيد در همان منشئي كه اين مسأله ايجاد مي‌شود جلويش را بگيريد. همان عزيز ما كه مدير كل اقتصاد و دارايي است يك درصد كوچگي از منابعش را اختصاص بدهد و يك متخصص دانشگاهي را دعوت كند تا او فرهنگ سازماني آن‌جا را آسيب‌شناسي كند. با اين كار فضاي اداره متفاوت خواهد شد.
ممكن است اين تصور وجود داشته باشد كه اعمال پيوست فرهنگي هزينه‌ي سربار و اضافه‌اي براي پروژه‌ها ايجاد مي‌كند.
«پيوست فرهنگي» درحقيقت يك نوع سرمايه‌گذاري براي خود كارفرما است؛ اين نيست كه اين پول بازگشت سرمايه نداشته باشد. جاهايي كه پيوست فرهنگي تهيه كرده‌اند همين كه درگير بحث شده‌اند يك دنياي تازه‌اي براي آن‌ها گشوده شده است.
چه موانعي در مسير تحقق پيوست‌هاي فرهنگي وجود دارد؟
پيوست فرهنگي مستلزم پيوند سه گروه با هم است، يك كار فردي نيست. طلبه‌هاي فاضل، اساتيد متدين دانشگاه و مديران اجرايي باتجربه‌اي كه به مرحله‌ي بازنشستگي رسيده‌اند؛ اين‌ها بايد با همديگر پيوند بخورند تا سند «پيوست فرهنگي» تهيه شود. اين سند كه تهيه شد تازه مرحله‌ي اصلي پيوست فرهنگي شروع مي‌شود.
يكي از موانع توسعه‌ي تفكر پيوست‌نگاري فرهنگي، تجربيات مديران ما در حوزه‌ي فرهنگ است. تجربيات مختصر، يك نوع احساس بي‌نيازي ايجاد مي‌كند كه مثلاً اگر براي يك مجتمع مسكوني، مسجد بسازي مي‌شود پيوست فرهنگي! و تمام شد! در حالي كه مسجد جاي خودش را دارد. تازه اين مسجد كجا و چگونه بايد ساخته شود و اطراف آن چطور باشد؟ اينكه معماري سازه‌ي شما چگونه طراحي شده باشد؟ چه نسبتي با خانواده داشته باشد؟ اين منطقه چه نيازهايي دارد؟ نيازهاي جامعه‌شناختي و رواشناختي در معماري چيست؟ اين‌ها بايد در طرح پيوست فرهنگي لحاظ شود.
يكي از موانع ديگر، همين سوابق تجربي متدينان است! در حالي كه اين بايد بشود موتور حركت، اما اين‌گونه نيست. اين نيروي متدين در برنامه‌هاي فرهنگي خودش مثلاً راهاندازي مجلس روضه‌ي خانگي قانع مي‌شود كه ما به اندازه‌ي كافي به دين خدمت مي‌كنيم! از دوستان خودم ماهي يك دفعه خانه‌شان روضه‌خواني راه مي‌اندازند و اهل محل را دعوت مي‌كنند و شام مي‌دهند. وقتي به او مي‌گويم عزيز من اين 5 هزار كارگر كه زير دست تو هستند در محيطي كه تو مسئولش هستي، متدين‌تر مي‌شوند يا بي‌دين‌تر؟ مي‌گويد نمي‌دانم. مي‌گويم به نظر من بي‌دين‌تر مي‌شوند. چرا كه تو اين‌ها را رها كردي و نگران بچه‌هاي محل هستي. نه اينكه اهل محل را رها كني، ولي وظيفه‌اي كه در جمهوري اسلامي داري اين است كه در قبال دين اين 5 هزار كارگر مسئول هستي. آيا اين كارگران مي‌توانند ارزش‌هاي ديني را به خانواده و فرزندان جوانشان در يك فضاي منطقي منتقل كنند تا گرايشات ديني آن‌ها از بين نرود؟ مي‌گويد آقا ما اين‌همه دردسر داريم، مشكل ارز داريم، اين‌ها ديگر چيست؟ به او مي‌گويم اگر به اين مسائل توجه كني، مشكل ارز هم حل مي‌شود. اگر تو اين خدمات را به كارگرانت ارائه كني، وقتي به او بگويي الان پول نداريم، پنج روز صبر كن! اين آدم حس مي‌كند كه براي اين مدير بايد پنج روز صبر كرد. براي اينكه اين مدير به فكر خانواده‌ي ما است.
پايگاه اطلاع‌رساني دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمي سيدعلي خامنه‌اي (مد‌ظله‌العالي) - مؤسسه پژوهشي فرهنگي انقلاب اسلامي
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 134]
-
گوناگون
پربازدیدترینها