واضح آرشیو وب فارسی:مهر: دوستان شهيدم را در كوچه پسكوچههاي آبادان ميبينم/ ديواري خاطرهانگيزتر از برلين
ناصر تقوايي درباره نخستين حضور خود در آبادان پس از جنگ گفت: زماني كه جنگ تازه به پايان رسيده بود وقتي به آبادان و خرمشهر رفتم در كوچه پس كوچههاي زادگاهم هر لحظه دوستان و هم دورهايهاي شهيدم را ميديدم.
به گزارش خبرنگار مهر، ناصر تقوايي فيلمساز پيشكسوت سينماي ايران در دومين مراسم اختتاميه "سينما حقيقت" كه ديشب 28 آذرماه در آبادان برگزار شد درباره عكاسي از آبادانِ پس از جنگ گفت: در اولين مشاهدات خود از آبادان و خرمشهر پس از جنگ حجم ويراني بسيار بود و اصولا شكل مبارزه و جنگي كه انجام شده بود با تمام جنگ هاي دنيا متفاوت بود.
وي در ادامه افزود: در روزهاي پس از جنگ زماني كه در كوچه پس كوچه هاي زادگاهم آبادان قدم مي زدم، ياد دوستان و هم دورهايهايم افتادم كه شهيد شده بودند و يادآوري آنچه بر زادگاهم گذشته بود بسيار دردناك بود.
اين فيلمساز سينماي ايران در ادامه صحبت هاي خود با بيان خاطراتي از حضورش در آبادان قبل از جنگ گفت: پالايشگاه آبادان ديوار بلندي داشت كه به عنوان عابر پياده نمي توانستيم آن سوي ديوار را ببينيم و اين ديوار براي من همواره پر از رمز و راز بود. اما همين ديوار پس از جنگ بر اثر اصابت گلوله به حالت فروپاشي درآمده بودو در آن جاي هزاران گلوله ديده ميشد. زماني كه با اين صحنه مواجه شدم احساس كردم همه خاطراتم از آبادان فرو ريخته است.
به گفته وي، معمولا در حوادث بزرگ به ويژه جنگها يك چيزهايي به عنوان يادبود نگهداري ميشود كه آن ديوار با هزار گلولهاي كه در هر متر مربع آن خورده بود ميتوانست به عنوان يادبود نگهداري شود اما اين ديوار در سالهاي اخير به يك ديوار آجري تبديل شده است.
وي در ادامه افزود: از همين رو تصميم گرفتم با اين ديوار كار بزرگي انجام دهم كه پاسخي بر ظلم وارد شده بر مردم ايران به خصوص همشهريانم باشد. فضا و رنگ هاي به جا مانده از دوران جنگ در آبادان فضاي عجيبي بود كه اين فضا تنها با دوربين عكاسي به نمايش گذاشته مي شد.
تقوايي با اشاره به اينكه غير از عكاسي از اين ديوار از نخلستانهاي سوخته نيز عكس گرفته است، بيان كرد: علاوه بر عكسهايي كه از ديوار پالايشگاه گرفتهام مجموعه اي عكس از نخلهاي سوخته هم دارم. البته كارم درباره آبادان و وضعيت جنگي آن همچنان ادامه دارد و هنوز هم در حال عكاسي هستم.
كارگردان "چاي تلخ" از سالن سينما نفت آبادان ياد كرد و توضيح داد: از دوران نوجواني كه شيفته سينما شدم دوست داشتم فيلمي بسازم كه در اين سالن به نمايش درآيد. اين سالن در آن زمان يكي از بهترين سالنهاي دنيا بود. نظم و ترتيبي كه در اين سالن وجود داشت بينظير بود.
اين عكاس در ادامه متذكر شد: يكي از اهداف بزرگ براي تصوير كردن آن روزها اين بود كه از آبادان شهري كه به عنوان زادگاهم مي شناختم يادگاري به جا بگذارم. در واقع آنچه من در ديوار پالايشگاه آبادان ديدم هيچ اروپايي بر ديوار برلين نديده بود.
تقوايي در پايان متذكر شد: از مجموعه آنچه از آبادان پس از جنگ عكاسي كردم مجموعه اي به نام نمايشگاه عكس آماده كردم كه دوست دارم همه آن را به موزه شهر آبادان تقديم كنم. نسل ما بود و جنگ را ديد ولي بچههاي ما چه تجربهاي خواهند اندوخت؟ من در بيوگرافيام گفتهام كه ايران را دوست دارم براي اينكه سرزمين من است. عاشق آبادان هستم براي اينكه زادگاه من است.
كد خبر: 2199296
تاريخ مخابره : ۱۳۹۲/۹/۲۹ - ۱۱:۰۲
جمعه 29 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]