محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846521943
ژنو2؛ آينده سوريه و تحركات سياسي كردها
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: ژنو2؛ آينده سوريه و تحركات سياسي كردها
كردپرس: لطفا در آغاز اين گفتگو، يك تحليل كلي از وضعيت كنوني سوريه ارائه بفرماييد. مي خواهيم بدانيم از نظر شما در حال حاضر وضعيت سوريه چگونه است و نظام سياسي اين كشور چه رويكردي در قبال تحولات موجود دارد؟
ايراني: به نظر مي رسد كه نظام سياسي سوريه به اين جمع بندي نهايي رسيده كه بايد براي مديريت تحولات كنوني و سامان دهي به وضعيت به هم ريخته ي كشور، ناگزير است كه امتيازاتي به طرف مقابل بدهد. از اواسط بحران سوريه، از اظهار نظرها و پيام هاي مسئولين سوري، مي شود چنين برداشت كرد كه سوريه چنين تمايلي دارد اما مشكل و دغدغه ي آنان اين است كه ميزان امتيازتي كه مي خواهند بدهند، بايد در چه قد و قواره اي باشد. مشكل دوم اين بود كه طرف مقابل يا به عبارتي مخالفين سوري، از اين پيام دمشق برداشت غلطي داشتند و فكر مي كردند كه بشار اسد و مجموعه ي او حاضرند كه در يك معامله و توافق نهايي اكثر امور را به مخالفين واگذار كنند ودر نهايت مجبور به گناره گيري شوند. بايد چند نشست برگزار مي شد و به موازات آن درگيري ها نيز ادامه پيدا مي كرد تا اين مساله پخته شود. واقعيت اين است كه نظام سياسي سوريه يك نظام قديمي و بسته و مبتني بر ديدگاه هاي حزبي و بعثي است و نمي توانند از مواضع خود به راحتي عدول كنند. البته در نظام سياسي سوريه، غير از رهبران و مسئولين اصلي، افراد ديگري نيز در روند تصميم گيري ها نقش دارند اما تاثيرگذاري چنداني ندارند و اين موضوع زوايايي به مسير تحولات مي دهد كه شايد تا حدودي مخالفين را اميدوار كند. اگر بخواهيم صحنه ي ميداني تحولات سوريه را توصيف كنيم، بايد به اين موضوع اشاره كنيم كه در حوزه ي نظامي، بن بست همچنان حاكم است و اگر چه پيشروي هايي مشاهده شده اما بن بست وجود دارد. شما مي بينيد كه در قلمون پيشروي وجود دارد و تا نزديكي مرز لبنان پيش آمده و سرشاخه هاي ورود سلاح و نيرو مسدود شده و از غرب به سوي قصير زير پوشش نظامي نيروهاي دولتي است و مخالفين نيز به اين قضيه معترف هستند اما در عين حال، اين پيشروي دولتي ها به معني پايان بحران نيست و نمي توان گفت همه چيز به نفع دمشق تمام شده است. دولت اسد براي تثبيت شرايط پايتخت، اولويت دفاعي خود را در نواحي مركزي قرار داده و مخالفين نيز بيشتر در نقاطي همچون حلب درشمال و مرز اردن درجنوب، حضور ملموسي دارند و اين مناطق براي حاميان دولت، ناامن به شمار مي آيد. مخالفين به دنبال فعال نمودن مرزهاي شرقي و مرزهاي اردن هستند لذا مي توان گفت كه اين درگيري ها با دخالت هاي سياسي و نظامي ديگران، چنان پيچيده شده كه حتي ممكن است مدت هاي مديدي به طول انجامد. اين يك واقعيت است وشما به روشني مي توانيد ببينيد كه پرونده ي سوريه مدت هاست به يك پرونده ي بين المللي تبديل شده است و از چهارچوب هاي ملي و منطقه اي خود فراتر رفته است. بنابراين پايان آن نياز به راه حل بين المللي دارد. مهم اين است كه دولت سوريه هم به اين جمع بندي رسيده كه براي حل اين بحران، راهكار نظامي وجود ندارد و همه بايد بر سر يك ميز بنشينند و مذاكره كنند. طبيعي است در چنين مواقعي چانه زني وشرط گذاشتن يك طرف براي طرف ديگر وجود داشته باشد مثلاً بر سر مشاركت گروه هاي مذاكره كننده و اين كه فلان مخالف بيايد يا فلان گروه نيايد. اما واقعيت اين است كه تصميم گيري در خصوص گزينش طرف هاي مذاكره به تمامي در اختيار نظام سوريه نيست كما اين كه در اختيار فلان گروه مخالف يا فلان كشور به تنهايي نيست امروز قدرت هاي بين المللي نيز در اين حوزه حرف دارند. بنابراين با توجه به تصاوير وشواهد موجود مي توان گفت كه در حال حاضر تداوم درگيري ها نيز مي تواند تلاش براي امتيازگيري در حوزه ي مذاكرات باشد و كسي فكر نمي كند كه با ادامه ي درگيري و پيروزي در فلان محور، به پيروزي نهايي دست پيدا مي كند. اگر قرار باشد در نشست ژنو 2 واقعاً براي رسيدن به راهكار سياسي تلاش عمده اي صورت بگيرد، همه بايد حضور داشته باشند و شرايط به گونه اي بايد رقم بخورد كه همه ي مخالفين و نيروهاي سياسي در آينده ي سوريه نقش خود را ايفا كنند. پس حداقل و كف مطالبات اين است كه همه پذيرفته اند وضعيت گذشته باز نخواهد گشت. اين نكته را نيز فراموش نكنيم كه اين بحران پيچيده و عميق، طي نزديك به سه سال گذشته ابعاد وگستره مبهمي پيدا كرده و نمي توان انتظار داشت كه در ژنو 2 همه چيز حل شود و هيچ بعيد نيست كه ما در آينده منتظر نشست ژنوهاي 3 و 4 نيز باشيم و اين روند ادامه پيدا كند.
كردپرس: در حال حاضر اغلب مخالفين، بحث بر سر ماندن بشار اسد در راس قدرت سياسي را به يك خط قرمز تبديل كرده اند و مخالفين گاهي اعلام مي كنند كه بشار بايد در همان مقطع آغاز مذاكره از قدرت كناره گيري كند وگاهي نيز اعلام مي كنند كه بشار نبايد در انتخابات سال 2014 به عنوان نامزد حضور داشته باشد. نگاه شما به اين موضوع چيست؟
ايراني: مبناي اين طرح كه مي گويد نبايد بشار اسد در انتخابات آينده و در راس قدرت سياسي سوريه باشد، اين است كه بانيان آن مي خواهند بگويند مردم سوريه بشار اسد را نمي خواهند وايشان منبعد جايگاهي در داخل ندارد. بسيار خوب بگذاريم اين نظر را خود مردم در پاي صندوق هاي رأي بگويند نه اينكه گروهي پيشاپيش در اين خصوص پيشگويي كنند. من نمي خواهم بگويم اين نظر درست است يا غلط بلكه مي گويم راه كار ارائه شده براي رفتن يا ماندن يك رئيس در رأس قدرت، غلط است. در سوريه انقلاب مردمي كه نشده بلكه جنگ مسلحانه داخلي جريان دارد كه در طرف مقابل دولت انواع واقسام گروه هاي داخلي وخارجي وجود دارند. اصلاً فكر كنيم فردا بشار برود اوضاع بهتر خواهد شد يا بدتر؟ شك نكنيد به مراتب وخيم تر خواهد شد همين ثبات نسبي كه شاهد آن هستيد يكباره فرو خواهد ريخت وترور و تخريب كل سوريه را در بر خواهد گرفت كه تا سال ها ادامه خواهد يافت. دوم اين كه چه استنادي وجود دارد كه اكثريت مردم سوريه با بشار نيستند؟ آيا آماري وجود دارد؟ به نظر من بشار اسد هنوز در داخل سوريه پايگاه هايي دارد كه هيچ كدام از جريان هاي مخالف ومعارض ندارند. علاوه بر اقليت هاي علوي ومسيحي وغيره كه امروز مورد هجوم مخالفان تندرو هستند وبه طور سنتي از بشار حمايت مي كنند، قشر محافظه كار وطبقه متوسط شهري را در فارغ از بحث طائفه اي و مباحثي از اين دست، كه بيشتر به دنبال حفظ ثبات و حفظ منافع به خطر افتاده ي خود هستند وبيش از هر جرياني دنبال آرامش و زندگي بي دردسر خود هستند، ترجيح مي دهند از بشار اسد حمايت كنند. آنها حتماً به كشورهاي پيرامون خود نگاه مي كنند و مي بييند كه در كشورهاي متحول شده عربي سال هاي اخير چه وضعيتي امروز حاكم است. حتي در تونس كه بهترين بود وعنصر خارجي دخالت نداشت نيز اوضاع ثابت و خوبي وجود ندارد. مردم سوريه بايد حسرت كدام كشور عربي را بخورند؟ شما ببينيد درآمدهاي تجاري و گردشگري و آينده ي اقتصادي سوريه و مردم آن به خطر افتاده وبعضاً نابود شده وحتما حضور تندرو هاي افراطي و القاعده اي ها آينده بهتري را بلحاظ سياسي و اقتصادي و امنيتي براي اين مردم نويد نمي دهد لذا طبيعي است كه اين طبقه كه تعداد آن ها كم هم نيست، به دنبال آن است كه نظام وثبات سياسي وامنيتي درسوريه حفظ شود. نظامي گري و توسعه خشونت در سوريه به نفع هيچ كسي جز جريانات وارداتي خارجي نيست. استدلال سوم اين كه طرف هاي خارجي به چه حقي وبراساس كدام قانون بين المللي مي گويند فلان رئيس برود يا فلان نرود ؟ مثلاً بشار برود اما بن علي يا مبارك نرود و اصلاً ما از او حفاظت مي كنيم. اين تحليل و اين شيوه ي استدلال كه بگويند فلان رهبر حق ندارد در انتخابات شركت كند، يك نگرش و رويكرد خطرناك وارداتي است و اگر چنين چيزي در منطقه جا بيفتد، فردا هر قدرت خارجي براي تعيين رهبر هر كشور تعيين تكليف خواهد كرد كه در كلان موضوع هرگز به سود مردم منطقه نخواهد بود. لذا بايد هوشيار بود و حق را واقعاً به مردم داد و به انتخاب آنها اطمينان كرد. بايد اجازه داد در يك انتخابات آزاد، مردم، عنصر مطلوب و مورد نظر خود را انتخاب كنند. من فكر مي كنم ذهنيتي كه در سوريه پشت اين تحليل وجود دارد اين است كه پيشنهاد دهندگان طرح بركناري بشار اسد، از اين واهمه دارند كه يك بار ديگر، بشار اسد از سوي مردم انتخاب شود. اگر واهمه ندارند بگذارند همه بيايند، چه اشكالي وجود دارد؟ از ياد نبريم كه در كل اين درگيري ها، طرف متضرر، مردم سوريه هستند و متاسفانه همه به نام حمايت از مردم مي جنگند و حتي آن كسي كه از آن سوي جهان به سوريه آمده و مي جنگد، مدعي است كه به خاطر حقوق مردم وارد صحنه شده است. در حالي كه چنين نيست.
كردپرس: پس شما با اين تحليل عمومي كه معتقد است فقط علويان از بشار اسد حمايت مي كنند موافق نيستيد. درست است؟
ايراني: خير موافق نيستم. طبقات متوسط شهري و طبقه محافظه كار كه داراي قدرت اقتصادي و برخوردار از امكان تاثيرگذاري در تصميمات سياسي كشور است، به صورت يك پارچه علوي نيست و اتفاقا بخش مهمي از آنان را اهل سنت تشكيل مي دهند. در بدنه ي ارتش سوريه نيز اغلب يا قريب به اتفاق نيروها اهل سنت هستند و لذا تحليل حمايت هاي طائفه اي ومذهبي و برجسته كردن نقش علويان، صحيح نيست. ما امروز در سوريه شاهد جنگ منافع بين قدرت هاهستيم. به نظر من در بعد داخلي بشار اسد توانست اين واقعيت را جا بياندازد كه اولا اين درگيري، يك تنش قومي و طائفي نيست و دوم اين كه با استفاده از طريق راهكار نظامي نمي توان نظام سياسي وي را از ميان برداشت.
كردپرس: معمولا در تحليل هايي كه در كشور ما درباره ي تحولات سوريه ارائه داده مي شود، انتقاد چنداني عليه نظام سياسي سوريه مطرح نمي شود. آيا از ديد شما دولت سوريه و در راس آن آقاي بشار اسد در اين بحران نقشي نداشته اند؟
ايراني: توضيحاتي كه در خصوص چندوچون بحران سوريه ارائه داده مي شود به هيچ وجه نمي تواند توجيه كننده يا انكار كننده ي برخي خطاهاي نظام سياسي سوريه باشد. كما اين كه خود مسئولين سوريه هم در تحليل ها و پيام هاي خود با الحاني متفاوت، به اين موضوع اشاره مي كنند كه مرتكب اشتباهاتي شده و در سركوب جريانات در بسياري از مناطق به تندي و با خشونت عمل كرده اند. بنا براين آنها هم بي تقصير نيستند اما اين يك مساله داخلي است وبه مردم سوريه برمي گردد. اين امر نمي تواند حضور هزاران نيروي خارجي مسلح در خاك سوريه را توجيه كند. نمي توان به بهانه ي اعاده ي حقوق معتقدين به يك مذهب يا يك قوم، از آن سوي دنيا به سوريه آمد و سلاح به دست گرفت واعمال خشونت كرد بلكه همه بايد تلاش كنند مشكل از طريق دمكراتيك و سياسي حل شود. از طرف ديگراين دولت هنوز مشروعيت دارد، پايتخت را در كنترل خود دارد، حقوق كارمندانش را پرداخت مي كند. كساني كه به دمشق مي روند احساس نمي كنند كه در يك كشور جنگ زده و كاملا ناامن هستند.
كردپرس: احمد عاصي الجربا در قاهره اعلام كرد كه ائتلاف مخالفين سوري، هنوز هم در مورد حضور يا عدم حضور در ژنو 2 به نتيجه ي نهايي نرسيده و از ديگر سو ژنرال سليم ادريس فرمانده ي ارتش آزاد سوريه هم اعلام كرده كه چون مقدمات ژنو2 بدون رايزني با آنها چيده شده، در اين نشست شركت نمي كند. اين اظهارات جربا و ادريس را به عنوان چانه زني و بالا بردن نرخ تحليل مي كنيد يا اين كه واقعا قصد دارند در ژنو 2 شركت نكنند؟
ايراني: به نظر من شوراي ائتلاف ملي مخالفين سوري، در ميان مردم سوريه جايگاه ندارد. داراي زمين به معناي جغرافيا، امكانات مستقل مالي و مشروعيت سياسي لازم نيست و بدون حمايت برخي كشورها، نمي تواند قدم بردارد لذا و قاعدتا براي حضور در ژنو2 نيز به صورت مستقل قدرت تصميم گيري و اعمال فشار جدي ندارد. رفتن آن ها به ژنو در گرو تصميم حاميان منطقه اي وبين المللي آنان است. فكر مي كنم آنها هم به ژنو خواهند رفت ولي به دنبال چانه زني و هماهنگي با كشورهاي حامي خود هستند. امروز نه بين مخالفين و نه بين دولت هاي حامي آنها وحدت نظر وجود ندارد. شما مي بينيد كه مثلا در حال حاضر تركيه در حال تجديدنظر در مواضع خود در خصوص سوريه است و رويه ي معتدل تري در پيش مي گيرد و منافع فرامنطقه اي و مسائل دنياي عرب را نيز در نظر مي گيرد. اما عربستان سعودي مواضع متفاوتي دارد كه تندتر از تركيه و تندتر از مواضع پيشين قطر است. قطر قبول كرده كه از اين به بعد پرچم مخالفت با نظام سياسي سوريه در دست عربستان باشد. همزمان با تضعيف نقش اخوان المسلمين در مصر و تحولات سياسي ساختاري در قطر، شاهد آن هستيم كه اخوان المسلمين در ائتلاف مخالفين سوري نيز نقش كمرنگي پيدا مي كند. روساي ائتلاف نيز كاملا به عربستان نزديك هستند و در نتيجه نقش تركيه نيز مانند گذشته نيست. با وجود آن كه ائتلاف مخالفين در استانبول به سر مي برند اما نقش عربستان در هدايت مخالفين پررنگ تر و تاثيرگذارتر است.
كردپرس: اگر موافق باشيد، اندكي هم به بُعد كُردي تحولات سوريه بپردازيم. در حال حاضر در شمال سوريه، تحركات سياسي ونظامي آشكاري از جانب كردها صورت گرفته و آنان پس از چند دهه كه از حيات سياسي خاندان اسد گذشته، به طور جدي خواهان مطالبات سياسي، قومي و فرهنگي هستند. آينده ي كردها را چگونه ارزيابي مي كنيد و از نظر شما، مهم ترين مشخصه ي تحولات مناطق كردنشين سوريه چيست؟
ايراني: آن چه كه امروز در مناطق شمال سوريه بيش از هر چيز ديگري به چشم مي خورد، اصل بروز رقابت سياسي و سازماني بين گروه هاي نزديك به بارزاني در مقابل گروه نزديك به پ.ك.ك است. حزب اتحاد دموكراتيك (PYD) به دنبال كنترل اين مناطق است و آقاي بارزاني از اين موضوع راضي نيست و از اين كه سازماندهي و كنترل اين مناطق بدون هماهنگي وي صورت گرفته، گله مند و ناراضي است و من شخصا معتقدم كه سفر رييس اقليم كردستان عراق همراه با نخست وزير تركيه به دياربكر، واكنشي آشكار به تحولات شمال سوريه است. يعني بارزاني در شرايطي وارد مهم ترين شهر مركز تجمع هواداران پ.ك.ك مي شود كه قدرت و نفوذ در ميان كردهاي سوريه به دست حزب نزديك به پ.ك.ك افتاده است. به نظر مي رسد كاري كه توسط صالح مسلم در شمال سوريه صورت گرفته در بعد كلان، تامين كننده ي منافع درازمدت كُردها است اما بارزاني با اين موضوع موافق نيست و از آن جايي كه رهبري اين جريان به دست خودش نيفتاده، با تحولات مزبور مخالفت مي كند و اعلام مي كند كه تشكيل يك اقليم كُردي يا يك نظام كُردي به نفع كردها نيست. اين در حالي است كه دغدغه ي واقعي ايشان، مساله ي رهبري و نفوذ خود اوست. به همين خاطر است كه در برخي سخنان بارزاني در دياربكر تناقض مشاهده مي شود. وي در دياربكر بر موضوع مذاكره و اتخاذ راهكارهاي سياسي و دوري از فعاليت مسلحانه تاكيد مي كند و دقيقا خطاب به پ.ك.ك چنين چيزي را مي گويد. اما ايشان درحوزه ي سوريه و تعامل كردها با نظام سوريه، به گونه ي ديگري موضع گيري مي كند و سران شوراي ميهني كردهاي سوريه را تشويق مي كند تا به ائتلاف مخالفين سوري و طرفداران گفتمان جنگ مسلحانه بپيوندند. يعني در سوريه از جنگ مسلحانه حمايت مي كند اما وقتي كه نوبت به پ.ك.ك و منافع تركيه مي رسد اعلام مي كند كه سلاح را بر زمين بگذارند.
كردپرس: به نظر مي رسد كه در ميان مخالفين سوري نگرش مثبتي نسبت به مطالبات كردها وجود ندارد. شما در دورنماي سوريه و با در نظر گرفتن سناريوهايي همچون بقا يا تغيير نظام سياسي اين كشور، وضعيت كردها را چگونه پيش بيني مي كند؟
ايراني: شواهد نشان مي دهد كه منافع كردها در حضور آنها در ژنو2 و مشاركت در گفتگوهاي اين حوزه براي تامين مطالباتشان است ودر چنين شرايطي مي توان گفت كه خواسته هاي كردهاي سوريه نيز در يك روند بين المللي مورد توجه قرار مي گيرد. ضمن اين كه فراموش نكنيم كه نگرش كردها نسبت به نظام سوريه نيز تغيير پيدا كرده است و نگاه آنان به دمشق مانند رويكرد چند سال پيش نيست. كردها و به ويژه حزب اتحاد دموكراتيك به خوبي اين واقعيت را درك كرده اند كه در شرايط كنوني مي توانند از نظام سياسي سوريه امتياز بگيرند. كُردها، به عنوان عنصري كه مطالبات آنها از سوي مخالفين عرب، تركيه، عربستان سعودي و ديگران قابل قبول نيست، هم مي تواند از دمشق امتياز بگيرد و هم در عرصه ي گفتگوهاي ژنو توان رسيدن به امتيازات ديگر را دارد. چنان چه كردها در كنار دولت و به عنوان معارضين فاقدِ قصد براندازي پيش بروند، مي توانند نشان دهند كه بدون جنگ، توان حفظ امنيت مناطق خود را دارند.
كردپرس: نگرش تهران نسبت به اين موضوع چيست؟
ايراني: جمهوري اسلامي به دنبال آن است كه در نظام سياسي سوريه، همه ي عناصر اين جامعه به حقوق و مطالبات خود دست پيدا كنند. به نظر مي رسد و احساس من اين است طرحي كه از سوي حزب اتحاد دموكراتيك ارائه شده، از سوي ايران نيز قابل قبول باشد و برادران كُرد سوري هم بتوانند به حقوق خود دست پيدا كنند.
كردپرس: آمريكا در مورد اعلام خودگرداني كُردي در شمال سوريه ابراز مخالفت كرده، آيا اين موضوع تاثير مستقيمي بر تحولات آن منطقه مي گذارد؟
ايراني: به باور من مخالفت آمريكا، حزب اتحاد دموكراتيك را جري تر و راسخ تر مي كند و با توجه به بنيادهاي ايدئولوژيك خود و گرايش به انديشه هاي چپ، به اين نتيجه مي رسد كه اقدام درستي انجام داده و در نتيجه در مسير خود به حركت ادامه مي دهد. با اين حال در كل مي توان گفت كه كردهاي سوريه در معادلات بين المللي مانند نشست ژنو2 بيش از جبهه ي تركي - عربي امتياز مي گيرند. من لازم مي دانم به اين نكته ي مهم نيز اشاره كنم كه در تحليل مسائل مربوط به حزب اتحاد دموكراتيك، بايد تلاش كنيم تاثير همه ي مولفه هاي داخلي، منطقه اي و جهاني را ببينيم. مثلا نمي توان نقش مذاكرات صلح بين تركيه و پ.ك.ك و همچنين نقش اوجالان را در اين معادلات ناديده گرفت و به عبارتي روشن، در اين حوزه مولفه هاي تاثيرگذار فراواني وجود دارند كه به فراخور شرايط زماني و افت و خيز تحولات، به طور مداوم در اين معادله تاثير خود را بر جا مي گذارند.
كردپرس: به نظر شما كردهاي سوريه مي توانند يكي از برندگان نشست ژنو 2 باشند؟
ايراني: من فكر مي كنم تا همين حالا هم، كردها بهتر از ديگر گروه ها ي معارض كار كرده اند، امتيازات زيادي گرفته اند و از وضعيت بهتري نسبت به ديگران برخوردارند. بيشترين منافع را به دست آورده اند و كمترين آسيب را ديده اند و اين در حالي است كه تا 3 سال پيش اصلا موجوديت آنان به رسميت شناخته نمي شد و درخواستي در حد دريافت شناسنامه ي سوري داشتند.
منبع: مصاحبه با خبرگزاري كردپرس
پنجشنبه 28 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاين]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها