محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843338009
ايران؛ مبارزي كه همچنان مي‌جنگد / دومينوي تعظيم برابر ايران به عربستان هم رسيد
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: ايران؛ "مبارزي كه همچنان مي‌جنگد" / دومينوي تعظيم برابر ايران به عربستان هم رسيد
با توجه به شكل‌گيري تقريبي آرايش جديد در صحنه سياسي خاورميانه، تركيه با شناخت از ظرفيت‌هاي محدود داخلي و خارجي خود در مقابل ايران جديد سر تعظيم فرود آورده است.
به گزارش خبرنگار سياست خارجي باشگاه خبرنگاران، آغاز شكل‌گيري انقلاب‌هاي مردمي در جهان عرب و موج بيداري اسلامي، فرصتي براي برخي از كشورهاي منطقه به حساب مي‌آمد تا از آرايش جديد و تغييرات رخ داده در صحنه سياسي خاورميانه استفاده كرده و به اهداف و گا‌ها روياهاي مغفول مانده خود در حوزه سياست خارجي جامه عمل بپوشانند.
در اين ميان؛ موقعيت "عربستان سعودي" از يك سو و "تركيه حزب عدالت و توسعه" از سوي ديگر بيشتر به چشم مي‌خورد.
عربستان سعودي به عنوان يك قدرت سنتي در مواجهه با موج بيداري اسلامي و انقلاب‌هاي مردمي موضعي كاملا دوگانه اتخاذ كرد.
اين كشور از يك سو تمام امكانات خود را براي حفظ قدرت‌هاي وابسته كه در معرض خطر سقوط از جانب ملت‌هاي خود قرار داشتند، بكار بست.
تلاش‌هاي رژيم سعودي براي حمايت از "زين‌العابدين بن‌علي" و "حسني مبارك" و همچنين مداخله نظامي در "يمن" و "بحرين" در اين چارچوب قابل تبيين است.
اما از سوي ديگر اين كشور پادشاهي تلاش همه جانبه‌اي را براي حمايت از مخالفان و معارضان دولت سوريه و براندازي حكومت بشار اسد انجام داد.
بسياري از تحليلگران بر اين باورند كه "يكي از علت‌هاي هجوم همه جانبه عربستان به سوريه، جبران شكست سنگين و غيرقابل انكار طرح‌هاي اين كشور براي تغيير موازنه قوا در لبنان است".
اين تحليلگران مي‌گويند "اساسا رويكرد اصلي عربستان در حوزه سياست خارجي بر اساس منازعه شيعه و سني شكل مي‌گيرد".
پس از روي كار آمدن يك دولت شيعه در عراق نگراني‌هاي عربستان از بهم خوردن موازنه شيعه و سني در منطقه به اوج خود رسيده و در اين راستا و با توجه به شكست طرح‌هاي اين كشور در لبنان تمام توان خود را معطوف آخرين گزينه پيش روي خود كه همان تغيير نظام در سوريه است، كرده است.
به اين ترتيب عربستان حمايت همه جانبه مالي، تسليحاتي، راهبردي و رسانه‌اي خود را از معارضين دولت سوريه كليد زد.
در اين زمينه پيوند تاريخي و عقيدتي تكفيري‌هاي سوريه و رژيم آل سعود نيز قابل توجه است.
گفتني است؛ دولت عربستان از سال ۱۹۸۲ عملا تكفيري‌هاي سوريه را تغذيه كرده و رهبري آنها را به طور كامل در دست دارد.
همچنين استفاده از ظرفيت گروه ۱۴ مارس و شخص "سعد حريري" در لبنان براي كمك رساني به تروريست‌ها در سوريه نيز از امكانات آل سعود براي برهم زدن امنيت سوريه به شمار مي‌رفت.
از طرف ديگر تركيه كه روياي رهبري جهان اسلام در محور سني و بازسازي هويت تخريب شده عثماني را در سر مي‌پروراند نيز ظرفيت شكل گرفته از انقلاب‌هاي بيداري اسلامي را فرصت مناسبي براي تحقق اهداف خود مي‌دانست.
علي‌رغم روي كار آمدن دولت عدالت و توسعه با شعارهاي اسلامي در تركيه، اين كشور در راستاي همسويي با راهبردهاي عمومي غرب در خاورميانه نقش مخالف دولت سوريه را براي خود برگزيد.
البته سرعت جبهه گيري تركيه در برابر بشار اسد به سرعت عربستان نبود، چرا كه اين كشور در آغاز شكل‌گيري ناآرامي‌هاي سوريه ادعا كرد كه برنامه "مذاكره براي اصلاحات دمكراتيك" در سوريه را در دست دارد، اما با تشديد ناآراميها، "رجب طيب اردوغان"، نخست وزير تركيه، براي اولين بار در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۱ علنا اعلام كرد كه تنها راه حل برون رفت از بحران سوريه بركناري بشار اسد است.
در ادامه بحران نيز، تركيه با پذيرفتن پناهندگان سوري و اعطاي كمك‌هاي لجستيكي و گا‌ها تسليحاتي به معارضين و تكفيري‌ها تلاش كرد تا نقش خود را در بحران سوريه براي ناظران غربي پررنگ‌تر جلوه دهد.
اما نكته‌اي كه در اين ميان از ديد بسياري از تحليلگران امور بين‌الملل پوشيده نماند، اين بود كه "اگرچه امروزه سوريه مورد هجوم هجمه‌هاي بازوهاي اصلي غرب در منطقه قرار گرفته، اما بركسي پوشيده نيست كه هدف نهايي اين تحركات ضربه زدن به ايران است و سوريه نيز از آن رو مورد تعرض قرار گرفته كه پيوندهاي عميق و استراتژيكي با ايران و نقش كليدي در محور مقاومت ايفا مي‌كند".
گفتني است؛ هجوم همه‌جانبه به محور مقاومت در سطح مالي و نظامي باقي نماند، بلكه همزمان با شكل‌گيري بحران سوريه، "امپراطوري رسانه‌اي عربستان" و برخي ديگر از كشورهاي كوچك حاشيه خليج فارس كه منافع مشتركي با آل سعود داشتند، از جمله قطر آغاز به كار كرده و تلاش گسترده و بي‌سابقه‌اي را براي بحراني جلوه دادن موقعيت محور مقاومت و به طور خاص ايران در خاورميانه كليد زدند.
شرايط تا جايي پيش رفته بود كه اين رسانه‌ها و تحليلگران وابسته به آنها به طور علني از پايان محور مقاومت و نقش ايران در منطقه سخن مي‌گفتند.
گفتني است؛ همزماني اين بحران‌ها با تشديد تحريم‌ها عليه جمهوري اسلامي ايران، فضا را براي بازي‌هاي رسانه‌اي شبكه‌هاي وابسته به آل سعود در منطقه فراهم‌تر مي‌كرد.
اما از سوي ديگر ايران بدون ورود در جار و جنجال كشورهاي حامي سياست‌هاي آمريكا در منطقه، همچنان و با وجود تمام مشكلات بر حفظ مقاومت‌هاي مردمي در منطقه و پايداري بر ارزش‌هاي خود تاكيد مي‌كرد.
علي‌رغم تمام حمايت‌هاي مالي و تسليحاتي بي‌سابقه اين كشور‌ها از تروريست‌ها در سوريه و رويا‌پردازي رسانه‌هاي وابسته به آنان، وضعيت منطقه و آرايش بازيگران سياسي به تدريج تغيير كرد.
عربستان سعودي كه در تلاش براي صدور بحران داخلي خود به خارج از مرز‌هايش بود، از يك سو و علي‌رغم ايجاد فضاي امنيتي شديد در شرق خود شاهد ادامه و حتي افزايش ناآراميها عليه رژيم آل‌سعود بود.
از سوي ديگر نيز اقدام عربستان براي جبران توليد نفت خام ايران و افزايش سطح توليد خود به روزي ۱۰ ميليون بشكه نفت در روز، اين كشور را در معرض شكل‌گيري "بحران سوخت" و به تبع آن يك "فروپاشي خاموش اقتصادي" قرار داد.
همچنين جنبش شكل گرفته در تركيه به بهانه مخالفت با تخريب درختان "پارك گزي" آغاز شده بود به تدريج صورت جدي‌تري به خود گرفت.
افزايش دامنه اعتراضات باعث شد تا تمام مخالفان حزب عدالت و توسعه اين‌بار در "ميدان تقسيم" جمع شده و اعتراض خود را به سياست‌هاي داخلي و خارجي اين حزب فرياد بزنند.
كارشناسان سياست خارجي معتقدند "پيامد اصلي افزايش اين اعتراضات كاهش اعتماد به نفس تركيه در برخورد با مسائل منطقه‌اي و تغيير رويكرد اين كشور از بازيگري فعال به موضعي كاملا منفعلانه خواهد بود."
تمام اين تحولات در حالي بود كه مقاومت دولت و ملت سوريه در برابر موج بي‌پايان تروريست‌ها به تدريج به ثمر نشسته و ارتش اين كشور در اكثريت جبهه‌ها در حال پيشروي و پاكسازي مناطق اشغال شده توسط تروريست‌هاي چند مليتي است.
برخي از تحليلگران امور بين‌الملل معتقدند "ايران و سوريه با مقاومت در برابر موج گسترده هجومي عليه خود تمام فشارهاي وارده را به بازيگران و مجريان آمريكا در منطقه برگرداند و اكنون كشورهايي همچون عربستان و تركيه هستند كه بايد پاسخگوي اقدامات تروريستي خود در منطقه باشند".
به عقيده اين كارشناسان "حضور گسترده ايرانيان در انتخابات ۲۴ خرداد و پس از آن شكل‌گيري توافقنامه ژنو، حكم ميخ تابوتي را بر پروژه تضعيف محور مقاومت توسط بازيگران آمريكا در صحنه منطقه داشت".
در همين زمينه، روزنامه "القدس العربي" طي مقاله‌اي ضمن انتقاد بي‌سابقه از سياست سران كشورهاي عربي در قبال تحولات منطقه نوشت "بله توافق شده و به ايران اجازه غني‌سازي اورانيوم داده شده است، ايران حق برخورداري از غني‌سازي اورانيوم براي استفاده در اهداف صلح آميز در چارچوب سطحي معين را دارد و اين دقيقا خواسته استراتژيك ايران در حال حاضر است."
در ادامه اين يادداشت آمده "در عين حال تهران به رغم كارشكني‌هاي بسيار توانست در كنار بشار اسد، رئيس جمهوري سوريه بايستد، همچنين به تعهداتي كه در عراق و لبنان داده بود، پايبند بماند".
تحليلگران واقع‌بين جهان عرب پس از تغيير آشكار آرايش سياسي در خاورميانه به نفع ايران معتقدند "اعراب در برابر تاريخ و نقشه جديدي قرار گرفته‌اند و لازم است كه با دركي صحيح از آنچه در اطرافشان در جريان است، توقفي در تحركات و برنامه‌هاي خود ايجاد كرده و قبل از آن كه تاريخ آنها را ميان مصالح قدرت‌هاي بزرگ نابود كند مسير خود را تغيير دهند."
گفتني است؛ بسياري از كارشناسان امور خاورميانه، مذاكرات هسته‌اي و توافقنامه ژنو را با عنوان "استراحت براي مبارزي كه همچنان مي‌جنگد" ياد مي‌كنند.
با توجه به شكل‌گيري تقريبي آرايش جديد در صحنه سياسي خاورميانه، تركيه با شناخت از ظرفيت‌هاي محدود داخلي و خارجي خود در مقابل ايران جديد سر تعظيم فرود آورده، اما بايد ديد كه آيا عربستان نيز مانند تركيه سرانجام دست از رويا‌پردازي برداشته و با واقعيت خاورميانه و موقعيت خود در آن كنار خواهد آمد يا با وجود تمام شكست‌هاي خود بازهم بر طبل مخالفت با ايران خواهد كوبيد.
سياوش فلاح‌پور
انتهاي پيام/
پنجشنبه 28 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 92]
-
گوناگون
پربازدیدترینها