واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: نگاهي به حضور 4 سرمربي طي دوسال در تيم ملي تكواندو بازي با نــامها
آمنه سليماني
بيژن مقانلو سرمربي تيم ملي تكواندو، اولين تجربه سرمربيگري خود را در تيم ملي تكواندو در منچستر و در نخستين مرحله از رقابتهاي رتبهبندي تكواندو جهت حضور در المپيك برزيل به دست آورد. تجربهاي كه شايد درسهاي زيادي را به او آموخت و از اين جهت بايد آنرا تجربهاي گرانبها دانست، اما با توجه به نتيجه حاصل شده در اين مسابقات اولين تجربهاش مزه تلخي را برايش به يادگار گذاشت در اين شرايط اگر بخواهيم بيژن مقانلو را در كسب اين نتايج مقصر بدانيم، اوج بيانصافي است. مقانلو در فاصله كمتر از يك ماه مانده به آغاز اين مسابقات، هدايت تيم ملي تكواندو را برعهده گرفت. خودش مطمئن بود كه ميتواند تيم را در 21 جلسه تمرين آماده مسابقات كند اما واقعيت امر اين است كه براي چنين مسابقات سطح بالايي 21 جلسه تمرين ريسك بزرگي خواهد بود اما او بيتقصير است.
مقانلو انتخاب شد، آن هم در شرايطي كه تيم ملي ماهها تمرينهاي خود را زير نظر مرتضي كريمي دنبال كرده بود. هرچند مقانلو و شاگردانش تأكيد داشتند كه اين تغييرات خللي در كارشان وارد نميآورد اما در عمل نشان داد كه اين تغيير به ضرر تكواندو بوده است در اين ميان و در پي يك تصميم كه شايد بتوان آن را يك تصميم سليقهاي يا احساسي توصيف كرد كادر فني تكواندو تغيير كرد، تغييري كه تركشهاي احتمالي آن بارها گوشزد شد اما گويا فدراسيون و شوراي فني و تصميمگيري نميخواستند بشنوند، چرا كه اهميتي به اين حرفها ندادند و تصميم خود را اجرا كردند. اين تصميم در حالي در پشت درهاي بسته شوراي فني فدراسيون تكواندو گرفته شد كه پيشتر هم اين تصميمگيرندگان دور هم جمع شده بودند و به اين اجماع رسيده بودند كه مرتضي كريمي را جايگزين فريبرز عسگري كنند. روزي هم دور هم جمع شدند و قيد بهترين مربي جهان را زدند و رضا مهماندوست را بركنار و از ميان دهها گزينه، عسگري را معرفي كردند. مربياني با مأموريتهاي كوتاهمدت كه تنها براي يك يا دو مسابقه گزينش ميشدند و بعد از آن با تكيه بر اين مطلب كه دوران مأموريتشان به اتمام رسيده عذرشان را ميخواستند و از طريق رسانهها اعلام ميكردند كه فرد جديدي جايگزين خواهد شد. اين در حالي است كه مليپوشان در اين موج جابجاييها هر بار با يك سبك و شيوه متفاوت به تمرينهاي خود ميپرداختند و براي هر مسابقهاي با يك سيستم متفاوت آماده ميشدند كه اثرات آن را در طي اين دو سال به وضوح شاهد هستيم. در يك مسابقه بازيكنان هجومي و جنگنده بودند، در يك مسابقه محتاط و بسته، در يك مسابقه به دنبال گرفتن امتياز و در يك مسابقه به دنبال حفظ امتياز. يك مربي با شعار جوانگرايي و يك مربي با شعار استفاده از تجربه، شيوههاي متفاوتي را وارد اردوها كردند.
هركدام از اين اهداف و شعارها شايد به نوبه خود قابل دفاع بوده باشند، اما زماني ميتوان از آنها به عنوان يك هدف مطلوب و كارآمد نام برد كه در يك پروسه زماني طولاني و گام به گام پيش برود اما هيچ كدام از اين مربيان مذكور زمان كافي براي اجرايي كردن اهداف خود نداشتند، چرا كه زمانشان محدود شد به يك آمدن و اتمام مسابقه. در پايان هم هركدام از اين مربيان بدون اينكه بتوانند اهداف بلند مدت خود را عملي كنند جاي خود را به ديگري دادند. اين در حالي است كه مربيان هم ميتوانند در كنار مليپوشان بزرگ شده ساخته شوند و نامدار باشند اما به نظر ميرسد در فدراسيون تكواندو تمايلي به بزرگ شدن مربيان وجود ندارد و بيشتر از اينكه بخواهند مربيان بزرگ بشوند، درصدد هستند تنها افراد جابجا بشوند و برحسب سليقه خود آمد و رفت آنها را تنظيم كنند. اختياري كه اين مردان دارند و هر بار با حمايت همه جانبه خود مربياني را ميآورند اما پس از مدت كوتاهي سايه حمايت خود را روي مربي ديگري ميگسترانند.
اينكه در پي اين تغييرات چه نهفته است، بماند اما آنچه مهم است، اينكه در پي هر آمد و شدي تنها اين نامها هستند كه ميسوزند، نامهايي كه براي رسيدن به اين مرحله زمان زيادي صرف كردهاند، اما برخي افراد در فدراسيون تكواندو در زمان محدودي اين نامها را به بازي ميگيرند و خرابشان ميكنند.
چهارشنبه 27 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]