محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843096361
اوباما براي رسيدن به توافق با ايران، بايد كنگره و گروه ۱+۵ را نيز راضي كند
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: اوباما براي رسيدن به توافق با ايران، بايد كنگره و گروه ۱+۵ را نيز راضي كند
كارشناس مسائل امنيتي در مركز مطالعات استراتژيك و بين‌الملل معتقد است كه تنها رسيدن به توافق با ايران كافي نيست، بلكه اوباما بايد كنگره و شركاي آمريكا را نيز با خود همراه كند و در غير اين صورت شكست خواهد خورد.
به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران، مركز مطالعات استراتژيك و بين‌الملل، جان آلترمن، كارشناس مسائل امنيتي در اين انديشكده معتقد است كه مذاكرات هسته‌اي با ايران، با مذاكرات اوباما با كنگره و اعضاي گروه 1+5 در هم تنيده است و اوباما براي رسيدن به موفقيت بايد در هر سه مجموعه از اين مذاكرات پيروز شود كه اين كار دشواري خواهد بود.
رسيدن به توافقي جامع با ايران بر سر برنامه هسته‌اي اين كشور، براي رئيس جمهور اوباما دشوار خواهد بود. حتي مذاكرات دوجانبه موفقيت‌آميز تنها به‌مثابه گامي ابتدايي خواهد بود، چرا كه در واقع، مذاكرات وي با ايران، مرتبط با مجموعه‌اي از سه دور مذاكرات در هم تنيده است. يك مجموعه از اين مذاكرات با ايران است، يك مجموعه با كنگره و سومين مجموعه با شركاي آمريكا در گروه 1+5. كسب موفقيت در رابطه با ايران، بدون حصول موفقيت در دو جبهه ديگر، منجر به آن مي‌شود كه آمريكا و متحدين آن امنيت كمتري نسبت به زماني داشته باشند كه اوباما به هيچ وجه مذاكره‌اي را ترتيب نداده باشد.
با توجه به تمركز بسياري كه بر پيچيدگي مذاكره با ايراني‌ها مي‌شود، اين مذاكرات نسبتاً مستقيم هستند. فرستادگان رئيس جمهور به‌صورت مستقيم با مقامات دولتي ايران مذاكره مي‌كنند و معيارهاي مذاكرات شناخته شده هستند. ايران به‌دنبال برداشته شدن تحريم‌ها است و آمريكا ــ به‌همراه متحدين خود ــ به‌دنبال تضميني قابل تصديق هستند كه ايران در پي توليد تسليحات هسته‌اي نيست. افراد منطقي مي‌توانند در مورد اينكه چه‌چيزي براي رسيدن به اين توافق نياز است، اختلاف نظر داشته باشند: توقف كامل غني‌سازي اورانيم در داخل ايران، تبديل ذخيره موجود از اورانيوم غني‌شده به اورانيوم كمتر غني‌شده، ايجاد يك رژيم نظارتي جدي و از اين دست موارد. افراد منطقي همچنين مي‌توانند در مورد اينكه برداشته شدن چه تحريم‌هايي در برابر اقداماتي كه ايران انجام مي‌دهد، مناسب است، اختلاف نظر داشته باشند. سواي از اين‌ها، هريك از اطراف ماجرا توافق كرده‌اند كه مذاكرات در مورد چه‌چيزي انجام شود و همچنين همه اطراف ماجرا مي‌دانند كه از طرف مقابل چه مي‌خواهند.
مذاكرات دولت اوباما با كنگره بسيار پيچيده است. در يك سطح، مشخص نيست كه كنگره لازم است چه‌نقشي را ايفا كند. با در نظر گرفتن منافع ملي در بيشتر لوايح تحريمي، رئيس جمهور از تصويب تحريم‌هاي بيشتر براي مدت زماني مشخص جلوگيري كرد. رئيس جمهور همچنين در مورد اينكه دولت وي چگونه تحريم‌ها را اعمال مي‌كند نظر خود را اعلان كرده و لذا قدرت مانور بيشتري را دريافت كرد. با اين حال احتمالاً مذاكره كنندگان ايران خواهان نوعي تضمين هستند كه دادن امتيازات دائمي از سوي ايشان با دادن امتيازاتي دائمي از سوي آمريكا پاسخ مي‌گيرد و رئيس جمهور قادر نخواهد بود تا در مدت 120روزه ممانعت رياست جمهوري، چنين تضميني را فراهم آورد. ايران همچنين به‌دنبال نشانه‌هايي است كه خبر مي‌دهند كنگره براي وضع تحريم‌هاي اضافي تلاش نخواهد كرد، كاري كه مي‌تواند فراتر از وتوي رياست جمهوري انجام دهد.
چندين نيرو، كنگره را تحريك مي‌كنند. انتقادات بنيامين نتانياهو، نخست وزير اسرائيل، مبني بر اينكه توافق موقت بسيار به ايران سهل گرفته، همراهي شمار بسياري را از پي داشته و برخي به‌دنبال آن هستند كه انگيزه احتمالي رئيس جمهور براي سازش با دشمنان را دريابند. برخي از رهبران كنگره تأكيد دارند كه موضع سرسخت ايشان به رئيس جمهور اهرم لازم در مذاكرات با ايران را داده است، چرا كه رئيس جمهور مي‌تواند مدعي شود كه برخي از خواسته‌هاي ايراني‌ها غيرقابل پذيرش است چرا كه براي كنگره غيرقابل قبول هستند. اما چنين ادعايي مبتني بر اين فرضيه مقدماتي است كه شرايطي هست كه كنگره آنها را مي‌پذيرد. به‌منظور كسب موفقيت در ارتباط با ايران، ايران بايد مطمئن شود كه جلب رضايت كنگره ممكن است.
با اين حال، اين بزرگ‌ترين چالش رئيس جمهور در رابطه با كنگره نيست. گستره زيركي ايراني‌ها بسيار وسيع و عميق است. اين كشور از گروه‌هاي تروريستي همچون حزب‌الله در لبنان حمايت مي‌كند، به حكومت بشار در سوريه ياري مي‌رساند، حقوق بشر در داخل كشور را نقض مي‌كند، اسرائيل را به نابودي كامل تهديد مي‌كند و از اين دست موارد. بسياري در هر دو جناح كنگره به‌دنبال فرصت‌هايي هستند تا ايران را در مورد اين مسائل تحت فشار قرار دهند، پيش از آنكه حتي بخش كوچكي از تحريم‌ها برداشته شود، بر اساس اين باور كه آمريكا اهرم حداكثري را پيش از هرگونه توافق هسته‌اي عليه تهران در اختيار دارد.
در اينجاست كه مذاكرات با گروه 1+5 به مشكل برمي‌خورد. در حالي كه شمار معدودي رفتار نامطلوب ايران را تأييد مي‌كنند، به‌ندرت اجماعي بر سر اين موضوع به وجود مي‌آيد كه مذاكرات هسته‌اي موضعي است كه بايد در مورد اين رفتار نامطلوب بحث كرد. چين و روسيه دراين‌باره رويكرد‌هايي متمايز دارند و آلمان‌ها نيز بر اين باورند كه ايجاد تغيير در رفتار يك كشور، از طريق تعامل و نه انزوا، ميسر مي‌شود. اگر كنگره همچنان تأكيد داشته باشد تا مسائل بيشتر و نه‌فقط مسئله هسته‌اي مورد بحث قرار گيرند و اگر بر اقدامات بسيار حداكثري در بخش منع گسترش تسليحات هسته‌اي تأكيد كند به‌طوري كه انكار و سر باز زدن ايران را قطعي سازد، قدرت‌هاي جهان ممكن است به اين نتيجه برسند كه آمريكا نه‌تنها به‌دنبال جابه‌جا كردن موضع اهداف است بلكه به‌دنبال تغيير اندازه و شكل آنها نيز هست. در اين صورت، حداقل برخي خواهند گفت كه ايران منطقي بوده و آمريكا غيرمنطقي و در نتيجه چيزي از اين مذاكرات حاصل نخواهند كرد. با در نظر گرفتن رئيس جمهور ايران كه بسيار زيرك‌تر و باهوش‌تر از نياي خود است و وزير امور خارجه‌اي كه از آزادي عمل بيشتري براي ايجاد اطمينان ميان طرف مقابل خود برخوردار است، اين خطر در شش ماه اخير افزايش بسيار چشمگيري داشته است.
تابه‌حال، تحريم‌ها عليه ايران پابرجا‌تر و بسيار مؤثرتر از آن‌چيزي بود كه برخي انتظار داشتند. به‌طور خاص محدوديت‌هاي مالي بين‌المللي، همراهي گسترده‌اي را جلب كرد و به‌نحو مؤثري دسترسي ايران به سرمايه‌هاي جهاني را مانع شد. ايجاد شكاف در اين همراهي كه با ايجاد شكاف در يك‌پارچگي گروه 1+5 ممكن مي‌شود، فاجعه‌بار خواهد بود. اگر چين و روسيه به‌دنبال آن بودند كه از رژيم تحريم‌ها بيرون بكشند و هند هم به‌دنبال پيوستن به ايشان بود، كشورهاي كوچك‌تر بدون هيچ شكي با ايشان همراه مي‌شدند و ديگر هيچ گزينه خوبي براي آمريكا باقي نمي‌ماند. پس از رد و بدل شدن اتهامات، نتيجه اين مي‌بود كه آمريكا به‌لحاظ ديپلماتيك منزوي مي‌شد و ايران از انزوا خارج مي‌گرديد ــ هم به‌لحاظ ديپلماتيك و هم به‌لحاظ اقتصادي ــ و مانع چنداني هم بر سر راه برنامه هسته‌اي ايران باقي نمي‌ماند.
دولت اوباما در برخي مواضع اعلان كرد كه، در پايان توافقنامه شش‌ماهه كنوني، مردم و كنگره آمريكا با سه انتخاب مواجه خواهند بود: توافقي كه ــ نه به‌طور كامل ــ برنامه هسته‌اي ايران را محدود مي‌كند؛ عدم توافق، به اين معنا كه برنامه هسته‌اي ايران كاملاً آزاد خواهد بود؛ يا جنگي كه مي‌كوشد برنامه هسته‌اي ايران را با زور محدود سازد. هدف از چنين اظهاراتي بدون هيچ شكي مطلوب نشان دادن يك توافق است.
اما دو احتمال ديگر نيز وجود دارد. يكي رسيدن به يك توافق موقت ديگر است. به‌خلاف باور عمومي، اين به‌منزله شكست در مذاكرات نيست و مي‌تواند بهترين راه براي حفظ ائتلاف گسترده و همزمان محدود كردن برنامه هسته‌اي ايران باشد. حتي در صورت نبود توافقي نهايي، نگاه داشتن اعضاي ائتلاف كنار يكديگر و ادامه كنترل جدي برنامه هسته‌اي ايران، به‌مثابه يك پيروزي است.
احتمال ديگر، هشدار دهنده است. تلاش گسترده به‌منظور رسيدن به يك توافق ممكن است متحدين و شركا را از يكديگر بيگانه سازد و ايران را بازيگري منطقي جلوه دهد، اين به‌منزله شكست است ــ نه بيشتر به‌خاطر اينكه ايراني‌ها توافق نخواهند كرد، بلكه بيشتر به اين دليل كه مابقي كشورهاي جهان بيش از اين كنار آمريكا باقي نخواهند ماند، در نتيجه ايران تحت كنترل و محدوديت نخواهد بود.
تنها رسيدن به توافق با ايران، كافي نيست. بلكه رئيس جمهور همزمان بايد با كنگره و شركاي آمريكا نيز به توافق برسد.
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
گوناگون
پربازدیدترینها