واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: آيا با آمريكايي ها بايد مثل احمدي نژاد صحبت كرد
احتمالا تحريم كنندگان همان كساني هستند كه از فضاي قهر و خشونت سود مي برند واگرنه بعيد به نظر مي رسد گروهي كه همه سعي و تلاش خود را به كار گرفت تا مشكلاتش را با ايران از طريق گفت و گو و مذاكره حل كند يك دفعه بزند زير همه چيز و قاعده بازي را از اصل و اساس به هم بريزد. اين وضعيت خيلي چيز عجيبي نيست، به ويژه براي ما ايراني ها فهميدنش خيلي دشوار نيست. در اين جا هم پيدا مي شوند كساني كه از بحران و جنگ و خشونت، سود هاي كلان نصيبشان مي شود و اصلا با شنيدن كلماتي مثل: تهديد و تحريم و تسخير و ...ششان حال مي آيد. آن ها وقتي مي شنوند آمريكايي ها ما را مجددا تحريم كرده اند خوشحالي شان مضاعف مي شود. يكي به اين به دليل كه در فضاي آرام و منطقي حرفي براي گفتن ندارند و گوشي براي شنيدن حرف هاي آن ها يافت نمي شود و ديگر اين كه گمان مي كنند تندروي آمريكايي ها توجيهي است براي رفتار گذشته آن ها و دليلي موجه براي سركوفت زدن به دولتي كه دعوي خرد و اعتدال دارد. آن ها به صراحت مي گويند:" ديديد آمريكايي ها زبان آدميزاد سرشان نمي شود و هرچه با آنان نرم تر و مهربانانه تر سخن بگوييد وحشي تر و درنده تر مي شوند. سزاي آمريكايي ها يكي همانند احمدي نژاد است كه به آن ها بگويد آن قدر قطعنامه صادر كنيد تا قطعنامه دانتان پاره شود". اين دوستان حرفشان اين است: حالا كه آمريكايي ها عزمشان را جزم كرده اند تا به هر بهانه اي با ما دشمني كنند پس چه بهتر كه به جاي نرمي و مهرباني، درشتي پيشه كنيم. به عبارتي ديگر حالا كه قرار است طرف بزند دخلمان را بياورد حداقل چهارتا ليچار بارش كنيم بلكه دلمان خنك شود. ظاهر حرف خيلي بي ربط نيست اما اندكي تامل كنيم. آيا واقعا در مقابل بي منطقي و قلدري بايد به دشمن تاسي كرد و همانند او رفتار كرد؟ كدام آموزه ديني و ملي و شرعي و اخلاقي ما را به چنين رفتاري رهنمون مي كند؟ اگر قرار باشد ما نيز هم چون كساني كه آن ها را به زورگويي و ددمنشي متهم مي كنيم سخن بگوييم و رفتار كنيم پس چه تفاوتي ميان ما و آن هاست؟ به قول شاعر:
گر بد كنم و تو بد مكافات دهي
پس فرق ميان من و تو چيست، بگو
ما اگر دعوي اخلاق و صدق و راستي داريم اتفاقا بايد در چنين هنگامه ها و آزمون هاي دشواري اين دعاوي را به نمايش بگذاريم. بله، ممكن است رفتار ما چيزي را در دشمن تغيير ندهد اما اگرحقيقتا معتقديم كه ما مامور به تكليفيم و نه مامور به نتيجه، بايد به آنچه درست است عمل كنيم. در ثاني ما با رفتار درست و منطقي چيزي را از دست نداده ايم و نه تنها از دست نداده ايم كه در منظر منصفان عالم حقانيت خود را اثبات كرده ايم. و از همه مهم تر اين كه حجت را بر قرت هاي زورگو تمام كرده ايم و اين دستاورد اندكي نيست. دستاوردي كه فقط و فقط از طريق خردورزي و اعتدال به دست خواهد آمد و نه از راه فحاشي و متلك پراني و سردادن شعارهاي توخالي.
يکشنبه 24 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاين]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]