واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: گرد و خاكهاي نفتي با پشتوانه ديپلماسي؟
گويا توپخانه نفتي ايران پس از مذاكرات ژنو بسيار سنگين شده و مانورهاي دولت و بيژن نامدار زنگنه براي نشان دادن اين امر، تنها بسته به خط و نشان كشيدن براي اعضاي اوپك نيست و به آن ختم نميشود. حال گويا بيژن نامدار زنگنه، سر توپهاي خود را به سمت مشتريان نفت و گاز ايران نشانه رفته است.
گويا توپخانه نفتي ايران پس از مذاكرات ژنو بسيار سنگين شده و مانورهاي دولت و بيژن نامدار زنگنه براي نشان دادن اين امر، تنها بسته به خط و نشان كشيدن براي اعضاي اوپك نيست و به آن ختم نميشود. حال گويا بيژن نامدار زنگنه، سر توپهاي خود را به سمت مشتريان نفت و گاز ايران نشانه رفته است.
به گزارش «تابناك»، دولت و به ويژه وزير نفت پس از مذاكرات ژنو، گويا اكنون ميدان وسيعي براي مانور نفتي مييابند؛ ميداني وسيع كه نخستين نمايش در آن در آخرين نشست سران اوپك همين چندي پيش بود كه در آن زنگنه يك اولتيماتوم جدي به اعضاي اوپك داد كه جاي نفت ايران را باز كنند.
البته از همان زماني كه زنگنه به عنوان وزير نفت بر كرسي خود تكيه كرد، پيشزمينههايي از مانورهاي آتي وي را ميشد در همان روزهاي نخست و با بحث و سخنان پراكنده براي ورود شركتها غربي به صنعت نفت و گاز ايران ديد؛ اما واقعت آن است كه جديت دولت و زنگنه در مانورها را بايد به ويژه پس از مذاكرات ژنو ديد.
اكنون گويا هم كليت دولت و هم وزير نفت با اعتمادي بيشتر براي مذاكره و ديپلماسي نفتي با مشتريان و رقباي ايران روبهرو ميشوند و شايد به آنچه از پس مانورها و اولتيماتومها «ممكن است» پيش آيد اعتقاد راسخ دارند: بازگشت ايران به جايگاه سابق نفتي.
زنگنه در نخستين رويارويي خود با رقباي ايران در اين قالب به سران اوپك هشداري آميخته با نصيحت داد كه بايد جاي بشكههاي نفت ايران را باز كنند و تهديد كرد كه حتي به قيمت رسيدن نفت به ۲۰ دلار، توليد نفت ايران را به بيش از ۳.۵ ميليون بشكه خواهد رساند.
اين در حالي است كه البته زنگنه گويا چندان تحولات بازار نفت را جدي تلقي نميكند و يا اينكه تحليلهاي خاص خود را از اين بازار دارد.
اما مانورهاي وي به همين ختم نميشود. چندي پيش، زنگنه بر سر خط لوله صلح و تأمين اعتبارات آن از سوي پاكستان، شروع به اعمال فشار بر اين كشور كرد؛ فشاري كه البته در عمل چندان مشهود نبود، ولي بواقع مقامات پاكستاني به خوبي آن را درك ميكردند.
ادامه اين فشارها براي تأمين اعتبار خط لوله تا به اينجا بود كه روز گذشته مقامات پاكستاني خبر از اين دادهاند كه ايران از پرداخت وام ۵۰۰ ميليون دلاري كه قرار بود براي ادامه پروژه در خاك پاكستان به اين كشور بدهد، صرفنظر كرده است.
اين وام همان وامي است كه دولت محمود احمدينژاد قول آن را به مقامات دولت قبل پاكستان داده بود كه بتواند بخشي از مشكل پاكستان را براي تأمين اعتبار اين پروژه حل و رفع كند؛ پروژهاي كه شايد يكي از دلايل پايان نيافتن آن تا كنون تحريمهاي غرب عليه ايران و فشار دولت آمريكا بوده است.
از سوي ديگر، هند نيز كه تا كنون يكي از مشتريان اصلي نفت ايران در دوره تحرم بوده، از مانورهاي نفتي در امان نمانده و روز گذشته يك مقام هندي اعلام كرده است كه ايران خواستار پرداخت سود به پولهاي بلوكه شده نفتي خود در يك بانك هندي شده است.
به گفته اين مقام هندي، هيأت ايراني كه چند روز قبل براي مذاكره در خصوص ۳ ميليارد دلار پول بلوكه شده ايران در بانك «يو سي او» هند به دهلي نو سفر كرده بودند، اين خواسته را مطرح كردهاند. البته گويا در پاسخ هيأت ايران، مقامات هندي خواستهاند كه ايران گزينه واردات بيشتر از هند را براي تسويه كامل اين پول بررسي كند!
اين در حالي است كه همين چند ماه گذشته وزير نفت هند اذعان كرده بود كه واردات نفت از ايران به اين دليل كه پول آن به شكل پاياپاي تسويه ميشود، منجر به صرفهجويي ۸ ميليارد دلاري در ذخاير ارزي هند ميشود و بر همين اساس، خواهان افزايش واردات نفت از ايران به رغم فشارهاي آمريكا بود!
حال ايران نه تنها درخواست ۳ ميليارد دلار نفتي خود را ميكند، بلكه سود احتمالي آن را نيز از هند طلب دارد.
اين همه يك معني ميتواند داشته باشد؛ اينكه اكنون ديپلماسي نفتي ايران گويا نسبت به قبل كمي تهاجميتر و با ميداني فراختر براي تاخت و تاز حركت ميكند، به ويژه پس از مذاكرات ژنو.
اين امر بدون شك بسيار خوشايند و قابل تحسين است كه رويه كنوني تداعيگر توان و پتانسيل ايران براي بازپسگيري جايگاه سابق خود به عنوان يك بازيگر فعال در تأمين و مديريت انرژي منطقه و حتي جهان است؛ اما يك دغدغه جدي در اين ميان هست كه گويا در همه اين گرد و خاكها و مانورها ناديده گرفته شده است.
دغدغهاي كه ميگويد اين همه مانور و اين حركت تهاجمي بيش از همه در پي دور نمايي از آينده است كه از پس مذاكرات ژنو دولت به آن نظر دارد؛ دورنمايي كه هرچند البته تا كنون بسيار روشن بوده است، ولي رخدادهاي اخير و سابقه تحريم نشان ميدهد نبايد در خصوص آن بيش از حد بياحتياطي كرد.
نمونه اين بياحتياطي را شايد بتوان در تعيين رقم نرخ فروش نفت در بودجه سال ۹۳ از سوي دولت ديد و همچنين در اولتيماتومهايي كه چندي پيش بيژن نامدار به اعضاي اوپك داد، بدون در نظر آوردن آنچه اكنون بازار نفت و گاز در سطح جهاني در بستر آن است.
افزوده شدن هفده نهاد و شخص جديد به ليست سياه تحريم از سوي ايالات متحده همين دو روز پيش نشان ميدهد كه شايد هنوز براي آن خوشبيني كه دولت و وزارت نفت بر آن سوار شدهاند، كمي زود است. البته بيگمان بدنه دولت از مديران كاركشته و تجربيات بزرگي برخوردار است، اما ريختن همه تخممرغها در سبد توافق «موقت» ژنو، بياحتياطي جدي به نظر ميرسد.
شنبه 23 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]