تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836762268
از سردي توافق ژنو تا گرمي استعفاي اهالي مجلس
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: از سردي توافق ژنو تا گرمي استعفاي اهالي مجلس
سرمقاله روزنامه‌هاي شنبه؛23ذر:
ضربه اول به توافق ژنو
روزنامه قانون در يادداشتي به قلم مهدي مطهرنيا به بازگشت ديپلمات‌ها از مذاكرات ژنو اشاره كرده است.
مطهرنيا اين اقدام غرب را نوعي گرم و سرد كردن مذاكرات براي ايجاد شكست در اراده حكومتي دانست و نوشت: در اينجا غرب نه دولت آمريكا بلكه مجموعه‌اي است كه تلاش دارند رسيدن به توافق معنا دار و اثر گذار در نظام منطقه و بين المللي بين ايران و ايالات متحده آمريكا و به طور ويژه حكومت مردان ايران و آمريكا كه به دنبال حل و فصل ديپلماتيك و مشكلات في ما بين هستند، را ناكام بگذارند. مي‌توان در راس اين تحرك لابي صهيونيستي و در بدنه آن كشورهاي منطقه اي و فرا منطقه‌اي را ديد كه در صورت انجام اين توافق و تاثير ميان كاركردي اين توافق به وجوه ديگر بحران‌هاي منطقه اي و بين المللي به ويژه مسئله ايران و آمريكا ديگر نمي‌توانند در لايه‌هاي گوناگون نظام بين‌الملل و فعاليت‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي در كشورهاي خود در ساحت پرگستره كسب و كار نزاع و اختلاف امتياز خاص خود را حاصل نمايند. از همين رو بايد گفت كه تحريم كنوني توسط كشورهاي اتحاديه اروپا به واقع تلاش كشورهاي پيراموني براي كسب امتياز در آينده اين توافقات از يك سو و از سوي ديگر حفظ وضع موجود در جهت آماده سازي بيشتر خويش براي ورود به نظم ممكن آينده است.
در ادامه اين يادداشت آمده است كه:"آن چه كه سيگنال‌هاي موجود نشان مي‌دهد و اخبار جسته و گريخته تاييد نشده ولي قابل باور در باب اراده حكومتي براي حل و فصل پرونده هسته‌اي از ماه‌ها قبل از روي كار آمدن دولت يازدهم را به نمايش مي‌گذارد، نشان دهنده اراده حكومتي در هر دو كشور مركزي براي حل و فصل پرونده هسته اي ايران است. اما پرسش اين است كه در لايه‌هاي گوناگون دو كشور موجود، يعني ايران و آمريكا، تلاش براي بر هم زدن توافقنامه ژنو 3 از كجا پيدا مي‌شود؟ پاسخ روشن است، كاسبان تحريم و كسب و كار نزاع كه مخالف حل و فصل مشكلات اند. از اين رو مي‌بينيم كه در ايالات متحده آمريكا، نئوكان‌ها، جنبش تي پارتي و لابي‌هاي صهيونيستي به همراه راديكاليسم نظامي دست در دست هم در جهت بر هم زدن توافقنامه تلاش بي‌دريغي را انجام مي‌دهند. بي ترديد دولت آمريكا نيز براي مديريت گرفتن امتياز كشورش از ايران تلاش مي‌كند كه از وجوه معنا دار اين فشارها بهره‌برداري و وجوه بر هم زننده و تخريب‌كننده آن را به نفع توافقنامه مديريت كند. همين معنا نيز در ايران به چشم مي‌خورد. در ايران نيز نئومحافظه‌كاران و كساني كه از تحريم‌ها نفع اقتصادي برده‌اند و حفظ وضع موجود مي‌تواند به حفظ جايگاه آنها كمك نمايد در اين مسير قرار مي‌گيرند. اما آن چه مسجل است بر هم خوردن توافق ميان ايران و 1+5 براي همه طرف‌هاي درگير هزينه بر خواهد بود. اين موضوع ضربه اول را در ادبيات سياسي حكومت مردان دو كشور قرار داده است. رياست محترم مجلس در ايران يكي از سياسي‌ترين و در عين حال مهم ترين جملات چند سال اخير را به كار برده اند. اين كه رياست مجلس شوراي اسلامي مي‌گويند جرات داريد زير حرفتان بزنيد تا ببينيد چه كارتان مي‌كنيم. اين جمله در ادبيات سياسي ايران به يادگار مي‌ماند، در اذهان مردم لانه مي‌گزيند و به مانند آبنبات ترش و شيرين مي‌شود، اما بسيار هزينه آور است و در صورت موفقيت نظام راديكاليست ضد ايراني در آمريكا و منطقه جواب بايد دندان شكن باشد و اين جوابي است كه در ادبيات سياسي به تئوري ضربه اول مشهور است لذا بايد به اين نكته بينديشيم كه در صورت موفقيت رويكردهاي راديكاليستي در به هم زدن توافقات ژنو ضربه اول را چه كسي وارد خواهد كرد؟ آيا ايران يا تحريم‌هاي بسيار فشرده تر غرب به مديريت صهيونيست ها؟"
با عربستان سعودي چه كنيم؟
حجت كاظمي در روزنامه تهران امروز روند ارتباط عربستان صعودي با ايران را موضوع يادداشت خود قرار داده و نوشته است: در يك دهه گذشته و در روندهاي تشديد يابنده تخاصم با جمهوري اسلامي ايران؛كشوري كه كوشيد تا خود را به صدر ليست دشمني با ايران برساند؛ عربستان سعودي بود.شواهد نشان مي‌دهد در هر تلاشي براي تضعيف موقعيت منطقه‌اي و جهاني ايران سعودي‌ها كوشيده‌اند تا نقش پيشرو را داشته و با استفاده از توان مالي خود نقش قوام بخش و محرك را در تقويت و تشديد اقدامات خصمانه و ديگر اقدامات عليه ايران ايفا كنند.نيت واقعي سعودي‌ها آنجايي آشكار شد كه ويكي ليكس از تحريك آمريكا توسط سعودي‌ها براي حمله به ايران پرده برداري كرد.در اين ميان طرح عربستان براي ايجاد نيروي مستقل نظامي به عنوان نهادي وابسته به شوراي همكاري خليج‌فارس گامي است كه مي‌كوشد تا 6 كشور جنوبي خليج‌فارس را چون يك مجموعه متحد در مقابل ايران قرار داده و ابزار جديدي براي بسط نفوذ منطقه‌اي سعودي‌ها خلق كند.گام آخر اين رويكرد خصمانه در ماجراي توافق اخير هسته‌اي آشكار شد؛ آنجايي‌كه پيدا و پنهان قضيه آشكار كرد كه سعودي‌ها در كنار اسرائيل مخالف توافق بوده‌اند؛ به آن دليل كه معتقدند فشارها به ايران بايد چنان تشديد شود كه منجر به تسليم ايران گردد.
كاظمي در ادامه به ريشه‌هاي اين دشمني و چگونگي برخورد با آن مي‌توان به چند نكته اشاره كرد:
- در مورد ريشه اين دشمني‌ها تقريبا اجماعي وجود دارد كه راهبرد كلان سعودي‌ها متمركز بر بدل شدن به هژمون اصلي منطقه است و در اين راه جمهوري اسلامي ايران و موقعيت منطقه‌اي آن را به عنوان اصلي‌ترين مانع خود تصور مي‌كنند.از نگاه سعودي‌ها ماجراي تشديد درگيري ايران و غرب در ماجراي هسته‌اي فرصت بي‌نظيري به آنها داده است تا با استفاده از ظرفيت‌هاي غرب؛ رقيب منطقه‌اي خود را تضعيف كرده و حتي آن را از ميدان به در كنند.چنانكه استفان والت در تحليلي عنوان كرده است دليل اصلي واكنش خصمانه سعودي‌ها نسبت به توافق ژنو نيز چيزي نيست جز آنكه مي‌ترسند توافق ايران با غرب و خروج قدرتمندانه از ماجراي هسته‌اي؛ضمن باز كردن بندهاي اقتصادي و سياسي از پاي ايران؛باعث به رسميت شناخته شدن موقعيت قدرتمند منطقه‌اي ايران از سوي غرب و آمريكا شود و سر آنها در ماجرايي كه سخت به آن دلبسته‌اند بي‌كلاه بماند.ماجراي سوريه و عدم حمله نظامي آمريكا نيز به عنوان نشانه‌اي از اين فرايند تلقي مي‌شود.
- در مورد نحوه مواجهه با سعودي‌ها در دستگاه سياست خارجي ايران اجماعي مبني بر اين جهت‌گيري وجود دارد كه بايد به سوي تنش‌زدايي و كم كردن اختلافات حركت كرد.در مورد مطلوب بودن چنين امري ترديدي وجود ندارد؛ تجربه نشان مي‌دهد كه مواجهه‌هاي رو در رو امكان حل تعارض‌ها را فراهم مي‌كند.ولي سوال آن است كه چرا و به چه دليل دو بار خيز دستگاه سياست خارجي ايران براي بهبود روابط(يكبار در ابتداي وزارت علي اكبر صالحي و يكبار ديگر در سه ماه گذشته) تاكنون موفقيتي در كم كردن اختلافات به دست نيامده است؟
در پايان اين يادداشت با اشاره به تلاش عربستان براي ايفاي نقش"برادر بزرگ‌تر" در خليج فارس، آمده است: ترديدي وجود ندارد كه عربستان از منظر «برادر بزرگ‌تر» به كشورهاي ديگر حاشيه خليج‌فارس نگاه مي‌كند و مي‌كوشد تا آنها را ذيل چتر خود، به عنوان مجموعه‌اي عليه ايران نشان دهد.در اين ميان بخش مهمي از ديپلماسي منطقه‌اي ايران مي‌تواند معطوف به بهبود روابط با اين كشورها و ممانعت از درافتادن آنها در هاويه ترسيم شده توسط سعودي‌ها و در وهله بعدي اماراتي‌ها باشد.به‌ويژه آنكه شواهد نشان مي‌دهد كشورهايي چون عمان، قطر و نهايتا كويت تمايل چنداني به پذيرش موقعيت مسلط عربستان ندارند.
گفت‌وگو با عربستان ضرورتي انكارناپذير است و هر تلاشي در راستاي آن شايسته تقدير.ولي به نظر مي‌رسد كه اين گفت‌وگو تنها در صورتي مي‌تواند مفيدفايده باشد كه سعودي‌ها از كارايي ديپلماسي چند لايه خود عليه ايران و موقعيت منطقه‌اي آن نااميد شده و احساس كنند بايد گفت‌وگويي صريح و شفاف و معطوف به مصالحه با ايران داشته باشند.بدون چنين روندي دستيابي به مصالحه امري دور از دسترس به نظر مي‌رسد.
تندروهاي آمريكايي يك‌ماه در تعطيلات
صادق زيباكلام در سرمقاله روزنامه شرق از تلاش اوباما و مجموعه قوه‌مجريه براي مانع تراشي در برابر عقيم‌سازي توافق «ژنو» از سوي كنگره نوشت: خيلي‌ها باور نخواهند كرد، اما شايد وجود مقدس حضرت عيسي‌بن‌مريم(ع)، ژنو را در دقيقه 90 نجات دهد! ديروز، آخرين روز كاري كنگره و سنا در آمريكا بود. امروز و فردا كه تعطيلات آخر هفته است و از دوشنبه، تعطيلات كنگره به‌مناسبت كريسمس يا تولد حضرت عيسي‌مسيح(ع) آغاز مي‌شود. تندروهاي جمهوريخواه مجبورند يك‌ماهي - فعلا- توپخانه خود را در قالب افزايش تحريم‌هاي جديد عليه ايران متوقف كنند. ممكن است فرجي شود و ظرف اين يك‌ماه، پيشرفت‌هايي در زمينه توافق ژنو حاصل شود كه كار را براي تصويب تحريم‌هاي جديد، از جانب كنگره كلا به عقب بيندازد. واقع مطلب آن است كه فشار راديكال‌هاي جمهوريخواه يا جناح راست در آمريكا روي اوباما براي تصويب تحريم‌هاي جديدتر عليه ايران، فوق‌العاده زياد است. ديروز همانطور كه شاهد آن بوديم، تيم مذاكره‌كننده ايران كه براي مقدمات به «ژنو» رفته، كاسه صبر و تحملش لبريز شد. عباس عراقچي و همراهان وي نيز نسبت به اعتراض به تحريم‌هاي جديد و هم خيلي اساسي‌تر در اعتراض به وعده تحريم‌هاي بيشتر از سوي كنگره، ميز مذاكره را ترك كردند.
واقعيت آن است كه اوباما و مجموعه قوه‌مجريه، همه نيرو و تلاش خود را به كار گرفتند تا مانع از عقيم‌سازي توافق «ژنو» توسط كنگره شوند. رييس‌جمهور آمريكا و وزيرخارجه‌اش به‌همراه اعضاي پرنفوذ دموكرات در كنگره و سنا از روزي كه توافقنامه «ژنو» امضا شد، هرآنچه نفوذ و قدرت داشته‌اند به كار گرفته‌اند تا در برابر «مجلسين» بايستند. البته رييس‌جمهور ايالات‌متحده طبق قانون مي‌تواند تحريم‌ها را «وتو» كند اما اگر تصويب تحريم‌هاي جديد از حمايت بيش از دوسوم اعضاي كنگره برخوردار باشد در آن صورت اوباما نمي‌تواند اجراي آن را به عقب بيندازد. اشكال اساسي آن است كه رويكرد كنگره و سنا نسبت به ايران به‌گونه‌اي است كه بعيد نيست تحريم‌هاي جديد با حمايت دوسوم نمايندگان همراه شود. با وجود آنكه برخي نمايندگان و سناتورهاي پرنفوذ دموكرات از توافق ژنو و تلاش‌هاي اوباما براي رسيدن به نوعي توافق و تفاهم با ايران حمايت مي‌كنند، اما حمايت از رييس‌جمهور ايالات‌متحده در كنگره و سنا خيلي زياد نيست. درواقع از اين بابت، اوباما و رييس‌جمهور خودمان آقاي روحاني، وضعيت مشابهي دارند. هر دو آنها با ديوار بلند تندروها مواجه هستند. البته اوباما متحدان ديگري هم داشته است.
زيباكلام در پايان مقاله خود آورده است: اگر فرصت تعطيلي تولد حضرت عيسي‌مسيح نتواند توافق «ژنو» را نجات دهد و بعد از تعطيلات، تندروهاي واشنگتن همچنان ماشين تحريم عليه ايران را به جلو ببرند در آن‌صورت و عملا بايد توافق «ژنو» را ديگر فراموش كرد. توافق «ژنو» يك فرصت تاريخي پس از 35سال براي ايران و غرب است كه بتوانند براي اولين‌بار در مسير تنش‌زدايي و وفاق حركت كنند. اگر اين اتفاق نيفتد، اين فقط توافق «ژنو» نخواهد بود كه به پايان خواهد رسيد بلكه اين؛ پايان بهار كم‌عمر تنش‌زدايي ميان ايران و غرب خواهد بود و صد البته، اين ايران نخواهد بود كه از اجرانشدن «ژنو»، متضرر مي‌شود. اتفاقا مجموعه غرب نيز بدون ترديد از عدم پايبندي به امضايشان و اثرات آن بر وضعيت خاورميانه و البته پرستيژ جهاني‌شان، آسيب جدي خواهد ديد. پس از آن، تندروها در ايران بدون ترديد، دست بالا را در عرصه سياست خارجي مجددا پيدا خواهند كرد و به اصلاح‌طلبان و ميانه‌رو‌ها خواهند گفت: «حالا ديديد حق با ما بود؟»
چرايي نياز آمريكا به مذاكره
سعداله زارعي در ستون يادداشت روز روزنامه كيهان به موضوع نگراني آمريكا از ترك كردن ميز مذاكرات از جانب ايران پرداخته است:آمريكا بشدت از اينكه ايران ميز مذاكره را ترك گويد، نگران است و از اين رو مي‌توان در لابلاي خط و نشان كشيدن‌ها و شرط‌گذاري‌هايش، نگراني آن از قطع گفتگو و بازگشت ايران به شرايط پيش از مذاكرات و توافقات اخير ژنو را ديد. به اين عبارت‌هاي جان كري وزير امور خارجه آمريكا كه در جلسه استماع كنگره بيان شده است، توجه كنيد: «نقض توافق ژنو توسط ايران، واكنش نظامي آمريكا را در پي دارد»، «ما در يك دو راهي قرار داريم يا ديپلماسي يا ادامه خصومت و احتمالاً درگيري». يك نشريه آمريكايي - پليتيكو- دو روز پيش نوشت وزير خزانه‌داري آمريكا براي قانع كردن مجلس سنا به عدم تصويب تحريم‌هاي جديد عليه ايران با نمايندگان آن گفت‌وگو مي‌كند. پليتيكو در ادامه نوشت: «عدم تصويب تحريم‌هاي جديد عليه ايران پيروزي بزرگي براي اوباماست». با اين عبارات مي‌توان فهميد كه هيأت حاكمه آمريكا با هر اقدامي كه ايران را به شرايط قبل از مذاكرات و موافقت‌نامه اخير برگرداند، بشدت مخالفند البته اين به معناي پايبندي آمريكا به تعهداتش نيست كما اينكه اظهارات مقامات ارشد دولت آمريكا از عدم پايبندي حكايت مي‌كنند.
در ادامه اين يادداشت به صحبت جان كري با نمايندگان مجلس سناي آمريكا مبني بر اينكه ما بر سر دو راهي قرار داريم يا بايد با مذاكره به هدف برسيم يا بايد بجنگيم اشاره شده است: تكليف جنگ كاملاً معلوم است هر عنصر نظامي يا سياسي مي‌داند كه آمريكا جرأت ورود به يك جنگ ديگر را ندارد. اجتناب از جنگ در سوريه دقيقاً در همين چارچوب صورت گرفت. پس اگرچه اوباما و كري هر روزه از «گزينه جنگ» سخن مي‌گويند ولي قطعاً و طي دهها سال آينده از جنگ عليه ايران خبري نيست. پس آمريكا يك راه در پيش رو دارد و آن هم مذاكره است.
با اين وصف مي‌توانيم قاطعانه بگوئيم از منظر آمريكايي‌ها بهترين راهي كه آنان را به هدف «مهار ايران» نزديك مي‌كند، امتيازگيري از طريق مذاكره و در عين حال حفظ سخت‌گيري‌هاي گذشته است. اما در اين خصوص به چند نكته اساسي بايد توجه كرد:
1- مذاكره ضمن آنكه تنها راه مواجهه با ايران است در عين حال براي رسيدن به نتيجه به ضمائم و الزاماتي نياز دارد. يكي از الزامات اين است كه طرف مقابل يعني ايران هم به مذاكره رغبت نشان داده و آن را تنها راه تلقي كند. اگر مذاكره كه تنها راه پيش روي آمريكاست، تنها راه پيش روي ايران نباشد و يا ايران خود را در شرايط مشابه آمريكا نبيند، اطميناني به تداوم مذاكره و به نتيجه رساندن آن وجود ندارد. كاملا واضح است كه اگر ايران بتواند فشار كنوني ناشي از تحريم‌ها را تحمل كند و فشار ناشي از سوءمديريت‌ها را علاج كند، مي‌تواند زير بار «مذاكره تحميلي» نرود. همينطور اگر ايران از يك سو بداند كه تحريم‌هاي اقتصادي به سقف رسيده و امكان عبور از اين سقف هم براي تحريم‌كنندگان وجود ندارد و از سوي ديگر بداند كه آمريكايي‌ها به‌عنوان اصلي‌ترين كشور تحريم‌گر، بنا ندارند خدشه‌اي به چارچوب‌هاي اصلي تحريم وارد شده و در اندازه‌اي كه اثر تحريم‌ها كاسته شود، ظاهر گردد و دليلي براي تن دادن به چنين مذاكره‌اي وجود ندارد. همينطور اگر ايران بداند كه حفظ آن تحريم‌ها بعد از دو سال عملاً مقدور نيست و كشورهاي هم‌پيمان حاضر به ادامه اين راه نيستند و جمهوري اسلامي مي‌تواند با كمك بعضي از كشورها زهر اين تحريم‌ها- به‌خصوص در دو حوزه بانكي و نفتي- را بگيرد، چرا بايد به چنين مذاكره‌اي روي خوش نشان بدهد. با اين وصف كاملاً واضح است كه آمريكايي‌ها در عين آنكه واقعاً نمي‌خواهند، اجرت‌المثل همكاري ايران (با 1+5، شوراي امنيت سازمان ملل و آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، آنگونه كه در مقدمه و مؤخره توافقنامه ژنو، به آن حكم شده است) را بپردازند در عين حال نمي‌توانند با يك صورت مسئله كاملاً ضد ايراني هم به ميدان بيايند و لذا صورت موضوع را به‌گونه‌اي تنظيم كرده‌اند كه طرف ايراني بتواند در داخل كشور خود ادعا كند كه گام‌ها دو جانبه و متوازن بوده است. با اين وصف از همين حالا مي‌توان صورت‌بندي- رنگ و لعاب- و ماهيت- واقعيت- گام نهايي مورد نظر آمريكايي‌ها را به طور نسبتاً دقيق، پيش‌خواني كرد.
2- كاملاً واضح است كه آمريكايي‌ها بابت تضمين تداوم پيدا كردن مذاكرات ژنو، فقط نگران رفتار و تصميم ايران نيستند، بلكه به نظر اين قلم، بيش از آن، آمريكايي‌ها نگران حفظ موضع واحد 1+5 در قبال ايران هستند. آمريكايي‌ها معتقدند عدم پايبندي ايران به تعهدات خود در سند ژنو، موضع 1+5 را منسجم مي‌كند اما اگر گروه 1+5 با نظر آمريكا همراه نشوند، ايران ترديدي در كنار گذاشتن توافق ژنو نمي‌كند. اظهارات چند روز پيش جان‌كري در جلسه استماع مجلس سناي آمريكا از عمق اين نگراني حكايت مي‌كند. كري گفت: «تصويب تحريم جديد عليه ايران، اتحاد گروه 1+5 را از هم مي‌پاشد» به نظر مي‌آيد كه بكار بردن عبارت جنگ از سوي مقامات ارشد آمريكا در حد فاصل گام اول تا گام نهايي مذاكرات ژنو نه براي ترساندن ايران و واداشتن آن به تداوم مذاكره و ادامه مسير از گام اول به گام آخر بلكه براي منسجم نگه داشتن گروه 1+5 مي‌باشد به اين معنا كه آمريكا مي‌خواهد آنان را متقاعد كند كه بين پذيرش جنگ آمريكا با ايران يا جمع شدن حول محور آمريكا عليه ايران يكي را انتخاب كنند و از آنجا كه اين كشورها در ماجراي سوريه نشان دادند كه با جنگ مخالفند بنابراين آنان را به گزينه دوم يعني همراهي با آمريكا در ژنو در حد فاصل گام اول تا گام آخر سوق مي‌دهد.
ادامه يافتن مذاكرات ژنو و به نتيجه رساندن آن، از نظر آمريكا قطعي نيست و مي‌تواند يا به دليل پا پس كشيدن ايران و يا به دليل عدم همراهي گروه 5+1 در نيمه راه از بين برود و اين براي آمريكا كه واقعا گزينه ديگري در اختيار ندارد، خطرناك بوده و يك شكست فاحش مي‌باشد.
3- آمريكايي‌ها از داخل ايران نيز به شدت نگران مي‌باشند. مقامات آمريكايي در يك تحليل نسبتا دقيق مي‌گويند اختيارات روحاني و تيم او در مذاكره محدود به همراهي ساير بخش‌هاي نظام جمهوري اسلامي است بنابراين اگر در فضاي ملي و نخبگي، جمعبندي ايرانيان نسبت به مذاكرات، روند و سرانجام آن مثبت نباشد، اين مذاكرات در هر نقطه‌اي كه باشد متوقف مي‌شود كما اينكه يك مصوبه دو خطي مجلس مي‌تواند توافقات ژنو را كان‌لم‌يكن نمايد چه رسد به اين كه رهبري محبوب نظام در واكنش به زياده‌خواهي آمريكا، با يك جمله كوتاه روند را متوقف گرداند. همين سه روز پيش موسسه معتبر نظرسنجي «زاگبي»، نتيجه نظرسنجي تلفني اخير خود از شهروندان ايراني را اينگونه منعكس كرد: «96 درصد شهروندان ايراني معتقدند ادامه برنامه اتمي به تحريم‌هاي وضع شده مي‌ارزيد» اين موسسه آمريكايي نتيجه گرفت: «تصور غرب درست نيست، اكثر ايرانيان از ادامه برنامه اتمي ايران با وجود تحريم‌ها، حمايت مي‌كنند.» با اين وصف تكليف تيم مذاكره با زياده‌خواهي غرب و تغيير تدريجي نگاه داخل نسبت به مذاكرات ژنو، معلوم است. تيم ايراني مي‌تواند در اين فضا تا حد زيادي فضاي مذاكرات را عوض كند. كما اينكه يك خط پاسخ دكتر ظريف به مجله «تايم» آمريكا- مبني بر اين كه تصويب هر نوع تحريم جديد در كنگره بنياد توافق ژنو را بهم خواهد ريخت- آمريكايي‌ها را به شدت نگران كرد و وزراي سياسي و اقتصادي دولت - خارجه و خزانه‌داري- را وا داشت كه جلوي هر اقدام جديد را بگيرند. اين به خوبي نشان مي‌دهد كه آمريكا از بهم ريختن وضعيت موجود نگران است و اين همان نقطه ضعف بزرگي است كه ديپلمات مي‌بايد روي آن سوار شود.
4- تيم مذاكره‌كننده ايران بايد از فضاي خوش‌بيني كنوني خارج شود و بداند كه اصولا بحث هسته‌اي ايران در هر دو شكل مورد بحث غرب، يك موضوع حاشيه‌اي است البته موضوعي كه با همه حاشيه‌اي بودن يك شاخص براي ارزيابي قدرت ايران در دفاع از استقلال، هويت و حقوق خود است، مسئله اصلي غرب، «قدرت» ايران است كه توانايي هسته‌اي با همه اهميت آن يك نقطه در اين قدرت است. توانايي ايران در مديريت تحولات منطقه و شكل‌دهي به يك قدرت بزرگ منطقه‌اي و بين‌المللي نقطه كانوني و اصلي «قدرت» ايران است و از اين روست كه در بحبوحه بحث مذاكرات مقدماتي ژنو، جان‌كري پاي بحث سوريه و حزب‌الله را به ميان كشيد و كاهش تحريم‌ها را منوط به كوتاه آمدن ايران در اين قبيل پرونده‌ها كرد.
چند پرسش از بهارستان‌نشينان
استعفاي برخي از نمايندگان مجلس به بهانه بودجه، موضوع ديگري بود كه از سوي روزنامه‌هاي شنبه مورد توجه قرار گرفت.
روزنامه شهروند در يادداشتي به قلم حميدرضا طهماسبي پور آورده است: پس از استعفاي برخي نمايندگان مجلس كه به بهانه بودجه بود، بحث بر سر بودجه‌دهي به برخي استان‌هاي كشور داغ شد و براي بسياري از مردم اين سوال پديد آمد كه آيا دولت با انبوهي وعده در ايام انتخابات، قصد ندارد به عقب‌ماندگي‌هاي اخير در برخي استان‌ها رسيدگي كند و بودجه‌اي خاص لحاظ كند؟ اين پرسش كه با برخي سياسي‌كاري‌ها براي مردم پديد آمد، چند نكته را مطرح كرد كه بايد از آنها پرسيد.
ابتدا آنكه بايد ازچنين نمايندگاني كه براي مردم دلسوزانه نظر مي‌دهند پرسيد كه در سال‌هاي گذشته چه مي‌كردند و چرا با وجود اين همه عقب‌ماندگي (به‌زعم آنها) چنين رويكردي فعال نداشتند و به ميزان تحقق بودجه‌هاي عمراني و توسعه‌اي دولت‌هاي نهم و دهم نمي‌پرداختند و با اين رويكرد چكشي و منتقدانه‌اي ظاهر نمي‌شدند؟ اما حالا اين چنينند؟ در بخش ديگر، با حسن نظر به تغيير رويكرد اين نمايندگان، بايد از آنها پرسيد كه آيا با واقعيت‌هاي كنوني كشور در بخش عمران و توسعه آشنايند و با علم به اينكه دولت يازدهم با ۳هزار پروژه نيمه‌تمام (محصول دولت گذشته) روبه‌روست چنين فشاري را وارد مي‌كنند يا خير؟
اما نكته ديگر اينكه؛ با علم به اينكه هيچ دولتي كامل نيست و خطا در بودجه‌ريزي دولت يازدهم هم هست، بايد از مردم مناطقي كه نمايندگانشان استعفا كرده‌اند پرسيد كه براي آنها چه چيزي مهم است و آيا حاضرند با اين حجم از پروژه‌هاي معوق، باز هم پروژه تازه تعريف شود، يا ساماندهي اوضاع اقتصاد برايشان مهم‌تر است.
بد نيست در اين خصوص، به مناظره‌اي كه روز گذشته در صداوسيما (با محوريت بودجه) برگزار شد و به سوال پيامكي مطرح شده كه به نوعي پاسخي به پرسش بالا بود اشاره داشت. سوال پيامكي برنامه مناظره اين بود: «آيا موافقيد دولت سال آينده به جاي گسترش طرح‌هاي عمراني و توسعه‌اي، تورم را مهار كند؟» مردم هم در پاسخ به اين پرسش، با اكثريتي قاطع و قابل تامل رأي به اين دادند كه دولت ابتدا تورم را مهار كند (۹۰درصد) و بعد به عمران بيشتر بپردازد.
اما نكته پاياني: با اين رأي كه نمونه قابل تاملي براي قضاوت بود، به‌خوبي مشخص شد كه برخي مجلس‌نشينان بدون توجه به مردم مناطق مختلف ايران، دست به اقداماتي مي‌زنند كه بيشتر ناظر به منافع محلي است تا ملي. با اين ديدگاه بايد از نمايندگان خواست، كه خود به قضاوت رفتارهايشان بنشينند و بگويند چه مي‌كنند اين روزها. آيا ۵ برابرشدن سوال از وزرا، دادن كارت زرد نامفهوم به وزير اقتصاد، جمع‌كردن امضا براي استيضاح وزرا و انتقادهاي بدون اساس از دولت در كنار استعفاهايي كه خودشان اعلام مي‌كنند براي كنار رفتن نيست، چگونه بايد تفسير شود؟
اي كاش كه نمايندگان محترم صادقانه بگويند چرا در استفاده از اختيار‌هاي قانوني خود، چندين سال سكوت داشتند و حالا براي دولتي ۴ ماهه از تمام اهرم‌هاي خود استفاده مي‌كنند و نمي‌گويند سكوتشان تا چه ميزان در پيدايش، اقتصادي با رشد منفي و عجين با ركود تورمي و انبوهي مطالبات معوق بانكي و نقدينگي شناور، موثر بوده است!
شنبه 23 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها