تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804786207
يادداشت/ سعدالله زارعيچرا آمريكا به مذاكره نياز دارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: يادداشت/ سعدالله زارعيچرا آمريكا به مذاكره نياز دارد؟
آمريكا بشدت از اينكه ايران ميز مذاكره را ترك گويد، نگران است و از اين رو مي‌توان در لابلاي خط و نشان كشيدن‌ها و شرط‌گذاري‌هايش، نگراني آنها از قطع گفت‌وگو و بازگشت ايران به شرايط پيش از مذاكرات و توافقات اخير ژنو را ديد.
به گزارش سرويس فضاي مجازي خبرگزاري فارس،سعدالله زارعي امروز شنبه 23/09/92 طي يادداشتي در روزنامه كيهان نوشت: آمريكا بشدت از اينكه ايران ميز مذاكره را ترك گويد، نگران است و از اين رو مي‌توان در لابلاي خط و نشان كشيدن‌ها و شرط‌گذاري‌هايش، نگراني آن از قطع گفتگو و بازگشت ايران به شرايط پيش از مذاكرات و توافقات اخير ژنو را ديد. به اين عبارت‌هاي جان كري وزير امور خارجه آمريكا كه در جلسه استماع كنگره بيان شده است، توجه كنيد: «نقض توافق ژنو توسط ايران، واكنش نظامي آمريكا را در پي دارد»، «ما در يك دو راهي قرار داريم يا ديپلماسي يا ادامه خصومت و احتمالاً درگيري». يك نشريه آمريكايي - پليتيكو- دو روز پيش نوشت وزير خزانه‌داري آمريكا براي قانع كردن مجلس سنا به عدم تصويب تحريم‌هاي جديد عليه ايران با نمايندگان آن گفت‌وگو مي‌كند.
پليتيكو در ادامه نوشت: «عدم تصويب تحريم‌هاي جديد عليه ايران پيروزي بزرگي براي اوباماست». با اين عبارات مي‌توان فهميد كه هيأت حاكمه آمريكا با هر اقدامي كه ايران را به شرايط قبل از مذاكرات و موافقت‌نامه اخير برگرداند، بشدت مخالفند البته اين به معناي پايبندي آمريكا به تعهداتش نيست كما اينكه اظهارات مقامات ارشد دولت آمريكا از عدم پايبندي حكايت مي‌كنند.
آمريكايي‌ها معتقدند توافق ژنو يك فرصت استثنايي براي كنترل ايران در اختيار واشنگتن قرار داده و مي‌تواند مبناي محكمي براي وادار كردن ايران به امتيازدهي در ساير پرونده‌ها باشد. دولت آمريكا معتقد است خود توافق ژنو راههايي را براي فرار از به رسميت شناختن حقوق ايران و در نتيجه عمل نكردن غرب به تعهدات مندرج در بخش دوم توافقنامه در اختيار آنان قرار داده و مي‌تواند در فرايند مذاكراتي تأمين گردد. بنابراين وقتي تحريم بعنوان يك اقدام فراتوافقنامه، اين امكان بزرگ كه غرب براي رسيدن به زمان آن، 10 سال خون دل خورده است را از آنان مي‌گيرد، چرا بايد تصويب شود. غرب و بويژه آمريكا تصويب چنين تحريم‌هايي را به نفع ايران ارزيابي مي‌كنند.
جان كري به نمايندگان مجلس سناي آمريكا مي‌گويد ما بر سر دو راهي قرار داريم يا بايد با مذاكره به هدف برسيم يا بايد بجنگيم. تكليف جنگ كاملاً معلوم است هر عنصر نظامي يا سياسي مي‌داند كه آمريكا جرأت ورود به يك جنگ ديگر را ندارد. اجتناب از جنگ در سوريه دقيقاً در همين چارچوب صورت گرفت. پس اگرچه اوباما و كري هر روزه از «گزينه جنگ» سخن مي‌گويند ولي قطعاً و طي دهها سال آينده از جنگ عليه ايران خبري نيست. پس آمريكا يك راه در پيش رو دارد و آن هم مذاكره است.
تحليل آمريكايي‌ها، انگليسي‌ها و فرانسوي‌ها و حتي رژيم صهيونيستي اين است كه مذاكرات ژنو يك پيروزي بزرگ براي غرب بوده است - اين تحليل درست باشد يا نباشد، اعتقاد و جمعبندي غرب از مذاكرات و توافق اخير است - لذا چيزي كه غرب آن را پيروزي بزرگ مي‌خواند چرا بايد كنار بگذارد؟ از سوي ديگر غرب پيروزي در مذاكره را نتيجه تحريم مي‌داند نه هنر ديپلماسي كما اينكه آنان توافقات ژنو را توافق ايران و نه توافق دولت روحاني ارزيابي مي‌كنند. با اين وصف چرا غرب بايد موضوعي كه سبب شكل دادن به يك مذاكره پيروز شده است را كنار بگذارد از اين رو اين طبيعي‌ترين و منطقي‌ترين صورت‌بندي است. الف: راه مواجهه با ايران مذاكره است، ب: راه موفقيت مذاكره، تحريم شديد است. در نتيجه: راه امتياز گرفتن از ايران تحريم شديد است. كاملا پيداست كه در چنين معادله‌اي ايران به هيچ‌وجه نمي‌تواند با مذاكره به رفع تحريم‌ها دست پيدا كند و از اين رو اين حرف آمريكايي‌ها دقيق است كه مي‌گويند با توافق ژنو و با رسيدن به مرحله نهايي هم تحريم‌هاي شديد عليه ايران حفظ مي‌شود و در موضوعاتي از تشديد آن خودداري مي‌شود. بر اين اساس جان كري به كنگره مي‌گويد: «همچنان قاطعانه به اجراي تحريم‌ها عليه ايران ادامه مي‌دهيم. براساس گام‌نهايي، ايران حق داشتن نيروگاه آب‌‌سنگين را ندارد.» وي همچنين در جلسه كميته روابط خارجي مجلس سنا مي‌گويد: « اگر ايران حمايتش از سوريه و حزب‌الله را ادامه دهد، تحريم‌ها كاهش نمي‌يابد. تحريم‌هاي نفتي همچنان ادامه دارد.» و تلويزيون بي‌بي‌سي مي‌گويد: «توافق ژنو نشانه موفقيت سياست تحريم است لذا بعيد است به سادگي تحريم‌ها برداشته شوند».
با اين وصف مي‌توانيم قاطعانه بگوئيم از منظر آمريكايي‌ها بهترين راهي كه آنان را به هدف «مهار ايران» نزديك مي‌كند، امتيازگيري از طريق مذاكره و در عين حال حفظ سخت‌گيري‌هاي گذشته است. اما در اين خصوص به چند نكته اساسي بايد توجه كرد:
1- مذاكره ضمن آنكه تنها راه مواجهه با ايران است در عين حال براي رسيدن به نتيجه به ضمائم و الزاماتي نياز دارد. يكي از الزامات اين است كه طرف مقابل يعني ايران هم به مذاكره رغبت نشان داده و آن را تنها راه تلقي كند. اگر مذاكره كه تنها راه پيش روي آمريكاست، تنها راه پيش روي ايران نباشد و يا ايران خود را در شرايط مشابه آمريكا نبيند، اطميناني به تداوم مذاكره و به نتيجه رساندن آن وجود ندارد. كاملا واضح است كه اگر ايران بتواند فشار كنوني ناشي از تحريم‌ها را تحمل كند و فشار ناشي از سوءمديريت‌ها را علاج كند، مي‌تواند زير بار «مذاكره تحميلي» نرود. همينطور اگر ايران از يك سو بداند كه تحريم‌هاي اقتصادي به سقف رسيده و امكان عبور از اين سقف هم براي تحريم‌كنندگان وجود ندارد و از سوي ديگر بداند كه آمريكايي‌ها به‌عنوان اصلي‌ترين كشور تحريم‌گر، بنا ندارند خدشه‌اي به چارچوب‌هاي اصلي تحريم وارد شده و در اندازه‌اي كه اثر تحريم‌ها كاسته شود، ظاهر گردد و دليلي براي تن دادن به چنين مذاكره‌اي وجود ندارد. همينطور اگر ايران بداند كه حفظ آن تحريم‌ها بعد از دو سال عملاً مقدور نيست و كشورهاي هم‌پيمان حاضر به ادامه اين راه نيستند و جمهوري اسلامي مي‌تواند با كمك بعضي از كشورها زهر اين تحريم‌ها- به‌خصوص در دو حوزه بانكي و نفتي- را بگيرد، چرا بايد به چنين مذاكره‌اي روي خوش نشان بدهد. با اين وصف كاملاً واضح است كه آمريكايي‌ها در عين آنكه واقعاً نمي‌خواهند، اجرت‌المثل همكاري ايران (با 1+5، شوراي امنيت سازمان ملل و آژانس بين‌المللي انرژي اتمي، آنگونه كه در مقدمه و مؤخره توافقنامه ژنو، به آن حكم شده است) را بپردازند در عين حال نمي‌توانند با يك صورت مسئله كاملاً ضد ايراني هم به ميدان بيايند و لذا صورت موضوع را به‌گونه‌اي تنظيم كرده‌اند كه طرف ايراني بتواند در داخل كشور خود ادعا كند كه گام‌ها دو جانبه و متوازن بوده است. با اين وصف از همين حالا مي‌توان صورت‌بندي- رنگ و لعاب- و ماهيت- واقعيت- گام نهايي مورد نظر آمريكايي‌ها را به طور نسبتاً دقيق، پيش‌خواني كرد.
2- كاملاً واضح است كه آمريكايي‌ها بابت تضمين تداوم پيدا كردن مذاكرات ژنو، فقط نگران رفتار و تصميم ايران نيستند، بلكه به نظر اين قلم، بيش از آن، آمريكايي‌ها نگران حفظ موضع واحد 1+5 در قبال ايران هستند. آمريكايي‌ها معتقدند عدم پايبندي ايران به تعهدات خود در سند ژنو، موضع 1+5 را منسجم مي‌كند اما اگر گروه 1+5 با نظر آمريكا همراه نشوند، ايران ترديدي در كنار گذاشتن توافق ژنو نمي‌كند. اظهارات چند روز پيش جان‌كري در جلسه استماع مجلس سناي آمريكا از عمق اين نگراني حكايت مي‌كند. كري گفت: «تصويب تحريم جديد عليه ايران، اتحاد گروه 1+5 را از هم مي‌پاشد» به نظر مي‌آيد كه بكار بردن عبارت جنگ از سوي مقامات ارشد آمريكا در حدفاصل گام اول تا گام نهايي مذاكرات ژنو نه براي ترساندن ايران و واداشتن آن به تداوم مذاكره و ادامه مسير از گام اول به گام آخر بلكه براي منسجم نگه داشتن گروه 1+5 مي‌باشد به اين معنا كه آمريكا مي‌خواهد آنان را متقاعد كند كه بين پذيرش جنگ آمريكا با ايران يا جمع شدن حول محور آمريكا عليه ايران يكي را انتخاب كنند و از آنجا كه اين كشورها در ماجراي سوريه نشان دادند كه با جنگ مخالفند بنابراين آنان را به گزينه دوم يعني همراهي با آمريكا در ژنو در حدفاصل گام اول تا گام آخر سوق مي‌دهد.
ادامه يافتن مذاكرات ژنو و به نتيجه رساندن آن، از نظر آمريكا قطعي نيست و مي‌تواند يا به دليل پا پس كشيدن ايران و يا به دليل عدم همراهي گروه 5+1 در نيمه راه از بين برود و اين براي آمريكا كه واقعا گزينه ديگري در اختيار ندارد، خطرناك بوده و يك شكست فاحش مي‌باشد.
3- آمريكايي‌ها از داخل ايران نيز به شدت نگران مي‌باشند. مقامات آمريكايي در يك تحليل نسبتا دقيق مي‌گويند اختيارات روحاني و تيم او در مذاكره محدود به همراهي ساير بخش‌هاي نظام جمهوري اسلامي است بنابراين اگر در فضاي ملي و نخبگي، جمعبندي ايرانيان نسبت به مذاكرات، روند و سرانجام آن مثبت نباشد، اين مذاكرات در هر نقطه‌اي كه باشد متوقف مي‌شود كما اينكه يك مصوبه دو خطي مجلس مي‌تواند توافقات ژنو را كان‌لم‌يكن نمايد چه رسد به اين كه رهبري محبوب نظام در واكنش به زياده‌خواهي آمريكا، با يك جمله كوتاه روند را متوقف گرداند. همين سه روز پيش موسسه معتبر نظرسنجي «زاگبي»، نتيجه نظرسنجي تلفني اخير خود از شهروندان ايراني را اينگونه منعكس كرد: «96 درصد شهروندان ايراني معتقدند ادامه برنامه اتمي به تحريم‌هاي وضع شده مي‌ارزيد» اين موسسه آمريكايي نتيجه گرفت: «تصور غرب درست نيست، اكثر ايرانيان از ادامه برنامه اتمي ايران با وجود تحريم‌ها، حمايت مي‌كنند.» با اين وصف تكليف تيم مذاكره با زياده‌خواهي غرب و تغيير تدريجي نگاه داخل نسبت به مذاكرات ژنو، معلوم است. تيم ايراني مي‌تواند در اين فضا تا حد زيادي فضاي مذاكرات را عوض كند. كما اينكه يك خط پاسخ دكتر ظريف به مجله «تايم» آمريكا- مبني بر اين كه تصويب هر نوع تحريم جديد در كنگره بنياد توافق ژنو را بهم خواهد ريخت- آمريكايي‌ها را به شدت نگران كرد و وزراي سياسي و اقتصادي دولت - خارجه و خزانه‌داري- را وا داشت كه جلوي هر اقدام جديد را بگيرند. اين به خوبي نشان مي‌دهد كه آمريكا از بهم ريختن وضعيت موجود نگران است و اين همان نقطه ضعف بزرگي است كه ديپلمات مي‌بايد روي آن سوار شود.
4- تيم مذاكره‌كننده ايران بايد از فضاي خوش‌بيني كنوني خارج شود و بداند كه اصولا بحث هسته‌اي ايران در هر دو شكل مورد بحث غرب، يك موضوع حاشيه‌اي است البته موضوعي كه با همه حاشيه‌اي بودن يك شاخص براي ارزيابي قدرت ايران در دفاع از استقلال، هويت و حقوق خود است، مسئله اصلي غرب، «قدرت» ايران است كه توانايي هسته‌اي با همه اهميت آن يك نقطه در اين قدرت است. توانايي ايران در مديريت تحولات منطقه و شكل‌دهي به يك قدرت بزرگ منطقه‌اي و بين‌المللي نقطه كانوني و اصلي «قدرت» ايران است و از اين روست كه در بحبوحه بحث مذاكرات مقدماتي ژنو، جان‌كري پاي بحث سوريه و حزب‌الله را به ميان كشيد و كاهش تحريم‌ها را منوط به كوتاه آمدن ايران در اين قبيل پرونده‌ها كرد.
بازگشت به صفحه نخست گروه فضاي مجازي
انتهاي پيام/
شنبه 23 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
گوناگون
پربازدیدترینها