محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803968187
صالحي اميري: مجلسي‌ها نمي‌دانند از وزارت ورزش و جوانان چه مي‌خواهند! نه فدراسيوني را به كسي قول دادم، نه پستي وعده دادم
واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: صالحي اميري: مجلسي‌ها نمي‌دانند از وزارت ورزش و جوانان چه مي‌خواهند! نه فدراسيوني را به كسي قول دادم، نه پستي وعده دادم
از روزي كه سيدرضا صالحي اميري مجلس و ورزش را با هم ترك كرد، حدود يك ماهي مي‌گذرد و شايد الان بهترين زمان باشد براي شنيدن و خواندن صحبت‌هاي مردي كه با دل چركين ورزش را ترك كرد، آن‌هم نه به دلايل ورزشي؛ بلكه به اعتقاد خودش به دلايل سياسي و يا به تعبير ديگري، به خاطر بي اخلاقي!
صالحي اميري كه مدتي را به‌عنوان سرپرست وزارت ورزش پشت سر گذاشت؛ حالا خيلي خوب خلاهاي مديريتي ورزش را توصيف مي‌كند و معتقد است كه مجلسي‌ها استراتژي مشخصي در قبال وزارت ورزش و جوانان ندارند و دقيقا نمي‌دانند از اين وزارتخانه چه مي‌خواهند. او در گفت‌وگويي مفصل كه هفته نامه دنياي ورزش درباره برنامه‌هايي كه قصد داشت در ورزش پياده كند، با آنچه در مجلس برايش اتفاق افتاده، توضيح مي‌دهد كه با توجه به صحبت‌هاي قابل تاملي كه در اين گفت و گو مطرح كرده، بخشي از اين حرف‌ها براي خوانندگان ايران ورزشي منتشر مي‌شود...
درباره راي نياوردنتان و حرف‌ها و حديث‌ها ... آيا واقعا آنقدر كه در مجلس مي‌گفتند شما آدم بدي هستيد؟
نمي خواهم جواب بدهم... چه دردي از درد مردم يا درد ورزش دوا مي‌كند؟ ورزش ما امروز بيش از آن كه به يك نام و دانستن درباره‌اش نياز داشته باشد، به يك مدير استراتژيك نياز دارد كه حداقل چهار بعد را همزمان در نگرش خودش داشته باشد. يعني چهار بعدي بينديشد...
پس كمي به عقب‌تر برگرديم. در كارگروه تعيين گزينه وزارت ورزش، اسم چند نامزد نهايي شد كه اسم شما بينشان نبود؟ چرا آقاي روحاني بعد از راي نياوردن آقاي سلطاني فر سراغ شما آمدند؟
به اعتقاد رييس جمهور، ورزش بيش از آنكه دچار و درگير مشكلات تكنيكي باشد مشكلات مديريتي و استراتژيك دارد. مدير ورزشي مي‌تواند از ظرفيت‌هاي تخصصي ورزشي نهايت استفاده راببرد اما با بخش جوانان چه كنيم؟ شما بخش جوانان را از ورزش مستقل نبينيد. حوزه تخصصي من بخش جوانان و فرهنگ است. براي بخش جوانان برنامه بسيار مشخصي داشتم. در بخش ورزش هم البته بدون نيت و برنامه نبودم بلكه مي‌خواستم بزرگترين تحول را ايجاد كنم. يك تحول فرهنگي در نظام جامع ورزش و استفاده حداكثري از ظرفيت و تجربه افراد صاحبنام يا به تعبيري ژنرال‌ها در اين حوزه. همين كار را هم البته انجام دادم.
يعني نوع مديريت امروز ورزش ما كه بيشتر يك نوع مديريت فردي است را تغيير مي‌داديد؟
صددرصد. اين مديريت فردي را در هيچ جاي دنيا نمي‌بينيد. ديگر اين روش‌ها پاسخگوي نيازها نيست. ما مديريت خردجمعي را در نظر گرفتيم. جمعي از مديران براي تحقق اهداف حركت مي‌كنند و يك نفر هم سرليست مي‌شود. اين مديريت جمعي است. شما كه نمي‌توانيد كسي را پيدا كنيد كه همزمان هم از 50 رشته ورزشي سر دربياورد، هم مسائل جوانان و فرهنگي را بداند، هم تخصص مديريتي داشته باشد، هم ارتباطات دولتي خوب براي جذب منابع مالي داشته باشد و هم با نهاد‌هاي عمومي و مدني و كميته ملي المپيك ارتباط داشته باشد. به زبان ساده‌تر نداريم همچين كسي را! منطق مديريت در دنياي مدرن مبتني بر خرد جمعي و استفاده از همه ظرفيت‌هاي موجود است.
ورزش همواره زيرمجموعه بخش فرهنگي تعريف شده، مثلا در مجلس زير مجموعه كميسيون فرهنگي است و حالا يك دغدغه به وجود آمده با اين محور كه مديري كه مي‌خواهد اين حوزه را در دست بگيرد بايد ورزشي باشد يا فرهنگي.
مجلس به زبان ساده دچار يك تعارض بسيار جدي است. از يك طرف براي محدود‌سازي دولت قبل وزارت ورزش و جوانان را تجميع كرد و يك وزارت ساخت كه به اعتقاد من فاقد منطق كارشناسي است. يك تصميم سياسي و اجباري براي كاهش مداخله اطرافيان آقاي احمدي نژاد در حوزه‌هاي ورزش و جوانان. حالا اكثريت همان نمايندگاني كه به تجميع اين دو وزارتخانه راي داده‌اند در ملاقات‌هاي خصوصي با بنده در مجلس از تصميم مجلس در اين تجميع انتقاد كرده اند! اين نكته اول بود. حالا به نكته دوم توجه كنيد. پارادوكس اين است كه خود مجلس و مجلسيان نمي‌دانند از وزارت ورزش و جوانان چه مي‌خواهند! يعني يك تعريف مشخص و نظام مند و هدفمند نسبت به مطالبات مجلس از اين وزارتخانه وجود ندارد. نكته سوم اينكه عمده مطالبات نمايندگان از اين وزارتخانه بخشي، محلي و منطقه‌اي است. يعني بنده كمتر نماينده‌اي ديدم كه به ابعاد ملي و بين‌المللي ورزش توجه كند يا اصلا چنين دغدغه‌اي داشته باشد!
و اين تمام تناقض موجود است؟
نه؛ تناقض بعدي در اين حوزه از سوي مجلس در اين است كه آنها از وزير توقع ايجاد يك تحول بسيار جدي در ورزش و حوزه جوانان دارند بدون آنكه اصلا در اين زمينه قانوني تصويب كرده باشند يا منابع و ساختار و قوانين و اختياراتي به وزير داده باشند! هنوز بعد از چند سال، وزارت ورزش فاقد قانون است و كمتر نماينده‌اي به اين امر معترض شده. پس در مجلس اصلا چنين دغدغه‌اي وجود ندارد. تعارض بعدي در نگاه مجلس به وزارت ورزش و جوانان سياسي است. دولت برآمده از اعتدال توجه جدي به سرمايه‌هاي اجتماعي دارد و يكي از مهم‌ترين كانون‌هاي توليد و بازتوليد دولت، حوزه ورزش و جوانان است كه هويت، غرور، تحول، توسعه، اميد و نشاط اجتماعي همه و همه در اين حوزه توليد و بازتوليد مي‌شود. تلاش بخشي از نمايندگان در اين بود كه دولت نتواند از ظرفيت بزرگ اين سرمايه بهره بگيرد كه مي‌شود رويكرد سياسي و جناحي به ورزش.
پس از نظر شما مجلس در حوزه ورزش و جوانان فاقد نگاه استراتژيك است.
بله. ضمن اينكه من معتقدم اجماعي هم در بين نمايندگان در اين خصوص وجود ندارد. بخشي از پيكره مجلس نسبت به پديده ورزش حساسيت دارند كه عمدتا در فراكسيون ورزش حاضر شده‌اند ولي اكثريت مجلس نگاهشان به اين حوزه محلي، منطقه‌اي و بخشي است. صريح بگويم وزيري از نظر اين دسته از نمايندگان مطلوب است كه پاسخگوي نيازهاي محلي باشد.
آيا بي‌توجهي شما به اين نيازها در راي نياوردن شما تاثير داشت؟
من در خصوص پذيرش اين مسووليت جز با رييس جمهور با هيچ فرد، جريان سياسي و غير سياسي، مذاكره، معامله و توافقي نداشتم و معتقد بودم وزير ورزش نبايد وزير وعده‌ها باشد بلكه بايد او را وزير برنامه‌ها بدانند. وزير ورزش بايد به رييس جمهور پاسخگو باشد. من منافع بلند مدت اين وزارت را با منافع كوتاه مدت خود گره نزدم. نه فدراسيوني را به كسي قول دادم، نه پستي وعده دادم و نه ورزشگاه يا سرمايه‌اي را به حراج گذاشتم تا راي بياورم.
چرا در مقابل انتقادها مقابله به مثل نكرديد و جواب نداديد؟
حق من بود كه پاسخ بدهم و اتفاقا پاسخ‌هاي بسيار كوبنده‌اي هم داشتم كه روي كاغذ نوشته بودم و مي‌توانستم به خوبي از خودم دفاع كنم. اما بنا به ملاحظات اخلاقي و ملي در آن تريبون رسمي اكثر آن حرف‌ها را درون دلم نگه داشتم. دو سه اتهام را به ناچار پاسخ دادم كه نمي‌خواستم اما اجبار بود. نتيجه مي‌گيرم كه اصولا اين جريان از روز اول حضور دولت، بناي ناسازگاري خود را علني كرد. هنوز دولت تشكيل نشده نقدها را آغاز كردند. هنوز اتفاقي نيفتاده چالش‌ها آغاز شد. بعضي از اين افرادي كه در تحكيم دولت قبلي نقش داشتند و در ناكارآمدي‌ها، نابساماني‌ها، تورم، بيكاري، بحران‌هاي بين‌المللي و تضييع حقوق ملي شريك يا سهيم بودند جاي عذرخواهي داشتند نقش مدعي را بازي مي‌كردند!
واكنش نسبت به سكوت شما چه بود؟
دو واكنش ديدم. اول عده‌اي از عدم حمله من به اين افراد به‌عنوان يك اصل اخلاقي ياد و از من تقدير كردند. عده‌اي هم گله داشتند كه چرا جواب حرمت شكنان را نداده‌ام اما واقعيت اين است كه من به مراجع قضايي شكايت كرده‌ام و حقم را از آن طريق مي‌گيرم.
به‌عنوان سوال آخر درباره وزير جديد و چالش‌هاي پيش روي ايشان حرف بزنيد.
چالش‌هاي پيش روي جناب گودرزي وزير محترم ورزش و جوانان و دوست ارزنده خودم مشخص است. ايشان بايد مورد حمايت قرار بگيرد و ماموريتش را به اتمام برساند. ايشان به خوبي از چالش‌ها و مشكلات آگاهي دارند و وظيفه همه نخبگان و اهالي ورزش و رسانه هاست كه در اين راه كمك حالشان باشند.
شما را دوباره در ورزش خواهيم ديد؟
مشاوره فكري اگر بخواهند بله اما حضور مجددم در ورزش قطعا اتفاق نخواهد افتاد.
پنجشنبه 21 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايران ورزشی]
[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
ورزش
پربازدیدترینها