واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: خیلی از زوجها در نقطه ای از زندگی خود تصمیم میگیرند که تشکیل خانواده دهند و صاحب فرزند شوند. اما خیلی دیگر از زوجها هم هستند که تصمیم میگیرند به هیچ وجه بچه دار نشوند.شما جزو چه گروهی هستید؟ خیلی از زوجها در نقطه ای از زندگی خود تصمیم میگیرند که تشکیل خانواده دهند و صاحب فرزند شوند. اما خیلی دیگر از زوجها هم هستند که تصمیم میگیرند به هیچ وجه بچه دار نشوند. انتظار جامعه این است که هر دو نفر که با هم ازدواج میکنند، صاحب فرزند شوند و آنهایی که چنین کاری نمی کنند معمولاً "خودخواه"، "غیرعادی" و یا "مشکل دار" خوانده میشوند. اما خیلی از این افراد، به جای اینکه خودشان را "بدون فرزند" ببینند، که روی فقدان و کمبود آنها تکیه دارد، خودشان را "رها از فرزند" میبینند و این یعنی به اختیار خودشان این وضعیت را انتخاب کرده اند. یک زوج رها از فرزند، در همان طبقه زوجهای بی اولاد که دوست دارند صاحب بچه شوند اما قادر به بچه دار شدن نیستند، قرار نمی گیرند. زوجهای رها از اولاد آنهایی هستند که درمورد بچه دار شدن با هم صحبت کرده و تصمیم گرفته اند که صاحب بچه نشوند. این مسئله به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد مثل وضعیت وراثت در خانواده ای که نمی خواهند بیماری خاصی را به فرزندشان منتقل کنند، یا آسیبهایی که خودشان در زمان کودکی تجربه کرده اند. برخی از زوجها هم اصلاً غریزه پدر یا مادری ندارند و به همین خاطر فکر میکنند که منصفانه نیست بچه ای را در این شرایط به دنیا بیاورند. اعضای خانواده این زوجهایی که دوست ندارند بچه دار شوند، معمولاً به آنها فشار میآورند که بچه دار شوند. پدر و مادرهای زوج که آرزوی پدربزرگ یا مادربزرگ شدن را در سر میپرورانند و دوست دارند که کسی باشد که نام خانوادگی آنها را به نسلهای بعد منتقل کند، بیشتر از هر کس دیگر آنها را به بچه دار شدن تحریک میکنند. این فشار وقتی والدین زوج بچه دیگری نداشته باشند، شدت بیشتری پیدا میکند. به این ترتیب همه جمعهای خانوادگی برای زوج جوان بسیار پرفشار شده و همه بحثها به بچه دار شدن آنها ختم میشود. همچنین وقتی بقیه خواهر برادرهای زوج نامبرده، همه یکی پس از دیگری بچه دار شوند، تطبیق یافتن در جمع آنها برای آن زوج بسیار دشوار میشود. خیلی از دوستانشان هم که بچه دار شده اند، کم کم رابطه شان را با آنها کمتر میکنند چون وجه اشتراکشان با هم کمتر میشود. حتی ممکن است دیگران با دیده سوءظن به آنها نگاه کنند. خیلی از مردم تصور میکنند چنین زوجهایی به این خاطر بچه دار نمی شوند که یا قدرت باروری ندارند و یا اصلاً بچهها را دوست ندارند. این درحالی است که در کمتر مواردی چنین تصوری صحت دارد. بااینکه بچهها موهبت الهی هستند و وجود آنها، اگر خواسته و برنامه ریزی شده باشد، باعث قشنگ تر شدن زندگی میشود اما زوجهایی که تصمیم میگیرند بچه دار نشوند هم از مزایای زیادی بهره مند میشوند. با وجود درگیریهای کاری زن و مرد در جامعه امروز، این زوجها دیگر لازم نیست نگران برنامه ریزی زمانی برای نگهداری از بچه باشند. همچنین از نظر مالی نیز وضعیت بهتری پیدا میکنند چون دیگر نیازی نیز زیر بار خرج کمرشکن بزرگ کردن بچه از بدو تولد تا بزرگسالی بروند و این باعث میشود پول بیشتری برایشان بماند که در هر راهی که بخواهند خرجش کنند. زوجهایی که بچه ندارند وقت بیشتری برای اختصاص دادن به همدیگر دارند که باعث میشود بیشتر از زوجهای بچه دار به هم نزدیک شوند. این به آن معنا نیست که زوجهایی که بچه دارند رابطه نزدیکی با همدیگر ندارند؛ اما مسئولیتهای آنها در قبال مراقبت از بچه وقتشان را بسیار محدود میکند. نتیجه اینکه درست نیست بگوییم زوجهایی که خودشان تصمیم میگیرند بچه دار نشوند، به طریقی عیب و ایراد دارند یا فقدانی در زندگیشان دارند. اگر زن و مرد به اتفاق هم تصمیم گرفته باشند که بچه دار نشوند، آنوقت خانواده و دوستان باید به نظر و تصمیم آنها احترام بگذارند و برای تغییر عقیده شان روی آنها فشار نیاورند. از این گذشته، حتی اگر آنها نظرشان را هم عوض کنند، این آنها هستند که باید مسئولیتهای بچه داری را به دوش بکشند نه خانواده و اطرافیانشان.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 437]