محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845406008
آيا دولت نتانياهو در حال فروپاشي است؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در روزها و هفته هاي اخير مناقشه ميان بنيامين نتانياهو نخست وزير رژيم صهيونيستي و آويگدور ليبرمن وزير خارجه اين رژيم و رهبر حزب راستگراي اسراييل خانه ماست در مورد موضوعاتي همچون ديدار يکي از وزراي کابينه با وزير خارجه ترکيه، انتصاب سفير موقف رژيم صهيونيستي در سازمان ملل، لايحه بودجه، لايحه تغيير مذهب و نيز تحولات سرزمين هاي فلسطيني، فضاي سياسي داخلي رژيم صهيونيستي را تحت الشعاع خود قرار داده و گمانه زني هاي مختلفي را پيرامون آينده ائتلاف حاکم و احتمال فروپاشي آن مطرح ساخته است. اين اختلاف ها گرچه از مدت ها قبل وجود داشته اما به دنبال ديدار بنيامين بن اليعاذر وزير بازرگاني و صنعت رژيم صهيونيستي با احمد داوود اوغلو وزير خارجه ترکيه که بدون هماهنگي با آويگدور ليبرمن وزير خارجه اين رژيم صورت گرفت، به اوج رسيد. گرچه نتانياهو و ليبرمن به دنبال اين مساله، ديدار آشتي جويانه اي با يکديگر داشتند اما مدت کمي از اين ديدار نگذشته بود که موضوع ديگري روابط اين دو را بار ديگر مخدوش کرد و آن انتصاب سفير موقت رژيم صهيونيستي در سازمان ملل توسط ليبرمن و بدون هماهنگي با نتانياهو بود که خلاف عرف سياسي در رژيم صهيونيستي ارزيابي شد. اين در حالي بود که نتانياهو با اين هدف که يک شخصيت مجرب، کارکشته و نام آشنايي به جاي ميزون رئوون نماينده فعلي اين رژيم در سازمان ملل انتخاب شود، انتظار داشت که اين انتصاب براي چند ماه به تاخير بيفتد. نتانياهو که خبر اين انتصاب را از طريق مطبوعات متوجه شده بود ضمن تقبيح اين اقدام آن را غيرقابل قبول دانست. مورد اخير اختلافات نتانياهو و ليبرمن و هم حزبي هاي وي به ماجراي بررسي لايحه بودجه در کابينه رژيم صهيونيستي بر مي گردد. در اين جلسه گرچه ليبرمن به دليل سفر حضور نداشت اما 5 وزير کابينه که از حزب ليبرمن هستند با جبهه گيري آشکاري در برابر اين لايحه که مورد حمايت نتانياهو و يوفال شتاينس وزير دارايي بود، ايستادند. اظهاراتستاس ميجنکوف وزير گردشگري رژيم صهيونيستي که از حزب تحت رهبري ليبرمن است در جلسه کابينه بسيار شديد اللحن بود. وي از اين که ليبرمن به حاشيه کشيده مي شود انتقاد کرد و خطاب به نتانياهو گفت: تو ما را فريب داده‌اي. اين نحوه همکاري با ما نيست. يکي ديگر از اعضاي اين حزب نيز نتانياهو را خطاب قرار داد و گفت: وي روزهاي آخر حضورش در سمت نخست وزيري اسراييل را سپري مي‌کند. مقام هاي عاليرتبه حزب اسراييل خانه ماست، نخست وزير و وزير دارايي را به بي توجهي به توافقات انجام شده قبلي در اين زمينه متهم کردند. در همين حال ليبرمن با بيان اينکه من فکر مي‌کنم که اين همه اصرار درباره بودجه را نمي‌فهمم، از بودجه سالانه کابينه انتقاد کرد و گفت که حزبش اختلافات جدي با نتانياهو دارد. گفته مي شود اظهارات اخير ليبرمن در مورد باريکه غزه نيز که گفته بود اسراييل بايد اين منطقه را به حال خود رها کند و هيچ مسئوليتي در قبال آن نپذيرد بار ديگر بر تيرگي روابط نتانياهو و ليبرمن افزوده است. چرا که بر اساس عرف سياسي رژيم صهيونيستي تصميم به اظهاراتي از اين دست پيشتر در کابينه اين رژيم اتخاذ مي شود. اما ظاهرا ليبرمن ميانه چنداني با اين عرف سياسي در رژيم صهيونيستي ندارد. از سوي ديگر در روزهاي اخير بحث بر سر لايحه بودجه نيز به يکي از موضوعات چالش بر انگيز در روابط نتانياهو و ليبرمن تبديل شده است. گفته مي شود که نتانياهو تحت فشار گروه هاي يهودي آمريکايي تلاش کرده که مانع تصويب اين لايحه شود اما ليبرمن و هم حزبي هاي وي بر اين نظرند که تصويب نشدن اين قانون به معناي نقض توافقات قبلي در زمان ائتلاف است. اکنون مهمترين سوال اين است که زمينه اصلي تنش ميان نتانياهو و ليبرمن چيست؟ ** ترکيب متکثر ائتلاف حاکم ....................................... زمينه اصلي اختلاف هاي اخير ميان نتانياهو و ليبرمن را مي توان بيش از هر چيز به ترکيب نامتجانس ائتلاف حاکم کنوني در رژيم صهيونيستي مرتبط دانست. بازخواني روند تشکيل ائتلاف حاکم در سال گذشته مي تواند فضا را براي تحليل بهتر رخدادهاي اخير در فضاي سياسي رژيم صهيونيستي بيشتر فراهم کند. دولت کنوني رژيم صهيونيستي به رهبري بنيامين نتانياهو مارس سال گذشته با راي مثبت پارلمان (کنست) رژيم صهيونيستي به قدرت رسيد. راي اعتماد به دولت نتانياهو در آن زمان در حالي انجام گرفت که انتخابات سراسري رژيم صهيونيستي براي تشکيل هجدهمين کنست در فوريه همان سال برگزار شد. بر اساس نتايج اعلام شده احزاب عمده رژيم صهيونيستي از جمله حزب کاديما به رهبري تزيپي ليوني با کسب 28 کرسي، حزب ليکود به رهبري بنيامين نتانياهو با کسب 27 کرسي، حزب اسراييل خانه ماست به رهبري آويگدور ليبرمن با کسب 15 کرسي، حزب کارگر به رهبري ايهود باراک با کسب 13 کرسي، حزب شاس به رهبري ايلي يشاي با کسب 11 کرسي و سه حزب متعلق به اعراب اسرائيلي جمعا موفق به کسب 11 کرسي از کنست 120 عضوي رژيم صهيونيستي شدند. گرچه حزب کاديما، يک کرسي بيشتر از حزب ليکود کسب کرده بود، ولي در پايان مشورت‌هايي که شيمون پرز، رييس رژيم صهيونيستي با نمايندگان همه احزاب تشکيل‌دهنده فراکسيون‌هاي کنست به عمل آورد، دريافت که از ميان 120 کرسي کنست، 65 تن توصيه کرده‌اند که برپايي دولت آينده به بنيامين نتانياهو، رهبر حزب ليکود سپرده شود. اين در حالي است که توصيه‌کنندگان تزيپي ليوني، تنها 28 تن از نمايندگان حزب کاديما بودند. سرانجام شيمون پرز از بنيامين نتانياهو، خواست تا دولت جديد رژيم صهيونيستي را تشکيل دهد. پس از آن نتانياهو گفتگو و رايزني با ديگر احزاب براي تشکيل دولت ائتلافي را آغاز کرد که پس از کش و قوس هاي فراوان وي توانست موافقت احزاب اسرائيل خانه ماست، شاس، خانه يهودي و از همه مهمتر کارگر را براي پيوستن به دولت تحت رهبري وي را بگيرد. در اين ميان حزب کاديما به رهبري تزيپي ليوني که دولت قبل را در دست داشت حاضر به پيوستن به دولت آقاي نتانياهو نشد. بسياري از تحليلگران در آن زمان مي گفتند که ترکيب دولت نتانياهو نشان مي دهد که ماهيت ديني – راستگرايي در نهايت برگرايشات اساسي آن در قبال روند تصميم سازي غلبه خواهد يافت. اما در عين حال برخي معتقد بودند که وجود حزب کارگر در داخل اين ائتلاف اين گرايشات را به سمت تقويت درگيري هاي پراگماتيستي در درون روند تصميم سازي هدايت خواهد کرد. تعدد نواب و معاونان نخست وزير در يکپارچه کردن گرايشها در روند تصميم سازي تاثير بسياري داشته است. ضمن آنکه وجود اين تعداد از روساي احزاب در اين حجم از پست هاي دولتي منجر به بروز اختلافاتي شده که دليل آن نيز پافشاري اين روسا بر تعصبات مذهبي خاص حزب خود است. بنابراين مي توان گفت که عهده داري اين پست ها در حکومت جديد نه براساس بروکراسي معمولي سياسي و دمکراتيک بلکه براساس اعتبارات مذهبي حزبي است. از سوي ديگر گرچه بسياري از احزاب تشکيل دهنده ائتلاف حاکم فعلي احزاب راستگرا هستند اما يکي از تاثير گذارترين احزاب موجود که آقاي نتانياهو تلاش بسياري را صرف جلب نظر اين حزب براي پيوستن به ائتلاف کرد حزب کارگر است. موضع منفي افرادي همچون ليبرمن در مورد مذاکرات صلح در حالي است که در سالهاي اخير يکي از حاميان اين سياست ها حزب کارگر بوده که در دولت قبلي هم حضور داشت. هر چند که بسياري از اعضاي حزب کارگر مخالف حضور اين حزب در دولت راستگراي نتانياهو بودند. به نظر مي رسد هدف اصلي نتانياهو از شرکت دادن حزب کارگر در ائتلاف حاکم که رنگ و بوي رستگرايي آن را کاهش مي دهد جلب نظر مثبت محافل بين المللي به ويژه آمريکا بوده است. ** ليبرمن و حمايت از راستگرايي افراطي ...................................................... از همان بدو ورود آويگدور ليبرمن رهبر حزب اسراييل خانه ماست به ائتلاف کنوني بسياري بر اين نظر بودند که ديدگاه هاي تند وي در قبال فلسطيني ها سرانجام دولت نتانياهو را با چالش روبرو خواهد ساخت. همانطور که پيش بيني مي شد نخستين روز کاري دولت کنوني رژيم صهيونيستي با يک توفان سياسي آغاز شد که اظهارات اويگدور ليبرمن وزير خارجه اين دولت آن را برپا کرد. ليبرمن در مراسم تحويل گرفتن پست وزارت خارجه از تزيپي ليوني اعلام کرد هيچ تعهدي نسبت به توافق نامه دولت پيشين اين کشور در نشست آناپوليس ندارد. وي تأکيد کرد: براي ما تنها يک سند الزام آور است که اين سند، نقشه راه است. ليبرمن پس از اين سخنراني در گفت وگو با روزنامه اسرائيلي هاآرتص نيز گفت: کابينه اسراييل تصميمي درباره مذاکرات با سوريه ندارد و ما عقب نشيني از بلندي هاي جولان را نمي پذيريم. وي در رد اصل موسوم به زمين در برابر صلح که از زمان اجلاس مادريد در سال ???? ميلادي مبناي مذاکرات ميان رژيم صهيونيستي و اعراب به شمار مي رفت، اظهار داشت: صلح تنها در مقابل صلح برقرار مي شود. ديدگاه جريان راست در قبال صلح مبتني بر اين نظر است که زمان براي تشکيل دولت مستقل فلسطيني مناسب نيست و تا زماني که وضعيت اقتصادي و رفاهي فلسطيني ها حل نشود و احساس مسئوليت در قبال امنيت در ميان آنها شکل نگيرد، صحبت از تشکيل دولت مستقل فلسطيني بي معني است و بنابراين مذاکرات صلح از اساس بي معني است. به همين علت هم در سخنراني ها و اظهارات خود از واژه دولت فلسطين استفاده نمي کنند چرا که آن را نوعي امتياز به طرف مقابل مي دانند. اظهاراتي از اين دست که در طول يکسال و نيم اخير به مراتب تکرار شده تاثير بسيار منفي بر چهره جهاني رژيم صهيونيستي حتي ميان متحدين اين رژيم نظير ايالات متحده گذاشته است. از همان بدو تشکيل ائتلاف کنوني به محض ايراد سخنان اخير آقاي ليبرمن در مورد مذاکرات صلح موجي از مخالفت ها و محکوميت ها در منطقه و اروپا و آمريکا را فراگرفت. به طوري که مقامات اين کشورها مخالفت آشکار خود را با اظهارات ليبرمن اعلام کردند و بر ضرورت ادامه مذاکرات براي تشکيل دو دولت در کنارهم تاکيد کردند. فضاي منطقه اي و بين المللي به هيچ وجه از اين نوع ديدگاه ها استقبال نخواهد کرد و اتفاقا همين عامل باعث شده که در اين مدت موقعيت بين المللي رژيم صهيونيستي به شدت افت کند. در اين زمينه روزنامه آمريکايي بوستون گلوب با اشاره به اينکه مدت ماموريت آويگدور ليبرمن در کابينه تل‌آويو کوتاه خواهد بود در گزارشي نوشت: بنيامين نتانياهو براي حفظ روابط مهم خود با واشنگتن يا بايد دهان ليبرمن را ببندد يا اينکه او را از کابينه خود کنار بگذارد. بوستون گلوب نوشت: اوباما بر اساس توافقنامه صلح خواستار تشکيل دولت مستقل فلسطيني در کنار اسراييل است. رييس جمهور آمريکا بايد نتانياهو را ترغيب به امري کند که وي مدتهاي زيادي با آن مخالفت کرده است. بر اساس اين گزارش، نشانه‌ها حاکي از آن است که ليبرمن نخواهد توانست مدت زيادي به عنوان ديپلمات ارشد اسرائيل فعاليت کند. در اين گزارش آمده است: وجود ليبرمن به عنوان وزير امور خارجه تحقيري براي اسرائيلي‌ها به شمار مي‌آيد و گروه يهوديان آمريکا نيز آشکارا انتخاب ليبرمن به عنوان وزير امور خارجه اسرائيل را تقبيح کرده‌اند. اما چه ليبرمن باشد و چه نباشد بايد منتظر رويارويي نتانياهو با باراک اوباما باشيم. اشکال بزرگ در روند تصميمات ائتلاف حاکم در رژيم صهيونيستي اين است که تحقق دستور کار نيروهاي موجود در دولت جديد تنها راه پاسخگويي به روياهاي افکار عمومي رژيم صهيونيستي بوده است که اين نيروهاي مذهبي و راستگرا را مورد تاييد خود قرار داده اند. اما در مقابل تحقق روياي افکار عمومي داخلي منجر به بروز چالش در روابط خارجي آنها شده است. ضمن آنکه در آنسوي قضيه نيز چنانچه دستور کار کشورهاي حامي رژيم صهيونيستي نظير آمريکا تحقق يابد به معناي آن خواهد بود که تحقق اين مهم، دولت نتانياهو را با فقدان مصداقيت در برابر افکار عمومي داخل مواجه خواهد کرد. از سوي ديگر چنانچه دولت نتنياهو به گزينه تقويت سياست داخلي و تنش در روابط با خارج روي آورد افکار عمومي رژيم صهيونيستي به شکل حساسي نسبت به هرگونه تنش در روابط تل آويو – واشنگتن تاثير خواهند پذيرفت. امري که پيش از اين سابقه داشته و زماني که در دوران نخست وزيري نتنياهو در سال 1999 او روابط خود با دولت وقت واشنگتن به رياست بيل کلينتون را تيره کرد باعث شد افکار عمومي بر وي شورش کنند و او را از پست نخست وزيري ساقط نمايند. حال با توجه به آنچه در مورد ترکيب متکثر ائتلاف حاکم و اختلافات دروني آن گفته شد اين سوال مطرح مي شود که چشم انداز اين وضعيت در آينده چگونه است؟ آيا ائتلاف حاکم به کار خود ادامه مي دهد يا سرانجام در آينده نزديک با ورود و خروج برخي جريان ها، اين ائتلاف فرومي پاشد و از دل آن ائتلاف جديدي شکل خواهد گرفت؟ ** چشم انداز پيش رو .............................. از همان بدو تشکيل ائتلاف حاکم در رژيم صهيونيستي به رهبري نتانياهو بسياري بر اين نظر بودند که سايه سنگين فروپاشي همواره بر سر اين ائتلاف به دليل متکثر بودن آن وجود خواهد داشت. با اين وجود نتانياهو در طول يکسال و نيم گذشته تلاش کرده ميان گرايش هاي مختلف در دولت موازنه برقرار کند و مانع از فروپاشي آن شود. وي از يک سو تلاش مي کرد با پيگيري سياست هايي از جمله شهرک سازي در مناطق فلسطيني، رضايت راستگرايان در کابينه را جلب کند و از سوي ديگر با طرح گاه و بي گاه حمايت از فرايند مذاکرات صلح و نيز تعليق شهرک سازي ها در برخي مناطق، نظر مثبت جريانات عملگرا و ميانه رو را جلب مي کرد. در حقيقت مي توان گفت کار اصلي نتانياهو در اين مدت هماهنگي ميان سياست هاي مختلف و برقراري موازنه در ميان گروه هاي مختلف در دولت بوده است. چرا که به همان اندازه که اتخاذ سياست هاي سختگيرانه و افراطي، کابينه وي را متزلزل مي کرد و موجب کناره گيري حزب کارگر از آن و نيز اعمال فشارهاي خارجي مي شد به همان اندازه نيز تن دادن به مذاکرات صلح و تعليق دائمي شهرک سازي ها کابينه وي را متزلزل مي کرد و موجب کناره گيري راستگرايان از دولت وي مي شد. سرنوشتي که به نوعي دچار آريل شارون هم شد. از اين رو نتانياهو فهميد که بهترين وضعيت در اين ميان اتخاذ سياست يکي به ميخ و يکي به نعل زدن (ترکيبي از سياست هاي سخت و مذاکره) است. با اين هدف که بتواند از همه ظرفيتهاي احزاب موجود در دولت ائتلافي اش بهره ببرد. با اين وجود به نظر مي رسد پس از گذشت حدود يکسال و نيم از شکل گيري ائتلاف کنوني، نتانياهو در موقعيت دشوارتري از قبل قرار گرفته است. از اين نظر که اقتضائاتي حکم مي کند که نتانياهو ديگر نمي تواند سياست قبلي خود را در کابينه به عنوان موازنه دهنده نيروها ادامه دهد بلکه بايد سياست هاي آشکارتر و کمتر متناقضي را به نمايش گذارد. از اين رو بسياري بر اين نظرند نتانياهو بايد دست به انتخاب بزند: انتخاب ميان ائتلاف با راستگراياني چون ليبرمن و يا ائتلاف با عملگرايان و ميانه روهايي چون باراک و حتي ليوني. بسياري بر اين نظرند که دوران ماموريت راستگرايان در کابينه رژيم صهيونيستي پايان يافته است. به نظر مي رسد نتانياهو پس از اينکه سياست هايي چون شهرک سازي و اصرار بر آن توانسته موقعيت اين رژيم را در هماوردي با طرف فلسطيني بهبود دهد و از سوي ديگر آمريکا را در فشار به اين رژيم ناکام گذارد اينبار تلاش مي کند با اتخاذ سياست هايي همچون حمايت از آغاز مذاکرات مستقيم صلح با فلسطيني ها چهره بين المللي اين رژيم را بهبود بخشد و خود را بر عکس آنچه بوده، مدافع صلح نشان دهد. بويژه اينکه مذاکراتي که قرار است احتمالا آغاز شود چارچوب مشخصي ندارد و اين فرصتي براي اين رژيم ايجاد مي کند تا موقعيت خود را در اين عرصه تقويت کند و شروط خود را بر طرف فلسطيني تحميل نمايد. ** شهرک هاي مورد مناقشه ...................................... بسياري از تحليلگران بر اين نظرند که يکي از زمينه هايي که در آرايش سياسي ائتلاف کنوني تاثير خواهد گذاشت، موضوع مذاکرات صلح و شهرک سازي هاست. بر اين اساس چنانچه نتانياهو بخواهد وارد مذاکرات مستقيم صلح که اخيرا از سوي آمريکايي ها طرح شده و مورد موافقت وي نيز قرار گرفته، شود، ناگزير خواهد شد که احتمالا طرح تعليق جزئي شهرک سازي ها را مجددا تمديد کند. اين در حالي است که جريانات راستگراي افراطي در کابينه رژيم صهيونيستي در تلاش هستند که پس از پايان مهلت 10 ماهه در سپتامبر آتي مجددا ساخت و سازها را از سرگيرند. در اين زمينه آويگدور ليبرمن چندي پيش گفت که در پايان موعد، ساخت و ساز بايد از سر گرفته شود. جريانات راستگرا چندي پيش حتي مي خواستند طرحي به پارلمان (کنست) رژيم صهيونيستي ارائه دهند که بر اساس آن هرنوع تعليق ساخت و ساز در آينده، بايد با اجازه مجلس باشد. تحليل گران بر اين نظرند که دولت نتانياهو طي دو ماه ديگر با يک بحران سياسي روبرو خواهد شد. چرا که اگر ساخت و سازها آغاز نشود راستگرايان به شدت خشمگين خواهند شد و حتي ممکن است آنها از ائتلاف دولت خارج شوند و اگر اين اين ساخت و سازها ادامه يابد با مخالفت طرف فلسطيني، آغاز مذاکرات مستقيم صلح عملا غيرممکن خواهد شد. در همين حال برخي احتمال سومي را مطرح مي کنند و آن اينکه نتانياهو از ادامه ائتلاف با احزاب راستگرا صرفنظر کند و به جاي آن احزاب ميانه رو همچون حزب کاديما به رهبري تزيپي ليوني را وارد کابينه کند. در اينصورت نتانياهو خواهد توانست طرح تمديد توقف شهرک سازي ها در کرانه باختري را عملي کند. شيمون پرز رييس رژيم صهيونيستي، ايهود باراک وزير جنگ و رهبر حزب کارگر از مدافعان اين راه حل هستند. با توجه به تغيير شرايط به نظر مي رسد ترجيح اصلي نتانياهو در حال حاضر ائتلاف با حزب کاديما و دوري از اسراييل خانه ماست ليبرمن است. نتانياهو با اين اقدام چند هدف را تامين خواهد کرد. وي انتظار دارد که با اين اقدام موقعيت رژيم صهيونيستي در افکار عمومي جهان و نيز در ميان کشورهاي حامي اين رژيم که البته چندان دل خوشي از ليبرمن نداشتند، ترميم و باعث کاهش فشارها شود. از سوي ديگر نتانياهو با ميدان دادن به کاديما که اينک اپوزيسيوني قوي در برابر ائتلاف کنوني است، خواهد توانست بخش مهمي از فشارها به دولتش را مهار کند و فضاي مساعدتري را براي تصميم هاي بعدي در فضاي داخلي اين رژيم فراهم خواهد کرد. البته طبيعي است که نتانياهو براي رسيدن به اين ترجيح خود راه دشواري را پيش روي خود دارد. به همين خاطر وي با قدم هاي حساب شده اي در اين زمينه حرکت مي کند. وي از يک سو تلاش مي کند با واسطه چهره هايي همچون باراک که به ليوني نزديک ترند با وي وارد چانه زني شود ولي از سوي ديگر تلاش مي کند اجازه ندهد اختلافات رخ داده با ليبرمن دولت را وارد بحران پيچيده و غيرقابل مهاري کند. به عبارت ديگر وي تا زماني که مطمئن نشود با کاديما به توافق شود به هيچ وجه اجازه نخواهد داد ائتلاف کنوني دچار فروپاشي شود. ** ليبرمن بر سردوراهي ................................ در اين ميان به نظر مي رسد ليبرمن چندان تمايلي براي خروج از ائتلاف حاکم را ندارد. به اين دليل که ليبرمن مي داند که خروج از ائتلاف حاکم و همزمان ورود حزب کاديما به ائتلاف، جايگاه اين حزب را در صحنه سياسي رژيم صهيونيستي تضعيف مي کند و آن را کاملا به حاشيه مي برد. نبايد فراموش کرد که اين حزب به دليل کرسي هاي کمتر نسبت به حزب کاديما، ظرفيت تبديل شدن به يک اپوزيسيون و دولت در سايه را نخواهد داشت. از سوي ديگر گفته مي شود يکي از دلايل امتناع ليبرمن از خروج از دولت به مساله فساد مالي وي برمي گردد. ناظران معتقدند با توجه به اين که ليبرمن با اتهام‌هايي همچون فساد مالي روبرو است، در صورت خروج از دولت نتانياهو آسيب پذير‌تر خواهد شد.آويگدور ليبرمن در اظهارات اخيرش گفت که حزبش هر کاري را انجام مي‌دهد که اين کابينه ائتلافي تا سال 2013 ادامه داشته باشد. ليبرمن با تاکيد بر اينکه حزبش برنامه‌اي براي خروج از کابينه ائتلافي ندارد گفت که در عين حال قصدي براي تسليم شدن [در برابر طرح‌هاي کابينه] نيز وجود ندارد. ** کاديما به دنبال بهره برداري ........................................ در اين ميان کاديما به دقت شرايط را بررسي مي کند. رهبران کاديما به روشني بر موقعيت دشوار نتانياهو و ائتلاف حاکم آگاه هستند. مقام هاي عاليرتبه کاديما در روزها و هفته هاي اخير از يک سو تلاش مي کنند با بي ميل نشان دادن خود براي پيوستن به ائتلاف حاکم جايگاه خود به عنوان اپوزيسيون را حفظ کنند بلکه نتانياهو مجبور به دادن امتيازهاي بيشتر به اين حزب شود و از سوي ديگر با طرح برخي شروط به طور ضمني خود را موافق پيوستن به ائتلاف نشان مي دهند تا از اين طريق بتوانند شکاف کنوني در ائتلاف را بيشتر کنند. در حالي که ليوني رهبر حزب کاديما قبل از ديدار اخير خود با باراک شرط کرد که اين ديدار نبايد پيرامون موضوع بحران ائتلاف در کابينه باشد، مئير شيتريت از رهبران ارشد اين حزب پيوستن اين حزب به دولت نتانياهو را رد نکرد. وي اين مساله را به تغيير ترکيب دولت و حرکت کردن آن در مسير صلح مشروط کرد. وي به راديو رژيم صهيونيستي گفت که اگر نتانياهو با اين دو شرط موافقت کند و مضافا شيوه انتخابات را نيز تغيير دهد، تشکيل دولت با محوريت سه حزب ليکود، کاديما و کارگر ميسر خواهد شد که در اين صورت اسراييل نيز ار انزواي بين المللي نيز خارج خواهد شد. وي همچنين حل چالش اسراييل با فلسطيني ها را فقط از طريق عقب نشيني اسراييل از مرزهاي سال 1967 و تغييرات مرزي اندک امکان پذير دانست. **ليکود: تلاش براي موازنه ................................. از ديگر مولفه هاي موثر بر مسير تغييرات احتمالي در ائتلاف کنوني موضع حزب ليکود به رهبري نتانياهو است. اين حزب پس از اينکه مدت ها در نقش اپوزيسيون فعاليت مي کرد پس از پيروزي در انتخابات سال گذشته پارلماني در رژيم صهيونيستي پايه اصلي تشکيل دولت جديد شد. همانطور که پيش از اين گفته شد کابينه رژيم صهيونيستي به رهبري رهبر حزب ليکود تلاش کرده در ماه هاي اخير هم از يک سو با سياست هاي افراطي و يکجانبه همچون ساخت شهرک هاي يهودي نشين سرخوردگي هاي امنيتي و سياسي سال هاي گذشته را جبران کند و هم از سوي ديگر با طرح موضوعاتي همچون آمادگي رژيم صهيونيستي براي مذاکره چهره اي صلح طلب از خود به نمايش گذارد. در حقيقت مي توان گفت کار اصلي حزب ليکود در حال حاضر هماهنگي ميان سياست هاي مختلف و برقراري موازنه در ميان گروه هاي مختلف در دولت است. اين در حالي است که فضاي داخلي اين حزب نيز بسيار متکثر است و هماهنگي ميان اين گرايش ها نيز کار بسيار مشکلي است که البته فعلا با حضور چهره طراز اولي و قدرتمندي همچون نتانياهو باعث شده اين گرايش ها کمتر چالش برانگيز شوند. گرايش اول در اين حزب مربوط به جرياني است به نام فرماندهان ليکود از جمله عوزي لانداو و زاحي هنگبي که از افراد شاخص اين جريان و داراي گرايش هاي راستگراي مذهبي هستند. آنها خود را وفادار به ايده صهيونيسم و سرزمين مقدس يهود مي دانند و از مخالفان سرسخت مذاکرات صلح و اعطاي امتياز به فلسطيني ها هستند. گرايش دوم مربوط به جرياني است که به عملگراها معروف اند و نتانياهو مهمترين چهره آن است. اين جريان تلاش دارد با به کارگيري سياست هاي سختگيرانه در قبال فلسطيني ها بيشترين منافع را عايد رژيم کند و آنها را در تنگنا قرار دهد. اين جريان هرچند مخالف کامل روند مذاکرات صلح نيست اما به برخي از توافقات و مذاکرات انتقاد وارد مي کند. شکي نيست که نتانياهو براي اعمال برخي تغييرات در ترکيب ائتلاف کنوني بايد نظر هم حزبي هاي خود را نيز جلب کند چرا که در اينصورت وي با چالش روبرو خواهد شد. آنچه روشن است اينکه به نظر مي رسد ادامه شرايط يکسال و نيم گذشته براي نتانياهو که همواره نقش موازنه دهنده را در ائتلاف ايفا کرده بسيار دشوار شده است. به ويژه اينکه رژيم صهيونيستي در معرض تصميم هاي بزرگ و مهمي همچون ورود به مذاکرات به اصطلاح صلح و نيز تعليق مجدد روند شهرک سازي ها است. اين موضوعات اقتضا مي کند که تمام گروه هاي عضو ائتلاف مواضع شفافي را اتخاذ کنند. مواضعي که منجر به به ادامه دادن اين مسير و يا باز ايستادن در برابر آن باشد. اتخاذ هر کدام از اين طرحها مي تواند ماهيت و اهداف پنهاني اين رژيم در منطقه را بيش از پيش آشکار سازد. تحقيق**م.خ** 1358
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 415]
-
گوناگون
پربازدیدترینها