واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش ايرنا، شب بيست و يكم ماه مبارك رمضان اثر زهري كه ابن ملجم مرادي به شمشير هزار درهمي و به زهر هزار درهمي آغشته كرده بود به قدم هاي مبارك مولا رسيد بدان جا كه در آن شب نشسته نماز خواند، مردي كه امام زين العابدين (ع) كه در يك شبانه روز هزار ركعت نماز به جاي مي آورد ، در مقايسه با عبادت خود و اميرالمومنين (ع) فرمود : من كجا مي توانم چون اميرالمومنين علي (ع) عبادت كنم . در تاريخ نقل شده است كه حضرت در اين شب فرزندان و اهل بيت خود را جمع كرد و با آنان وداع كرده و گفت: شما را وصيت مي كنم و گواهي ميدهم كه خداوند مردگان را از گور بلند خواهد كرد و از اعمال مردم پرسش خواهد كرد و او داناست به آنچه در سينه هاي مردم پنهان است. امام رو به امام حسن كرده و ادامه داد: چون من از دنيا بروم دنيا با تو به مخالفت خواهند در آمد، پس تو ملازم خانه خود و بر خطيئه خود گريه كن و دنيا را مقصود بزرگ خويش مساز و در طلب آن متاز و نماز را در اول وقت آن به پا دار، زكات را در وقت خود به اهلش برسان و در كارهاي شبهه ناك خاموش و ساكت باش. فرزندم ! هنگام خشم و رضا به عدل و اقتصاد رفتار كن و با همسايگان نيكو سلوك و رفتار كن، مهمان را گرامي بدار و صله رحم كرده و بر مسكينان محبت ورزيده و با آنان مجالست كن ، تواضع و فروتني كن كه افضل عبادات است و آرزو و آمال خويش را كوتاه كرده مرگ را ياد كن ، ترك دنيا كرده طريقه ي زهد پيش آور زيرا كه تو رهينه ي مرگي و هدف بلايي و افكنده ي رنج و عنايي. تو را وصيت مي كنم به خشيت و ترس از خداوند جبار در پنهان و آشكار، نهي ميكنم تو را از آنكه بي انديشه و تامل در گفتن و عمل كردن سرعت كني، از براي رضاي خدا كار كن و از فحش و هرزه گويي زبان خود را زجر كن و امر به معروف و نهي از منكر با برادران ديني را فراموش نكن. روزه بدار كه زكات بدن و سپر آتش جهنم است با نفس خود جهاد كن و از جليس خود در حذر باش، از دشمن اجتناب جوي و در مجلس هايي كه ذكر خدا در آن مي شود دعا بسيار كن... اينها گوشه اي از وصيت هاي امام علي به فرزندانش بود، گويا سخنان او در نهج البلاغه بزگترين دليل بر آگاهي او در تمامي مسايل توحيد ،عدل و جميع جزئيات مباحث و علوم خداشناسي است او خود اينگونه بود. مشهور است كه علي (ع) خود آغاز و پايان دانش بود، او اولين معلم درعلم تفسير قرآن است ابن عباس كه شاگرد علي (ع) بود معتبرترين كسي است كه در علم تفسير مرجع قرار گرفته و مفسرين نظريه او را ملاك قرار مي دهند. علي (ع) در فصاحت و بلاغت پس از پيامبر (ص) اولين شخص عرب بود اديبان عرب بر اين عقيده اند كه بجز قرآن كريم هيچ سخن و گفتاري نيامده است كه بلاغت و فصاحت نهج البلاغه را داشته باشد. ابن ابي الحديد مي گويد علي پيشواي فصحاء و بلغا بود و در مورد گفتار او گفته اند: كلامش از كلام خداوند كمتر و از كلام مردمان برتر است. از جمله ديگر صفات علي بن ابي طالب (ع) خلقي نيكو او بود و بسيار اتفاق افتاده بود كه با همگان با روئي گشاده روبرو مي شد با همه مردم مهربان بود، حسن خلق حضرت در ميان مردم ضرب المثل بود با اين همه دشمنان حضرت تواضع و نيك رفتاري را براي وي عيب و نقص وانمود مي كردند. سخاوت از جمله صفاتي است كه حضرتش به آن شهرت دارد و زبانزد همگان است كه ابن ابي الحديد در باب سخاوت اميرالمومنين (ع) مي گويد : حالت و وضعيت علي(ع)دراين مطلب نيز بسادگي روشن است او روزه مي گرفت و از گرسنگي به خود مي پيچيد ليكن غذاي خود را به ديگران مي بخشيد كه خداوند اين آيه را درباره علي (ع) بر پيامبر نازل كرد: طعام را با وجود نياز شديدشان به مسكين و يتيم و اسير مي دهند، آنان مي گويد : ما به شما غذا مي دهيم فقط براي رضاي خداوند و هيچ پاداشي و سپاسي نيز از شما نمي خواهيم اين همان مردي بود كه دشمنان براي از دست دادنش دست به هركاري زدند و او را در سال چهلم هجرت به شهادت رساندند؛ لبهاي مبارك حضرت در لحظات آخر عمر نيز خداي را مي ستود و عرق مانند مرواريد از پيشاني اش مي ريخت آرام چشمهاي خسته اش را بر روي هم گذاشت و به روي قبله دراز كشيد و اشهد را خوانده و به سوي بهشت خوبان راهي شد.ك/4 /7406/536
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 229]