واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
با بزرگ شدن کودک و عادت کردن به این شیوه، خواباندن او به تنهایی در اتاق خودش مساله ای بغرنج می شود. برای راهنمایی والدین، با دکتر کتایون خوشابی، روان پزشک کودک، گفت وگو کرده ایم. ▪ خانم دکتر! آیا خواباندن کودک در اتاق والدین کار صحیحی است؟ به طور کلی در یک سال اول بهتر است شیرخواران در معرض دید والدین باشند. به همین دلیل توصیه می کنیم حتی اگر اتاق جدایی برای فرزند در نظر گرفته می شود، در معرض دید والدین باشد. از آنجا که این امکان معمولا وجود ندارد، بهتر است در یک سال اول شیرخوار در اتاق والدین اما در تخت جدا خوابانده شود. ▪ چرا تا این حد به در معرض دید بودن شیرخوار در سال اول تاکید دارید؟ به دلیل اینکه احتمال نشانگان مرگ ناگهانی شیرخواران که علت دقیق آن کاملا مشخص نشده است، وجود دارد. حضور کودک در کنار والدین، به مادر و پدر امکان می دهد که تنفس و وضعیت خوابیدنش را هنگام خواب بررسی کنند. ▪ آیا بعد از یک سالگی باید اتاق خواب کودک را جدا کرد؟ بعد از یک سال، به خصوص در مورد کودکانی که شیر مادر نمی خورند، بهتر است جای خواب آنها را جدا کرد اما در مورد شیرخواران شیر مادرخوار، ممکن است جداکردن فرزند از مادر هنگام خواب کار راحتی نباشد زیرا مادر مجبور می شود با هر بار گریه کودک، بلند شود و او را به تخت خود بیاورد یا در کنار تختش بنشیند و او را تغذیه کند و دوباره به تخت بازگرداند. اگر مادری بتواند این زحمت را بپذیرد، بهتر است از پایان سال اول محل خواب شیرخوار جدا شود. استثنائا در مورد کودکان شیر مادرخوار، حداکثر زمانی که شیرخوار می تواند در اتاق خواب والدین بخوابد، تا دوسالگی است اما در این صورت هم باید محل خواب و تختخواب شیرخوار جدا باشد. ▪ پس یک کودک دو ساله به هیچ وجه نباید اجازه داشته باشد که در تخت یا اتاق والدین بخوابد؟ بله. بعد از دو سالگی به طور منطقی و علمی، توجیهی برای خواباندن فرزند در کنار والدین وجود ندارد اما گاهی وابستگی مادر به فرزند شدید است و نمی تواند او را از خود جدا کند زیرا در آغوش گرفتن فرزند به او احساس آرامش و اطمینان می دهد و دوست دارد تا سال ها فرزندش در کنارش باشد. در این حالت لازم است با مادر صحبت شود و هر چه سریع تر جدایی صورت بگیرد. در اغلب موارد جدایی به دلیل وابستگی شدید مادر به فرزند انجام نمی شود، ولی به هر حال مادری هم که از لحاظ عاطفی توجه و محبت کافی به فرزندش دارد، می تواند در پایان دو سالگی محل خواب فرزندش را جدا کند. ▪ معمولا والدین کودک را کنار خودشان می خوابانند و بعد او را به تخت و اتاق خود منتقل می کنند. چه کنیم که کودک خودش خوابیدن را بیاموزد؟ بهترین راه این است که فرزندمان را عادت دهیم خودش در تختش تنها بخوابد. اینکه او را بخوابانیم و بعد در تخت بگذاریم، کار صحیحی نیست. باید از ابتدا فرزند را به طوری بار بیاوریم که بداند در مورد این مساله جدی و قاطع هستیم. البته مادر می تواند تا زمانی که کودک به خواب رود در اتاق او بماند. عادت های دیگر مانند خواباندن در بغل یا روی پا یا در اختیار گذاشتن قسمتی از مو یا بدن مادر در دست کودک تا زمانی که به خواب برود، صحیح نیست. در مورد کودکی که چنین عادتی پیدا کرده، بهتر است مادر عروسک پشمالو در اختیارش قرار دهد تا کودک عادت کند عروسک یا بالشش را بغل بگیرد تا به خواب برود. وقتی این عادت از بین رفت، به راحتی با بردن کودک به اتاقش و ماندن مادر در کنار او، به خواب می رود. ▪ آیا مادر می تواند کنار فرزندش در اتاق او بخوابد تا به خواب برود؟ خیر. مادر نباید به تخت کودک برود یا در اتاق او روی زمین بخوابد زیرا این کارها هم تفاوتی با خوابیدن کودک در اتاق والدین ندارد. باید کودک حس کند مادر حضور دارد ولی این حضور به معنی خوابیدن کنار او نیست. مادر می تواند برای فرزندش کتاب بخواند یا قصه بگوید تا کودک در حالی که عروسک به بغل دارد، به خواب برود. ▪ اگر مادری کودکش را تا حداکثر دو سالگی از خود جدا نکرد و کودک به خوابیدن کنار مادر عادت داشت، چطور می توان این عادت را در او از بین برد؟ در مورد کودکان سه سال به بالا خیلی خوب است که از جدول ستاره استفاده کنیم. یعنی به کودکمان بگوییم هر روز صبح که بلند می شوی اگر در تختخوابت بودی، یک برچسب جایزه می گیری و مثلا هر سه برچسب یک جایزه بزرگ دارد. استفاده از روش های تشویقی در این مورد مؤثر هستند. رگاهی با وجود تمامی این تشویق ها، بچه ها باز هم نیمه های شب به اتاق والدین برمی گردند! جداکردن کودک از والدین و خواباندن مستقل او در اتاقش کمی زحمت دارد و گاهی یکی، دو ماه طول می کشد. اگر شب تا صبح کودک چند بار بلند شد، باید والدین به نوبت، او را به اتاق خودش ببرند و اجازه ندهند بینشان بخوابد. مشکل برخی خانواده ها این است که یک هفته، ۱۰ روز و حتی یک ماه این روش را ادامه می دهند اما یک شب که کودک وارد اتاق والدین می شود، به دلیل بی حوصلگی او را به تخت خودش بازنمی گردانند. همین کار باعث می شود تمامی زحماتشان هدر برود و مادر مجبور شود این مسیر را دوباره طی کند. ▪ یکی از سوالات بیشتر مادران این است که فرزند ما شب مدام بیدار می شود و طلب چیزی مانند آب یا شیر می کند. آیا درست است که به صدا و درخواست او توجه کنیم؟ کودکان راحت وقتی در طول شب بلند می شوند، دوباره خودشان به خواب می روند اما وقتی کودکان بدقلق و دشوار در طول شب زیاد بلند می شوند، مادر مجبور می شود با هر بار نق زدن و گریه کردن به آنها شیر دهد یا رسیدگی کند. برای آنکه به مادر فشار زیادی نیاید، به خصوص در مورد کودکان شیر مادرخوار، توصیه می شود مادر کودک را در اتاق خودش بخواباند و به درخواست فرزندش پاسخ دهد اما در مورد کودک بزرگ تر از دو سال، بهتر است مادر او را جدا بخواباند و در صورت بیدارشدن کودک و درخواست چیزی، به او رسیدگی کند. روزنامه سلامت پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 557]