محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1847222584
پدر دلسوز
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: پدر دلسوز
اگر به كلام درر بار ائمه هدي و ارباب عصمت کبري عليهم آلاف التحية و الثناء به دقت و امعان نظر، عنايت افکنيم خواهيم ديد که آن امام رئوف از شكّ و تزلزل دوستانش كه همه ناشى از تحيّرى است كه از غيبت آن عزيز حاصل شده ، رنج مى برد ، چرا كه به فرموده حضرت علىّ بن موسى الرضا (عليه السلام) : الإمام الأنيس الرفيق ، والوالد الشفيق ، والأخ الشقيق ، والاُمّ البرّة بالولد الصغير ، مفزع العباد في الداهية النّاد يعني امام؛ انيس و همراهى است رفيق و مهربان و پدرى است دلسوز ، امام آن برادرى است كه چون دو نيمه سيبي است در کنار گروه شيعيان و چه بسا همه مسلمانان.و امام آن مادر مهربانى است كه به فرزند خُردش محبّت مى كند ، و امام پناه مردم در واقعه هولناك است . در كلام آن حضرت بايد به نيكى تدبّر نمود و آن جام لبريزِ از زلالِ وحى را با آرامى نوش جان نمود كه كلام امام را فهمى از امام بايد . اكنون در محضر انوار رضوى زانوى ادب بزنيم و نظاره كنيم كه چه زيبا آن حضرت پرده از رأفت امام برمى گيرد و آن برتر از معنا را به پيمانه الفاظ كيل مى كند و جانها را به تماشا مى نشاند ، نخست او را به صاحب انسى ; رفيق مانند مى كند كه در انسش كوتاهى نمى ورزد و رفاقت بى ريايش مالامال از محبّت است ، ديگر باره اين مقام را با تعبيرى عميقتر به تصوير مى كشد و رأفتش را به پدرى دلسوز تشبيه مى كند كه از هيچ هدايت و ارشاد دريغ نمى ورزد كه قطعاً عطوفت و لطف پدر از محبّت و انس رفاقت برتر است . در كلام آن حضرت بايد به نيكى تدبّر نمود و آن جام لبريزِ از زلالِ وحى را با آرامى نوش جان نمود كه كلام امام را فهمى از امام بايد . امّا لطف امام ارواحنا فداه فوق اينهاست ، چون برادرى است كه همراه انسان و توأمان با او به دنيا آمده است آنگونه كه يكى بوده اند مثل دانه خرما و سپس دو نيم گشته اند ، گويى انسان را جزئى از خود مى داند و اينسان مهر مى ورزد ، محبّانش را جداى از خود نمى بيند و رعيّتش را اجزاى خود مى انگارد . چه تشبيه زيبايي، امام چون مادري دلسوز مي ماند که کودکش را در حجر خويش مي نهد تا گريبانش اندوه نبيند ولى در نهايت، مهر مادرى نيز با تمام عظمتش حدّ و مرزى دارد و آيينه تشبيه را وسعت روى يار نيست ، بلكه بهتر آنكه بى پرده سخن رود و او آنچنان كه هست ترسيم شود كه اگر رفيق را محبّتى است از بيكران مهر او چشيده و اگر پدران را شفقتى است از جوشان لطف او جرعه اى نوشيده و مادران خود ذرّه نوش اقيانوس رأفت اويند اينان را به امام (عليه السلام) چه شباهتى است و سوزِ رأفت او را با گرمىِ مهر اينان چه مقارنتى . همان به كه او را بى نقاب نگريستن ، تا هر كس به همّت خود خوشه اى چيند و به قدر معرفتش جلوه اى بيند ، اينجاست كه امام (عليه السلام) از تشبيه و استعاره سر باز زده ، شأنى از شئون لطفش را بيان مى كند و حرفى از الفباى عشقش را بر ملا مى سازد كه : امام پناه بندگان است در آن واقعه بزرگ و ترس آورى كه همه در فكر خويش اند، آنجا كه ملاذ و پناهى نيست، آنجا كه درياىِ ژرفِ عطوفتِ مادر نيز به گل مى نشيند ، آن واقعه اى كه خدا آن را از هر داهيه اى هولناكتر و از هر تلخى تلختر مى نامد :يَوْمَ تَرَوْنَها تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَة عَمّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذاتِ حَمْل حَمْلَها وَتَرَى النّاسَ سُكارى وَما هُمْ بِسُكارى وَلكِنَّ عَذابَ اللهِ شَديدٌ يعني : روزى كه مادران شيرده فرزندان شيرخوار خود را فراموش مى كنند و زن آبستن حمل خود را (از ترس) ساقط مى كند و مردم را مست و بى هوش مى بينى در حالي که مست نيستند ، ليکن شکنجه خداوند شديد است . امام اينجا پناه مردمان است ، اينجا كه گرمى تمام محبّتها به سردى مى گرايد و همه از يكديگر فرار مى كنند . يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخيهِ وَاُمِّهِ وَأَبيهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنيهِ يعني روزى كه مرد از برادر و مادر و پدرش و از همسر و فرزندانش فرار مى كند . اين زمان، وقت آتشفشانِ كوه عشق و محبّت است و گاه جوشش چشمه سار صفا و رأفت و هنگامه دستگيرى هر يك از امامان از امّت خويش مى باشد. تنظيم شده توسط موسوي بخش دين و انديشه تبيان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 310]
-
گوناگون
پربازدیدترینها