محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855009747
وفای به عهد
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: « وفای به عهد »نخستین شعر نو در ایرانقسمت اول ، قسمت دوم : شعر وفای به عهد (نخستین شعر نو در ایران – ۱۲۸۸ خورشیدی)از ابوالقاسم لاهوتی وفای به عهد
اردوی ستم خسته و عاجز شد و برگشت برگشت، نه با میل خود، از حمله‌ی احرارره باز شد و گندم و آذوقه به خروارهی وارد تبریز شد از هر در و هر دشتاز خوردن اسب و علف و برگ درختانفارغ چو شد آن ملت با عزم و ارادهآزاده زنی بر سر یک قبر ستادهبا دیده ای از اشک پر و دامنی از نانلختی سر پا دوخته بر قبر همی چشمبی جنبش و بی حرف، چو یک هیکل پولادبنهاد پس از دامن خود آن زن آزادنان را به سر قبر، چو شیری شد. در خشم:- در سنگر خود شد چو به خون جسم تو غلتان تا ظن نبری آن‌که وفادار نبودم
فرزند! به جان تو بسی سعی نمودمروح تو گواه‌ست که بویی نبد از نانمجروح و گرسنه ز جهان دیده ببستیمن عهد نمودم که اگر نان به کف آرماول به سر قبر عزیز تو گذارمبرخیز که نان بخشمت و جان بسپارم تشویش مکن، فتح نمودیم، پسر جان!اینک به تو هم مژده آزادی و هم نانو آن شیر حلال‌ات که بخوردیم ز سینهمزد تو، که جان دادی و پیمان نشکستی. بازگشت به وطن / ۱۲۹۴ خورشیدی در غم آشیانه پیر شدم
باقی از هستیم همان نامی ستمُردم از غصه این چه ایامی‌ستمن که از این حیات سیر شدمگفتم ار چند نیست بال و پرمنتوانم سوی چمن بپرمچنگ و منقار و سینه هست و سرمخز- خزان تا به باغ می¬گذرمچمن آمد ز دور در نظرمقوت آمد به زانو و کمرملانه یی دید چشم¬های ترمچون رسیدم کباب شد جگرمدیدم این نیست آشیان دامی‌ستآه...من باز هم اسیر شدم. «لاهوتی»رسول رخشا تنظیم : بخش ادبیات تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7201]
-
گوناگون
پربازدیدترینها