واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: شرایط نگه داری میگو به قرار زیر است: اگر میگو را به صورت تازه از شهرهای جنوبی خریده اید در همان محل فقط سر را جدا کرده و با پوست فریز نمود. و اگر به صورت بسته بندی شده منجمد می خرید پس از دقت به تاریخ تولید و انتقضا و کد بهداشتی جعبه ، آن را در فریزر خانگی و حدود -18 درجه سانتیگراد نگهداری کنید. بسته بندی باید طوری باشد که مجبور به دوباره فریز کردن میگو نشوید. برای این کار می توان وقتی میگو را خریدید قبل از اینکه کاملاً از حالت انجماد خارج شود سر میگو را جدا کرده و در پلاستیک به اندازه مصرف هر وعده گذاشت و بلافاصله داخل جعبه و داخل فریز گذاشت. میگویی که پوست آن کنده شده به مدت زیاد نمی تواند در فریزر بماند. مگر در شرایط خاص و بسته بندی خاص که حتی در آن صورت هم مدت نگهداری طولانی نیست. نکته دیگر این که از شهر غیر ساحلی به هیچ وجه نباید میگوی تازه خرید چون از زمان صید تا رسیدن به دست شما در یک شهر غیر ساحلی، زمان زیادی میگذرد و دراین حالت قطعاً میگو غیر بهداشتی می باشد و نشانه آن شل بودن سر، بوی بد به خصوص بوی آمونیاک و شل بودن عضلات است که در بیشتر این مواقع میگو را بدون سر و یا پوست کنده می فروشند. در ارزیابی چشمی میگو باید به نکات زیر توجه کرد: 1. رنگ میگو: رنگ میگو بسته به گونه، نژاد و محیط زندگی میگو متفاوت است ولی پس از پخت تقریباً تمامی میگوها صورتی مایل به قرمز می شوند که شدت این رنگ نشانه سلامت میگو است و هر چقدر میگو پس از پخت کمتر صورتی رنگ شود کیفیت پائین تری دارد. رنگ میگو باید یکنواخت بوده و لکه های سیاه درشت به صورت خال های درشت نداشته باشد. خال های ریز پراکنده در سطح بدن طبیعی است. گونه های معمول در ایران عبارتند از : گونه موزی که صورتی رنگ است ، گونه ببری سبز که تقریباً سبز تیره است، گونه سرتیز که ارزش اقتصادی کمتری هم دارد و صورتی رنگ است. گونه سفید هندی که معمولا نوع پرورشی از این نوع است و به دلیل محیط پرورش رنگ سبز زیتونی دارد و چون بلافاصله بعد از صید، برداشت می شود رنگ خود را حفظ می کند. 2. بو: اگر میگو تازه باشد بود بد ندارد و فقط بوی خاص میگو را دارد که اصلاً تند نیست ولی در صورت خراب شدن بوی شدید و تند آمونیاک از آن استشمام می شود. از این نظر نوع پرورشی و دریایی هیچ فرقی ندارند یعنی میگوی دریایی تازه که از لب ساحل بلافاصله بعد از صید به فروش می رسد بدون بو باشد. 3. استحکام سر و پوسته: مهمترین و آسانترین روش شناخت میگوی سالم، استحکام سر آن می باشد و در صورتی که میگو خراب باشد سر آن به راحتی و بدون نیاز به نیروی زیاد جدا می گردد و در صورتی که غلاف سر آن را به سمت بالا بکشند لیز شدن بافت ها را به راحتی می توان دید. همچنین باید به اجزای دهان و آبشش میگو دقت نمود که هیچ گونه مواد اضافی و لجن کف دریا را به خود نگرفته باشد زیرا در این صورت سرعت خراب شدن خیلی زیادتر می شود. در صورتی که اجزای بدن میگو سالم باشد نشانه سلامت میگو است و به همین دلیل باید به آنتن و شاخک آن توجه کرد که سالم باشد. موفق باشید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10626]