تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835830331
عباس(ع): جهاني تشنه ايثار
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: درد عزيز است،هلا! مي خريم ، نيزه بريزيد،بلا مي خريم/ درد اگر پخت کند مرد را، مي برد از تيغ غم گرد را/تشنه آبم؟ نه،خدا شاهد است،تشنه مرگم،که بلا شاهد است. پس مي رود آنچنان که رفته است از دل قرار و فرياد مي زند: والله ان قطعتموا يميني اني احامي ابدا عن ديني و هرکجا پرچم افراشته اي است سرخ فام، به يقين که سراپرده ي عباس (ع) همانجاست. از تير فاجعه کوفيان، زينب(س) دل پرخوني دارد، چرا که دو دست عباس (ع) آن بزرگ مرد ياري گر را از تن جدا مي کنند و شاميان هلهله مستانه کشتن فرزند حيدر کرار را سر مي دهند. اگر در تاريخ فرات شرمسار بانکالعطش خميه گاه است، امروز فرات سرش را به سنگ مي کوبد و از دستان بريده عباس(س)و لبان خشک علي اکبر(ع) و فرات شرمگين تر از هميشه درخود فرو رفته است. روزي که محشر زمين برپا مي شود و صور اسرافيل از نفير حسين (ع) از بلنداي صحراي کربلا، همه دل مردگان تاريخ را جان مي بخشد و بعد روح حج رو به سوي کربلا مي کند. امروز پرنده تر از مرغان آسمان ، شهيدان کربلايند و مردان خدايي که با خون خويش به همه تاريخ اعتبار مي بخشند و اگر صحفه عاشورا نبود، تاريخ هرگز صحفه اي براي باليدن پيدا مي کند. و سکوت کوفيان خود به مرگ مي ماند و سکوت روي ديگر مردن است، که کوفيان آن را از پدران خويش به ارت برده اند: هلا دين فروشان دنيا پرست/ غرور شما پشت ما را شکست. همه جاي زمين کربلاست و همه روزهاي زمان عاشوراست و تمام آنان که بر سر پيوندشان ايستاده اند و جان برکفند نامشان عباس(ع)، پارسيان جهان بر سينه مي کوبند، به ياد سردار نينوا ، سردار زخم و تشنگي و به والتين و الزيتون زينب (س) سوگند مي خورد و امام حسين (ع) براي شفاعت يوم الورود قسم مي دهد. دشت پيمان بسته پر از عباس(ع) مي شود و ايستادگي بر سرپيمان خويش گلهاي سرخي مي شود به نام ابوالفضل (ع) که خون اصيل شرافت در رگان آن جاريست. با مطالعه تاريخ اجتماعي دوران معاويه پسر ابوسفيان معلوم مي شود که نوعي حالت دو قطبي بر اساس محروميت ها و برخورداري ها در جامعه ي مسلمانان به وجود آمده بود. از يکسو اکثريت مردم که نسبت به مناسبت جامعه اسلامي بي هدف و سرد شده بودند قرار داشتند و از سوي ديگر سردمداران و افراد با جلال و دستگاه و طبقه مترفين يعني غرق شدگان در نعمت ياتنعم زدگان بودند که دين را مانع گسترش طبقه خود مي دانستند. کاروان حسين(ع) منزل به منزل با شتاب به سوي عراق حرکت کرد و در مقابل انحراف اموي ايستادگي کند و آتش قيام و هجرت آگاهانه حسين (ع) جز براي افتادن در خرمن هستي ستمگران و مستبدان زبانه نکشيده بود. مردمان بيداري چون امام حسين و برادرش عباس بن علي (ع) نمي توانستند از بي حرمتي که به حريم مردم و نيز خاندان حضرت محمد (ص) وارد آمده بود چشم بپوشند. حسين و عباس چراغ پرفروغ آسمان کربلا از آن دسته افراد و شخصيت هايي نبودند که حاضر شوند از دست ستمگران و مستبدان زبوني بکشند، آبرو بفروشند و با يزيديان بيعت کنند. ساقي لب تشنگان اشک در چشم، تبسم بر لب، بي پروا مثل باد با شتاب به سوي نهر آب رفت، خشم در نگاه او و بغض در گلوي او هر دشمني را که پيش رويش بود به خاک و خون مي کشيد تا اين که به رود فرات رسيد. خنده بر لب عباس(ع) روييد و گل چهره اش واشد، با آن که خود تشنه بود لبش را از آب ترنکرد زيرا او مرد راه هاي سخت بود و مي دانست که کودکان و زنان همراه کاروان حسين از او و برادرش تشنه ترند، ناله هاي کودکان تشنه از دور به گوش سقا مي رسيد، مشک آب را بر دوش کشيد و قصد خيمه ها کرد. امويان که بسيار احساس خطر کرده بودند راه را بر عباس بن علي بستند، به سويش حمله ور شدند، دستان پرقدرتش را از بدن جدا کردند و او ندا داد که هر چند دستانم را قطع کرديد و سينه ام را با تير و شعله هاي آتش کينه سوزانديد اما پيامم را سرخواهم داد و تسليم ستم نخواهم شد زيرا خون علي(ع) در رگهايم جاري است، آنان که با دليل و راهنما قدم به کوي عشق حقيقي گذاشته اند، هيچ گاه گم نشده اند و به مقصد رسيده اند. دشمنان بي شمار عباس (ع) در جلو چشم دوستان اندک او، تير را بر مشک آب زدند تا وي به طلب و مطلبش نرسد. در بيابان طلب از هر سو خطري است و با ريختن قطره هاي آب مشک بر زمين،اشک هاي اباالفضل (ع)بر زمين چکيد و او که به فکر کودکان تشنه بود غصه مي خورد و بي صدا اشک مي ريخت. باافتادن قد و بالاي چون سرو عباس بر خاک سوخته ي کربلا امويان يکي ديگر از گل هاي گلستان پيامبر را پرپر کردند اما نمي دانستند که باز هم در اين گلستان، گل هاي زيبا و خوشبويي خواهد روييد.از چشم من و تو راز آفرينش گل و گلستان نهان است و نهان خواهد ماند. به گزارش ايرنا،چهارم شعبان سالروز ميلاد بزرگ مرد ولايت حضرت عباس با علي (ع) است بايد که پاسداري حريم دين را با حادثه جانبازي خويش استوار کرد. 7359/671
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 361]
-
گوناگون
پربازدیدترینها