واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تئاتر تلویزیونی؛ بایدها و نبایدها
جام جم آنلاین: تلهتئاترها بخشی از برنامههای نمایشی تلویزیون محسوب میشوند كه بعد از این همه سال هنوز تكلیف معلوم و مشخصی ندارند. بسیاری عقیده دارند كه میشود از این گونه برنامهسازی به گونهای استفاده كرد كه هم مخاطب عام را راضی كند و هم بتواند باعث رونق هنر تئاتر كه به خاطر مشخصات ماهویاش، امكان زیادی برای برقراری ارتباط با مخاطب ندارد ، شد اما این كه چرا در مورد این گونه برنامهها اتفاق جدیدی نمیافتد ، چیزی است كه در این گزارش چند و چونش را از زبان كارشناسان این رشته میخوانید.خاطره خوبی ندارمدكتر قطبالدین صادقی خیلی وقت است بهخاطر درگیریهای خودش نتوانسته تئاتر تلویزیونی ببیند؛ چون این روزها بشدت مشغول تمرین یك روحوضی مدرن است به نام «باغ شكرپاره» كه خودش آن را نوشته و دارد آن را برای جشنواره نمایشهای آیینی در تالار سنگلج آماده میكند؛ اما گذشته از اینها، از آخرین تلهتئاتر خودش هم خاطره خوبی ندارد و به قول خودش هنوز داغش به دلش است؛ چون تهیهكننده محترم، نصف پولی را كه قرار بوده بگیرد، به او نداده و شكایتهایش هم به هیچجا جواب نداده. صادقی اضافه میكند: این سیستم غلط است و معلوم نیست چرا تلویزیون با خودم قرارداد نمیبندد. تئاتر برای نخبگان است نه عامهدكتر جواد ظهیری از تهیهكنندگانی است كه تاكنون آثار خوبی را در این زمینه تولید كرده است. از نظر او، یك سال و نیم است كه در این زمینه كار جدیای نشده و عملا وضعیت تلهتئاتر به حالت نیمهتعطیل درآمده است: «من هم در این مدت كار جدیدی انجام ندادهام؛ چون جایی برای كارهای خلاقی مثل نكراسوف، به سوی دمشق، بازرس كل، پسران طلایی و خط دیگری كه من در كارهایم دنبال میكنم، وجود ندارد.»دكتر قطبالدین صادقی خیلی وقت است بهخاطر درگیریهای خودش نتوانسته تئاتر تلویزیونی ببیند؛ چون این روزها بشدت مشغول تمرین یك روحوضی مدرن است به نام «باغ شكرپاره» كه خودش آن را نوشته و دارد آن را برای جشنواره نمایشهای آیینی در تالار سنگلج آماده میكند؛ اما ...این تهیهكننده باسابقه تئاترهای تلویزیونی، اولین دلیل عدم استقبال از تلهتئاترها را وجود شعار غلطی مثل «تئاتر برای همه» میداند و میگوید: «این شعار مثل این است كه بگوییم هركس باید یك هواپیمای شخصی داشته باشد. ما فكر میكنیم تئاتر باید با تودههای مردم ارتباط برقرار كند، درصورتی كه تئاتر اصلا هنر مردمی و پرمخاطبی نیست. مخاطب این هنر در همه جای دنیا، فرهیختگان جامعه هستند و نه عامه مردم. دلیل دیگرش هم این است كه چارچوب درست و منظمی برایش وجود ندارد.»ظهیری با اشاره به تجربیات 6 سال تحصیلش در آمریكا میگوید: در شهر محل سكونت من اصلا سالن تئاتری وجود نداشت و فقط بعضی وقتها نمایشهایی در سالن تئاتر دانشگاه روی صحنه میرفت. اگر از چیزی به اسم تئاتر 15 میلیونی برادوی حرف میزنیم، باید یادمان باشد كه این رقم در برابر چیزی حدود 50 هزار سالن سینما در این كشور رقم خیلی كمی به حساب میآید.»او در پایان اضافه میكند: هیچ شبكهای، باكس منظمی برای تلهتئاتر ندارد و تلهتئاتر فقط به شبكه 4 محدود شده كه اتفاقا در تعریف این شبكه هم ماموریتش تهیه برنامه برای فرزانگان و فرهیختگان ذكر شده است. اگر واقعا بخواهیم به این شعار جامه عمل بپوشانیم، باید شبكههای پرمخاطب دیگر هم برای تولید تلهتئاتر اقدام كنند و اتفاقا شبكههای پرمخاطب بیشتر این كار را انجام بدهند؛ اما وجود همین پارادوكس باعث میشود كه درك درستی نسبت به این مقوله وجود نداشته باشد و در نتیجه برنامه خوب و مناسبی هم در این زمینه تولید نشود.تنظیم برای تبیان : مسعود عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 367]