واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: فرمانروايي خدا!هنگامه ظهور و شباهتهاى آن به قيامت - قسمت ششم
اشاره:صحنههاى قيامت با هنگامه ظهور حضرت حجت از جهات گوناگون مشابه يكديگرند كه در اين مجموعه خلاصهاى از شباهتها را كه از تفسير و تأويل آيات قرآن برگرفته شده است در قالب 14 مقاله تقديم خواهد شد. در شماره پيشين با بيان مقدمه مفصل درباره اين ارتباط موضوع چهارده شماره همراه با چکيده مباحث آن ارائه گرديد تا خواننده محترم در جريان و پيوند مطالب باشد. اکنون پنجمين شباهت تقديم مي گردد. شماره پيشين: ظهور خيلي نزديک است! (نزديك بودن آن حادثه بزرگ)6 - فرمانروايى مطلق خداوند قدرت و توانايى خداوند، حقيقى و ذاتى است و حدّ و مرزى ندارد. قدرتش چنان است كه به هر چه ارادهاش تعلق گيرد در آن تصرف مىكند و به هرگونه كه بخواهد آن را قرار مىدهد. زيرا تمامى موجودات قائم به ذات او هستند. در هر زمانى قدرت الهى جلوههايى دارد كه خردمندان از شناخت رموز و اسرار آن عاجزند و زورمندان در برابر اراده او فروماندهاند. صحنههاى حيرت انگيزى كه همواره در زندگى هريك از افراد بشر روى مىدهد؛ آتش را سرد و سلامت مىسازد و خليل خود را شاداب و پيروزمند از آن برمىآورد، كليم خود را بر دامان دشمن خونخوارش، فرعون پرورش مىدهد و نقشههاى كشتن او را نقش بر آب مىكند. ليكن قدرت نمايى كامل و فرمانروايى مطلق در هنگامه ظهور حضرت قائم آشكار مىگردد كه همه مردمان در برابر فرمان خداوند خاضع و تسليم خواهند بود و بساط زورمندان و ستمكاران برچيده خواهد شد. از سخنان روح بخش معصومينعليهم السلام در اين خصوص روشنى مىگيريم: در تفسير آيه كريمه «الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ وَكانَ يَوْماً عَلَى الْكافِرينَ عَسيراً»؛(48) فرمانروايى حق در آن روز از آنِ خداوند رحمان است و آن روز بر كافران سخت خواهد بود؛ امامعليه السلام فرمود: البته فرمانروايى امروز و پيش از امروز و بعد از امروز از آنِ خداوند رحمان است. امّا هنگامى كه حضرت قائم بپا خيزد جز خداوند پرستش نخواهد شد.(49) امام باقرعليه السلام ضمن حديثى طولانى از برنامههاى امام قائمعليه السلام ياد كرده و فرمودند:...روى زمين هيچ آبادانى باقى نماند مگر اينكه در آن گواهى دادن به اينكه هيچ معبود حقى جز اللَّه نيست (يكتاست كه هيچ شريك ندارد) و اين كه محمّد فرستاده خداست بانگ زده شود، و اين است (معنى) فرموده خداى (تعالى): «وَلَهُ اَسْلَمَ مَنْ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ طَوْعاً وَكَرْهاً»؛(50) و هر كه در آسمانها و زمين است خواه و ناخواه مطيع خداست و همه به سوى او رجوع خواهند نمود. و صاحب اين امر چنانكه رسول خداصلى الله عليه وآله جزيه را مىپذيرفت آن را نمىپذيرد و اين فرموده خداوند است كه: با آنان نبرد كنيد تا ديگر فتنه و فسادى بر جاى نماند و آيين همه دين خدا گردد.(51) رفاعة بن موسى مىگويد از امام صادقعليه السلام شنيدم كه راجع به آيه كريمه «وَلَهُ اَسْلَمَ مَنْ فِى السَّمواتِ وَالْاَرْضِ طَوْعاً وَكَرْهاً وَاِلَيْهِ يَرجِعُونَ» فرمودند: هرگاه قائمعليه السلام بپاخيزد هيچ سرزمينى باقى نماند مگر اينكه گواهى به لااله الااللَّه ومحمّدرسولاللَّهصلى الله عليه وآله در آن ندا گردد.(52) البته فرمانروايى امروز و پيش از امروز و بعد از امروز از آنِ خداوند رحمان است. امّا هنگامى كه حضرت قائم بپا خيزد جز خداوند پرستش نخواهد شد.محدث مشهور عبداللَّه بنبكير مىگويد: از امام كاظمعليه السلام درباره كلام خداوند «وَلَهُ اَسْلَمَ مَنْ فِى السَّمواتِ وَالْاَرْضِ طَوْعاً وَكَرْهاً وَاِلَيْهِ يُرْجَعُونَ»(53) پرسيدم. امامعليه السلام فرمود: درباره حضرت قائم نازل شده است كه هرگاه بپاخيزد اسلام را بر يهود و نصارى و صابئين و زنادقه و اهل ارتداد و كفار، در شرق و غرب زمين عرضه خواهد كرد. پس هرآنكه از روى طوع و دلخواه مسلمان شود او را به نماز و زكات و ساير كارهايى كه يك مسلمان بايد انجام دهد؛ امر مىفرمايد، و هر كس اسلام را نپذيرد گردن مىزند تا آنجا كه در مشارق و مغارب هيچ كس نماند جز اينكه توحيد خدا گويد. عرضه داشتم فدايت گردم، خلايق بيش از آنند؟ فرمود: همانا خداوند اگر چيزى را بخواهد بسيار را اندك و اندك را بسيار گرداند. روايت شده كه راجع به آيه كريمه «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ المُشْرِكُونَ»؛(54) براى آن كه او را بر همه دين برترى بخشد هر چند كه مشركان خوشايندشان نباشد. ابن عباس گويد: اين آيه تحقق نمىپذيرد مگر وقتى كه يهودى و نصرانى و صاحب كيشى نماند؛ مگر آنكه به حقّ (يعنى اسلام) گرويده شوند، تا اينكه گوسفند و گرگ، گاو و شير، انسان و مار از يكديگر در امان باشند، و موش انبان را نجود، جزيه برداشته، صليب شكسته و خوك كشته شود. و اين همان فرموده خداوند متعال است كه مىفرمايد: «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ المُشْرِكُونَ»؛(55) براى آن كه او را بر همه دين برترى بخشد، هرچند كه مشركان خوشايندشان نباشد؛ و اين هنگام قيام قائمعليه السلام تحقق خواهد يافت.(56) قيامت نيز مظهر تجلّى مطلق و كامل قدرت و اراده الهى است. چنانكه در آيات قرآن كريم چنين تأكيد شده است: «قَوْلُهُ الْحَقُّ وَلَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِى الصُّورِ»؛(57) سخن او حقّ است، و روزى كه در صور دميده شود فرمانروايى مخصوص
اوست. «الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ»؛(58) فرمانروايى در آن روز از آنِ خداوند است، ميان آنها داورى مىكند. «لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّار»؛(59) (در آن روز گفته مىشود) امروز فرمانروايى از آن كيست؟ مختص خداوند يكتاى قهّار است. «يَوْمَ لاَ تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَالْاَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ»؛(60) روزى كه احدى نتواند كه به سود ديگرى كارى انجام دهد و امور در آن روز از آنِ خداوند است.تنظيم براي تبيان: گروه دين و انديشه - حسين عسگري در شمارهي آتي خواهيد خواند: هفتمين شباهت قيامت و عصر ظهور؛ عذاب بزرگ48. سوره فرقان، آيه 26. 49. تأويل الآيات الظاهرة، 372. 50. سوره آل عمران، آيه 83. 51. سيماى حضرت مهدى عليه السلام در قرآن، 96. 52. تفسير عيّاشى، 183 / 1. 53. سوره آل عمران، آيه 83. 54. سوره توبه، آيه 33. 55. سوره توبه، آيه 33. 56. المحجّة: 87. 57. سوره انعام، آيه 73. 58. سوره حج، آيه 56. 59. سوره غافر، آيه 16. 60. سوره انفطار، آيه 19.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 222]