تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817960212
مدلهای ایرانی و دستمزدهای ناچیز ( 60 هزار تومان برای پوشیدن 30 دست لباس )
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی:
زمانی که بیلبوردهای تبیلغاتی چهرههایی را به رخ خیابانها و مردمی که در حال گذر از بزرگراهها بودند کشیدند، چهره‌ها در نزد مردم مدل نامیده شدند. محمدرضا گلزار، بهرام رادان، مهران مدیری، جمشید مشایخی، وحید شمسایی، علی کریمی، جواد نکونام و...، این شروع حرکتی بود که توسط هنرمندان و ورزشکاران به راه افتاد، اتفاقی در عرصه مد و مدلینگ در ایران که بعدها چهره‌های مطرح دیگری هم وارد این وادی شدند و به خاطر مسایلی که پیش آمد، چهره‌های مطرح ورزشی و هنری از این کار منع شدند. حالا زمان این رسیده بود که صاحبان کمپانی‌های بزرگ سراغ از کسانی بگیرند که شهرتی نداشتند اما استعداد، زمینه و گاهی دانشی هم در زمینه مدل شدن داشتند و تا آن زمان به خاطر وجود چهره‌های مطرح کمتر کسی از آنها سراغ می‌گرفت. رویای راه رفتن روی باریکه‌ای که جمعیتی زیادی دو طرف آن نشسته باشند و عبور که می‌کنی برایت سر تحسین تکان بدهند، رویای بزرگ شدن تصویر چهره‌ات، آنقدر که همه مردم شهر تو را ببینند، رویای دیده شدن روی جلد مجله‌ها در همسایگی سوپر استارها و خواننده‌های مطرح، ذهن این مدل‌ها را مشغول کرد.مهسان موسوی خسرو شاهی، 23 ساله و فارغ‌التحصیل رشته گرافیک است. او در زمینه رشته تحصیلی‌اش هم کار می‌کند و از 18 سالگی وارد کار مدلینگ شده و از طریق یکی از موسسات معتبری که در عرصه آموزش مدل‌ها و حرفه مدلینگ فعال هستند، وارد این حرفه شده و در حال حاضر هم برای این موسسه کار می‌کند. مهسان درباره شغل مدلینگ در ایران به برنا گفت: همه فکر می‌کنند مدل بودن، کار آسان و راحتی است، اما اینطور نیست. اگر مراحل کار شوهای لباس یا عکاسی در آتلیه را برایتان بگویم، متوجه سختی‌های کار می‌شوید. همه فکر می‌کنند راه رفتن کاری ندارد، اما باید کلاس‌ها را بگذرانند، باید در این زمینه دوره ببینند، فقط هیکل و چشم و ابرو مهم نیست. این کار قانون هایی دارد که حتی من با 5 سال سابقه کار خیلی از آنها را نمی‌دانم. وقتی جوان ها در این شغل کار کنند با سختی های آن آشنا می شوند. باید کار کنند تا سختی های آن را درک کنند.فرض کنید برای پروژه عکاسی در یک روز می خواهند با 100 دست لباس عکس بگیرند و 3 نفر مدل قرار است اینکار را انجام بدهند. در عکاسی چون آقایان هم هستند، نمی‌توانیم حجاب‌مان را برداریم. باید با روسری بیاییم بیرون و بعد در گرمای هوا دوباره برویم داخل اتاقی کوچک و لباس هایمان را عوض کنیم. حداقل نفری 30 الی 40 دست لباس باید عوض کنیم، باید این کار را به سرعت انجام دهیم. در ایران هم اینطور نیست که برای مدل ها گریمور بیاورند، باید خودت همه این کارها را انجام بدهی. کسی نیست به مدل در حاضر شدن کمک کند. خودمان روسری‌ها را سریع می بندیم. مرتب بودن لباس‌هایمان را چک می کنیم و خلاصه خودمان به یکدیگر در حاضر شدن کمک میکنیم. مدلهای عکاسی با مدلهای شوهای لباس تفاوت هایی دارند. فتو مدل‌ها باید چهره‌ای زیبا و قابل قبول داشته باشند و مدل های شوهای لباس باید قد و وزن استانداری داشته باشند. مهسان هم مدل عکاسی است. او درباره این موضوع به برنا گفت: پروژه عکاسی سختی های خودش را دارد. ممکن است بعد از پوشیدن 30 الی 40 دست لباس 60 هزار تومان دستمزد بدهند. گاهی هم ممکن است جای مقداری از پول دستمزد، بگویند چند دست از لباس‌ها بردارید. تعریف مدل و شغل مدلینگ در ایران کمی با دنیای غرب متفاوت است. اولین تفاوت آشکار اینکه مدل بودن در ایران حداقل برای بیشتر فعالان این وادی حرفه محسوب نمی‌شود و درآمدی که از این راه کسب می کنند، بسیار ناچیز است و در واقع در ایران مد به عنوان صنعت شناخته نمی‌شود. عده‌ای در کشور به شکل حرفه‌ای و نیمه حرفه‌ای در کار مدلینگ، در گروه‌های مدلهای شوهای لباس و فتو مدل‌ها فعالیت می کنند و مدل بودن برای گروهی از جوان‌ها صرفا علاقه است. این مدل جوان که 5 سال سابقه کار در زمینه مدلینگ دارد هم این ادعا را تایید کرد و به برنا گفت: مدلینگ در ایران درآمدی چندانی ندارد. بیشتر جوان های ایرانی که وارد این حرفه می شوند وضع مالی خوبی دارند و برای پول سراغ مدلینگ نمی روند. چون به آن علاقه دارند، وارد این حرفه می شوند. همه مدل های ایرانی همین وضع را دارند. احتیاج به چنین پولی ندارند و فقط به عشق این شغل وارد آن می شوند. اصلا درآمدی ندارد که بخواهند روی آن حساب کنند. مدلی مثل من که 5 سال است کار کرده است، ماهی 200 هزار تومان درآمد دارد. البته درآمد مدل عکاسی بیشتر از مدل فشن شو است. کار در شوها همراه با خستگی و گرسنگی و درآمدش هم کمتر است.این فتو مدل درباره شوهای لباس داخل کشور گفت: در شوهای لباس، در عرض 3 دقیقه باید لباس قبلی را عوض کنیم، سرتاپایمان را چک کنیم و مراقب باشیم موها و قیافه مان به هم نریخته باشد تا دوباره روی سن برویم. تعداد مدل ها 10 نفر است و تا دوباره نوبت هر مدل برسد که روی سن برود، حداکثر 3 دقیقه طول می کشد. زمانی که شو داریم، نمی توانیم چیزی بخوریم. فقط اجازه داریم مقدار کمی آجیل بخوریم که گرسنگی نکشیم، چون شکممان جلو می آید. حتی یک لیوان آب هم نمی خوریم. معمولا مکان های مناسبی برای اجرای شو از نظر سرما و گرما نداریم، توجه برگزار کنندگان فقط به مشتری ها و بازدیدکنندگان است و به پشت صحنه توجهی ندارند. در یکی از شوها یک نفر از مدل ها موهای بقیه مدل ها را درست می کرد. می خواهم بگویم خودمان خیلی به یکدیگر می رسیم، نمی گذاریم کسی با نقص روی صحنه برود. چون هیچ وقت همه چیز از نظر امکانات کامل نیست.زمان زیادی است که وزارت ارشاد دیگر شو لباس برگزار نمی کند. لباس ها جالب نیستند و آنهایی هم که قشنگ هستند مجوز نمی گیرند. شوها کسل کننده می شوند و اگر کسی هم بلیط تهیه کند و تماشا کند از شرکت در آن پشیمان می شود. اولین شوی لباسی که از طرف وزارت ارشاد قرار بود برگزار شود و من در آن شرکت کنم، لغو شد.او همچنین درباره آموزش هایی که در زمینه مدلینگ دیده است، گفت: قبل از شروع کار دوره ای 3 ماهه می گذرانیم که در آن در مورد اندازه و چطور خوردن غذا، رژیم های غذایی، مدل راه رفتن، آرایش کردن و لباس پوشیدن آموزش می بینیم. بخشی از آموزش ها جزوه و بخشی دیگر عملی است.مدل ها درکشورهای مختلف دنیا تعریف های متفاوتی دارند. در کشورهای آسیایی مردانی که قد 175 سانتی متر دارند، می توانند مدل باشند اما در کشوری دیگر مدل ها حداقل قدشان باید 180 سانتی متر باشد. مهسان خسرو شاهی درباره شرایط و استاندارهای لازم برای مدل شدن و البته مدل ماندن در ایران به برنا گفت: روی مدل ها فشار خاصی نیست. یعنی اگر کسی بخواهد قوانین را رعایت می کند تا هیکل و قیافه اش به هم نریزد و کارش را ادامه بدهد. اما اگر رعایت نکند و چاق شود و با این وضع در کاری دیده شود، دیگر به او زنگ نمی زنند. اینطور نیست که بگویند تو مدل این موسسه هستی، باید مراقب باشی و برای ما کار کنی. اگر ببینند خودت مراقبت نمی کنی دیگر با تو کار نمی کنند. در حال حاضر تعداد مدل ها زیاد شده است. در ابتدای کار که در کلاس ها شرکت می کنیم تعداد زیاد است. یعنی هر کسی می تواند این دوره ها را بگذراند اما بعد که افراد دیده می شوند، فقط با کسانی که دارای استاندارها هستند، تماس می گیرند. در حال حاضر تعداد مدل‌ها آنقدر زیاد است که اصلا مهم نیست بخواهی مراقب به هم خوردن هیکلت باشی یا نخواهی. اگر تو خوب نباشی سراغ بقیه می روند.همیشه و در هر عرصه ای، افراد برای رسیدن به اهداف و خواسته هایشان گاهی از راه قانونی و گاه از مسیرهای غیر قانونی و اشتباه وارد می شوند. انهایی که رویاهای کاذب در سر دارند و می خواهند یک شبه ره صد ساله را طی کنند از آموزشگاه ها و موسسه های بدون مجوز و نظارت قانونی سر در می آورند .موسسه ها و آتلیه هایی که به موازین اخلاقی پای بندی ندارند. این مدل جوان اما درباره شرایط کاری و انتظاراتی که او و سایر همکارانش از این حرفه دارند به برنا گفت: همه کسانی که در ایران مدل می شوند شرایط را می دانند، با آگاهی وارد این کار می شوند و بیشتر برای مد های اسلامی وارد این حرفه می شوند. هیچ کس انتظار ندارد در ایران فشن شوها مثل خارج از کشور برگزارشود و مدل ها دستمزدهای آنچنانی بگیرند. همه کسانی که می آیند به اسم لباس اسلامی می آیند. البته مساله ای وجود دارد، در حال حاضر شرایط خیلی بهتر شده است و در بعضی کارهای عکاسی و شوهای اسلامی لباس ها قشنگ هستند، اما زمانی که اوایل کار بود هیچ طرح زیبا و لباس قشنگی نمی دیدیم؛ همه لباس ها زشت بود و دوست نداشتم لباسی را بپوشم، به اجبار بعضی لباس ها را می پوشیدم. در حال حاضر طرح ها خیلی بهتر شده است. مدل بدون حجاب نداریم، یعنی ما مدل های موسسه ای بدون حجاب مدل عکاسی نمی شویم، حالا شاید کسی خودش اینکار را بکند، اما ما برای لباس های اسلامی و یونیفرم شرکت ها، کاتالوگ های مانتو، کت و دامن های اداری مدل می شویم.موسسه ای که برای آن کار می کنم از موسسه های دیگر سختگیر تر است، روی مدل هایش خیلی حساس است؛ مراقب است عکس و فیلم های مدل های خانم بیرون نرود و پخش نشود. از طریق یکی از دوستانم به این موسسه آمدم. او هم مدل همین موسسه بود.این مدل که با موسسه‌ای کار می‌کند، در مورد خدماتی که موسسه‌های فعال در ایران در زمینه مدلینگ به مدل ها ارایه می دهند، گفت: موسسه ها خدمات خاصی به مدل هایشان نمی دهند و چیزی را متقبل نمی شود. وقتی مشتری به موسسه مراجعه می کند، می گویند ما این مدل ها را داریم. مشتری هم پول رفت و آمد و غذای مدل ها را حساب می کند، اگرهم اینکار را نکند، موسسه چیزی را تقبل نمی کند، شاید از روی علاقه ای که به ما دارند کاری برایمان بکنند. او هم چنین درباره نهایت و قله ای که مدل های ایرانی در این حرفه می توانند به آن برسند گفت: باید طرح های اسلامی که در عین زیبایی پوشیده هم باشند طراحی شوند. کاتالوگ ها و مجله‌هایی باشند که نتیجه کار مدل ها و طراحان دیده شود. بیش از این در ایران امکان ندارد. خیلی ها هستند که می خواهند اینجا کار و تمرین کنند و بعد از ایران بروند. اما من اینطور نیستم.نهایت کارم این است که مجله اسلامی در زمینه طراحی لباس، فشن و مدلینگ داشته باشیم و من مدل آن شوم. باید به بیننده های زن اکتفا کنیم و به عکس هایی که از ما گاهی شاید در مجله ای دیده شود. تا به حال عکسم در مجله های دنیای زنان و ایده آل به عنوان مدل چاپ شده است. در دنیای غرب و در صنعتی که از آن به عنوان مدلینگ یاد می کنند، گاهی مدل ها دراین راه جان خود را از دست می دهند؛ دچار سوتغذیه، اختلال های روانی تغذیه ای یا بیماری های دیگری مثل انورکسیا (بی اشتهای عصبی و کم خوری) می شوند و بعد نه تنها با دنیای مد بلکه با زندگی وداع می کنند. پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 416]
-
گوناگون
پربازدیدترینها