واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: استرالیا تداعیكننده سینمای كلاسیك
اگر در مولنروژ باز لوهرمن خاطره موزیكالهای به یادماندنی قدیمی را زنده میكرد، این بار «استرالیا» قرار است یاد شكوه و عظمت درامهای كلاسیك هالیوود را تداعی كند. به همین دلیل است كه موقع تماشای «استرالیا» تماشاگر یاد فیلمهای مختلفی میافتد، از «بربادرفته» گرفته تا «لورنس عربستان» و حتی «جویندگان» فورد. مشخص است كه باز لوهرمن قصد داشته در عین نوستالژیك بودن، معاصر نیز باشد. به همین دلیل است كه فیلمش چند لحنی است و در آن نسبت به بسیاری از كهن الگوهای فیلمهای قدیمی، دیدگاهی انتقادی به چشم میخورد (مثال بارزش نژادپرستی است كه در برخی از فیلمهای قدیمی هالیوود از آن به منزله یك ارزش، تقدیس به عمل میآمد.)نیكول كیدمن در نقش سارا اشلی، زنی كه راهی استرالیا میشود تا اداره اموالش را برعهده داشته باشد، در كانون توجه فیلمساز است.زنی مقاوم، لجباز و البته توانمند كه دراور (هیوجكمن) یاریاش میكند. البته مطابق قاعده بازی، پس از كلی اختلافنظر، دعوا و درگیری!«استرالیا» 165دقیقه است كه برای یك فیلم امروزی كمی طولانی محسوب میشود. فیلم دو، سه بار لحن عوض میكند و با تغییر ضرباهنگ، فیلمساز میكوشد تا تماشاگر را روی صندلی سینما حفظ كند. با وجود آنكه رویكرد باز لوهرمن به مفاهیمی كه در «استرالیا» مطرح كرده، كاملا حكایت از دغدغههای معاصر دارد، فیلم برخوردار از طعمی نوستالژیك نیز هست. اینكه با فیلمی مواجهیم كه ما را در لحظاتی به یاد «برباد رفته» (ویكتور فلمینگ) و «لورنس عربستان» (دیوید لین) میاندازد، حسی است كه به ندرت آثار متاخر هالیوود، توانایی ایجادش را دارند.چشماندازهای خیرهكننده و تصاویر زیبایی كه باز لوهرمن از طبیعت استرالیا شكاركرده است، در كنار نیكول كیدمن در یكی از بهترین نقشآفرینیهایش، از ویژگیهای بارز فیلم به شمار میآیند. به نظر میرسد كه باز لوهرمن در این فیلم بیش از هر چیز ستایش از وطن خود را دستمایه قرار داده است. فیلم در واقع حاصل نگاه نوستالژیك یك كارگردان استرالیاییتبار به سرزمینش است كه در این مسیر با همكاری 2 استرالیایی دیگر (كیدمن – جكمن)، «استرالیا» مبدل به فیلمی شده است كه تماشاگر پس از تماشایش با رضایت از سالن خارج میشود.در زمانهای كه گفته میشود دوره داستانگویی كلاسیك به سرآمده است و سینمای كلاسیك در محاصره انبوه فیلمهای امروزین هالیوود، به خاطرهای در دوردستها میماند، فیلمی چون «استرالیا» علاقهمندان سینما را به تداوم حسهای دلپذیر گذشته امیدوار میكند. هرچند كه همه ما میدانیم كه باز لوهرمن در بهترین حالتش برای این سینما جای یك مثلا دیوید لین را نمیتواند پر كند!با این همه «استرالیا» را باید فیلمی موفق و دیدنی ارزیابی كرد؛ فیلمی كه نشان میدهد با كمی دستكاری در قواعد قدیمی بازی، هنوز هم میتوان طعم خوش سینمای قدیم را نه عینا تكرار كه در حد وسع و توان، تداعی كرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 294]