واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: خاکبوس
به ديده ، سرمه کند ، خاک ِ آستان ِ رضا را دلي ، که مرکبِ همت کند ، سمند ِ قضا را بزرگوار امامي ؛ که فيض ِ رحمت ِ عامش به زير ِ چتر ِ هدايت گرفته ، شاه و گدا را مقيم ِ کوي ِ وصالش ، گره ز دل بگشايد چو برگ ِ غنچه ، که بيند به خود ، نسيم صبا را اگر شکسته دلي ، مومياي ِ رحمت ِ او جو که در خزانه ي او جسته ام ، کليد شفا را ز بوريا ، به سريرت نهد ، به دست ِ عنايت نبويد از تو ، چو با داغ ِ سينه ، بوي ِ رياي را علي ، جمال ِ خدا ديد و ، در نهاد ِ تبارش توان ، معاينه ديدن ، کمال ِ لطف ِ خدا را تو ، گر رضاي ِ رضاجويي ، از سزاي ِ سزابه که دررضاي ِ رضا ديده ام ، سزاي ِ سزارا به ناخدايي او ، هر که دل به موج فنا زد به خاک ِ تيره فشاند ، سبوي ِ آب ِ بقا را سخن ، دراز نويم ، که وصف ِ طره ِ ليلي به گرد ِ گردن ِ مجنون نهد ، کمند بلا را به کيمياگريش ، در نهاد ِ تيره ي خود بين نه برق ِ گنبد زرين و ، بارگاه ِ طلا را ! به يک کرشمه ، هزاران غمت ، ز دل بزدايد دمي ، که بر تو گمارد ، نگاه ِ عقده گشا را ترا ، به پوزش ِ آن جان ِ پرگناه ِ تو بخشد به گونه هاي ِ تو ، گر بنگرد ، سرشک ِ صفا را درآو ، خاک ِ درش ، توتياي ِ ديده ِ خود کن به پيش آنکه ، نيوشي به جان ، خروش ِ درارا تو برگ ِ زردي و ، برسان ِ تند باد ِ خزاني نقيب ِ مرگ ، به گوشت زند ، صفير ِ صلا را دلي ، که قبله گهش ، خاک ِ آستان ِ رضا شد دگر ،رها نکند ، آستين ِ قبله نما را سراي ِ عاريت است اين جهان و همت ِ پاکان نهاده پيش تو ، مفتاح ِ گنج ِ هر دو سرا را خطا بود ، که ضمانش ، به جان و دل نپذيريکسي که ، ضامن ِ جان گشته ، آهوان ختا را به استخوان لثامت ، گلوي ِ کس نخراشد کريم ما ، که به يغما سپرده ، خوان ِ عطا را تو ، زهر ِ خوشه ي انگور بين و ، حيله ي مأمون که از زمانه برانداخت ، راه و رسم ِ وفا را امام ِ ما ، که روانش خجسته باد ، دمادم زند خروش ، که برکن ، بناي ِ جور و جفا را زند خروش ، که گر کين ِ من ، به معرکه ، خواهي به کين ِ هر چه ستمگر ، گشاده دار لوا را رضا ، نه از پي ِ تسليم خواندت ، به شهادت که در عزاي ِ شهيدان ، کشي ز مهلکه پا را ! درين زمانه ، هزاران رضاست ، بندي ِ مأمون تو بر گشاده به ظالم ، زبان ِ مدح و ثنا را به تيغ تيز ، گرست دست مي رسد نپسندد خداي ِ عز و جل ، از تو ، دست ِ عجز و دعا را ! خيانت است ، خموشانه ، سر به سجده نهادن به گوش ِ مسلم و ترسا رسان خروش ِ رساسرا روان ِ عالمي ، از مار ِ سامري ، بگدازد اگر که موسي ِ عمران ، نهد به گوشه عصا را کمر ، به خدمت ِ ارباب ِ جور و مفسده بستن جنايتي است ، قوي پنجگان نيزه ربا را دلي ، که قصد ِ ستمگر کند ، به جوشن ِ ايمان دلاورانه ، به خون شويد ، آستين ِ قبا را لگام ِ خامه نگيرد اگر ، به چامه فريدون سمند ِ فکرت ِ او ، بشکند حريم ِ ادا را فريدون توللي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 107]