واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > نوروزپور، محمدرضا - قربانی کردن از نشانه های ایمان است و وسیله ای برای تقرب به حضرت حق و ما ایرانی ها از این باب که مسلمانیم به این سنت مقدس و حسنه به شدت ایمان عملی داریم. عید قربان یکی از اصلی ترین بهانه ها برای تمثل به ابراهیم نبی (ص) است و بعد از آن هروقت کسی - خدا قسمت کند برای همه- خانه ای بخرد، صاحب فرزندی شود، از سفر مهمی بازگردد و یا مجلس خوش یمن عروسی برپا کند و از این دست مستحب موکد است که قربانی کند و همسایگان و دوستان و اشنایان را از آن بهرمند سازد. و حالا بهانه قربانی، در این روزها و نوشتن این مطلب، بازگشت حجاج بیت الله الحرام - اللهم الرزقنا بفضلک - به خانه است و اجرای این سنت حسنه. از معصومین علیهم السلام روایت داریم که فرمودند در کنار هر خیری، شیطان به کمین نشسته است و تله ای برای مومنان نهاده تا خیر آنها راتباه سازد. از این باب چه سنت های نیکویی که ما خود را به انجام شایسته و بایسته انها مقید می دانیم اما غافل از این هستیم که نحوه به جای آوردن آن سنت، در مورد قبول واقع شدن آن در پیشگاه خدا بسیار مهم است. قربانی کردن یک یا حتی دوگوسفند پیش پای حاجی از مکه بازگشته، قطعا محل بحث نگارنده نیست و امری است مرسوم و رایج. اما وقتی کار به کشتار کاروانی از گوسفند و گوساله و بعضا شتر، آن هم در ملاعام و راه انداختن خون درخیابان می کشد، باید به هشدار معصومین سلام الله علیهم توجه کرد و توجه داد. برای آن دسته از حاجیانی که در این روزها از مکه آمده اند ارزوی قبولی حج داریم، حجکم مقبول و سعیکم مشکور، اما تلاش کنیم تا سنت های حسنه را با همه توصیه های اخلاقی وارده انجام دهیم. قطعا به راه انداختن جویی از خون در خیابان ها و محله های شهر ، سبب تجمع مردم و کودکان برای تماشا شدن و پدید آوردن هیاهوی ترافیک و بوق ماشین ها که در پی آوردن تجهیزات لازم برای بردن گوشت های قربانی متعدد، خصوصا وقتی پای گاو و شتر در میان است، اجتناب ناپذیر می شود، مورد تایید شرع مقدس نیست. متاسفانه بسیاری از ما نمی دانیم که شرع مقدس، تماشای سربریده شدن قربانی را برای کودکان نابالغ منع کرده و یا دست کم توصیه نکرده است، چه انکه بیم آن را داشته است که طبع لطیف آنها از کودکی به قساوت نزدیک شود و خوی آنها متغییر شود. با فرض اینکه انشالله این نوع قربانی کردن ها، پیش پای حجاج نمایشی- از نوعی که قصاب ها در قبال دریافت وجهی، دام را صرفا پیش پای حاجی سربریده و گوشت آن را برای فروش می برند- نیست و یا خدای نکرده از روی چشم و هم چشمی و تفاخر و تکاثر... نیست، ارجح آن است که از حد تعادل خارج نشویم و اگر کسی بضاعت مالی خوبی دارد وجه آن را به مراکز ذی صلاح هدیه کند و یا اگر اصرار به انجام شخصی این امر دارد، قربانی خود را در محلی مناسب که باعث زحمت و آزار مردم نمی شود سر ببرد. بر مسئولان نیز لازم است تا مقرراتی را برای ذبح قربانی وضع کنند و دست کم ذبح گوساله و شتر در ملا عام را که با مکانیزم خاصی همراه است محدود نمایند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 321]