واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: شمعهای بدون دود
حضور اردشیر رستمی در تلویزیون در ماههای اخیر آنقدر زیاد شده است كه شاید بعضیها از یاد برده باشند او یك كاریكاتوریست و تصویرساز است. رستمی هفته گذشته نمایشگاهی در نگارخانه بنفشه برگزار كرد كه «كودكان جنگ» نام داشت. نمایشگاهی كه شعار آن «اجازه دهید بچهها آب نبات بخورند» بود. آخرین نمایشگاه اردشیر رستمی از دو بخش تشكیل شده بود. بخش اول آن تابلوهایی را شامل میشد كه در سالهای گذشته نمونههای مشابه آن را زیاد دیدهایم. آثاری كه در تقویمهای سالانه رستمی چاپ شدهاند و یا به تازگی روی جلد كتابهایی آمدهاند كه این هنرمند، طراحی جلد آنها را بر عهده داشت. همان تم قبلی زنان و مردانی كه هر كدامشان داستان یك شعر را روایت میكنند در این آثار به چشم میخورد.هرچند این آثار پس از گذشت چند سال و تكرار شدن ایده اولیه آن به همان شكل ثابت، برای مخاطب كمی خسته كننده شده است اما خود رستمی آنها را بخشی از كار هر سال خود میداند:«این تابلوها، كارهایی هستند كه هر سال انجام میدهم و آنها را به نمایش میگذارم.»در همین بخش از نمایشگاه دو تابلو دیده میشد كه ساختاری متفاوت از آثار همیشگی این هنرمند داشت و برخلاف دیگر تابلوها، در قطع بزرگ طراحی و اجرا شده بودند. در این دو اثر، تصاویری به چشم میخورد كه هم به عناصر موجود در طبیعت مانند سنگ و گیاهان شبیه بودند و هم به فیگورهای انسانی. به گفته رستمی اینآثار به مجموعهای جداگانه تعلق دارد كه تاكنون بیش از 100اثر از آنها را اجرا كرده است:«این مجموعه درباره شباهت انسان و خاك است. عناصر موجود در طبیعت مثل سنگهای صیقلی، درختها یا علفها حالاتی دارند كه به بدن انسان شبیه است. در واقع حركت ما به عنوان انسان نیز وقتی میمیریم و دفن میشویم و بعد شاید تبدیل به درخت و گیاه میشویم، در آنها ادامه پیدا میكند.»بخش اصلی نمایشگاه كه به كودكان جنگ مربوط میشد از بیش از 100 اثر در قطع بسیار كوچك تشكیل شده بود كه در همه آنها فقط یك شمع دیده میشد. شمعهایی كه به گفته این هنرمند، نمادی برای كودكانی است كه در جنگها از بین میروند و در یاد بود آنها شمعی روشن میكنیم:«شمعهایی كه در نمایشگاه گذاشتهام برخلاف شمعهایی كه برای در گذشتگان روشن میكنیم، دود نمیكند و همیشه روشن میمانند.» رستمی برای یاد بود كودكان جنگ در میان تابلوهای كوچك شمعها كه بدون فاصله و در كنارهم دو دیوار از نمایشگاه را پر كرده بودند، عكسهایی نیز از صحنههای واقعی حضور كودكان در جنگ گنجانده بود؛ عكسهایی كه به جنگ جهانی دوم، جنگ ایران و عراق و جنگهای كامبوج تعلق داشت. با این حال تكرار شمعها، حالت یكنواختی به نمایشگاه داده بود و آن تاثیری را القا نمیكرد كه رستمی در ذهن داشت. شاید بشود گفت جذابیت خود عكسها بیشتر از، شمعهایی بود كه آنها را احاطه كرده بودند. رستمی در نظر داشت این بخش از نمایشگاهش حالت یك چیدمان را داشته باشد:«ماحصل همین تكرار در ذهنم بود تا به شكل یك چیدمان،معنی دهد؛ حالتی مثل چلچراغ یا شمعهایی كه در مراسم شام غریبان روشن میكنند.»پایان بخش این قسمت از نمایشگاه عكسی بود از سخنرانیهای آدولف هیلتر كه روی آن، آرم شبكه سه و جمله « ادامه دارد» دیده میشود. آنطور كه رستمی میگوید، منظور از ادامه دارد این است كه «هم نمایشگاه ادامه دارد و هم مرگ و میر كودكان».در كارت دعوت نمایشگاه شعری از «بختیار علی»، شاعر كرد نوشته شده بود كه به طور خلاصه تمام آن چیزی را كه رستمی در ذهن داشت، نشان میداد:شب هنگام مادری چادرش را برگور فرزندش كشیدصبح كه شد گورستان بوی شیر میدادمنبع : همشهری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 3117]