واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > معیرینژاد، هادی - هفته قبل مسؤولان تخت جمشید بدون هرگونه اعلام قبلی ، محدودیتهایی را برای بازدید گردشگران از تخت جمشید به وجود آوردهاند.این عمل گرچه توام با انتقاداتی است اما در خود واقعیتی را پنهان دارد. اماکن و ابنیه تاریخی سرمایه اولیه هر کشوری برای توسعه صنعت گردشگری است .هستند کشورهائی که در آرزوی داشتن یک ابنیه بالای 500 سال می سوزند و برای جایگزینی چنین فقدانی ، اقدامات عجیب و غریب می کنند.به عنوان مثال اگر برای گردشگری به مرکز کشور مالزی کوآلالمپور بروید حتما یک گشت را به بازدید از بلند ترین میل پرچم دنیا اختصاص می دهند ممکن است برای شما به عنوان بازدید کننده ایرانی این سئوال پیش بیاید که چه؟اما این گشت نشان از آن دارد که یک مکان تاریخی تا چه حد می تواند توجیه کننده یک تور گردشگری باشد و فقدان آن تا چه حد به نظر مسخره می آید.کشور ما از لحاظ توان بالقوه گردشگری کشوری بسیار غنی است و از لحاظ اکوتوریسم و چشم اندازهای متفاوت طبیعی مانند کویر و جنگل و کوهستان برف گیر حتی در صورت نداشتن اماکن تاریخی نیز می تواند حرفی در بازار توریسم جهانی و منطقه ای داشته باشد.اما این اماکن اعم از اماکن پیش از اسلام و قرون ابتدائی و میانی تمدن ایرانی - اسلامی نیز به نوبه خود موهبتی است که فرهنگ دیرپای ایرانی برای ما و آینده گان به وعدیه گذاشته است و لزوم حفاظت از این اماکن این روزها بیشتر احساس می شود.یکی از نگهبانان تخت جمشید می گوید: «یادگار نویسی عدهای از بازدیدکنندگان بر دیوارهها و ستونهای تخت جمشید و عدم توانایی مجموعه برای جلوگیری از این اقدام، دلیل اصلی بسته شدن بخشهایی از تخت جمشید است.»وی با اشاره به فرسودگی شدید سنگها در کاخ هدیش، از قول مدیران مجموعه مدعی شد که هرگونه تردد در این قسمت به متلاشی شدن سنگها میانجامد.این محدودیتها شامل بازدید از چهار کاخ هخامنشی سه دروازه (مرکزی)، تچر، هدیش و بقایای کاخی موسوم به کاخ (ج) است. همچنین دسترسی گردشگران به ایوان غربی کاخ آپادانا با با ایجاد موانع فلزی ناممکن شده است.البته طبیعی است که این اقدام با نارضایتی بازدید کنندگان توام شود چرا که ما ایرانی ها عادت داریم برای بازدید از یک اثر تاریخی حتما باید برویم درست در وسط آن بایستیم و به در و دیوار دست بمالیم تا سفرمان مقبول افتد. برخی هم به این بسنده نکرده و حتما باید خطی به یادگار از خود باقی بگذارند.به عنوان مثال اگر به حافظیه شیراز یا آرامگاه سعدی آنهم در ایام عید تشریف ببرید خیل عظیم جمعیتی را می بینید که از سر و کول هم بالا می روند تا دستشان را به سنگ حافظ با سعدی بخت برگشته برسانند تا فاتحه بخوانند ! حالا در راه این ثواب چند نفر زیر دست و پا له می شوند بماند اما مگر یک ابنیه تاریخی مثل تخت جمشید و یا حتی ابنیه های جدید تر چه قدر توانائی تحمل چنین اقدامهای نا آگاهانه ای را دارند.البته بسته شدن درهای تخت جمشید به بهانه حفاظت بیشتر از این مجموعه در حالی صورت میگیرد که در سراسر تخت جمشید بیمبالاتیهای آشکاری در امور حفاظتی دیده می شود. برای نمونه، مدیریت تخت جمشید در نزدیکی کاخ تچر و بر بقایای آثار کاخ موسوم به کاخ (ج) به ساخت اتاقکی برای نگهبانان اقدام کرده است. گرمای این اتاق به صورت کاملا ناایمن از طریق کپسولهای گاز تأمین می شود و در صورت بروز انفجار، وارد شدن آسیب شدید به کاخ تچر قطعی است. البته چنین اقداماتی مختص یه ایران نیست در اکثر کشورهای اروپائی برای بازدید از داخل اماکن تاریخی هزینه بالائی مطالبه می کنند تا هیچ کس از سر تفنن و بی مسئولیتی داخل نشود.یک گردشگر برای بازدید از کاخ پادشاه سوئد تنها می تواند در حیاط قدم بزند و از چشم انداز و رستوران استفاده کند .در همین زمینه باستانشناسان ایتالیایی هم هشدار دادند، در صورت تداوم سهل انگاری در حفاظت و نگهداری از بناهای باستانی، این امکان نیز همچون خانه گلادیاتورهای پامپی فرو میریزند. چند ماه قبل ویرانی خانه باستانی شهر سوخته پامپی، کارشناسان میراث تاریخی ایتالیا را واداشت تا در خصوص ریزش دیگر بناهای تاریخی این کشور همچون برجهای دوقولی بولونیا، کلیسای جامع فلورانس و خانه طلایی نرون در رم، اعلام خطر کنند. الساندرا موتولا، رئیس بنیاد مردمی" ایتالیای ما" گفت:« تمامای ایتالیا در خطر ویرانی قرار خواهد گرفت اگر این بی اعتناییها به نگهداری بناها و بودجه رسانی ناکافی ادامه پیدا کند.» وی افزود: «هریک از بناهای تاریخی این کشور از گنبد کلیسای جامع فلورانس گرفته تا خانه طلایی نرون در رم و دیوارهای باستانی شهرهایی همچون لوکا در توسکانی، به تنهایی با سرنوشت محتوم پامپی دست به گریبانند. »البته گزارشها حاکی از آن است که برای ایجاد مانع بر سر راه بازدیدکنندگان تخت جمشید از داربست های ساختمانی استفاده و چهره زیبای آثار تاریخی را مخدوش شده است.به نظر می رسد چنین اقدامات محدود کننده ای البته باید با ظرافت و توام با فرهنگ سازی و راضی سازی بازدید کنندگان صورت گیرد .تجربه کشورهای اروپائی در این زمینه می تواند برای متولیان اماکن تاریخی ما بسیار راهگشا باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 420]