واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: پيراهن تيم ملي پرچم نيست؟ علي عالي / اعتماد 1- ورزش هر کشور برآمده از تصويري است که از اقتصاد، فرهنگ و سياست همان کشور ميتوان در نظر گرفت. در حقيقت ساختار فرهنگي، اقتصادي و سياسي هر کشور، ميتواند بازتاب دهنده ورزش آن در رشتههاي گوناگون باشد و اگر اين ساختار و زيرساخت داراي تشکيلات، برنامه ريزي و پشتوانه باشد، بدون شک ميتواند در ورزش هم موفق بوده و افتخارآفرينيهاي فراواني را تجربه کند. قهرماني بدون برنامهريزي محقق نميشود و برنامهريزي بدون مديران عملگرا انجام نميگيرد، بدون شک ميتوان وضعيت جوامع گوناگون را در فرهنگ اردونشيني و نتايج آن کندوکاو کرد.2- ورزش ايران در رشتههاي گوناگون مطمئناً در سطح جهان به عنوان ورزشي توسعهيافته تلقي نميشود. اهرچند مديرانش بر اين باورند که ميتوانند در المپيک بعدي جايگاهي بسيار خوب به دست آورند يا حتي ميزبان المپيک باشند، اما چه کسي ميتواند ادعا کند ما با برنامهريزي توانستيم قلههاي قهرماني را فتح کنيم؟ قهرماني هادي ساعي در المپيک بر چه پایهای شکل گرفت و مگر همان او نبود که براي نرفتنش به المپيک تلاشهاي پشت پرده فراواني صورت گرفت؟ قهرماني او همانند انتخاب سيد محمد خاتمي در سال 76 يا محمود احمدينژاد در سال 84 بود؛ غيرقابل پيشبيني براي همه. وقتي جامعهاي از احزاب تهي باشد، مطمئناً رویدادهای غيرقابل پيش بيني همه را شگفتزده ميکند، مثل ورزش که قهرماني ساعي همه را شگفت زده کرد.3- دغدغه مهمي که اين روزها در ورزش ايران ميتوان بر آن پافشاري کرد مربوط به پيراهن تيمهاي ملي است. در همه کشورها، پيراهنها به عنوان نماد و پرچم کشورها ناميده ميشود و شکل و طراحي آن در همه تيمهاي ورزشي به شکلي است که شکل، رنگ و طراحي پيراهن در همه جوامع قابل تشخيص است. کمتر کسي است که نداند تيمهاي ورزشي برزيل زرد ميپوشند يا تيمهاي ورزشي آرژانتين لباسهاي راه راه آبي و سفيد بر تن دارند. پيراهن کشورها تبديل به نماد و پرچم کشورها شده است و اين بزرگترين تبليغ و صدور فرهنگي به شمار میرود. حتي کشورهاي آسيايي همچون ژاپن و کره هم به اين موضوع رسيدهاند و تيمهاي ورزشيشان را با لباسي واحد در همه مسابقات به ميدان ميفرستند. پيراهن ملي هر کشور، يعني پرچم همان کشور که بر تن ملي پوشان دوختهاند، آيا کسي به اين فرصتها فکر کرده است؟4- هيچ گاه به وضعيت پيراهن تيمهاي ملي ايران در رشتههاي گوناگون اندیشیده ايد؟ ميتوان آن را در حد «فاجعه» ارزيابي کرد. فدراسيون فوتبال آن گونه که خود ميخواهد رفتار ميکند، فدراسيون واليبال رنگ و طرح جداگانه در نظر ميگيرد، فدراسيون بسکتبال هم به دلخواه خود رفتار ميکند و همين وضعيت در فدراسيونهاي ديگر هم رواج دارد. اوضاع به گونهای است که گويي سازماني به نام تربيت بدني در کشور وجود ندارد تا معاونت فرهنگي آن به مسأله مهمي مثل اين موضوع دقت کند! شگفتآور است رئيسي که دغدغه فرهنگ دارد و اعتقاد دارد به جاي برنامه «دوربين خبرساز» بايد «دوربين فرهنگ ساز» ساخته شود، آنگاه به اين مسائل فرهنگي توجه ندارد. رئيسي که ادعا دارد، بايد فرهنگ ايراني را ابا ورزش به جهان بشناسانيم آنگاه به اين موضوعات توجهي ندارد تا با به کارگيري همه کارشناسان عرصه لباس و مد، پيراهن واحد ملي را طراحي و رونمايي کند تا تمام تيمهاي ملي در رشتههاي گوناگون ورزشي از آن لباس استفاده کنند؛ پيراهني که در فرهنگ ملي ايران «پرچم» ناميده ميشود، اما اين پرچم در هر فدراسيوني به گونهای خاص است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 214]